3.ท้อ

วันนี้จางมีมาเรียนด้วยความกังวลและไม่ค่อยมีสมาธื เธอค่อนข้างเครียดเรียนหางาน และไม่มีใครจะปรึกษาเรื่องนี้ เมื่อพักเที่ยงเธอจึงเข้าไปพบกับอาจารย์แนะแนวเพื่อขอคำปรึกษา โดยจางมีก็บอกกับอาจารย์ว่าเธอไม่เคยทำงานพาร์ทไทม์เลยแต่เธอก็บอกว่า เธอเป็นคนเรียนรู้งานเร็ว เธอจึงอยากขอให้อาจารย์ช่วยหางานให้เธอ "เธอแน่ใจหรอว่าเธอไหว ครูไม่เห็นด้วยนะที่เธอจะทำงานเยอะขนาดนี้" อาจารย์ถามจางมีด้วยความเป็นห่วง เธอเลยตอบไปว่า "หนูไหวแน่นอนค่ะอาจารย์😊" พร้อมกับยิ้มให้แม้ว่าในใจเธอจะไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ อาจารย์จึงยินยอมที่จะช่วยหางาน จึงหาข้อมูลและปรื๊นเอกสารของร้านแต่ละที่ให้กับจางมีไปพิจารณา "ขอบคุณอาจารย์มากๆเลยนะคะที่ช่วยหนู ขอบคุณมากจริงๆค่ะ" "จ้ะ ไม่เป็นไร เธอต้องพิจารณาและดูร้านแต่ละที่ให้ดีนะ ดูที่ปลอดภัยด้วยล่ะอย่าดูแต่ค่าแรง" จางมียิ้มรับและพยักหน้ากับอาจารย์พร้อมตอบว่า"ค่ะอาจารย์😊" เธอเดินออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเต็มไปด้วยความดีใจมองเอกสารจนไม่ได้มองทาง ขณะที่จะเดินออกจากห้องนั้นก็มีคนเปิดประตูเดินเข้ามาพอดี จางมีเลยชนกับคนนั้นเต็มๆทำให้ล้มและใบข้อมูลตกกระจายเต็มพื้น "โอ๊ยยย" เธออุทานแล้วเงยหน้าขึ้นก็พบกับ รุ่นพี่ คังบิน ซึ่งเขาเป็นนักเรียนชั้นม.6 เป็นคนที่เรียนดีมาก กีฬาก็เก่ง เขาจึงได้เป็นประธานนักเรียนปีนี้ เมื่อจางมีเห็นดังนั้นจึงรีบเก็บเอกสาร รุ่นพี่คังบินจึงขอโทษแล้วถามว่า" เธอเป็นอะไรไหม เดี๋ยวชั้นช่วยนะ" รุ่นพี่ทำท่าก้มจะช่วยเก็บ "ไม่เป็นไรค่ะๆ" จางมีรีบปฏิเสธอย่างไว "ชั้นขอโทษนะคะรุ่นพี่ชั้นผิดเองค่ะ ขอตัวนะคะ" เมื่อพูดจบเธอก็รีบเดินหนีไป ทิ้งให้รุ่นพี่ยืนงงไป

ตกเย็นจางมีก็ไปสมัครงาน2-3ที่ แต่ก็ยังไม่ผ่าน เธอรู้สึกเหนื่อยล้า และเริ่มท้อ คิดว่าคงจะไม่ได้งานแล้ว จึงขอไปสมัครอีกแค่ร้านเดียวเธอก็จะกลับบ้าน ร้านสุดท้ายแล้ว เธอก็ยังคงไม่ผ่าน เธอจึงวางกระเป๋านักเรียนลงและนั่งพักที่เก้าอี้ยาวในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เธอเหนื่อยมาก และใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล ไม่อยากคิดเลยว่าการหางานเป็นอะไรที่ยากเย็นขนาดนี้ เธอได้แต่นั่งก้มหน้าและกุมมือทั้งสองมาไว้จรดหน้าผาก พร้อมกับหยดน้ำใสๆไหลออกมาจากตา เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจและตัดพ้อด้วยความน้อยใจว่า "ชั้นมันคนไม่มีค่า แค่ตัวเองยังช่วยไม่ได้ แล้วจะไปช่วยใครได้ล่ะ" เธอพูดซ้ำไปซ้ำมาแล้วเอาแต่โทษตัวเอง ในขณะที่เธอนั่งก้มหน้าร้องไห้สะอื้นอยู่นั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมายืนตรงหน้าเธอพร้อมพูดว่า "เอาแต่ร้องไห้โทษตัวเองแล้วเมื่อไหร่จะได้งานล่ะ"

.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

2. ต้องหางาน

บทต่อไป

4.ได้งาน?

