ซามูไรพเนจร

ณ ที่ใดที่หนึ่งบนภูเขาสูงมีชายหนุ่มผู้นึง อายุประมาณ 18ปี ได้นั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้บนภูเขา ชายหนุ่มรูปร่างไม่ใหญ่มาก มีกล้าม ตรงใบหน้ามีแผลเป็นรูปกากบาทอยู่ข้างแก้มข้างขวา ผมสีดำสนิท แต่งชุดกิโมโนสีขาวดำ

ชายหนุ่มผู้นั้นค่อยๆลืมตาขึ้นมา และหยิบดาบที่วางอยู่ข้างกายของเขาขึ้นมา เขาลุกขึ้นแล้วหันหน้ามาหาต้นไม้ที่เขาพึ่งนั่งสมาธิไป

เขาพนมมือไหว้ต้นไม้ ก่อนจะชักดาบออกมาจากฝัก เขาตั้งท่าเตรียมพร้อมพร้อมกับพูดขึ้นว่า

??? : “วิชาดาบไร้เงา กระบวนท่าที่ 1 : ดาบเงาซ่อนเร้น”

ชายหนุ่มผู้นั้นได้ฟันต้นไม้ไป การฟันของเขานั้นรวดเร็วจนมองไม่เห็นวิถีการฟันแม้แต่น้อย เขาหันหลังและเก็บดาบเข้าฝัก พร้อมกับพนมมืออีกครั้ง

ตอนนั้นเองต้นไม้ที่ถูกฟันไป ค่อยๆขาดออกเป็นสองท่อน และร่วงลงมา

??? : “ยังใช้ไม่ได้! ข้าต้องแข็งแกร่งมากขึ้นกว่านี้”

จากนั้นเขาก็ชักดาบออกมา และฝึกเหวี่ยงดาบเขาเหวี่ยงซํ้าไปซํ้ามาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จนเริ่มมืด

??? : “997! 998! 999! 1,000!”

ชายหนุ่มเหวี่ยงดาบไป 1,000 ครั้งเสร็จแล้ว ก็มีคนเดินมาหาเขา เป็นผู้หญิงวัยกลางคน ใส่ชุดกิโมโน หน้าตาสะสวย เขามาเรียกเขา

??? : “ฟูจินคุงงง~ มากินข้าวได้แล้ววว~~”

ฟูจิน : “ขอรับท่านแม่”

แม่ของฟูจิน : “วันนี้มีเป็ดย่าง และก็สตูเนื้อของโปรดลูกด้วยน้าาา~”

ฟูจิน : “โอ้! ข้าตั้งตารออาหารของท่านแม่มิไหวแล้วสิขอรับ”

ฟูจินเดินกลับบ้านของเขา บ้านของเขานั้นตั้งอยู่บนเขาเป็นบ้านเดี่ยวๆ รอบๆไม่มีบ้านอื่นอยู่ด้วยเลย

ฟูจินกลับเขาบ้านของเขา เขาไปล้างมือและตักข้าวมากิน ในบ้านนั้นมีเขา แม่และพ่ออยู่ด้วย และก็มีคนเข้ามาในบ้าน ชายวัยกลางคนร่างใหญ่ มีกล้าม มีหนวดเคราสีดำ ผมสีดำ และดาบที่พกไว้ข้างกาย

??? : “ข้ากลับมาแล้วว~ มิโอะ ฟูจิน”

ฟูจิน : “ท่านพ่อ ยินดีต้อนรับกลับบ้านขอรับตอนนี้ท่านแม่ทำอาหารเสร็จแล้วมากินด้วยกันเถอะขอรับ”

พ่อของฟูจิน : “โอ้~ ไอลูกรักอุตส่าห์มาต้อนรับข้าเลยงั้นรึเนี่ย” (ต่อจากนี้ขอเรียกแม่ของฟูจินว่า แม่มิโอะก็แล้วกันนะครับ พ่อก็จะเรียกแบบนี้เหมือนกัน)

แม่มิโอะ : “กลับมาแล้วหรอค้าาาา~ ท่านสามีโอยามะสึมิ”

พ่อโอยามะสึมิ : “โอ้! ข้ากลับมาแล้วมิโอะ”

ฟูจินเดินไปตักข้าวมาอีกจาน แล้ววางไว้บนโต๊ะอาหารพ่อโอยามะสึมิ เดินมานั่งที่โต๊ะแล้วเริ่มรับประทานอาหารค่ำ

ทุกคนรับประทานอาหารค่ำกันอย่างเอร็ดอร่อย และมีความสุข แล้วจากนั้นตอนที่ทุกคนกินเสร็จ

ฟูจินได้เอ่ยปากถามท่านพ่อกับท่านแม่ว่า

ฟูจิน : “ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าขอออกจากบ้านออกไปผจญกับโลก ภายนอกได้หรือไม่ขอรับ”

ท่านพ่อกับท่านแม่ที่ได้ยินดังนั้น ก็อึ้งไปสักพักใหญ่พวกเขาทำหน้าเครียดแล้วท่านพ่อก็พูดขึ้นมาว่า

พ่อโอยามะสึมิ : “เจ้าแน่ใจแล้วงั้นรึฟูจินไอลูกรัก”

ฟูจิน : “ข้าแน่ใจแล้วขอรับ ข้ารู้ว่าโลกภายนอกมันอันตรายแต่ข้าก็ทำเพื่อจะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด”

พ่อโอยามะสึมิ : “ข้ารู้อยู่แล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง แต่ข้าไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้”

แม่มิโอะ : “แม่เองก็อยากให้ลูกออกไป โลกภายนอกแต่ว่าถ้าลูกตัดสินใจแล้ว คนเป็นแม่ก็ไม่คิดจะห้ามลูกหรอกนะ”

พ่อโอยามะสึมิ : “ข้าเองก็ไม่คัดค้านอะไร หรอกเจ้าทำในสิ่งที่เจ้าอยากทำเถิด”

ฟูจิน : “ขอบพระคุณยิ้ง ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าจะเตรียมตัวออกจากบ้านพรุ้งนี้”

ท่านพ่อและท่านแม่ ยิ้มออกมาและฟูจินก็ไปเตรียมของสำหรับเดินทาง

แล้วก็ถึงเช้าวันต่อมา ฟูจินเตรียมเดินทางแล้ว และท่านพ่อและท่านแม่ก็ออกมาบอกลา

แม่มิโอะ : “แม่เชื่อว่าลูกต้องเป็นได้แน่ๆจ๊ะ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกหนะ”

ฟูจิน : “ขอบคุณมากครับท่านแม่”

คนเขียน : *รู้สึกว่าเรื่องมันดำเนินเร็วเกินไป นะเนี่ยแปปเดียวก็ออกจากบ้านแล้ว ขอโทษด้วยที่เรื่องมันดำเนินเร็วเกินไป พึ่งเริ่มหัดเขียน ขออภัยด้วยนะครับ*

พ่อโอยามะสึมิ : “ไอลูกชายเจ้าหนะ เอาดาบเล่มนั้นของเจ้ามาให้ข้าซะ”

ฟูจิน : “ทำไมหละขอรับท่านพ่อ”

พ่อโอยามะสึมิ : “เจ้าจงเอาดาบเล่น นี้ไปใช้เถิด”

จากนั้นท่านพ่อก็ยื่นดาบเล่นนึงให้ฟูจิน เป็นดาบคาตานะสีดำสนิท และฝักดาบลายมังกรสีทองและฟูจินลองพยายามจะดึงดาบออก แต่ทำไม่ได้

พ่อโอยามะสึมิ : “เจ้าจงเอาดาบเล่มนี้ ไปใช้เถิดดาบเล่นนี้มีนามว่า มุราโซชิ เป็นดาบในตำนาน”

ดาบนั้นจะมีเกรดของมันอยู่

เกรดที่ 1 เกรดต่ำสุด ดาบธรรมดา

เกรดที่ 2 เกรดดาบชั้นกลาง ดาบเหล็กดำ

เกรดที่ 3 เกรดดาบชั้นสูง ดาบเทพ

เกรดที่ 4 เกรดดาบที่หายากที่ที่สุดในโลก ดาบในตำนาน ดาบในตำนานนั้นมีอยู่แค่ 7 อันบนโลก

มุราโซชิดาบที่ใช้ผนึกมังกร ที่เคยออกมาอาละวาดบนพื้นโลก ว่ากันว่าดาบเล่มนี้มีวิญญาณของมังกรสถิตอยู่

หากไม่ใช่คนที่มันเลือกฝักดาบจะไม่มีทางถูกดึงออกมาเด็ดขาด และดาบเล่มนี้ยังเป็นดาบอาถรรพ์

ใครที่พกมันไว้แล้วยังไม่ได้ดึงฝักดาบออกจะตายภายใน 7 วัน

พ่อโอยามะสึมิ : “ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถ ดึงดาบออกจากฝักได้แน่นอน ขายเองก็เคยเป็นผู้ใช้ดาบเล่มนี้”

ฟูจิน : “ข้าขอบคุณท่านมากเลยขอรับท่านพ่อ”

พ่อโอยามะสึมิ : “โอ้ว! เดินทางเสร็จตามเป้าหมายแล้วก็อย่าลืมกลับมาหาพ่อกับแม่ด้วยหละฟูจิน”

แม่มิโอะ : “ไปดีมาดีนะ ฟูจินคุง”

ฟูจิน : “ข้าขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ทุกอย่างท่านพ่อท่านแม่ข้าไปแล้วนะครับ”

ฟูจินก้มหัวลงแล้ว พ่อกับแม่ก็ยิ้มให้ฟูจินแม่มิโอะเริ่มนํ้าตาไหลอาบแก้ม การจากลาของคนที่รักย่อมมีน้ำตาเสมอ มีงานเลี้ยงย่อมมีการเลิกลา

ฟูจินเดินลงจากภูเขาได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงแปลกไปดังขึ้นในหัว เสียงใหญ่ คล้ายกับยักษ์

??? : “เจ้าแน่ใจรึยังที่จะ ชักดาบเล่มนี้ออกมา!?”

ฟูจิน : “เจ้าเป็นผู้ใดกัน ทำไมถึงมาอยู่ในหัวข้า!?”

??? : “ข้าจะบอกเจ้าก็ต่อเมื่อ เจ้าแน่ใจว่าจะดึงดาบเล่มนี้ออกรึไม่ ถ้าเจ้าไม่ดึงดาบเล่มนี้ออกภายใน 7 วันเจ้าจะต้องตาย”

ฟูจิน : “ข้ามิแน่ใจหรอกว่าจะดึงเจ้าออกรึไม่ เพราะข้ายังอ่อนแอที่ข้าไม่สามารถดึงเจ้าออกได้ก็มิใช่เรื่องแปลก”

??? : *โห้~ เจ้าหนูนี้ยอมรับเลยงั้นรึว่าอ่อนแอ เจ้าหนูนี้ช่างต่างกับพวกคนที่ข้าเคยเจอมาพวกนั้นสักแต่หยิ่งยโสในพลังของตัวเองและพยายามดึงดาบออกสุดท้ายมันก็สิ้นหวังแล้วตายเปล่าไปในที่สุด*

ฟูจินเดินลงมาจากเขาได้แล้ว ก็เริ่มเดินทางหาหมู่บ้าน ฟูจินเดินไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่เจอคนสักคนนึง เขาเดินไปเรื่อยๆ จนตอนเที่ยง

ฟูจินไปนั่งใต้ต้นไม้แล้วก็เริ่มเอาข้าวกล้องที่ท่านแม่ทำให้ ออกมากินโชคดีที่ท่านแม่เตรียมมาให้เยอะ น่าจะพอสำหรับ 3 วัน

พอกินเสร็จก็เริ่มฝึกแกว่งดาบ 1,000 ครั้ง พอเขาฝึกเสร็จแล้วก็เริ่มเดินทางต่อ จนกระทั่งฟูจินได้มาพบเจอหมู่บ้านหนึ่ง

หมู่บ้านนั้นชื่อว่า ซางาโตะ หมู่บ้านที่เรื่องชื่อเรื่องของต้นซากุระที่สวยงามที่สุด และของกินที่เรื่องชื่อ ของกินนั้นก็คือซากุระโมจิ

ฟูจินเดินเข้าไปในหมู่บ้าน ผู้คนในหมู่บ้านล้วนใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ทุกคนยิ้มแย้มกันทุกคนในหมู่บ้าน

ฟูจิน : “ข้ามาถึงสักที หมู่บ้านแห่งแรกของการผจญโลกครั้งแรกของข้า”

??? : “ไงพ่อหนุ่มซามูไร เจ้าพึ่งมาหมู่บ้านนี้ครั้ง

แรกงั้นรึ”

ชายแกขี้เมาคนนึงพูดขึ้นมา พร้อมกับยกเหล้าดื่มกรึกใหญ่

ฟูจิน : “ขอรับข้าพึ่งเคยมาที่นี้ เป็นครั้งแรกขอรับ”

ชายแก : “งั้นข้าแนะนำ ถ้าเจ้าจะไปกินอาหารขึ้นชื่อข้าแนะนำร้าน จันทร์เสี้ยวนะไอหนุ่ม”

ฟูจิน : “ขอรับ”

ฟูจินเดินไปหาร้านจันทร์เสี้ยวที่ ชายแกแนะนำฟูจินเดินหาจนเจอ มันเป็นร้านเก่าๆ ที่นึงที่ตั้งอยู่ข้างหมู่บ้าน

ฟูจินเดินเข้าไปในร้าน คนในร้านมีอยู่ 4 คนมีชายหนุ่ม 1 หญิงชรา 2 คน และชายแกอีก 1 คน

เจ้าของร้าน : “ยินดีต้อนรับครับ”

ฟูจิน : “ข้าขอซากุระโมจิและชาเขียวร้อน แก้วนึงขอรับ”

เจ้าของร้าน : “ได้เลย”

จากนั้นเจ้าของร้านเดินเขาไป หลังร้านผ่านไปสักพักเจ้าของร้านก็เดินออกมา พร้อมซากุระโมจิและชาเขียว

กลิ่นของชาเขียวนั้นหอมมาก หอมจนตีจมูกขึ้นมาฟูจินลองชิมโมจิ มันอร่อยมากความยืดของโมจิ

และความเหนียวนุ่ม และรสขมนิดของชาเขียวเป็นการจับคู่ที่อร่อยมากๆ

ฟูจิน : “อร่อยมากเลยขอรับ เจ้าของร้าน”

เจ้าของร้าน : “ดีใจที่เจ้าชอบนะ”

ฟูจินเดินออกจากร้านไป ตอนนี้เป็นเวลาใกล้คํ่าแล้ว ฟูจินเริ่มหาที่พักในหมู่บ้าน แล้วก็เดินไปเจอกับโรงเตี๊ยมที่นึง แล้วฟูจินก็ตัดสินใจพักที่นั่น

เวลาผ่านไปถึงยามเช้า ฟูจินตื่นนอนขึ้นมาพร้อมเตรียมเก็บของออกจากหมู่บ้าน ฟูจินเดินออกมาจากหมู่บ้านแล้วมุ่งสู่หมู่บ้านต่อไป

ระหว่างทางออกจากหมู่บ้าน ก็มีการต่อสู้ระหว่างซามูไรด้วยกันกลางหมู่บ้าน เป็นชายหนุ่มสองคนกำลังฟันดาบกัน

??? : “แกบังอาจนัก ข้านึกว่าเจ้าจะเป็นเพื่อนแต่แกกับคบชู้กับเมียของข้า!!”

??? : “ข้าบอกเจ้าไปแล้วว่า เจ้ากำลังเข้าใจผิด”

??? : “ไม่ต้องมาอ้างเข้าใจผิดงั้นรึ แล้วที่แกมีเซ็กซ์กับเมียข้า ต่อหน้าข้าเลยด้วยซ้ำไป แกจะต้องตายที่นี้รวมถึงกับอีนางโสเภณีนั่นด้วย!!”

ทั้งสองคนประดาบกันอย่างดุเดือด ฟันกันไปกันมาทั้งสองเริ่มรัวดาบเร็วขึ้น เสียงดาบที่กระทบกันดังสนั่น

มีคนในหมู่บ้านมายืนมุงดูเหตุการณ์นี้ การประดาบไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สปีดของการฟันดาบเริ่มเร็วขึ้น

??? : “พอเถอะ! ข้าบอกแล้วไงว่าเจ้ากำลังเข้าใจผิด!”

??? : “อย่าพูดมากเหม็นขี้ฟันโว้ยย!!”

ชายหนุ่มคนที่โดนแย่งแฟนไป วาปออกจากการประกายอย่างรวดเร็วแล้วไปโผล่ด้านหลังแล้วใช้ดาบแท่งไปที่ท้องของชายหนุ่มอีกคน

??? : “แกมันไอเพื่อนสารเลว! ฮิโรชิ!!”

จากนั้นชายหนุ่มที่สังหารเพื่อนของตนไปแล้ว ก็เดินมาหาผู้หญิงคนนึงที่กำลังนั่งอยู่บนพื้น

??? : “แกเองก็รักมันมากใช่ไหม งั้นก็ไปอยู่กับมันซะเลยสิ!!”

ชายหนุ่มที่ไม่รู้สึกอะไรเลยที่ฆ่าคนและพร้อมชี้ดาบมาที่หน้าของหญิงสาวคนนั้น

??? : “ชะ....ชั้นขอโทษ อิ.....อิซานามิชั้นขอโท–”

ก่อนที่หญิงสาวจะพูดเสร็จหัวของเธอนั้นก็ขาดสะบั้นออกจากบ่า ผู้คนในหมู่บ้านที่เห็นคนตายเป็น 2 ศพนั้นแตกตื่นมากและรีบวิ่งไปหลบในบ้าน

อิซานามิ : “เฮ้ย! ยืนมองอะไรของแกวะหรืออยากว่าอยากมีเรื่อง”

ฟูจิน : “ข้าไม่ได้มองท่านเพื่อจะมีเรื่อง ข้าขออภัยด้วยที่ข้าไปทำล่วงเกินท่าน”

อิซานามิ : “รีบไปได้แล้ว ข้าเองก็ไม่อยากมีเรื่องกับท่านหรอกข้าแค่มาสะสางเรื่องของเมียและเพื่อนของข้า ข้าต้องขอโทษด้วยที่พูดจาหยาบคายไปเมื่อกี้ขออภัยท่านซามูไร”

ฟูจิน : “ไม่เป็นไรหรอกถึงข้าไม่เข้าใจความรู้สึกของเจ้าหรอกแต่ว่าการกระทำแบบนี้มันก็เกินไปจริงๆพวกมันสมควรตายแล้วเจ้าอย่าเสียใจกับการกระทำของเจ้าเลย”

อิซานามิ : “ข้ามีนามว่า คุคุโนจิ อิซานามิ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ฟูจิน : “ข้ามีนามว่า อาจิสุคิ ฟูจิน เป็นซามูไรพเนจรยินดีที่ได้รู้จัก”

อิซานามิเก็บดาบเข้าฝักและเดินตรงไปหาที่ฟูจินและยื่นมือจะจับมือกับฟูจินและฟูจินก็ยื่นมือจับมือกันกับเขา

คนเขียน : *ทำเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้นเลยนะพวกมึงเนี่ย*

และเสียงทุ้มใหญ่ๆก้องกังวานในหัวเริ่มดังขึ้นอีกครั้งเสียงนั้นได้พูดกับฟูจินว่า

??? : “เจ้าคิดจะดึงดาบเล่มนี้หรือไม่”

ฟูจิน : *อึก! เสียงนี่อีกแล้วมันดังขึ้นอีกแล้ว*

อิซานามิ : “ท่านฟูจินท่านมีเป้าหมายที่จะไปที่ใดต่อรึ”

ฟูจิน : “ถ้ายังไม่มีเป้าหมายว่าจะไปที่แห่งใดเจ้าช่วยแนะนำข้าได้หรือไม่”

อิซานามิ : “งั้นค่าแนะนำให้ไปที่หมู่บ้าน บ้านเกิดของข้าเองข้าขอไปกับท่านด้วยได้หรือไม่”

ฟูจิน : “ได้อยู่แล้วอิซานามิ”

จากนั้นทั้งสองคนก็เดินออกจากหมู่บ้านซากุระและมุ่งหน้าไปที่บ้านเกิดของอิสลามมิที่อยู่ไกลแสนไกล

??? : “เจ้าคิดจะดึงดาบเล่มนี้หรือไม่ ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่ 6 วันเท่านั้นถ้ายังดึงดาบเล่มนี้ออกมาไม่ได้เจ้าจะสิ้นลมหายใจเสีย”

จบ_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ถ้าเขียนผิดหรือผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ณที่นี้ด้วยผมเป็นนักเขียนมือใหม่เพราะฉะนั้นติชมได้เต็มที่เลยนะครับผมจะได้ปรับปรุงตัวแก้ไขใหม่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***