4.ฉันล่ะเอียนจริงๆ...เบื่อคนคลั่งรัก...

2วันผ่านไป

ขาฉันเกือบจะหายเป็นปรกติ..

แต่ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยเท่านั้น

ฉันไม่ได้เจอหน้าพี่ชิน

ตั้งแต่วันนั้น

แต่ยัยมิจิรายงานมาว่า

พี่ชินคบกับยัยจินจินห้อง8แล้ว..

ถึงขนาดไปรับไปส่งกันเลยทีเดียว

แต่!!!

มันคงไม่เกี่ยวอะไรกับฉันหรอก

แต่!!!ก็รู้สึกเจ็บลึกๆในใจ

วันนี้พี่กิ่งไผ่ไปส่งฉันที่โรงเรียน

พอถึงหน้าโรงเรียนดันเจอ

แจ็ตพอต..

พี่ชินมาส่งยัยจินจินพอดี

ฉันทำเป็นไม่เห็นเค้า..

รีบเดินเข้าโรงเรียนไป..

"ต้นหลิว..ต้นหลิว..รอพี่ด้วย"

เค้าตะโกนเรียกฉัน..

แต่!!!ฉันไม่สนใจยังคง

เดินต่อไปเรื่อยๆ

"ต้นหลิว"

มิจิกวักมือเรียกฉันให้ไปที่โต๊ะ

...แต่!!!หน้าตามัน..

น่าหมันใส้จนออกนอกหน้า..

มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ..

หึ!!!

"ฉันมีอะไรจะเล่าให้แกรฟัง"

นั่นไง!!!มิจิทำท่าจะลงแดง

ถ้าไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง..

"อะไร?....ว่าไป..."

ฉันออกอาการเซ็งๆ

แล้วฟุบลงบนโต๊ะ..

แล้วหาวขึ้นมาดื้อๆ

"นี่แกรอยากฟังจริงๆใช่มั้ย"

ถามขึ้นเพราะสงสัย

ในอาการและท่าทางของฉัน

"แล้วแกรจะเล่ามั้ย..

ถ้าไม่!!ฉันจะขึ้นห้องแล้วนะ.."

โว๊ะ...ชักช้า..เล่นตัว..ชะมัด..

แล้วหยิบกระเป๋าขึ้น..

ไปนอนต่อบนห้องก็ได้ว่ะ..

"เฮ้ย!!ทำเป็นงอลไปได้..

เล่าสิว่ะ..นั่งลงก่อน"

มิจิดึงให้ฉันนั่งลงทันที...

"ฉันตกลงคบกับบอสห้อง8แล้ว"

มิจิพูดขึ้นพร้อมกับแก้มแดงๆ..

ห๊ะ!!

"แกรไปคบกันตอนไหน

ทำไมฉันไม่รู้เรื่องว่ะ"

อะไรว่ะไม่มาแค่2วันเองนะ..งง??

"เค้ามาขอเบอร์ฉันก็วันที่

แกรเจ็บขาไง..

เค้าเป็นน้องพี่บาสคนที่ชนแกร

เจ็บวันนั้นอ่ะ"

ท่าทางตั้งใจเล่ามาก

เกินหน้าเกินตา...หมั่นใส้มาก

"อะไรกันแค่3วันแกรตกลง

คบกับเค้าแล้วงั้นรึ"

มันไวไปป่าวว่ะ..

"ฉันรู้จักเค้ามาตั้งนานแล้ว

แต่เค้าเพื่งมาบอกว่าชอบฉัน

และขอคบกับฉันน่ะ"

พูดไปตาลอยไป..

อาการคลั่งรักเรื่มก่อตัวขึ้น..

"ไปรู้จักกันตอนไหนว่ะนึกไม่ออก"

"โห่แกรนี่ความจำสั้นรึป่าวว่ะ..

ก็คนที่เข้าค่ายวิทยาศาสตร์ไง

อยู่กลุ่มเดียวกับเรา

เป็นหัวหน้ากลุ่มหน่ะ"

ฉันทำคิ้วขมวด..ใครว่ะ

"อ้อ!!จำได้แล้วแกรเคย

แอบชอบเค้าด้วยนี่นา..

ว้าว!!!

"มันเพ้อพร่ำหลายวัน..

เค้าหล่อ..เค้าน่ารัก..

เหมือนนายแบบเลย..

ฟังจนเอียน..

ฉันทำท่าล้อเลียนมิจิ..

"เออ!!นั่นแหละ"

มิจิเขินม้วนนน

"คบกันก็ดีแล้วนี่..

ท่าทางเค้าก็เป็นคนดีนะ"

ฉันพูดไปพยักหน้ารับไปเบาๆ..

"แกรเห็นด้วยกับฉันใช่มั้ย"

"เออ!!แต่ตอนนี้พาฉันขึ้นห้อง

ก่อนดีกว่านะ"

พูดจบฉันก็ลุกขึ้นยืน..

เบื่อหน้าเพ้อๆนี้จริงๆ..

มิจิพยุงฉันขึ้นห้องทันที...

จบคาบเช้า...

พักเที่ยง.....

มิจินัดบอสมากินข้าวและ

แนะนำฉันให้รู้จัก..

พอได้คุยก็รู้ว่าเค้าเป็นคน

อัธยาศัยดี..

คุยสนุกมีน้ำใจและที่สำคัญสุด

เรียนเก่งมากกกก

คุยกันเพลินจะขึ้นเรียนคาบบ่าย

เราสามคนนัดกันวันนี้

จะกลับพร้อมกัน..

วันนี้พี่ฉันติดงานมารับไม่ได้..

จึงต้องกลับเอง...

อ๊อดดดด....

เสียงสวรรค์..

เลิกเรียน

ฉันคว้ากระเป๋าตรงไป

หน้าโรงเรียนทันที..

"ต้นหลิว..ต้นหลิว.."

เสียงใครคนนึงเรียกฉัน...

ฉันมองไปตามเสียงนั้น..

ก็เจอผู้หญิงคนนึง..

ใครว่ะ!!

"เทอชื่อต้นหลิวใช่มั้ย.."

เทอคนนั้นถามขึ้น..

ฉันทำหน้างงๆใคร?

"อืม!!ใช่"

ใคร?

ฉันพยายามนึก..

ตัวเล็กๆผิวขาวสูงพอๆกับฉัน

ผมหยิกเป็นลอนสวย

ปากสีชมพูน่ารัก..

"ฉันชื่อจินจิน..อยู่ห้อง8..

เป็นแฟนพี่ชิน"

เทอประกาศศักดากับฉันทันที

พร้อมท่าทางที่แปลงร่างจาก

เด็กน้อยน่ารักเป็นนางมารร้าย..

"แล้วไง"

ฉันกอดอกถามอย่างหมั่นใส้

ในท่าทางของเจ้าหล่อน

"ก็ไม่แล้วไง..

แค่อยากบอกว่าตอนนี้พี่ชิน

เป็นแฟนของฉันเทอไม่มีสิทธิ์

จะมายุ่งกับเค้า"

จินจินพูดพร้อมกับเท้าเอว

ท่าทางเอาเรื่อง

เหอะ!!

"ก็แค่แฟน..พี่ชินคบกับผู้หญิง

ตั้งเยอะไม่เห็นมีใครมาประกาศ

เลยว่าเป็นแฟนกับพี่ชิน..

เทอเป็นคนแรกเลยนะเนี่ย..

ท่าทางจะเป็นเอามาก..."

ฉันนึกรำคารกับท่าทาง

ของเจ้าหล่อนอย่างมาก

"แกรกล้าดียังไงมาว่าฉัน.."

เพี๊ยะ!!!

ยัยจินตบหน้าฉัน..

"นี่แกร!!!

"ฉันเงื้อมือจะตบกลับ..

แต่มีเสียงคนๆนึงขึ้นมา...

"หยุดนะต้นหลิว

นี่น้องกำลังจะทำอะไร"

พี่ชินเข้ามาแล้วเดินเข้าไปกอดจินจิน..

"ต้นหลิวเค้าตบจินค่ะ..

เค้าคงหวงพี่ชายมั้งคะ"

จินรีบฟ้องแถมแลบลิ้นใส่ฉันอีก..

"จริงเหรอต้นหลิว"

เค้าถามเสียงดุ

เหอะ!!

"ก็แล้วแต่จะคิดสิคะ"

ฉันขี้เกียจจะพูดต่อในเมื่อ

เค้าเชื่อยัยนี่..แล้วจะพูดต่อทำไม..

พร้อมกับหันหลังเดินจากไป

"พี่ถามก็ตอบมาสิ..

อย่าเดินหนีพี่นะ"

เค้ากระชากแขนฉันแล้วบีบแน่น..

จนฉันเจ็บ..

"ไม่ต้องมาออกคำสั่งกับฉัน

พี่ไม่ใช่พี่ฉันสักหน่อย..

จะให้พูดอะไรอีก..

ในเมื่อพี่ฟังยัยหัวฟูนี่มากกว่าฉัน"

ฉันโกรธมากๆ

"ต้นหลิว!!!"

พี่ชินตะคอกฉันเสียงดังลั่น

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้และต่อไปนี้

ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าน้อง..

ถ้าพี่ยังฟังแต่คนอื่น..

ไม่ยอมฟังฉันเลย"

พูดจนฉันก็สะบัดออกจากเค้า..

"ต้นหลิว..ต้นหลิว.."

ชินยังคงตะโกนเรียกไม่หยุด..

"หยุดเถอะค่ะพี่ชิน..

ปล่อยเทอไปเถอะค่ะ"

จินพูดจบแล้วดึงเค้าขึ้นรถ..

แทนที่พี่จะง้อน้อง..

แต่เปล่าเลย..

"ต่อไปนี้ฉันจะไม่พูดกับพี่อีกคอยดู.."

ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ

ขณะที่เดินกลับบ้าน..

ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อยจู่ๆน้ำตา

ก็ไหลออกมา..

ครืน!!!ครืน!!!

เสียงฟ้าร้องแล้วเม็ดฝน

ก็หยดลงมาที่แก้มของฉัน..

ฉันยื่นมือออกไปรองเม็ดฝน..

มันใสเหมือนกับน้ำตาของฉัน

ตอนนี้เลย..

ตอนนี้ตัวฉันเปียกปอนและเดินกลับบ้านทั้งแบบนั้น..

"ต้นหลิว!!!ต้นหลิว!!!"

เสียงใครคนนึงดังออกมาจาก

รถสีดำคันนั้น..

และจู่ๆเค้าคนนั้นก็เดินลงมาจากรถกางร่มตรงมาหาฉัน...

"ต้นหลิวใช่มั้ย.."

เค้าถามขึ้นเมื่อมาหยุดตรงหน้าฉัน..

"เอ่อ!!!ค่ะ"

ฉันตอบงงๆใครกันนะ

ฉันพยายามจะนึกว่ารู้จักคนๆนี้

ด้วยเหรอ

"จำพี่ได้มั้ย.."

เมื่อเห็นฉันทำหน้างงๆ...

"พี่บาส!!!"

ฉันพูดออกไปเมื่อเห็นหน้าชัดๆ

"ทำไมมาเดินตากฝนล่ะ..

เดี๋ยวไม่สบายหลอก"

พร้อมกับเข้ามากางร่มให้ฉันทันที

"เอ่อ!!นิดหน่อยค่ะ"

ทำไมสายตาเค้ามันแปลกๆล่ะ

"ไปกับพี่เดี๋ยวพี่หาเสื้อผ้าให้เปลี่ยน"

พูดจบเค้าก็ดันฉันเข้าไปในรถทันที..

"แต่ว่า....."

"เดี๋ยวพี่บอกไอ้ชินโดเองokมั้ย"

"ก็ได้ค่ะ.."

ในที่สุดฉันก็ต้องนั่งรถไปกับเค้า..

เค้าเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหัวให้ฉัน

แล้วเอาผ้าผืนใหญ่

มาห่มให้ก่อนจะออกรถไป..

"จะพาต้นหลิวไปไหนคะ"

ฉันอดที่จะถามไม่ได้จริงๆ

"ไปบ้านพี่ก่อนหาเสื้อผ้าเปลี่ยน

แล้วค่อยไปส่งกลับบ้าน"

ม่ายยย!!!!! \=_\=

"ไม่ต้องกลัวพี่หลอก..

พี่ไม่พาต้นหลิวไปขายหลอกน่า"

5555เค้าหัวเราะไม่หยุด

เมื่อเห็นสีหน้าฉัน

"ต้นหลิวยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"

ชิ!!.

รู้ดีไปอีกว่าฉันกำลังคิดอะไร..

"ไอ้บอสก็อยู่ไม่ต้องกลัวหลอก"

หึ!!!ช่างแสนรู้ยิ่งนัก..

"ค่ะ"

ฉันตอบพร้อมกระแทกเสียงเน้นๆ..

(ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***