3.เหอะๆ... มีประโยชน์แค่ตอน ...จีบสาว...[2]

ขาฉันแพลงจนเดินไม่ไหว

ไปโรงเรียนไม่ได้จนต้องให้

พี่ชินโดลาหยุดให้2วัน..

อยากไปโรงเรียนจัง..

อยู่บ้านน่าเบื่อสุดๆ..

แถมต้องอยู่คนเดียวอีก

ด้วยเศร้าชะมัด..

ในระหว่างที่กำลังเศร้าอยู่นั้นเอง..

"ต้นหลิวลูก..ต้นหลิวเปิดประตู

ให้พ่อหน่อยลูก"

เสียงพ่อพี่ชินตะโกนเรียกฉัน

อยู่ที่หน้าบ้าน..

"ค่ะพ่อ..รอแป๊บนะคะต้นหลิว

ไปเปิดให้ค่ะ"

ฉันใช้ไม้ค้ำพะยุงตัวมาเปิดประตู

ให้พ่อทันที..

"ขอโทษค่ะพ่อที่ต้นหลิว

มาเปิดประตูให้พ่อช้า"

"หนูขาแพลงเหรอลูก

ชินมันบอกพ่อ..

เป็นอะไรมากรึป่าวลูก"

พ่อทำหน้าเป็นห่วงฉันมากมาย..

"เจ็บนิดหน่อยค่ะพ่อไม่นานก็หาย"

"พ่อซื้อก๋วยเตี๋ยวมาฝาก

แล้วก็มีขนมด้วย..นี่ไง"

พ่อยกถุงต่างๆขึ้นให้ฉันดู

"เยอะจังค่ะพ่อไม่ต้องลำบาก

ซื้อมาให้ต้นหลิวก็ได้ค่ะ..

ต้นหลิวเกรงใจ"

"หนูเป็นลูกพ่อ

พ่อก็ต้องเป็นห่วงสิ..

ไปๆเข้าบ้านเดี๋ยวพ่อเทก๋วยเตี๋ยว

ให้หนูกินไปๆ"

"รอผมด้วยครับพ่อ"

เสียงพี่ชินตะโกนมาแต่ไกล..

แถมวิ่งมาเหงื่อท่วมตัวไปหมด..

"ผมขอเข้าไปด้วยผมซื้อขนม

มาฝากน้องด้วยครับพ่อ"

พี่ชินพูดเป็นชุด..

พร้อมกับหอบเป็นแมวเลย

"ก็เข้ามาสิค่ะพี่ชิน"..

อะไรของเค้าปรกติไม่เคย

จะทำแบบนี้..แปลกๆ

"ขอบใจน้องรัก"

เค้าเรียกฉันว่าน้องรักด้วย...

แปลกเข้าไปใหญ่..

มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น.

มันต้องมีผลประโยชน์แอบแฝงแน่นอน..

"ไปโดนตัวไหนมาพี่ชิน..

ถึงมาทำดีกับต้นหลิวแบบนี้.."

ฉันพูดทันทีที่เข้ามาในบ้าน...

"อะไรกันคนเค้าอุส่าห์มาเยี่ยม

ยังมาสงสัยอะไรพี่อีก"

เค้าพูดทำหน้าจ๋อยๆนิดหน่อย..

หึ!!!ฉันยิ้มมุมปากเบาๆ..

แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่..

คนอย่างพี่ชินจะมาทำดี

กับฉันเรื่องเดียวเท่านั้น..

ให้ขอเบอร์สาวให้ชัวร์!!!

"น้องพูดถูกคนอย่างแกร

ต้องทำดีเพื่อหวังผล

อย่างอื่นแน่นอน"

พ่อพูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้..

"ทำไมพ่อว่าผมอย่างนั้นล่ะ...

ผมเป็นคนดีน๊าาาา"

เสียงสูงปรี๊ดด

ชิ!!!

"พี่พูดมาเลยดีกว่าว่าจะให้ต้นหลิว

ไปขอเบอร์สาวคนไหนให้อีก"

"น้องสาวพี่นี่ช่างแสนรู้จริงๆ"

พี่ชินพูดขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม

ที่แสนเจ้าเล่ห์....

เชอะ!!

"ทำเป็นหาของกินมาล่อ..

แล้วยังมาว่าน้องอีก..

นี่แกรมีแผนจริงๆใช่มั้ยไอ้ชิน..

นิสัยนินะแก้ยาก"

พ่อบ่นขึ้นมาแล้วส่ายหน้า

อย่างเอือมระอากับลูกชายคนนี้..

เหอะว่าแล้วพี่ชิน

ไม่มีทางจะมาทำดีกับฉันเปล่าๆแน่นอน..

"ใครเป็นผู้หญิงคนที่ล้านแปด

ของพี่ชิน..ว่ามา.."

ฉันนั่งกอดอกอย่างเซ็งๆ..

กับคนตรงหน้า..

เค้าทำหน้าระรื่นขึ้นมาทันที...

หมั่นใส้..ชิ!!

"จินจินห้อง8"

หึ!!!

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหา

มิจิทันที..

"ฮัลโหล...

มิจิแกรมีเบอร์ยัยจินห้อง8มั้ย.."

"ก็พอจะหาให้ได้..

ฉันรู้จักเด็กห้องนั้นอยู่

หลายคนเหมือนกัน..ว่าแต่..

แกรจะเอาไปทำอะไร"

มิจิถามอย่างสงสัย..

"พี่ชินขอน่ะ..

หาให้หน่อยแล้วกันถือว่าเอาบุญ.."

ฉันตอบอย่างเซ็งอารมณ์...

มิจิเข้าใจในความรู้สึกของฉัน

ในตอนนี้ที่สุด

"เออ!!งั้นบ่ายๆฉันโทรไปบอกแระกัน..แต่ว่าแกรไม่เป็นไรใช่มั้ย..

เห็นจารบอกแกรลาหยุดตั้ง2วัน"

น้ำเสียห่วงๆ..

"ไม่เป็นไรมากแค่เดินลำบากนิดหน่อย..อีก2วันเจอกันนะแกร.."

ฉันพยายามเก็บอาการน้อยใจ

ที่พี่ชินไม่เคยเห็นมันเลยสักนิด..

ฉันมีค่ากับเค้าแค่เท่านี้ใช่มั้ย..

เสียงฉันสั่นอย่างชัดเจน..

"สู้ๆนะแกรทั้งเรื่องขาแล้วก็

หัวใจดวงน้อยๆของแกรด้วย"

มิจิเข้าใจความรู้สึกของฉันตอนนี้ที่สุด

"อืม!!!ฉันหิวแล้ว..ขอบใจนะ"

ฉันทำได้แค่นั้น..

"เออๆเดี๋ยวบ่ายโทรหาใหม่นะ"

แล้ววางสายไปทันที..

ส่วนพี่ชินนั่งรอคำตอบตาใสแจ๋วรีบถามฉันทันทีที่วางสาย..

"เป็นไงได้มั้ย.."

พี่ชินถามด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นที่สุด..หมั่นใส้..ชิ!!!!

"อืม!!มิจิจะโทรมาบอกตอนบ่าย"

ฉันตอบพร้อมออกอาการเซ็งๆ

"ขอบใจน้องรักของพี่..

พี่รู้ว่ายังไงเทอก็ต้องช่วยพี่ได้อยู่แล้ว

พี่ชินพูดพรางจับมือฉันแน่น...

ใจฉันเต้นแรงเค้าไม่เคย

ใกล้ชิดกับฉันขนาดนี้เลย..

แต่ก็ต้องเศร้าเมื่อนึกขึ้นได้ว่า..

เค้าแค่ดีใจที่ได้เบอร์สาวๆ

แค่นั้นเองๆ...

"มากินก๋วยเตี๋ยวเถอะลูก"

เสียงพ่อทำให้ฉันรีบตะกาย

ขึ้นจากฝัน

"ค่ะพ่อ"

ฉันกินจนหมด..แล้วกินยา

พ่อกลับบ้านไปแล้ว..

ส่วนพี่ชินยังอยู่คงจะนั่งอยู่..

คงรอเบอร์ยัยจินแน่ๆ

ชิ!!!

ฉันขึ้นไปนอนบนห้อง

ปล่อยพี่ชินนั่งดูทีวี

อยู่ห้องรับแขกข้างล่าง

พอ3โมงมิจิก็โทรเข้ามา..

"ต้นหลิวฉันได้เบอร์ยัยจินแล้ว..

แกรรอรับsms

แล้วกันเดี๋ยวฉันส่งไปให้"

"แกรนี่ไวใช่เล่นเลยนะ"

ฉันใส่เสียงประชดไปหน่อยๆ..

"แกรจะว่าฉันก็ว่ามาเลยดีกว่าว่ะ..

ฉันรู้ว่าแกรชอบเค้า

แต่นี่แกรขอให้ฉันช่วย

ฉันก็ช่วยแล้วไง..

แต่ถ้าแกรทำใจไม่ได้

ก็ไม่ต้องให้เบอร์กับเค้าสิว่ะ"

มันรู้ใจฉันทุกเรื่องจริงๆ

"ชอบ!!!ฉันคงมีสิทธิ์แค่นั้น"

เสียงที่แสนเศร้า..

"ต้นหลิวแกรก็บอกพี่เค้าไปเลยสิ"

"ทำไม่ได้หลอก"

"แล้วแกรจะมาทนเจ็บอยู่ทำไมกัน"

"ช่างเถอะ..

ส่งเบอร์มาฉันจะได้เอาไปให้เค้า

ให้มันจบๆสักที..

ขอบใจนะที่หามาให้.."

"เออๆตามใจแกรเดี๋ยวส่งไปให้"

มิจิยอมแพ้กับความหัวรั้นของฉัน

สักพักก็ได้รับsms

ฉันเลยเดินลงมาหาพี่ชิน

ที่ชั้นล่าง..เค้าหลับอยู่ที่โซฟา..

ฉันค่อยๆเข้าไปแอบมองเค้าใกล้ๆ..

ทำไมเค้าไม่เคยหันมามองฉัน

บ้างเลยนะทั้งๆที่ฉันก็อยู่ข้างๆ

เค้าแท้ๆฉันต้องทำยังไง

ถึงจะได้เค้ามาครอบครองนะ..

ฉันมัวแต่มองและคิดวาดฝัน

อะไรไปเรื่อย

จู่ๆเค้าก็ลุกขึ้นมาฉันตกใจ..

ล้มลงไปบนตัวเค้าทันที..

ว้าย!!

ฉันร้องอย่างตกใจ..

ตอนนี่ฉันอยู่บนตัวเค้า..

หน้าฉันแทบจะชนเข้ากับหน้าเค้า..

เรามองหน้ากันอยู่สักพัก..

"เอ่อ!!!

พี่ชินพยุงต้นหลิวขึ้นหน่อย

ต้นหลิวลุกเองไม่ไหว"

ฉันเอียงหน้าหนีเค้าทันที..

หนีสายตาคู่นั้น..

มันทำให้ฉันเขินเอามากๆ

"ต้นหลิวมาแอบมองในความหล่อ

ของพี่เพลินไปหน่อยหรอ"

เค้าพูดแกล้งฉันแล้วพยุงฉันลุกขึ้น..

"หลงตัวเองชะมัด"

ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าหนี

สายตาคู่นั้น..

"ต้นหลิวทำไมหน้าแดงๆมีไข้รึป่าว"

พร้อมกับจับที่หน้าผากฉันทันที..

เฮ้ย!!!

ฉันตกใจเดินถอยหลังทันที

จนล้มลงเพราะขาที่เจ็บ..

"เฮ้ย!!!"

เค้าร้องขึ้นอย่างตกใจ

แล้วพยายามจะคว้าตัวฉันไว้...

แต่เค้ากลับล้มลงทับมาที่ฉัน

แถมปากเค้าก็จูบมาที่ปากฉันทันที...

อ๊ะ!!!

ฉันตกใจ...

ถึงมันจะเป็นแค่อุบัติเหตุแต่...

มันคือจูบแรกของฉันเลยนะ..

ฉันปิดปากขึ้นมาทันที..

"พี่ขอโทษ"

พี่ชินตกใจไม่แพ้ฉัน..

เค้าลุกขึ้นทันที..

ฉันพยายามจะลุกแต่ไม่ไหว..

"มาพี่ช่วย"

เค้ายื่นมือมาพยุงฉันมันที..

ฉันจับมือเค้าลุกขึ้นพร้อมยัดกระดาษที่มีเบอร์ยัยจินให้เค้า

พร้อมปาดน้ำตาแล้วเดินขึ้นบ้านไป..

โดยที่ไม่พูดอะไรกับเค้าสักคำ

"ต้นหลิว. ต้นหลิว.พี่ขอโทษ"

พี่ชินตะโกนตามหลังฉันมา..

ฉันไม่ได้โกรธเค้าหลอก..

ฉันรู้ว่ามันคืออุบัติเหตุ..

แต่ฉันไม่รู้จะมองหน้าเค้ายังไงดีเท่านั้น

ฉันรู้สึกดีใจนิดหน่อยที่เค้าจูบฉัน..

แต่มานึกดูอีกทีเค้าไม่ได้ตั้งใจ

"เฮ้อออ!!จะมีสักวันมั้ยนะที่เค้าจะจูบฉันจริงๆ...คงไม่มีใช่มั้ย"

ฉันนั่งบ่นกับตัวเองแล้วเผลอจับ

ไปที่ปากเบาๆ..

มันคงทำได้แค่ฝันไปเท่านั้นแหละ...เฮ้ออออ!!!!

จู่ๆก็มีเสียงsmsเข้า...

ฉันหยิบขึ้นมาดู

"คุณมี1ข้อความใหม่..พี่ชิน"

คิ้วฉันขมวดขึ้นมา..อะไรอีก!!

"ต้นหลิวโกรธพี่เหรอ..พี่ขอโทษ..

พี่ไม่ได้ตั้งใจ..

ยกโทษให้พี่นะๆๆๆๆๆ°^°"

เป็นไปได้..เค้าง้อฉันรึ..

หึ!!!ไม่มีทาง...คนอย่างพี่ชิน...

(ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***