#1 จุดเริ่มต้น#

อึก ที่นี้มันที่ไหนกันเนี่ย.. "ชูลืมตาตื่นขึ้นพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหนสักแห่ง"

จำได้ว่าเราอยู่คฤหาสน์แล้ว.."ครุ่นคิดถึงก่อนหน้านี้"

ไหงทำไมถึงได้โผล่มาที่นี้ได้.....

ควับ ควับ ควับ ถูกท่าทาง.. น่าจะเป็นโรงเรียนที่ไหนสักแห่ง "ชูมองไปรอบไปละวิเคราะห์ตามสถานที่ตนอยู่"

ห้องเรียนยาวเอาเรื่อง..

ตึก ตึก ตึก ครืน~ "ชูว์เดินไปเปิดห้องเรียนของนักเรียน"

โห~สะอาดสะอ้านดีนี่.. มีตัวล็อกเกอร์ด้วยเหะ แล้วยัง..แหล่

ตึก ตึก ตึก ตึก ชืบ "ชูวเดินมาเตะที่โต๊ะนักเรียนด้านหน้าริมหน้าต่าง"

โต๊ะเรียนสีน้ำตาลอ่อนงั้นหรอเพิ่งเคยเห็น.. แล้งดูโทรมๆ ชูว์เอ๋ย

บรรยากาศในห้องสีก็ดูธรรมดาๆ แต่มันก็ดูสดใส

แต่ก็ดีกว่าโรงเรียนเรียวเทอีก "😑"

ตึก ตึก ตึก ฟึ่บ จ้อง ทางออกอยู่ทางไหนเนี่ย.... แกร็กๆ "ชูหลังจากที่ตัวเองเดินไปเดินมาอยู่นานนั้นก็หยุดและเกาหัวผมสีเหลืองกลางทางเดินไม่พบผู้คน"

[ผ่านไป20 นาที]

เฮ่อ! เหนื่อยเหะ นี่เราเดินมาตั้ง20 นาทีแล้ว.. ทำไมถึงไม่มีอะไรเลยเนี่ย...

ทางออกอยู่ทางไหนเนี่ย.."ชูว์บ่นเหนื่อยและล้าเต็มทน"

ฟิ้ว~ "ชูเห็นอะไรลางๆอยู่ที่"

"ตกใจ"

ตึก ตึก อะไร... ควับ "รีบหันไปผ่านตา"

ตึก ตึก

เฮ้ย! นี่เธอ "ชูว์เรียกทันทีที่เห็นเด็กสาวผมสั้นสีครีมสวมชุดสักเรียนญี่ปุ่นทั่วไปกำลังเดินผ่านทางที่เค้าอยู่"

รู้จักทางออกของโรงเรียนนี้รึเปล่า!!

ตึก ตึก ตึก ตึก "ชูว์เรียกเอ๋ยถามแต่เด็กสาวก็ยังเดินอยู่ต่อไปไม่สนใจชูว์"

เดี๋ยวสิ! .... หมับ! นี่เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึยังไงกัน! "ชูว์ที่เรียกเด็กสาวที่ไม่ตอบ จึงจับไหล่ของเธอแล้วจะหันมาถาม"

ควับ! (อึก จับ ไม่ได้) "ชูว์ตกใจอีกครั้งเหมือนเค้าสัมผัสเด็กสาวแล้วทะลุผ่านตัวราวกับว่าเป็นผี"

หึ่ย!! อะไรเมื่อกี้! เหมือนมีพลังงานบางอย่างเลย "เด็กสาวที่โดนชูว์สัมผัสก็หยุดสัมผัสอะไรบางอย่างได้"

ระ..หรือว่าจะเป็นผี!.... กึก กึก กึก "สั่นกลัวชูว์เมื่อโดนสัมผัสสักครู่"

อึก ไปดีกว่าไม่อยู่แล้ว!!ตึก ตึก ตึก ตึก

เดี๋ยวสิ!! เห้! "ชูว์ยื่นมือบอกห้ามเด็กสาวที่วิ่งหนีเค้าอยู่"

อะไรเนี่ยทำไมถึงสัมผัสตัวไม่ได้เลยละ.. ทีประตูยังเปิดได้เลย "มองมาที่มือด้านที่สัมผัสตัวเด็กสาว"

ผ่าง!

อะไรอีกเนี่ย... "หลังจากที่ชูว์มองดูมือที่สัมผัสเด็กสาวก็มีการได้ยินเสียง"

ควับ

จู่ๆ ก็เปลี่ยนไปอีกแล้ว "แต่พอหันอีกทีสถานที่่โรงเรียสก็หายไป และเปลี่ยนเป็นที่หนึ่ง"

นี่มันเกิดอะไรขึ้น.. "ชูวงงกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปกระทันโดยไม่ให้เค้าทันตั้งตัว"

นี่มัน.. "งงสับสน"

สวนงั้นหรอ ไหงโผล่มาได้อีกเนี่ย.. "ชูว์งง"

หือ แล้วอะไร? "ชูว์ที่สังเกตุเห็นภาพเงาชายหญิงคู่หนึ่งยืนคุยกันอย่างลึกลับอยู่"

฿(_(+&+

8_8&+(&+;+

ตึก ตึก ตึก "เดินไปแอบฟัง"

{พี่เป็นคนเผยแพร่คลิปนั้นงั้นหรอ!} "ผู้หญิงคุยอะไรกันบางอย่างด้วยสีหน้าจริงจัง"

{ออ ใช่! ฉันเป็นคนปล่อยเองละ แล้วยังไงล่ะ ก็เพลงมันห่วยนี่! เลยอยากประกาศให้โลกรู้ว่ามีคนทำเพลงห่วยๆ ด้วย}! "ผู้ชายชูว์เห็นยิ้มเยาะหยันใส่ฝ่ายผู้หญิง"

ทำแบบนั้นทำไม!! เพราะพี่เป็นคนเผยแพร่{...........} พี่ก็รู้นี่ว่าเค้ารู้เรื่องนี้โมโหด่าทะเลาะกันยกใหญ่กันบ้ายแทบแตก!!!!!! "ฝ่ายผู้หญิงก็เริ่มโมโหโวยวายใส่ฝ่ายชาย"

แล้วไงมันยังก็เป็นสิทธิของพี่ไหม!! ที่จะเผยลงอะไรก็ได้นี่!! "ฝ่ายชายโวยวายใส่เช่นกัน"

แล้วอีกอย่างใครบอกให้ทำกันละ!! "โวยวายถามกลับ"

(อะไรกันเนี่ย คู่รักทะเลาะกันซินะ ว่าแต่เห็นทั้งสองฝ่ายไม่เห็นเลยเหะ...) "ชูว์ชะเง้อที่จะมองไปหาพวหเค้าแจ่เกรงว่าจะรู้ตัวจึงใช้หูที่ไวกว่าคนทั่วไปฟังเสียงบทสนาจากระยะค่อนข้่งไกล"

มันเองก็เป็นสิทธิของ{....}เหมือนกัน!! ที่จะให้ใครเผยแพร่หรือไม่ให้เผยแพร่!!! แล้วอีกอย่างฉันอุตส่าห์ทำให้พี่แต่พี่ทำแบบนี้หรอ!!!

(เมื่อกี้นี้ได้ยินเสียงไม่ชัดเลย...) ตึก"ชูว์ฟังไม่ชัดจึงเดิยไปอีกหนึ่งก้าว"

โอ๊ย! จะโวยวายอะไรกะอิแค่นี้เอง!! "จะโวยวายอะไรกันหนักหนา! ฝ่ายชายโวยวายใส่ผู้หญิงอีกครั้ง และด้วยสีหน้าโมโห"

โวยวายกันหนักหนา? หือ! พี่นี่กล้าพูดมากนะว่า เรื่องแค่นี้!!

จะให้ทำเหมือนกับว่าเป็นเรื่องเฮ้ย! ขำๆกันเอง~

"ผู้หญิงทำสีหน้าและน้ำเสียงประชดใส่ผู้ชาย"

...ใช่! มันขำๆ สำหรับพี่ แต่ฉันสิ!! ฉันเป็นคนเสียหาย!!...

ที่พี่ลงคลิปนั้นในออนไลน์!! แล้วโดนวิพากษ์วิจารณ์! กันหนัก!! "ผู้หญิงจากเสียงประชดก็กลับมาตะวาดโมโหเสียงสูงขึ้นไปอีกจากปกติใส่ผู้ชาย"

ให้เกียรติมีกันบ้างไหม? ตลอดมาที่คบกันนะ!!

เฮ่อ~น่ารำคราญ นึกว่ามีเรื่องอะไรน่าสนใจ ที่ไหนได้ "ชูว์ที่กำลังแอบฟังก็บ่น"

#แล้งคุณพี๊จะฟังมาแต่ต้นทำไมคะ😅#

ไปหาที่นอนดีกว่า อากาศดีสำหรับนอนแล้ว.. กร๊อบ "ชูว์ที่กำลังเดินไปหาที่นอนแต่เผลอหยิบกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้ๆเท้าไม่รู้ตัว"

หือ! ใครกัน! "ทั้งสองคนรู้ตัวว่ามีใครได้ยินฝ่ายชายก็เอ๋ย!ถาม"

อึก เฮ่อ~ เผลอไปทำเรื่องน่ารำคาญจนได้.. "แม้จะบ่นแต่ไม่มีอาการร้อนลนอะไร"

ใครกันที่อยู่ตรงนั้นออกมาเดี๋ยวนี้นะ!! "ผู้ชายเรียกคนที่หลบซ่อนให้ออกมา"

ตึก ตึก ช่างเถอะดันทำเรื่องน่ารำคาญตั้งแต่ต้นแล้ว ตึก "ชูว์บ่นกับเหตุการณ์แล้วเดินหันกลับมาปรากฏตัวให้เห็น"

คุณชูว์ คุณชูว์ คุณชูว์!!

อึก ใครเรียก! "แต่ระหว่างที่กำลังเดินไปหาพวกเค้าทั้งสองคน เค้าได้ยินเสียงก้องจากหัวเรียกเค้า"

คุณชูว์! คุณชูว์ คุณชูว์!!!

"เสียงใครเรียกที่ไหนสักแห่งหนึ่ง"

ผ่าง "แล้วภาพก็หายไปตามเสียงเป็นสีดำ"

คุณชูว์!!!! "เสียงตะโกนดัง"

อึก ฟึ่บ!! "ชูว์ที่ได้ยินเสียงคนเรียกก็สะดุ้งตื่นขึ้น"

"ชูว์พบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาศาลกลางทะเลสาบพร้อมกับสมุด"

หือ โล่งออกไปทีนึกว่าจะไม่ตื่นแล้ว "ยุยทำสีหน้าเป็นห่วง"

โคโมริ ยุย

อายุ 17 ปี

//สาวธรรมม.ปลายปี 2 ที่อยู่ ๆ ก็ต้องไปใช้ชีวิตอยู่กับพี่น้องลึกลับทั้ง 6 คน เติบโตมาจากโบสถ์ที่บาทหลวงรับมาอุปการะเป็นลูก ได้รู้ความลับตัวเองตอนมาอยู่ที่บ้านซาคามากิ คืออดีตถูกเคยผู้เป็นเจ้าสาวเครื่องสังเวยให้กับเหล่าซาคามากิ และจากนั้นเธอก็ได้ไปตัวแปรสำคัญที่ถูกเรียกว่า อีฟ ถูกอยู่อาศัยกับมุคามิแวมไพร์เดิมเป็นมนุษย์ก่อน และเหตุการณ์ศึกชิงแก้แค้นของสึกินามิ ศึกชิงอีฟของทั้งสี่บ้าน(รวมคิโนะ) ปัจจุบันเธอจึงเลือกอาศัยกับพวกซาคามากิ//

#//ตัวคั่นแบบนี้คืออธิบายตัวละครนะค่ะ//#

นี่เธอเองหรอ ที่ปลุกฉันตื่น..) "ชูว์ถามด้วยความสงสัย"

ค่ะ ฉันเห็นว่าคุณหลับมานานมากแล้ว เลยปลุกคุณ

หึ ไม่หรอก "ชูว์ทำท่าที่จะลุกระหว่างที่ยุยอธิบาย"

(เมื่อกี้นี้มันเป็นฝันหรอ?) "ถามกับตัวเอง"

ออ... คือว่า.. คุณเรย์จิสั่งฉันให้ตามหา แล้วพาคุณมาหาที่ห้องรับแขกค่ะ "ยุยอธิบายสถานการณ์การให้ชูว์"

เรย์จิ?

ค่ะ งิก "ขานรับพยักหน้าเพื่อความชัดเจน"

"จากนั้นทั้งสองก็ได้ทำการเดินมุ่งหน้าเข้าตัวในบ้านเพื่อไปห้องรับแขก"

อ้าวมาแล้วหรอราชาจอมขี้เกียจ แกนี่หลับได้หลับดีทุกที่จริงๆ"อายาโตะบ่นใส่ชูว์ผู้เป็นพี่ชายของตัวเองที่ขึ้นชื่อเรื่องการหลับและขี้เกียจ"

//ซาคามากิ อายาโตะ

หนึ่งในสามแฝดจอมซนของซาคามากิ พี่ชายคนโตแฝดสามและเป็นน้องคนที่สาม ผู้ชื่อชอบหลงตัวเอง ชนะที่หนึ่ง แต่กีฬา แต่เกลียดการเรียน//

นั้นซิน่า~ เพราะชูว์เอาแต่หลับที่ไหนก็ไม่รู้เลย~ ไม่ได้ฟังเรื่องสนุกเลย~ ไปตั้งเยอะ"เสียงไรโตะหวานทะเล้นๆดวงตาเปร่งแสง"

//ซาคามากิ ไรโตะ

หนึ่งในสามแฝดจอมซนของซาคามากิ น้องเล็กสุดในแฝดสามและเป็นน้องคนที่ห้าในหกคน นิสัยพฤติกรรมลามก +18 ทะเล้นๆ โรคจิต//

จริงด้วยละครับ..กลับได้แม้กระทั้งเรื่องสำคัญๆ "คานาโตะ"

//ซาคามากิ คานาโตะ

หนึ่งในแฝดคนกลางและน้องคนที่สี่ของซาคามากิผู้ถือตุ๊กตาหมีอยู่เสมอๆ อารมณ์แปรปรวนง่ายขี้โมโห จับทางไม่ถูก ชอบกินของหวานมาก//

ออ.... ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่รบกวนปลูกคุณขึ้น.. "ยุยก้มตัวขอโทษชูว์อย่างสุภาพเรียบร้อย"

นี่คุณไม่ต้องขอโทษอะไรเค้าหรอกนะครับ คนที่ผิดคือชูว์ ที่หลับได้หลับดีทุกที่จนต้องให้คนอื่นเดือดร้อนตามหา"แต่ระหว่างนั้นเองเรย์จิก็มาขัดยุย"

//ซาคามากิ เรย์จิ

พี่ชายคนรองและเป็นน้องชายแท้ๆของชูว์ พูดจา ท่าทางกริยาพ่อบ้านสุภาพ แต่คำพูดที่พูดนั้นเจ็บแสบ ชอบที่หาช่องทางจิกกัดชูว์ผู้เป็นพี่ชายอย่างบ่อยครั้ง(รวมถึงนางเอกด้วย)//

ให้ตายสิครับ คุณนี่นอกจากจะนอนได้ทุกที่แล้วยังหายตัวไปนอนหลังจบช่วงสำคัญๆ ช่างเป็นคนไม่มียางอายจริงๆครับ "เรย์จิติเตียนชูว์พร้อมด้วยสายตาดูถูกทักถางใส่"

แล้วมันยังไงละ มันก็เรื่องของฉันนี่นายเองเก๋ไม่ได้มีวิเศษวิโสอะไร "ชูว์ที่พูดเถียงกับเรย์จิผู้เป็นน้องชายแท้ๆของตัวด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์"

อึกส่วนทางคุณเองก็เหมือนกันด้วยนะครับ "เรย์จิทำสีหน้าไม่พอใจใส่แล้วหันมาทักถางกับยุย'

เอ๋.. "ยุยตกใจที่จู่ๆเรย์จิก็มาหันมาทักถางใส่"

ทำไมถึงต้องยอมเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ด้วยครับ..

อึก "อึ้ง"

วุฒิภาวะโตแล้ว ไม่มีความหนักแน่เอาซะเลยครับ แล้วยังงี้จะทำอะไรได้ครับ ต้องคอยให้คนอื่นคอยช่วยเหลือเหมือนเด็กหรอครับ "เรยจิทักถางและทำสสายตาเหยียดดูถูกยุยราวกับเป็นเพียงแมลงน่ารัฃเกลียด"

กึก อึก ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ.. ฉันจะปรับปรุงแก้ไขกค่ะ "ยุยแอบบีบมือตัวเองด้วยท่าทางเจ็บใจ"

หึ ก็แล้วไปครับ "เรย์จิยิ้มออกมาอารมณ์ดี"

อึก {ไอ้-่าเอ๋ย~} "ยุยเอ๋ยคำพูดออกมาเบาๆจนคนอื่นๆไม่ได้ยิน"

อึก "ชูว์ตกใจเล็กน้อยที่ยินที่ยุยพูดอะไรบางอย่างด้วยเสียงเบาๆไป"

ฮึก "ยุยที่รู้สึกตัวที่เผลอพูดอะไรไปไม่ดีออกไป"

เอาละครับทีนี้เรามาคุยบนสนทากันต่หลังจากเจ้าคนไม่มีอะไรดีซักอย่างมาพบแล้ว "เรย์จิกลับมาพูดจาอารมณ์ดีใส่เรียบร้อย"

เชิญพวกคุณสองคน เชิญนั่งสิครับ

"เรยจิเชิญชวนให้นั่งลงเพื่อคุยกันต่อด้วยยิ้มกริยาเหมือนตนเหนือกว่า"

ตึก ตึก ตึก "ยุยเดินไปกลับเพื่อที่จะนั่งที่เดิมสีไม่จู่ๆก็มีคำพูดเอ๋ยออกมา"

นายต่างหากละที่คำตัวเหมือนเด็ก

อึก! "ชะงักลง"

เอ๋ "ยุยอึ้งหยุดชะงักหลังจากคำพูดของชูว์"

"แล้วหันกลับตามเจ้าของเสียง"

เมื่อกี้นี้ว่ายังไงนะครับ.. ชูว์... "เรย์จิเริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง"

ก็ตามอย่างที่บอกไป เมื่อกี้นี้นายโมโหเรื่องฉันแต่นายก็เอาเรื่องของฉันเมื่อกี้นี้มาเป็นเครื่องมือพาลใส่คนอื่น พอระบายอารมณ์เพื่อให้ตัวเองหายความหงุดหงิดแล้วกลับมาทำตัวเหนือกว่ากับคนที่โดนระบายใส่

คนอื่นเค้าไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ความอึกอัดหงุดหงิดของนาย..

แล้วอย่างงี้ใครกันละที่เป็นเด็ก "ชูว์ตอกกลับด้วยคำพูดยาวๆแสบๆใส่เรย์จิที่สีหน้าเจ็บใจ"

อึก เรย์จิ

คุณชูว์....

โห~

หือ .... "คานาโตะ"

เห~ ไรโตะ

อึก "สุบารุ"

ซาคามากิ สุบารุ

น้องเล็กอารมณ์ร้อนชอบทุกสิ่งทุกอย่าง ทำลายข้าวของในบ้านเป็นประจำ และนิสัยซึนเดเระ~

อึก "ทุกคนที่อยู่ที่นี้ต่างอึ้งทึ่งกับคำพูดของชูว์พี่ชายผู้เกียจคร้านที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหกคนในแวมไพร์ที่พูดตอกกลับยาวๆเหมือนเรย์จิ ที่จนทำให้บรรยากาศเงียบครู่นมัว"

ตึก ตึก ตึก ฮึ่บ! "ชูว์สาวเดินมาที่ประจำที่ของตัวเองมี่อยู่เดี่ยวๆด้านหลังสุดได้อย่างหน้าตาเฉยโดยอย่างกับไม่มีเหตุอะไรขึ้น"

นี่เธอจะมัวยืนอะไรอยู่ทำไมละ ไม่นั่งละ "ชูว์เรียกยุยให้นั่งลงด้วยทำท่าจะหลับ"

อ่ะ...คะ..ค่ะ! ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "ยุยที่อึ้งก็รีบเดินไปนั่งอย่างรวดเร็ว"

หึ "ยุย(แอบ)ยิ้มใส่"

อ้าวทำไมไม่รีบคุยกันอีกละ! คุณเจ้าของบทสนทนา

อึก กึก ถ้างั้นเริ่มต่อจากเมื่อครู่นี้นะครับ "เรย์จิเจ็บใจจนกัดฟันตัวเองอย่างมาก"

#สม~ 🤭🤭#

"จากนั้นก็เริ่มพูดเคยบทสนทนากันอีกครั้งหลังจากตามตัวชูว์มาได้สำเร็จและพามาร่วมพูดคุยฟังบทสนทนากัน ทุกคนต่างก็พูดคุยฟังความคิดเห็นกัน มีเพียงแต่ชูที่มีท่าทาจะหลับลูกเดียวไม่สนใจใคร"

หือ หึ "ยุยยิ้ม"

"หลังจากที่คุยกันเสร็จ"

ขอจบแก่การพูดคุยบทสนทนาแด่เพียงเท่านี้ครับ

"เรย์จิเอ๋ยคำกล่าวเสร็จ ผู้คนต่างลุกขึ้นกลับไปพื้นที่ของตัวเองแต่ระหว่างนั้นก็มีดารพูดคุยสนทนากัน"

ตึก "ยกเว้น"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "หยุดเดินอยู่ตรงหน้า"

เค้านี่เธอทำไมถึงได้ยังไม่ไปละ "ชูว์ลืมตาขึ้นมาและมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวยิ้มเย็นชา"

หึๆ "และหัวเราะเยาะเบาๆ"

———————————————————————————

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***