ซามูไรหญิง

เช้าวันถัดมาตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่ 3 วันแล้ว ฟูจินจะตายก่อนหรือว่าจะดึงดาบได้ก่อนกันแน่

ฟูจินกับอิซานามิเดิมกันไปได้สักพัก ก็พบเข้ากับกระท่อมที่ตั้งอยู่ในป่ามีหลังเดียว เป็นกระท่อมไม้สภาพเก่ามากๆ

ฟูจินและอิซานามิมองหน้ากัน ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปตรวจสอบดูพอเข้าไปแล้วก็ไม่มีคนอยู่ มีแค่เพียงกล่องไม้และเทวรูป

ทั้งสองเดินสำรวจรอบๆบ้านว่ามีอะไรบ้าง แล้วอิซานามิก็พบเข้ากับโครงกระดูกที่นอนอยู่ ข้างๆบ้าน

ฟูจินเดินไปเจอกับดาบที่มีฝุ่นเกาะ แต่พอลองดึงดาบออกมาสภาพข้างในยังดีอยู่ ปลอกดาบซากุระสีชมพู ตรงใบดาบไม่มีรูป แต่มีตัวหนังสือสลักชื่อไว้ว่า

ฟูจิน : “โคโนะฮานะ ซากุยะ ฮิเมะ”

อิซานามิ : “ท่านฟูจินเจออะไรงั้นรึครับ”

ฟูจิน : “ข้าเจอดาบเล่มนึงหนะ ถึงฝุ่นจะเกาะก็ตามแต่สภาพยังดีอยู่”

อิซานามิ : “งั้นเราลองเอาดาบมาทำความ สะอาดดูละกันนะครับ”

ฟูจิน : “อืม”

ฟูจินพูดและพยักหน้ารับ และใช้ผ้าเช็ดฝุ่นออก หลังจากเช็คเสร็จแล้ว ฟูจินก็เลยจะลองใช้ดาบดูก่อนที่จะลอง อิซานามิลองไปเปิดกล่องดู

แล้วเจอกับบันทึกวิชาดาบเล่มนึง ตรงปกหนังสือมันเขียนไว้ว่า วิชาดาบซากุระ ซึ่งคาดว่าจะเป็นวิชาของดาบเล่มนี้

อิซานามิเดินเอาบันทึกมาให้ฟูจินลองใช้ ฟูจินลองเปิดไปหน้าแรก

ฟูจิน : “วิชาดาบซากุระงั้นหรอ เหมือนว่าที่นี่จะเคยเป็นสำนักฝึกดาบ มาก่อนสินะ”

อิซานามิ : “ข้าเองก็คิดว่าแบบนั้นข้าเจอกับดาบหลายเล่มและยังมีโครงกระดูกที่หน้าจะเป็นเจ้าของที่นอนอยู่ข้างบ้านอีก”

ฟูจิน : “วิชาดาบซากุระ กระบวนท่าที่ 1 : ซากุระบานสะพรั่ง เป็นวิชาที่น่าสนใจเลยทีเดียว”

ในบันทึกเขียนไว้ว่าหัวใจของการฝึก วิชาซากุระคือการนึกถึงความสวยงานของซากุระ และนึกถึงใบของซากุระที่คมพร้อมจะฟันทุกสิ่ง

และท่วงท่าที่สวยงามจงออกท่วงท่า ให้สวยงามที่สุดสวยเหมือนกับต้นซากุระ

ฟูจิน : “ดูเหมือนว่าสำนักนี้ มีไว้สำหรับซามูไรหญิงนะเพราะการออกท่วงท่าที่สวยงาม และแข็งแกร่งนั้นมีไว้สำหรับซามูไรหญิง”

อิซานามิ : “งั้นรึขอรับข้าไม่ค่อยรู้เรื่องของซามูไรหญิงสักเท่าไหร่”

ฟูจิน : “มันต่างกับซามูไรชาย ที่จะเน้นความดุดันและน่าเกรงขาม ซะส่วนใหญ่”

ฟูจินสนใจกับวิชานี้มาก แต่การออกท่วงท่าที่สวยงามสำหรับผู้ชายนั้น เป็นอะไรที่ทำยากมากเพราะส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงเท่านั้นที่ทำได้

อิซานามิและฟูจินตัดสินใจเก็บดาบและ บันทึกไว้เพื่อสักวันหนึ่งจะเจอคนที่คู่ควรกับมัน ฟูจินเก็บดาบไว้ที่เอวกับไว้คู่กับดาบมุราโซซิ และอิซานามิเก็บบันทึก

และทั้งสองก็รีบไปหมู่บ้านต่อไป ตอนนี้เวลาเหลือไม่มากแล้วฟูจินต้องรีบดึงดาบออกให้เร็วที่สุด เดินมาได้พักนึง

ก็เจอเข้ากับเมืองใหญ่เมืองนั้น ชื่อว่า โทริอิ เป็นเมืองแห่งอาณาเขตของเทพเจ้า เมืองนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์

ทุกคนในเมืองนี้เคารพนับถือ เทพเจ้าไม่เหมือนกันเลยจะมีการทะเลาะกันแต่สำหรับเมืองนี้ การทะเลาะกันมันเป็นเรื่องปกติ

ฟํจินและอิซานามิเดินเข้ามาในเมือง แล้วก็พบเข้ากับศาลเจ้าบูชาเทพเจ้าของซามูไร ฟูจินสนใจกับเรื่องนี้มากเลยเดินเข้าไปดู

ฟูจิน : “เทพเจ้าของซามูไรเป็นใครกันนะ”

อิซานามิ : “ท่านไม่รู้รึขอรับ ถึงจะเป็นมนุษย์แต่สำหรับซามูไรแล้วเขาคนนี้คือเทพเจ้าแห่งซามูไร ผู้ครอบครองบันทึกลับของโลก เอโดงะ เขามีนามว่าอุเคซึกิ ทาเคดะ”

ฟูจิน : “เอโดะงะงั้นหรอมันคืออะไรงั้นรึ”

อิซานามิ : “เอโดะงะ คือบันทึกลับที่เก็บสุดยอดวิชาดาบของโลกเอาไว้ วิชาดาบที่สามารถทำให้เด็กน้อยคนนึงกลายเป็นปีศาจได้นั้นแหละเอโดะงะ”

ฟูจิน : “งั้นก็หมายความว่า ถ้าได้ครองเอโดะงะแล้วจะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนั่นสินะ”

อิซานามิ : “ใช่แล้วขอรับ”

ฟูจินตัดสินใจแล้วว่าจะหาเอโดะงะ ให้ได้เพื่อที่จะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ฟูจินเดินเข้าไปไหว้ศาลเจ้า และออกมา

ฟูจินและอิซานามิเดินไปรอบๆเมือง และไปเจอกับหญิงสาวผู้นึงกำลังฝึกวิชาดาบอยู่ มันเป็นการออกท่วงท่าที่สวยงามมาก

หญิงสาวคนนั้นรูปร่างหน้าตาดี หน้าอกประมาณ A คัพ ใส่กิโมโนสีชมพูลายซากุระสีขาว

เหมือนกับหญิงสาวผู้นั้นกำลังเต้นรำ อยู่หญิงคนนั้นรายรำดาบไปมาและหลังจากฝึกเสร็จ เธอก็ไปที่ศาลเจ้าที่นึง

เธอเดินไปไหว้รูปปั้นเทพีองค์นึง หน้าตาของรูปปั้นนั้นสระสวยงามเป็นอย่างมากและมีป้ายเขียนไว้ว่า เทพีแห่งต้นซากุระ โคโนะฮานะ ซากุยะ ฮิเมะ

ฟูจินหลังจากอ่านนั้นก็ตกใจกับชื่อของเทพีเป็นอย่างมาก เพราะชื่อของเทพีนั้นตรงกับชื่อของดาบที่เขาพบ

ฟูจินกลัวว่าพวกเขาไปขโมยดาบมา เลยจะเดินออกไปเงียบๆอีกใจนึงก็อยากคืนดาบไป แต่ฟูจินกลัวพวกเขาเข้าใจผิด

ฟูจินค่อยๆย่องออกไป แต่หญิงคนนั้นเห็นฟูจินทำตัวลับๆล่อๆเลยเข้ามาหา

??? : “เจ้าหนะทำลับๆล่อๆทำไมที่ศาลเจ้า”

ฟูจิน : “ปะ......เปล่าขอรับข้าไม่อยากกวนท่านเลยค่อยๆย่องเท่านั้นเอง”

??? : “งั้นรึแต่เดี๋ยวนะดาบนั้นหนะ”

ฟูจิน : *แย่ละ*

??? : “ดาบนี้มันดาบเกรดที่ 3 ดาบเทพ ชื่อของดาบคือชื่อของเทพีที่ข้าบูชา โคโนะฮานะ ซากุยะ ฮิเมะใช่รึไม่”

ฟูจิน : “ชะ.....ใช่ขอรับ”

ฟูจินกำลังจะกล่าวขอโทษที่เอามันมาโดย ไม่ได้รับอนุญาตแต่หญิงสาวกับก้มหัวลงพร้อมกับพูดว่า

??? : “ข้าขอดาบเล่มนั้นคืนได้รึไม่ ดาบนั้นเป็นดาบของตระกูลของข้า”

ฟูจิน : “ดาบประจำตระกูลงั้นหรอ”

??? : “ใช่แล้วข้าจะเล่าประวัติให้ฟัง เชิญเข้ามาข้างในก่อน”

*ในศาลเจ้า*

??? : “ขอโทษที่ข้าแนะนำตัวช้า ข้ามีนามว่า

โคโนะฮานะ สโรชา”

ฟูจิน : “ข้าชื่อว่า อาจิสุคิ ฟูจิน เป็นซามูไรพเนจร”

อิซานามิ : “ข้าชื่อว่า คุคุโนจิ อิซานามิ เป็นซามูไรพเนจรเช่นกัน”

ฟูจินและอิซานามิแนะนำตัวเสร็จแล้ว ก็นั่งฟังที่ท่านสโรชาพูด เหล่าประมาณว่า เมื่อ 300 ปีก่อนมีเทพีองค์นึง

ลงมายังโลกมนุษย์หน้าตาสะสวย ผมสีฟ้าดวงตาสีฟ้าเปร่งประกายลงมาเพื่อ ปลูกต้นไม้ (ความรู้เพิ่มเติม เทพีโคโนะฮานะ ซากุยะ ฮิเมะ คือเทพีแห่งธรรมชาติ)

ตอนนั้นเธอที่เห็นโลกนี้มีแต่สีเขียว เธอเริ่มเบื่อสีเขียวแล้วจึงนำเมล็ดมาปลูกบนพื้นโลก เธอดูแลเอาใจใส่มันจนโต

ต้นไม้นั้นมีสีขาวและสีชมพู สวยนั้นคือต้นซากุระต้นแรกของโลกจากนั้นเธอนั้น ไปหาชาวบ้านกลุ่มนึงแล้วฝากเมล็ดซากุระ

ให้พวกชาวบ้านนั้นช่วยกันปลูกต่อ ชาวบ้านที่ช่วยกันปลูกก็เริ่มมีคนสนใจกับความสวยงามของต้นซากุระนี้เลยมาขอซื้อต่อกัน

ทำให้ชาวบ้านกลุ่มนั้นรํ่ารวยขึ้น ตอนนั้นผู้ก่อตั้งตระกูลเลยทุ่มเงินทั้งหมดให้ช่างฝีมือดี มาตีดาบให้และให้สลักชื่อไว้ว่า โคโนะฮานะ ซากุยะ ฮิเมะ และได้เขียนบันทึกวิชาดาบซารุกะด้วย

เพื่อเป็นการแสดงคำขอบคุณ และดาบนั้นก็สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น จนถึงรุ่นของเธอแต่ตอนนั้นได้มีโจรบุกปล้น

ดาบและบันทึกของตระกูลของเธอไป พ่อของเธอพยายามไปเอามันมาคืน แต่การออกจากบ้านตอนนั้นของพ่อเธอ พ่อของเธอก็ไม่เคยกลับบ้านมาเลย

ฟูจิน : “งั้นเองสินะ ถ้างั้นก็เอาคืนไปได้เลยครับ”

อิซานามิ : “ทำไมพวกเจ้าหามันไม่เจอหละ ทั้งๆที่มันอยู่ที่สำนักวิชาดาบ”

สโรชา : “สำนักวิชาดาบ?”

ฟูจิน : “พวกเราไปเจอมันเข้า ที่กระท่อมที่คาดว่าจะเป็นสำนักวิชาดาบในป่าใกล้ๆนี้เอง”

สโรชา : “ป่าแถวนั้นมันเป็นป่าอาถรรพ์ ไม่มีใครกล้าเข้าไปหรอก”

ฟูจิน : “ป่าอาถรรพ์? มันคืออะไร”

สโรชา : “ป่านั้นก่อนเป็นป่า มันเคยเป็นสนามรบของสงครามโลกมาก่อน ผู้คนที่ล้มตายเป็นจำนวนมากว่ากันว่ายังคงวนเวียนอยู่ในพื้นที่นั้น”

อิซานามิ : “แต่ตอนพวกข้าไปข้าเจอแค่ โครงกระดูกร่างนึงนอนอยู่ข้างบ้านแค่นั้นเอง ไม่เห็นว่าจะมีร่างอื่นเลย”

ฟูจิน : “มันก็จริงนะแล้วอีกอย่าง ใครไปสร้างกระท่อมไว้ในป่านั้นกันนะ รึว่าไม่รู้ประวัติรึว่ารู้อยู่แล้วแต่อยากท้าทาย”

ฟูจินคิดอยู่นั้นสโรชาก็เอาดาบไปฝึก ท่วงท่าที่แสนงดงามของดาบนั้นเหมือนกับถูกดึงดูดด้วยอะไรสักอย่าง

ฟูจินและอิซานามิยืนมองอยู่นาน ฟูจินเริ่มได้สติฟูจินก็รีบไปดึงดาบโดนเร็วไม่งั้นฟูจินได้ตายแน่

ฟูจินและอิซานามิบอกลาสโรชา และก็ไปที่โรงเตี๊ยมไปเช่าห้องไว้แล้วออกจากเมือง ไปฝึกดาบ ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***