

เอโดะงะ

 

ใกล้วันตาย

ฟูจินเดินทางมากับอิซานามิ มาได้ 10 ชั่วโมงแล้วตอนนี้เป็นเวลาเที่ยง ฟูจินเดินมาหยุดพักที่แม่น้ำในป่า

และเริ่มฝึกดาบอีกครั้ง คราวนี้ฟูจินลองเปลี่ยนจากแกว่งดาบ 1,000 ครั้งเป็น 2,000 ครั้ง

อิซานามิ : “ท่านฟูจิน ทำไมถึงไม่ชักดาบออกมาฝึกรึขอรับทำไมถึงเก็บดาบในฟักอย่างนั้น”

ฟูจิน : “ข้ายังไม่อาจดึงดาบเล่มนี้ออกจากฝักได้ เพราะตอนนี้ข้านั้นอ่อนแอเกินไป”

อิซานามิ : “งั้นรึขอรับ”

ฟูจินแกว่งดาบซํ้าไปซํ้ามา พอมาถึงการแกว่งครั้งที่ 1,150 ฟูจินเริ่มเหนื่อยลาจนยกแขนแถบไม่ขึ้น

ฟูจิน : “อึก! ขีดจำกัดของข้ามีแค่นี้งั้นสินะ”

ฟูจินเก็บดาบแล้วนั่งลง และตอนนั้นเองก็มีเสียงเดิมดังขึ้นในหัวซํ้าไปซํ้ามาอีกครั้ง

??? : “เจ้าคิดว่าเจ้าครู่ควรกับดาบเล่มนี้รึไม่”

??? : “เจ้าคิดว่าจะดึงดาบเล่มนี้ออกรึไม่”

??? : “ถ้าเจ้ายังดึงดาบไม่ได้ ภายใน 6 วันที่เหลือนี้เจ้าจะต้องตาย”

??? : “ถ้าอยากดึงดาบเล่มนี้ออกมา จงพูดชื่อของข้า”

??? : “คนที่ข้ายอมรับเท่านั้นที่ จะมีสิทธิ์รู้ชื่อของข้า”

ฟูจิน : *เสียงมันดังในหัวไม่หยุดเลย*

ฟูจินเอามือกุมหัวเหมือนกับว่ากำลังปวดหัวอยู่ แล้วอิซานามิมาเห็นพอดี ก็รีบเข้ามาพาตัวของฟูจินไปพัก

ฟูจินตื่นขึ้นมาอีกที่ ก็พบว่ามันมืดเสียแล้วฟูจินตกใจมากเขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเขาหลับไปตอนไหน

อิซานามิ : “โอ้ว! ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว”

ฟูจิน : “ข้าหลับไปตอนไหนกัน”

อิซานามิ : “ตอนที่ท่านฝึกดาบเสร็จ นั้นแหละขอรับ”

ฟูจิน : “งั้นรึ”

อิซานามิไปเอาซุปที่ต้มไว้ มาให้ฟูจินกินรสชาติมันอร่อยมาก ความเข้มข้นของผักและกระดูกหมู และมีเนื้อหมูไว้ให้เคี้ยวด้วย กินเสร็จแล้วฟูจินว่า

จะนอนอีกสักหน่อย

แต่ก็ไม่ทันได้นอน ก็มีซามูไรไร้สังกัดเข้ามาโจมตีอย่างกระทันหันฟูจินหลบไปได้ แต่อิซานามินั้นโดนฟันเฉียดๆที่แขน

??? : “โห้~~ หลบเก่งดีนี้ต้องขอชื่นชมที่หลบดาบของข้าได้ แต่ว่ามันจะไม่ครั้งที่ 2 หรอก

วิชาดาบโลกันต์ กระบวนท่าที่ 1 : ตัดโลกันต์!!”

กระบวนท่าของซามูไรไร้สังกัดพุ่งเข้ามาหาฟูจิน

อย่างรวดเร็วฟูจินที่ตั้งตัวได้ทันก็หยิบดาบ มุราโซซิที่ยังไม่ถูกดึงออกจากฝักขึ้นมาป้องกัน

กระบวนท่าของซามูไรไร้สังกัดผู้นั้นรุนแรงมากๆแต่ว่าปลอกดาบของมุราโซชิก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

??? : “เห้~~ ดาบนั้นหนะหน้าสนใจดีนะ งั้นก็ข้าขอฆ่าแกแล้วข้าจะชิงดาบมา!!”

อิซานามิ : “เจ้าหนะเป็นใครกัน เหตุใดถึงโจมตีพวกเราด้วย”

??? : “55555 โทษทีๆ ข้ามีนามว่า เอรามุโดะ ชิน เป็นซามูไรพเนจรไร้สังกัด”

อิซานามิ : “ซามูไรพเนจรงั้นรึนั้นก็ เหมือนพวกข้าเลยงั้นสินะ”

ชิน : “พวกเจ้าเองก็เป็นซามูไรพเนจรไร้สังกัดกันสินะ 555 เวลาพูดคุยจบแค่นี้ทีนี้ตายซะ!!!”

หลังจากชินพูดจบชินได้พุ่งตรงเข้าไปหาอิซานามิด้วยความรวดเร็วอิซานามิที่ตั้งตัวไม่ทันเลยโดนฟันไปที่ท้องอย่างจัง

แต่โชคดีที่อิซานามิกระโดดออกมาทันเลยเป็นแผลไม่ลึกมากยังไม่ถึงแก่ชีวิตจากนั้นอิซานามิก็ชักดาบออกมาพร้อมที่จะสู้กับชิน

ชินและอิซานามิพุ่งเข้าหากันอย่างรวดเร็วและฟันดาบกันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร อิซานามิ

ถอยออกมาตั้งหลักและใช้กระบวนท่า

อิซานามิ : “วิชาดาบเทพสายฟ้า กระบวนท่าที่ 2 : สายฟ้ากระหน่ำแทง”

รอบๆตัวอิซานามิมีสายฟ้าปรากฏขึ้นและอิซานามิได้พุ่งเข้าไปหาชินและแทงไม่ยั้งแต่ชินก็หลบได้แต่ว่าการแทงครั้งนั้นมันมีสายฟ้าสถิตออกมาด้วย

สายฟ้าได้ไหลเข้าไปในตัวของชินทำให้ชินนั้นขยับตัวไม่ได้สักพักนึงสายฟ้านั้นไม่แรงมากแค่ทำให้ตัวช้าเฉยๆ

ชินที่ยืนอยู่นิ่งๆก็โดนอิซานามิกระหน่ำแทงเข้าใส่ท้องแต่ว่าพอรู้ตัวอีกครั้งชินก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ และชินก็โผล่มาข้างหลังของอิซานามิ

ชิน : “วิชาดาบโลกันต์ กระบวนท่าที่ 2 :

ครื้นโลกันต์!”

การฟันอากาศครั้งนั้นทำให้มีคลื่นดาบสีแดงดำพุ่งเข้ามาหาอิซานามิ อิซานามิป้องกันไว้ได้ทันแต่ว่าก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเลย

ตอนนี้อิซานามิทั้งตัวเริ่มมีแต่บาดแผลเลือดเริ่มไหลออกมา

อิซานามิ : “ทำไมกันข้าป้องกัน การโจมตีของเจ้าได้แล้วหนิ!”

ชิน : “ใช่เจ้าป้องกันมันได้ แต่ว่านะวิชาโลกันต์ของข้าน่ะ ถ้าวิชาดาบของข้าถูกล็อคด้วยดาบละก็ความเสียหายของดาบทั้งหมดจะตกไปอยู่ที่ผู้ใช้ของมันเอง”

อิซานามิ : “ว่าไงนะ!!”

ชิน : “หรือก็คือถ้าอยู่ต่อหน้าวิชาดาบของข้า และ

เจ้าสามารถป้องกันมันได้แต่เจ้าก็ยังโดน ความเสียหายอยู่ดี”

อิซานามิ : “วิชาอะไรกัน!!”

ชิน : “อยู่ต่อหน้าวิชาดาบของข้าดาบของเจ้าเองก็ไม่แตกต่างอะไรกับร่างกายของตนเอง เจ็บก็เจ็บไปด้วยกันปวดก็ปวดไปด้วยกันนั่นแหละวิชาดาบโลกันต์ของข้าหละ!!”

หลังจากชินพูดเสร็จมันก็พุ่งตัวเข้าหาอิซานามิ ทันทีและอิซานามิที่สภาพ สาหัสก็ใช้ดาบปะทะกับดาบของชิน

ดาบที่กระทบกันได้มีคลื่นขนาดใหญ่ออกมาทำให้ใบไม้ในละแวกนั้นสั่นไหวลมเริ่มพัดแรงขึ้น

การกระทบเสียดสีของดาบ

ทั้งสองคนนั้นรั้วดาบใส่กันไม่ยั้งตอนนี้จะตัดสินแล้วว่าถ้าใครสามารถฟันดาบได้นานกว่ากันคนนั้นคือผู้ชนะ ถ้าพลาดแม้แต่นิดเดียวก็คือตาย

ทั้งสองยังรั่วดาบใส่กันอยู่สักพักอิซานามิที่ร่างกายบาดเจ็บอยู่แล้วเริ่มเหนื่อย แต่ชินที่ร่างกายไม่เป็นอะไรมากนัก เริ่มหอบขึ้นมา

แต่ทั้งสองฝ่ายยังไม่ลดละยังรั้วดาบใส่กันไม่ยั้งเสียงดังที่กระทบกันตอนนั้นไม่มีเสียงอะไรเข้ามาแทรกเลยแม้แต่นิดเดียว

คลื่นขนาดใหญ่ที่ออกมาจากดาบทำให้ใบไม้และพื้นดินสั่นไหว

อิซานามิ : “ย๊ากกกกก!! อึก! ย๊ากกกกก!! ต้องเร็วมากกว่านี้!”

ชิน : “ฝีมือไม่เลวเลยนี่ข้าขอชื่นชม แต่ข้าเองก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ ย๊ากกกกกกกกกกกก!!!”

การรั้ทำยังคงดำเนินต่อไปทั้งสองฝ่ายใครเป็นคนหยุดก่อนกันแน่ตอนนี้บาดแผลที่หน้าท้อง

ของอิซานามิเริ่มเปิดกว้างขึ้นแล้วจากการขยับนานๆ

อิซานามิเริ่มจะสู้ไม่ไหวแล้ว แต่ก็จะไม่หยุดมือยังฟันดาบต่อไปตอนนี้ชินเป็นฝ่ายได้เปรียบ เนื่องจากมีแต่อาการไฟช็อต และแผลนิดหน่อย

เท่านั้น

ฟูจิน : *ทั้ง 2 คนนั้นแข็งแกร่งมากข้าเองก็อยากจะช่วยอิซานามิ แต่ว่าแม้แต่ดาบข้ายังดึงไม่ออกเลย แล้วข้าจะช่วยอะไร อิซานามิได้หละ*

ฟูจินที่คิดอยู่นั้น อิซานามิกับชินก็ยังคงปะทะดาบกันอยู่ ชินเริ่มจะหมดแรงแล้ว อิซานามิก็สภาพสาหัส แต่ก็ยังคงรั้วดาบใส่กันอยู่ไม่ยั้ง แต่ทันใดนั้นเองฟูจินได้วิ่งเข้า ใส่อิซานามิ

อิซานามิ : “ทำไมท่านถึงวิ่งมาทางนี้ข้าหละ”

ฟูจิน : “อย่าหยุดมือเด็ดขาด เชื่อใจข้าเถอะ”

ชิน : “เฮ้ยๆ”

อิซานามิที่ไม่มีทางเลือก ก็ต้องทำใจเชื่อฟูจินวิ่งมาพร้อมใช้วิชาดาบ

ฟูจิน : “วิชาดาบไร้คม กระบวนท่าที่ 1 : ปอกดาบหักเหลี่ยมนภา”

การแกว่งดาบครั้งนั้นของฟูจิน ทำให้มีคลื่นลมขนาดใหญ่พุ่งเข้าไปหา อิซานามิแต่ก่อนคลื่นดาบ

จะถึงตัวของออซานามินั่นเอง

วิถีของดาบก็เปลี่ยนไป คลื่นดาบนั้นแทนที่จะ

โดนอิซานามิแต่กับโดนชินแทน คลื่นนั้นโดนอกของชินเต็มๆเลย

ถึงแม้จะใช้ปอกดาบในการฟัน แต่ว่าความเสียหายที่ชินได้รับนั้นเหมือนกับโดนดาบจริงฟัน ชินกระอักเลือด

แล้วทรุดตัวลงกับพื้น ชินยังไม่ตายแต่ว่าอาการสาหัสปางตาย ฟูจินตกตะลึงมากว่าตัวเขาทำได้

อย่างไร

อยู่ๆวิชาดาบไร้คมก็แล่นเข้ามาในหัวขอวฟูจิน ร่างกายของฟูจินนั้นมันขยับไปเอง ฟูจินไม่รู้ตัว

เลยว่าได้ทำไปตอนไหน

อิซานามิ : “แกจบสิ้นแล้วชิน ตายซะเถอะ!!”

อิซานามิฟัดดาบไปที่คอของชิน จนขาดสะบั้นอิซานามิเก็บดาบเข้าฝัก แล้วทรุดตัวลงจากบาดแผลที่สาหัส

ฟูจิน : “อิซานามิ! ทำใจดีๆไว้ข้าจะไปเอา สมุนไพรมาเจ้าช่วยทนไว้ก่อนนะ”

ฟูจินเดินเข้าป่าไปหาสมุนไพร และเดินอยู่สักพักเขาก็เจอสมุนไพรที่เขาตามหา ต้นสมุนไพรใบ 5 แฉกสีเขียว

มันมีฤทธิ์มึนเมาและจะทำให้คนอารมณ์ดี และจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ฟูจินเก็บใบและดอกของมันมา แล้วกับมาหาอิซานามิ

ฟูจิเริ่มเตรียมการไปตัดบ้องไม้ไผ่มาทำการตัดแปลงนิดหน่อย จากนั้นนำใบและดอกมาสับให้ละเอียดจับยัดในบ้องแล้วจุดไฟ

(คำเตือนนะจ๊ะอย่าไปลองทำเด็ดขาด มันสารเสพติดมันไม่ดีนะจ๊ะ อย่าหาทำ ยํ้าอีกครั้ง อย่าหาทำ)

ฟูจินให้อิซานามิสูดควัน เข้าไปควันนั้นทำให้อิซานามิมึนเมา แต่มันก็ช่วยให้เขาไม่รู้สึกถึงอาการบาดเจ็บ

ฟูจินพาเขาขึ้นหลังแล้วแบกเขา ไปที่หมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดนะตอนนี้ ฟูจินเดินอยู่นาน พระอาทิตย์ก็เริ่มขึ้นมาแล้ว

ตอนนั้นเองฟูจินก็ไปพบเข้ากับ หมู่บ้านแห่งนึงหมู่บ้านนั้นมีชื่อว่า โยโหะ หมู่บ้านแห่งการรักษา

??? : “ตอนนี้เหลือเวลาอีก 5 วันเท่านั้นถ้าเจ้ายังไม่สามารดึงดาบเล่มนี้ออกได้ เจ้าก็จะตายทันที”

ฟูจิน : *รอก่อนนะอิซานามิ ข้าจะช่วยเจ้าเอง*

ฟูจินเดินเข้าไปในหมู่บ้านและรีบตรงไปที่ตำหนักรักษาทันที หมอรับตัวของอิซานามิเข้าไปรักษาทันที

หมอ : “เพื่อนของท่านไม่เป็นไรแล้ว ขอรับวันพรุ่งนี้เขาก็สามารถกลับบ้านได้แล้ว ถึงจะออกไปแล้วแต่ว่าก็ต้องให้เขาได้พักรักษาตัวอีกสักพักก่อนนะครับ”

ฟูจิน : “ขอรับท่านหมอ ขอบคุณมากเลยขอรับ”

ฟูจินที่หายห่วงแล้วก็เดินไปหาโรงเตี๊ยมเพื่อพัก เขานอนพักไปจนถึงตอนเที่ยงวัน และเขาก็ได้ตื่นขึ้นมาพร้อมไปหาอะไรกิน

หลังจากกินเสร็จแล้วเขาก็เดินเข้าป่าเพื่อไปฝึกอีกครั้งหนึ่ง เขาเหวี่ยงดาบได้สักพักจากนั้นเขาก็เห็นน้ำตก

เขาได้ไปนั่งสมาธิตรงน้ำตก เขาทำจิตใจให้สงบแล้วนั่งสมาธิอยู่นานประมาณ 5 ชั่วโมง

เขาลืมตาขึ้นหยิบกิโมโนสีขาวดำขึ้นมาสวมใส่หยิบดาบและเดินกลับเข้าหมู่บ้าน การฝึกของเขา

ยังทำเดิมวนไปวนมาเพราะเขานั้นไม่มีอาจารย์

ระหว่างเดินฟูจินก็ได้คิดจะลองดึงดาบเล่มนี้ออกมา ฟูจินพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีดึงแต่ก็ดึงไม่ออก และก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวว่า

??? : “เจ้าคิดจะดึงดาบนี้แล้วงั้นรึ แต่ว่าเจ้ายังไม่คู่ควรที่จะดึงดาบเล่มนี้ เจ้าจงทำให้ข้าเห็นว่าเจ้าคู่ควรหรือไม่กับดาบเล่มนี้”

ฟูจิน : “งั้นข้าจะพยายามทำตัวให้คู่ควรกับดาบเล่มนี้”

ฟูจินเดินเข้าหมู่บ้านแล้วก็ไปเดินเล่นสักพักแล้วก็กลับเข้าโรงเตี๊ยมเพื่อไปนอนต่อ ร่างกายของ

ฟูจินที่อ่อนล้าจากการฝึกมาอยู่แล้ว

ฟูจินก็เผลอหลับและตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เขาเดินไปรับอิซานามิและออกเดินทางต่อ ตอนนี้เวลาเหลืออีกแค่ 4 วันแล้ว เส้นชะตาชีวิตของฟูจินใกล้จะมาถึงแล้ว

ฟูจิน : *เหลืออีกแค่ 4 วันเท่านั้นข้ามีเวลาไม่มากแล้ว*

การเดินทางยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ และได้พักกินข้าวแถวลำธาร ทั้งสองคนนั้นพักกินข้าว

อิซานามิ : “ท่านฟูจิน เสบียงอาหารของพวกเราเหลือไม่มากแล้ว”

ฟูจิน : “ข้าเองก็ลืมซื้อเสบียง มาจากหมู่บ้านซะด้วยสิ”

อิซานามิ : “ข้าว่าเราต้องควรหาเสบียงแถวๆนี้ ก็ดีนะครับ”

ฟูจิน : “นั้นสินะ แถวนี้เองก็มีผลไม้เยอะแยะเลยด้วย”

ทั้งสองคนแยกกันไปหาเสบียง อิซานามิเดินไปเจอกับหมูป่า และฆ่ามันเพื่อเอาเนื้อมา ทางด้านของฟูจินนั้นก็เก็บผลไม้

อิซานามิ : “ท่านฟูจินข้าได้ เนื้อหมูป่ามาด้วยหละ”

ฟูจิน : “โอ้ว! ข้าเองก็ได้ผลไม้มาเยอะแยะเลย”

??? : “เจ้าจะทำตัวเออระเหยไปถึงเมื่อไหร่กัน ใกล้จะถึงวันตายของเจ้าแล้วนะ”

ฟูจิน : “ข้าขอไปฝึกวิชาดาบสักหน่อยนะอิซานามิ”

อิซานามิ : “ขอรับข้าเองก็ว่าจะฝึกอยู่เหมือนกัน”

ฟูจินเข้ามาฝึกในป่าลึก และจับดาบขึ้นมาตั้งท่าและตั้งสมาธิยกดาบขึ้นเหนือศีรษะ อ้าขาออกกำหนดลำหายใจ

ฟูจิน : “วิชาดาบไร้คม กระบวนท่าที่ 1 : หักเหลี่ยมนภา”

ฟูจิเหวี่ยงดาบลงพื้นคลื่นลมที่รุนแรงก็ปรากฏขึ้น คลื่นลมนั้นตัดผ่านต้นไม้ได้อย่างง่ายดาย คลื่นลมสามารถหักเหลี่ยมเลี้ยวซ้ายหรือขวาก็ได้ ฟูจินคิดว่าวิชาดาบอันนี้มีประโยชน์

เป็นอย่างมากเพราะตอนนี้เขายังไม่สามารถดึง ดาบออกได้เลยการมีวิชาดาบไร้คม แบบนี้เป็นผลดีต่อฟูจินอย่างมาก

*ทางฝั่งของอิซานามิ*

อิซานามิ : “วิชาดาบเทพสายฟ้า กระบวนท่าที่ 1 : สายฟ้าพิโรธ”

การตวัดดาบของอิซานามินั้น มีสายฟ้าจำนวนมากก่อตัวกันเป็นใบมีด ตัดผ่าต้นไม้ไป 5 ต้นและยังหลงเหลือไฟฟ้าสถิตอยู่ตามรอยที่โดนผ่าออกไป

อิซานามิ : “เห้อออ! ข้าคงทำได้เพียงเท่านี้แหละนะ”

เสียงตบมือดังขึ้น อิซานามิหันไปหาที่เสียงนั้นและเก็บดาบ

ฟูจิน : “เจ้าแข็งแกร่งมากเลยจริงๆ”

อิซานามิ : “ไม่หรอกข้ายังอ่อนแอ อยู่มากข้ายังต้องฝึกอีกเยอะ”

ฟูจิน : “งะ.....งั้นหรอ”

ฟูจินถอนหายใจแล้วกลับไปฝึกต่อ และลองคิดที่จะดึงดาบดูอีกครั้ง ฟูจินดึงดาบแต่ก็ดึงไม่ออก

ฟูจินพยายามอยู่นาน แต่ก็ไม่มีการขยับเลยสักนิด

??? : “เจ้ามนุษย์ เจ้ายังคิดที่จะดึงอยู่อีกงั้นรึ”