Episode 5 ปะทะยกที่ 1

ฉันรีบวิ่งผ่านประตูเชื่อมข้างบ้านระหว่างสองบ้าน แม่ฉันกับแม่พี่คีย์เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียน ป้าเขมชอบมานั่งเมาส์ในบ้านฉันบ่อยๆ กลับกันฉันชอบข้ามไปเล่นบ้านนั้นแทบทุกวัน พวกแม่ๆเลยสร้างมันไว้เพราะจะได้ไปมาหากันได้สะดวก ไม่ต้องเดินอ้อมไปทางหน้าประตูบ้าน

ระหว่างทางเจอพี่ว่านพอดี ทักทายไปนิดหน่อย ด้วยความที่กำลังวิ่งได้ยินเสียงพี่ว่านไล่หลังมาว่าคุณคีย์กลับมาแล้ว อยู่บนห้องมีเพื่อนดารามาหาด้วยคนหนึ่งหล่อมากก

ฉันรีบวิ่งผ่านห้องรับแขกขนาดใหญ่ด้านล่าง วิ่งขึ้นบันใดวนไปชั้นสอง มุ่งตรงไปที่ปีกซ้ายของตัวบ้านห้องในสุด

ในที่สุดก็ถึง เฮ้ออ..เหนื่อยย! บ้านจะใหญ่ไปไหนนักหนา? ฉันค้อมตัวลงมือหนึ่งเท้าหัวเข่าไว้หอบหายใจอย่างแรง ก่อนจะค่อยๆยืดตัวขึ้น มองลงไปยังตัวเอกสีส้มที่อุ้มอยู่ทางซ้ายมือ มันกำลังมองมาที่ฉันอย่างคาดโทษอยู่พอดี

"เอาน่า พี่เสือใหญ่จบงานนี้แซลมอนกองโตมาแน่" ฉันบอกมันพร้อมลูบคางมันอย่างเอาใจ ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ มองตรงไปยังประตูสวรรค์สีน้ำตาลเข้มเบื้องหน้า เอาล่ะอิรินลงมือไดั!

ปังๆๆๆ!!

"พี่คีย์ อารินเอง เปิดให้หน่อย"

ฉันลงแรงเคาะไปที่ประตูเสียงดังสนั่น ตั้งใจจะให้ตื่นกระทั่งเชื้อโรค พร้อมส่งเสียงตะโกนเรียกคนข้างในดังลั่น ถ้าคนข้างบ้านนึกว่าไฟใหม้ ฉันจะไม่แปลกใจเลย

"........."

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น คือมันเบาไปเหรอ? ฉันว่านี่ดังจนยายจำปีอีกสองบ้านถัดไปได้ยินแล้วนะ รอบใหม่เลยส่งแรงเคาะมันไปสุดตัว เอาให้แขนร้าวกันไปข้าง

ปังๆๆๆๆๆๆ!!!

แม่ม! มือก็เจ็บ กะว่าถ้าไม่เปิดออกรอบนี้ จะวิ่งไปเอาขวานมาจามประตูแล้ว!

เกร๊ก!

เสียงปลดล๊อคประตูข้างในดังขึ้นก่อนประตูจะค่อยๆเลื่อนเข้าไปข้างใน เผยให้เห็นชายหนุ่มร่างสูงผิวสีแทนหล่อเหล่าเขย่ามดลูกในชุดคลุมอาบน้ำสีดำสนิทสุดเซ็กซี่

"อ้าว อาริน ว่าไงเด็กน้อย?" เสียงทุ่มต่ำเปื่ยมเสน่ห์กล่าวอย่างเป็นมิตรอยู่ตรงหน้าฉัน

"พี่คีย์ " ฉันยิ้มกว้างสามร้อยหกสิบองศาจนเห็นฟันทุกซี่ พอเห็นหน้าใกล้ๆความคิดถึงมันก็พองโตจนล้นในใจ ก่อนจะกระโจนเข้าไปกอดเข้าอย่างแนบแน่นทับไปบนซิกเพ็กลอนสวย ใบหน้าซุกลงกับหน้าอกตึงเปรี๊ย ได้กลื่นน้ำหอม อาร์มานี่ มาเนียประจำตัวเขาโชยเข้ามาอ่อนๆ น่าขย่ำอะไรขนาดนี้ว่าที่สามีขา โอยย...อิรินจะละลาย!

ว่าที่สามีในอนาคตหัวเราะขึ้นมาเล็กน้อยกับท่าทีพรวดพราดไม่คาดคิดของฉัน ก่อนจะกอดตอบ เราเคยกอดทักทายกัน แต่ไม่เคยแนบแน่นขนาดนี้ แนบ..จนฉันรู้สึกถึงตัวตนเขาที่ยังแข็งขึงอยู่ทิ่มแทงบนหน้าท้องฉัน!

แม่เจ้า! อิรินสตั้นไปสามวิ หน้าเห่อร้อนขึ้นสีแดงแปร๊ดเหมือนคนเป็นไข้รอบที่ห้าของวัน ถึงจะเคยเห็นชายใหญ่แว๊บไปแว๊บมาไม่ค่อยชัดก็เถอะ แต่ที่โดนอยู่นี่มันของจริงไรจริงแถมยังกระดุกกระดิกได้!

ก่อนจะฉุกคิดขึ้นมา ไอที่มันกระดุกกระดิกอยู่นี่มันไอแมวยักษ์ของเขา กำลังถูกเบียดจนแทบบี้แบนอยู่ต่างหากล่ะ! ฉิบละ! เลยรีบคลายอ้อมกอดออกนิด กลัวจะทำลูกรักของพี่คีย์ตาย

"พอดีเมือกี้แมวพี่คีย์มันหลุดไปบ้านริน รินรีบเอามาคืนให้ ก็เลยแวะมาหาพี่คีย์ด้วย ไม่เห็นพี่อยู่ข้างล่างเลยเดินขึ้นมา"

นี่แหละหน้าที่ของแมวพระเอก คือถ้าจะรีบบุกมาหาเค้าเลยมันจะดูน่าเกลียดเกินไป เอาแมวมาอ้างด้วยดูมีเหตุผลเพิ่มขึ้นนิดนึง ในการรีบเสนอหน้าขึ้นมาหาเขาถึงบนห้อง จริงๆโยนมันไว้ส่วนไหนของบ้านก็ได้แต่คืออยากหาข้ออ้างไง

"ขอบใจมาก พี่กะว่าซักพักจะเข้าไปหารินที่บ้านพอดี"

พี่คีย์ลูบมือเบาๆที่หัวฉัน ใช้มือข้างหนึ่งอุ้มแมววางลงกับพื้น มันรีบหันก้นสะบัดหางเดินเข้าไปห้องนอนอย่างหัวเสียทันที

พี่เสือเดี๋ยวตามไปง้อทีหลังนะ แน่นอนว่าฉันก็ยังเกาะกอดเขาแน่นราวลูกชะนีไม่ยอมปล่อย

"นี่มันแมวตัวที่อยู่ในห้องคีย์เมื่อชั่วโมงที่แล้วนี่ ใช่ไหมฮะ?" เสียงนุ่มใสกังวานดังแทรกขึ้นมาด้านหลัง

เบอลินอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวบริสุทธิ์ รัศมีความหล่อเปล่งประกายจนแสบตา ตอนนี้เขาเปลี่ยนมาอยู่ในโหมดไอดอลสุดสวาทที่ฉันโครตคลั้งใคล้

สายตาจ้องประสานกับคนหน้าสวยด้านหลังพี่คีย์ก็จริง

แต่ในหัวมันอื้ออึงไปด้วยเสียงแหกปากของอิชะนีบ้าตัวหนึ่ง กรี๊ดดดดดด!! ป้ายไฟ ป้ายไฟอยู่ไหน? ฉันต้องการป้ายไฟ!

เบอลินน่ารัก!..เฮ้! เบอรินน่ารัก!..เฮ้ ฉันรักเบอลิน!เฮ้ๆ!

เยื่ยม! เพลงประกอบมาเต็ม

หยุดดด! อิริน นั่นศัตรู! ท่องไว้ ศัตรูหัวใจ! ฉันต้องรีบกระชากสติติ่งบ้าดาราสุดโต่งของตัวเอง กลับมาอีกครั้ง

ถึงจะตั้งปฏิญาณว่าเป็นศัตรูแต่เอาเข้าจริง ยังทำใจไม่ได้เลย

เมื่อตั้งสติได้ ก็กลับมามองพี่ชายสุดหล่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"อ้าวพี่คีย์มีแขกหรอคะ โทษทีนะ ไม่ได้สนใจ รินไม่รู้ว่ามีคนนอกอยู่?"

ทำน้ำเสียงดัจจริตพอได้ แต่เวลาชักสีหน้าเหมือนคนปวดท้องรับไม่ไหว อิรินเครียด!

"อ่าใช่ รินพี่จะแนะนำให้รู้จัก นี่เบอลินเป็น..."

"เพื่อน! พี่คีย์หรือคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เป็นดาราใช่ไหม แต่เหมือนในรูปจะดูดีกว่าเลย"

ฉันแทรกขึ้นไปพร้อมหัวเราะกลบเกลื่อนอย่างโครตไร้มายาท เป็นอะไรอิรินไม่รับรู้ ขอยัดเยืยดความสัมพันธ์ที่รับได้เอาไว้ก่อน!

ส่วนในสมองไม่รักดีอีกซีกก็คิดขึ้นมาอีกอย่าง

ไม่จริ๊งงง! ไอดอลสุดสวาทของฉันตัวจริงน่ารักกว่าในรูปหมื่นเท่า อิรินนังบ้า! แกพูดแบบนั้นไปได้ยังไงห๊ะ? ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้!

"อาริน ผมเบอลินยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

เขาทำเหมือนเราไม่เคยพบเคยเจอกันมาก่อน ทั้งที่ครางจนสนั่นลั่นหูฉันขนาดนั้น สมกับเป็นมืออาชีพจริงๆ ก่อนจะยื่นมือเรียวสวยมาทักทาย พร้อมส่งรอยยิ้มไอดอลสุกสว่างสดใสราวกับดวงตะวันให้ฉัน

นะ..นี่มันรอยยิ้มฆ่าแฟนคลับชัดๆ ตาฉันพร่าไปช่วงหนึ่ง ยกมือสั่นเทาข้างหนึ่งจับมือเขาที่ยื่นมา สงสัยกุมไว้นานเกินเหตุทำให้เขาต้องใช้แรงกระตุกออกไปจนฉันสะดุ้ง เวรลืมตัวอิกแล้ว!

"ยินดีที่ได้รู้จักนะเบอลิน"

ฉันพยายามพูดไปให้ไหลลื่นที่สุด จากนั้นก็ทำเป็นเมินไม่สนใจ ยกมือขึ้นคล้องคอคนตัวสูงหล่อเหลาคมเข้มตรงหน้า เขย่งตัวขึ้นจูบเบาๆที่แก้มเขา ลดตัวลงมาโดยยังไม่ได้ปลดมือลง พี่คีย์ไม่ได้ผลักไสแค่ยิ้มที่มุมปากน้อยๆและยกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นอย่างแปลกใจ

"คิดถึงพี่คีย์จังเลยค่ะ พี่คีย์คิดถึงรินรึเปล่าคะ?"

ฉันเงยหน้าช้อนตาไปที่ว่าที่สามีอย่างออดอ้อนและเอ่ยถามด้วยเสียงที่แหบพร่าเย้ายวน แต่เสียงที่หลุดออกไปมันฟังสั่นๆแปร่งๆ เหมือนเป็ดกำลังออกลูก ส่วนสายตาคงเหมือนคนเหลือกตาเวลาปัดมัสคาร่ามากกว่า

สาบานเลยอิรินไม่เคยทำเรื่องน่าอายแบบนี้มาก่อน ร่างกายมันแข็งเกร็งไปหมด เขินก็โครตเขินแทบอยากจะระเบิดตัวเองตรงนี้ แถมยังโครตลุ้นตอนรอคำตอบจากคนตรงหน้า

"หืม? คิดถึง คิดถึงมากด้วย"

เฮ้อออ! โชคดีไป..

ฉันมัวแต่โล่งใจจนไม่ได้สังเกตุสายตาลุ่มลึกที่จ้องมองฉันราวกับจะกลืนกิน รู้แค่ว่าพี่ชายสุดที่รักให้ความร่วมมืออย่างดี ดีจน..ฉันรู้สึกว่ามันจะดีเกินไป

พี่คีย์โอบเอวฉันดึงเข้าไปนาบสนิทกับเขาทั้งตัว ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดลงตรงข้างแก้มฉัน ฉันออกแรงขืนมันไว้ได้นิดนึง ในใจเต้นรัวอย่างกับกลองชุด หน้านี่เปลี่ยนสีบ่อยจนกิ่งก่าเรียกพี่ไปนานแล้ว ถึงจะเขินแต่พี่ที่รักทำแบบนี้มันก็เข้าทางน้องพอดี แจ่มแมว!

"อุ๊ย! ขอโทษทีนะเบอลิน พี่คีย์นี่ก็อย่าเพิ่งซิคะ ชอบทำแบบนี้ทุกที ลืมว่ามีคนนอกอยู่เรื่อยเลย"

"แค๊กๆ"

พี่คีย์ไอออกมาอย่างแรงจนตัวสั่นในทันที ฉันลูบหลังให้ด้วยความเป็นห่วง ในใจคิดก่อนหน้าเฮียน่าจะใช้เสียงมากไปเลยเจ็บคอ พี่คีย์ยกมือขึ้นปิดปากไว้ข้างหนึ่งกระแอมถี่ๆ ก่อนจะใช้มืออีกข้างโบกไปมา บอกว่าไม่เป็นไรมาก

"น่าจะแพ้อากาศ ฝุ่นมันเยอะ บนตัวพี่คีย์ก็ชอบมีลิ้นมีไรมาไต่อยู่เรื่อย ต้องคอยไล่ตลอด กลับมาคราวนี้รินจะคอยดูแลพี่ให้เองนะ"

ฉันพูดพร้อมกับปัดมือไปตามตัวว่าที่สามีสุดที่รักโดยจงใจเน้นไปทางด้านหลัง ส่งยิ้มเสแสร้งและส่งสายตาเหนือกว่าตรงไปทางไอดอลหน้าสวย ตุ๊กตาทอง! สุพรรณหงส์! เอาเขวี้ยงใส่หน้าอิรินได้เลยค่ะ!

เบอลินยังทำสีหน้าปกติไม่มีอาการใดๆ สองมือกอดอกและจ้องตรงเขม็งมาที่ฉัน ขยับปากเพียงเล็กน้อยให้ฉันเห็นเพียงคนเดียว

"นังตอแหล "

อ้าว! สวยซิคะอิตุ๊ดปากไซบีเรียน! ซึ้งๆหน้ากันแบบนี้ อิรินก็ขึ้นแล้ว! ไม่ยอมโว้ย!

ฉันแกล้งทำเป็นสะดุดล้มใส่พระเอกแบบในละคร สองมือคว้าไหล่พี่คีย์ ส่งเสียงโอ้ย อ้าย เล็กน้อยพอสมจริง ไม่เสียแรงที่ดูละครมาเยอะ

ใบหน้าแนบไปกับใหล่ด้านข้างของคนร่างสูง ในมุมหลบสายตาไม่ให้พี่คีย์เห็นหน้า จิกตาไปที่อีตุ๊ดหน้าหวานข้างหลัง ก่อนจะขยับปากตอบกลับไปเล็กน้อยเหมือนที่เขาทำกับฉัน

"นังร่าน"

เบอลินเบิ่งตาขึ้นเล็กน้อย แล้วหรี่ตามองกลับมาอย่างมาดร้าย ส่งสายตาเย็นเฉียบบาดแทงฉันทุกรูขุมขน ก่อนจะยกยิ้มเหยียดระบายขึ้นที่ริมฝีปาก ขยับตอบกลับมาว่า

"แล้วจะได้เห็นดีกัน อิชะนี"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***