เช้าวันรุ่งขึ้น อังเกรขึ้นอาบน้ำแต่เช้า แต่งตัวรอที่จะไปไร่ เขานึกว่าเขาตื่นเช้าแล้ว แต่คุณยายตื่นเช้ากว่าเขาอีกแฮะ
"ตอนนี้เวลาก็น่าจะสัก 06:00 ได้ละมั้ง" เขาพูดหลังจากออกมายืนอยู่ที่ชานบ้าน มีผู้คนพากันเดินไปทางไร่ ที่อยู่ไม่ไกลนัก บางคนเดิน บางคนก็ขี่จักรยาน สักพักคุณยายก็เดินมาพร้อมกับน้ำเต้าหู้ 2 แก้วในมือ อังเกรรีบลุกไปรับแก้วจากคุณยาย
"ขอบคุณครับ เอ่อ.....ทำไมตื่นเช้าจังครับ" คุณยายและอังเกรลงไปนั่งที่เก้าอี้ หันหน้าออกไปทางถนนที่มีคนเดินไปมา
"ก็เรานอนตั้งแต่หัวค่ำ ก็ต้องตื่นเช้าเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แล้วก็นะ แดดช่วง 6:00 น ถึง 8:00 น มีวิตามินดีที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย" คุณยายพูดยังไม่จบอังเกรก็พูดต่อไปว่า
"เมื่อร่างกายได้รับแสงแดด จะทำการสังเคราะห์วิตามินดีออกมา ช่วยเสริมสร้างแคลเซียมที่จำเป็นต่อกระดูกและฟัน อีกทั้งยังช่วยให้เม็ดสีผิวทำงานได้ดีขึ้น ซึ่งหากร่างกายขาดวิตามินดี ก็จะทำให้กระดูกไม่แข็งแรง" หลังจากที่อังเกรพูดจบ เขาก็ทำหน้าตาชอบใจ ทำท่าเหมือนตนเองเป็นนักวิชาการ จนทำให้คุณยายอดที่จะขำหลานชายตัวเองไม่ได้ ทั้งสองนั่งคุยกันในเรื่องต่างๆ
หลังจากนั้นก็ได้เดินไปตามทางที่คนอื่นก็เดินไปทางนั้นเช่นกัน เดินไปก็จะมีทางแยกเรื่อยๆ ผู้คนก็มีทั้งเลี้ยวตามทางแยกบ้าง ตรงไปบ้าง จนคุณยายพาเดินมาถึงบริเวณหนึ่งก็หยุด
ด้านหน้านั้นเป็นพื้นที่กว้างขนาดใหญ่ มีชายคนหนึ่งดูเหมือนเขากำลังจัดการกับวัชพืชที่แปลงผักของเขา ใช่คนนั้นมีรูปร่างสูงใหญ่ ผิวค่อนข้างเข้ม อังเกรเห็นก็ได้แต่คิดว่า
(เขาคงทำงานหนักแบบนี้ทุกวันถึงได้หุ่นดีแบบนั้น แล้วก็คงตากแดดทุกวันผิวก็เลยคล้ำแดด ถ้าฉันทำแบบเขาฉันก็ต้องมีหุ่นแบบเขาแน่นอน)
อังเกรเดินต่อไปตามคุณยาย คุณยายนั้นพาอังเกรเดินไปทางถนนที่ตัดผ่านไร่ ตรงกลางมีต้นไม้ 3 ต้น แต่มี 1 ต้นที่ใหญ่กว่าต้นอื่น แดดวันนั้นไม่ได้ร้อนมากอากาศกำลังดี คุณยายพาอังเกรไปหยุดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ มองไปที่ไร่ผักที่กว้างขวาง เกือบ 10 ไร่ได้ ในความคิดของอังเกร
"อังเกร!" คุณยายยืนอยู่อีกด้านของต้นไม้แล้วเรียกอังเกร
"ครับ" แล้วเขาก็เดินไปหาคุณยาย
"ไร่ของเราอยู่ทางนี้"
"คะ...ครับ" อังเกรรู้สึกขำตัวเองที่คิดว่าอีกด้านหนึ่งคือไร่ของเขา แต่คิดอีกทีก็คงเป็นไปไม่ได้ (คุณยายแก่แล้วจะทำไร่ใหญ่ขนาดนั้นได้ยังไงล่ะ เฮ้อ~~) อังเกรคิดในใจ แต่พอเดินไปหาคุณยายแล้วมองไปที่ด้านหน้าของเขา ก็พบกับแปลงผักที่ไม่ใหญ่มาก ที่จริงเนื้อที่ของไร่มีเยอะ แต่คุณยายทำแค่คนเดียวเลยทำเป็นแค่สวนผักเล็กๆ
"นี่เป็นแปลงผักของเรานะอังเกร ยายคำคนเดียวก็เลยไม่ได้ทำอะไรมาก ส่วนฝั่งนั้นน่ะ" คุณยายพูดพร้อมหันกลับไปมองที่ไร่อีกฝั่ง
"เป็นไร่ของคุณฮารีมาวเขา แล้วคุณ ฮารีมาว เขาก็มาช่วยดูแลแปลงผักของยายด้วยนะ ไม่งั้นแปลงผักนี้คงไม่ได้มีหน้าตาแบบนี้หรอก ฮ่าๆๆ" คุณยายพาอังเกรเดินลงไปดูที่แปลงผัก ผักแต่ละแปลงไม่เหมือนกัน เป็นผักคนละชนิดกัน แปลงผักของคุณยายมีอยู่ 7 แปลง มีแปลงแครอท หัวไชเท้า ผักกาด บร็อคโคลี่ กะหล่ำดอก และมีถั่วเหลือง และด้านหนึ่งของสวนผักคุณยาย จะมีบ่อน้ำ เอาไว้ทำการเกษตร
"ว้าว นี่เหมือนฝันผมเป็นจริงเลยครับ" อังเกรพูดพร้อมเดินดูทุกแปลง แต่ละแปลงไม่ค่อยมีหญ้ามากนัก อังเกรเดินไปถึงแปลงของกะหล่ำดอก เขาจึงคิดเมนู 1 ขึ้นได้
"คุณยายครับ เย็นนี้ผมจะทำอะไรอร่อยๆให้คุณยายทานนะครับ คุณยายไม่ต้องทำอะไรเลย" อังเกรยืนเท้าใส่เอวพูดอย่างมั่นใจ
"งั้นยายจะรอชิมฝีมือหนูเลยนะ" คุณยายพูดพลางยิ้ม เธอมีความสุขมากที่ได้เห็นหลานชายของเธอมีความสุขแบบนี้
"แต่ผมว่านี่สายแล้วแดดจะร้อนนะครับ คุณยายกลับไปก่อนนะครับ แล้วตอนเย็นๆผมจะกลับ" อังเกรพูดและเดินไปหาคุณยาย พร้อมทั้งเอามือทั้งสองข้างของเขาบังแดดให้กับคุณยาย
"นี่หลานแน่ใจหรอว่าจะไม่กลับพร้อมยาย" ทั้งสองมองหน้ากัน
"นะครับ" อังเกรพูดขอร้องอีกทีพร้อมสีหน้าดูอ้อนวอน
"เอาล่ะๆ ก็ได้ แต่อย่าหักโหมนักนะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป หลานก็ตัวแค่นี้เองนะ" (ห๊ะ!! ตัวแค่นี้) อังเกรแอบคิดในใจ เพราะตัวอังเกรนั้นสูงถึง 178 ซม หนัก 58 กิโล ถือว่าเป็นหุ่นมาตรฐานที่ดีเลยทีเดียว
"โห~คุณยาย ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ ดูผมสิ ตัวโตขนาดนี้" อังเกรเบ่งกล้ามที่มีเพียงเล็กน้อยของเขา แต่เขาดูภูมิใจกับมันมาก
"งั้นยายกลับแล้วนะ ถ้าร้อนก็ไปนั่งพักที่ใต้ต้นไม้นะ"
"ครับยาย กลับดีๆนะครับ"
แล้วคุณยายก็เดินออกไปจากตรงนั้น เหลือไว้เพียงเข้ากล่องและน้ำที่อังเกรถือมา เพราะเขาคิดไว้แล้วว่าวันนี้จะลองทำสวนดูเลย
"ยังไงดีล่ะอังเกร เริ่มยังไงก่อนดี" พอนึกขึ้นได้ว่าต้องลดน้ำก่อน เพราะจากการดูแล้วบินทุกแปลงเหมือนจะมีการลดน้ำหนักสุดตอนเย็นเมื่อวาน แต่น่าจะลดน้ำไปเยอะมาก เพราะจนถึงตอนนี้ ดินก็ยังมีความชุ่มชื้นอยู่
อังเกรเริ่มจากการนำบัวรดน้ำไปตักน้ำที่บ่อ และนำมารดผักทีละแปลง พอครบทุกแปลงแล้ว เขาก็นั่งถอนหญ้าในแต่ละแปลงเป็นเวลาสักพักใหญ่ๆเลย ดีที่วันนี้เขาแต่งตัวมาได้อย่างเหมาะสม คือใส่กางเกงฝ้ายเสื้อฝ้ายรองเท้าบูท และมีหมวกที่ทำจากใบตาล
.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 25
Comments