#2 พูดเกี่ยวกับงานเลี้ยง #

เค้านี่เธอทำไมถึงได้ยังไม่ไปละ "ชูว์ค่อยๆลืมตาขึ้นมาและมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวยิ้มเย็นชา"

หึๆ "และหัวเราะเยาะเบาๆ"

หืม? นี่เธอยังไม่ไปอยู่อีกหรอ... ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ล่ะ? "ชูว์จ้องและถามกับแววตาน้ำเสียงที่เย็นชา"

เอ๋..คือว่า...... ขะ..ขอโทษด้วยนะค่ะที่มารบกวนคุณ?

ฉะ..ฉัน..ก็แค่..อยากจะ...มาขอบคุณ คุณชูว์...เท่านั้นละค่ะ.... "ยุยสีหน้าลังเลที่จะพูด"

ขอบคุณ? ขอบคุณเรื่องอะไร? ฉันไม่ได้ทำอะไรให้เธอเลยนะ... "ชูว์ยังถามเสียงด้วยคงเสียงเย็นชาไม่แยแสยุย"

กะ..ก็คุณช่วยฉันเรื่องที่โดนคุณเรย์จิตะ...ติเตือน..ต่อว่าฉันอย่างไม่เป็นธรรมนิค่ะ.. ละ...แล้ว..คุณ..ก็พูด..ตอบกลับ...แทน..ฉันที่~.

.. อึก..

"ยุยอธิบายด้วยคำอั้มๆอึ้งๆเหมือนไม่กล้าที่จะพูดตรงๆ"

นี่เธอช่วย..พูดให้มันมั่นใจ พูดตรงๆหน่อยจะได้ไหม?

เธอเอาแต่อ้ำๆอึ้งๆแบบนั้น...ใครเค้าจะเข้าใจกัน "ชูว์ติเเตื่อนยุย"

อึก ค่ะ

ฉันที่ไม่สามารถ.. ตอบโต้หรืออะไรได้นะค่ะ "สีหน้าค่อนข้างกังวล"

แล้วยังไง นี่เธอแค่จะมาขอบคุณงั้นหรอ? "ยังคงความเย็นชาแต่กลับลืมตามาถามให้เห็นหน้า"

ก็...ไม่เชิงหรอกค่ะ อึก หึ "ยุยปรับเสียงทำใจ"

ก็แค่~.. อยากตอบแทนคุณ~"แม้จะไม่พูดติดขัดๆ น้ำเสียงยุยสั่นแทน"

ตอบแทน~เรื่องอะไร...

ด้วยการบอกรายละเอียดเกี่ยวกับตัวงานเลี้ยงมื่อค่ำที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้คะ~ "จากน้ำเสียงสั่นติดขัดเป็นน้ำเสียงเขินอาย"

ห๊ะ. แค่นั้นเนี่ยนะ "ถามด้วยความมึนงง"

ค่ะ... "ยุยขานคำสั้นๆแต่ชัดเจน"

หึ ถ้าเป็นแค่เรื่องนั้นเธอไม่ต้องมาบอกนักหรอกนะ

เพราะฉันไม่สนใจ...

(ให้ตายสิ~นึกว่าจะอะไรที่แท้เรื่องนี้นี่ เรื่องน่ารำคาญนี้นี่เอง)

"ชูว์ทำตัวท่าทางเมินเฉยเมยเมื่อได้ยินคำว่างานเลี้ยง"

เอาละทีนี้กลับห้องไปได้แล้ว ถ้าจะมาคุยเรื่องไร้สาระเรื่องนี้ "ชูว์ไล่ยุยออกไปไม่ไว้หน้า"

อึก! "ยุยกัดฟัน"

แต่ครั้งนี้คุณต้องสนคะ "ยุยพูดค่อนข้างเสียงชัดเจน"

หือ? "หันไปน้ำเสียงเย็นชาขึ้น"

อ่ะ ขอโทษด้วยค่ะ ที่พูดไม่สุภาพและเสียงดัง~ "ยุยก้มหัวขอโทษชูว์พร้อมสีหน้ารู้สึกผิด"

... "ทางชูว์ก็นิ่งเฉยเมยตามปกติ ราวกับว่าไม่ถือสาไม่สนใจ"

แต่ครั้งนี้คุณต้องสนจริงๆเพราะครั้งนี้มีคุณพ่อของคุณร่วมในงานครั้งนี้ด้วย...

อุก! "ชูว์ตกใจเก็บสีหน้าไม่ได้ชั่วขณะหนึ่งเมื่อยินคำว่าพ่อเค้ามาในงานนี้ด้วยออกจากปากยุย"

อึก หือ เจ้าตาแก่นั้นมาด้วยงั้นหรอ "ชูวกลับมาหน้านิ่งปกติหลังตกใจแสดงสีหน้านั้นและถามยุยด้วยความแน่ใจ"

ค่ะ ตามที่ฉันบอกไปเมื่อกี้นี้พ่อของคุณจะมาในงานเลี้ยงมื้อค่ำ "ยุยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังฟังชัดเจน"

อึก! "ชูว์ตกใจความชัดเจนนั้น"

แล้วถ้ามีใครไม่มาหรือไม่ทำตามกฎที่แจ้งจากทางคุณเรยจิก็จะมีบทลงโทษคนนั้นๆที่หนักกว่า ส่งไปขั้วโลกคะ "อธิบายต่อความจริงจัง"

!!!!! "ชูว์ที่นึกภาพเหตุการณ์ต่างที่ตนโดนจากพ่อของตัวเอง"

ชิ "ชูว์ที่หลังนึกก็ทำการร้องกระเดาะลิ้นและสีหน้าไม่พอใจอย่ามาก"

เฮ้อ~ น่ารำคราญ "เค้าเอ๋ยคำวลีที่เค้าพูดอยู่แทบจะตลอดเวลา"

แล้วรายยละเอียดของงานมาบ้าง"ชูว์กลับมาพูดด้วยน้ำเสียงตามปกติแล้วได้ถามเกี่ยวตัวงานเลี้ยง"

ค่ะ! ระ...เริ่มจาก "ยุยขานรับแล้วพูดเกี่ยวกับตัวงานเลี้ยงแต่ระหว่างพูดเธอกลับมาพูดติดขัดๆ อีกครั้งท่าทางที่ลังเลที่จะพูด

฿(+_+&+&(_!&;

..."แต่ทางชูว์ก็ต้องใจฟังคำพูดของยุย แม้ว่าจะมีการติเตียนเธอในเรื่องคำพูดที่กำกวม คำพูดติดขัดๆ ชวนน่ารำคาญ"

และข้อสุดท้าย ก็ต้องตอบคำถามคุณพ่อของคุณที่ไว้ค่ะ

ส่วนเรื่องอย่างอื่นก็ตามธรรมเนียมมารยาทปกติทั่วไป

.....

งั้นเองหรอ.."ถามเสียงเฉยเมย"

ค่ะ "ขานรับตอบ"

"หลังจากพูด"

งะ...งั้น.. ฉันขอตัว...ก่อนนะค่ะ "ยุยเอ๋ยก้มโน้มตัวลงพร้อมสีหน้าลังเลเลิกหลั่ก"

....

รีบๆไป ได้แล้ว "ชูว์กลับตาแล้วพูดไล่ยุยไม่มีเยื้อใยสีกนิดเดียว ราวกับว่าใช้แล้วทิ้ง"

ค่ะ! ตึก ตึก ตึก ตึก เอี๊ยด~ ปัง! "ยุยขานรับครั้งเดินออกไปจากห้องรับแขก แต่โดยดีไม่มีคัดค้านแม้แต่นิดเดียว"

[ตัดมาที่ของยุย]

เฮ่อ~ หยิ่งชะมัด.. เลย.. น่าคนนั้นเนี่ย..

"ยุยหลังจากที่ประตูปิดแล้วเอ๋ยคำพูดเบาๆหลังประตูทางเข้าออกห้องรับแขก ด้วยสายตาเย็นชาไม่สนใจใยดีเช่นเดียวกัน"

เฮ่อ! ช่างเถอะเพราะยังไงก็เป็นการตอบแทนกันแล้วคงไม่มีอะไรยุ่งเกี่ยวกันอีก

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

"และเดินจากไปไม่หวนคืนมา"

[ตัดมาที่ชูว์]

ตาแก่นั้นมาในงานงั้นหรอ..

เฮ้อ~ ไม่ว่ายังไงๆก็น่ารำคาญ "ชูว์ทำหน้าเหนื่อยใจออกมา"

ทั้งๆที่ไม่เคยคิดที่จะมาดูแล มาเยี่ยมสมัยเด็กเนี่ยนะ..... "ชูว์พูดบ่นกับตัวเองและนึกภาพสมัยกเด็ก"

ผ่าง!

—————————————————————————

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***