ep.2 คุณยาย

"มาๆ เอาอะไรเข้าไปเก็บข้างในก่อน" คุณยายบอกกับอังเกร เมื่อเดินขึ้นบันไดบ้านมา บ้านมีบันไดเพียง 3 ขั้นเท่านั้น ทั้งสองยกของเข้าไปในบ้านช่วยกัน 

"อังเกร นี่หลานเอาอะไรมาบ้าง ทำไมของถึงได้มีเยอะขนาดนี้ แล้วถือมาคนเดียวอีก" ก่อนหน้านี้อังเกรได้บอกกับคุณยายว่าให้รถมาส่งแค่ปากทางเข้าหมู่บ้าน จากนั้นเขาก็เดินมาเอง 

"ก็ของฝากให้คุณยายในครับ แล้วก็มีพวกเมล็ดพืชต่างๆด้วย" อังเกรวางของลงที่โต๊ะกลมขนาดใหญ่ด้านขวามือ ส่วนด้านซ้ายมือของเขามีห้องอยู่หนึ่งห้อง เดินตรงไปอีกด้านซ้าย จะมีห้องครัวที่มีของเล็กน้อยไม่มีเตา มีเพียงโต๊ะที่มีเครื่องปรุงต่างๆและมีซิงค์ล้างจาน ส่วนด้านขวามือของเขานั้น เป็นห้องที่คุณยายกำลังไขกุญแจอยู่ หลังบ้านมีครัวที่มีเตา และอุปกรณ์ในครัวต่างๆ และมีห้องเก็บฟืน

"อังเกร นี่ห้องของหลานนะ ส่วนห้องทางด้านหน้าเป็นห้องของยาย" คุณยายพูดหลังจากไขกุญแจเปิดห้องได้ และชี้มือไปที่ห้องด้านหน้าเพื่อบอกว่าห้องนั้นเป็นห้องของเธอ อังเกรพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้อง เขายิ้มออกมาอย่างมีความสุข นี่มันคือห้องที่เขาจินตนาการไว้ ภายในห้องมีเตียงเล็กๆหนึ่งเตียง มีตู้เสื้อผ้า มีตู้เก็บของ ตรงกลางห้องมีโต๊ะเล็กๆและเบาะรองก้น ภายในห้องเหมือนถูกทำความสะอาดแล้ว เขาจึงแปลกใจ เพราะก่อนจะมาเขาก็ไม่ได้บอกกับคุณยายไว้นี่ 

"คุณยายครับ ทำไมห้องผมถึงสะอาดจังล่ะครับ หรือแม่โทรมาบอกว่าผมจะมา คุณยายเลยทำความสะอาดไว้ให้ผมหรอครับ" อังเกร ถามคุณยายที่ยืนอยู่หน้าห้อง

"ยายไม่รู้หรอกว่าหลานจะมา ยายแค่คิดว่าวันหนึ่งหลานจะมา เลยทำความสะอาดไว้ให้" คุณยายพูดและยิ้มออกมาเพราะว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นมันเป็นจริง อังเกรได้ยินเช่นนั้นก็โผเข้ากอดคุณยาย

"ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากจริงๆ" ทั้งสองคนยิ้มให้กันอังเกรจะไปที่มือคุณยาย

"ผมจะมาอยู่ที่นี่กับคุณยายครับ และผมจะปลูกผักเลี้ยงสัตว์อยู่ที่นี่ แบบที่ผมต้องการ และผมก็จะดูแลคุณยายด้วย"ยายนำมือไปลูบหัวอังเกรเบาๆ

"ยายก็ขอบคุณหลานมากที่คิดถึงยาย แต่เรื่องการปลูกผักเลี้ยงสัตว์ หลานแน่ใจแล้วหรอ" อังเกรยิ้มอ่อน ก่อนจะพูดว่า

"ผมเป็นหลานของคุณตาคุณยาย ผมทำได้อยู่แล้วครับ แล้วผมก็ได้ศึกษามาแล้วด้วย" 

"หลานศึกษามา แต่การลงมือทำกับการอ่านมันไม่เหมือนกันนะอังเกร การอ่านการเห็นมันไม่ได้เหนื่อยไม่ได้ตากแดด เหมือนกับตอนที่ทำจริง......เฮ้อ~" คุณยายพูดพร้อมเดินออกไปที่ชานบ้าน 

"คุณยาย.....ให้กำลังใจผมสิครับไม่ใช่แบบนี้" อังเกรเดินตามออกไป เขายืนอยู่ข้างคุณยาย

"พรุ่งนี้ยายจะพาไปดูที่ของเราแล้วกัน ไว้หลานค่อยตัดสินใจ" คุณยายหันมาพูดกับอังเกร

"อ่า......ครับ"

"นี่ก็จะค่ำแล้ว เดี๋ยวยายจะไปทำอาหารให้กิน จะได้พักผ่อน" คุณยายพูดจบก็เดินไปทางหลังบ้าน 

"ให้ผมช่วยไหมครับ"อังเกรตะโกนถาม

"นั่งรออยู่นี่แหละไม่ต้องช่วยยายหรอก" เสียงที่ตอบกลับมา

อังเกรนั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าบ้านที่เขาได้วางกระเป๋าไว้เมื่อตอนมาถึง 

ช่วงตอนเย็นอังเกรนั่งอยู่ที่หน้าบ้านมองเห็นผู้คนอยู่กับจากการทำไร่ คนที่นี่ปลูกผัก ปลูกข้าว และข้าวสาลีกัน จากนั้นก็เอาไปวางขายที่ตลาดหน้าหมู่บ้าน แล้วก็มีการส่งไปขายที่อื่นด้วย บางบ้านก็มีการเลี้ยงสัตว์ไว้ขาย ไว้ประกอบอาหาร 

สายลมพัดแผ่วมา ท้องฟ้าสีแดง เสียงกรุ๊งกริ๊งจากกระดิ่งน้อย มันทำให้เกรรู้สึกผ่อนคลาย และกลิ่นของอาหารที่คุณยายกำลังทำก็เช่นกัน 

เริ่มมืด อังเกรจึงเปิดสวิตช์ไฟที่หน้าบ้าน ที่อยู่ผนังข้างหลังเขา

"มาแล้ว มาแล้ว" คุณยายยกอาหารมา อังเกรจึงเข้าไปช่วย แล้วก็เข้าไปเอาหม้อหุงข้าวในครัวด้านในบ้านออกมา แล้วเขาก็เดินเข้าไปในบ้านและเปิดประตูหลังบ้านออกไปเพื่อที่จะหยิบกับข้าวมาช่วยคุณยาย อาหารที่คุณยายทำนั้น มีต้มจืดหัวไชเท้ากระดูกหมู และมีผักกาดดอง ที่เป็นของโปรดของคุณยายและของเขาด้วย ผักกาดดองนี้คือของที่อังเกรนำมาจากในเมืองเป็นของฝากให้กับคุณยาย 

"อร่อยมากครับคุณยาย ขอบคุณนะครับ" คุณยายยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นหลานชายของเธอกินอย่างเอร็ดอร่อย เขายังเหมือนกลับตอนเป็นเด็ก ทั้งๆที่ก็โตแล้ว 

คุณยายเธอกลับมาอยู่ที่บ้านชนบท ตอนนั้นอังกฤษอายุเพียง 7 ขวบ เธอไม่นึกเลยว่าอังกฤษนั้นยังจำเธอได้ จำแผนที่ที่เธอให้ไว้ได้ ตอนนี้เธออายุ 66 แล้ว เธอคิดว่าหากบั้นปลายชีวิตของเธอได้มีหลานชายที่เธอรักมาอยู่ด้วย แล้วยังมีความคิดความฝันคล้ายเธอแบบนี้ เธอก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว นอกจากการได้ทำอาหารอร่อยๆแบบนี้ให้เขาทาน

หลังจากที่ทั้งสองกินข้าวเย็นเสร็จเรียบร้อย อังเกรก็ช่วยคุณยายล้างถ้วยล้างจาน ภายในครัวด้านในบ้าน 

พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เขาจะได้ไปที่เขาอยากจะไปมานาน เขาจะทำได้ไหม เขาคิดจนตัวเองถอยหลับไป

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***