2.เหอะๆ...มีประโยชน์แค่ตอน...จีบสาว...[1]

"ต้นหลิว เดี๋ยวเลิกเรียน

พี่ไปรับนะ

ห้ามหนีกลับก่อนล่ะ"

พี่ชินโทรหาฉันตอนพักกลางวัน...

"พี่ชินไม่ได้ตั้งใจมารับ

ต้นหลิวซะหน่อย

พี่แค่ต้องการเอาต้นหลิว

มาเป็นข้ออ้าง..มาหาสาวๆต่างหาก"

ฉันพูดอย่างรู้ทัน..ชิ!!!

"ทำเป็นแสนรู้แล้วตกลงจะรอพี่มั้ย"

พี่ชินทำเสียงดุๆเมื่อฉันรู้ทันเค้า..

"โทษทีค่ะคุณพี่วันนี้

พี่ๆของต้นหลิวจะมารับ

คงไม่ต้องให้พี่ลำบาก

มารับหลอกค่ะ"

ฉันออกอาการงอนๆ

เมื่อรู้จุดมุ่งหมายของการ

มารับของเค้าฉันไม่แคร์หลอก

ถึงฉันจะแอบรักเค้าก็ตามที..

"โถ๋!!!น้องรักของพี่..

ถึงยังไงพี่ก็จะไปรับเธออยู่ดีแหละ"

แล้วก็วางสายไปทันที

ตื้ดดดดดด

เผด็จการชะมัดนี่ฉัน

หลงรักเค้าไปได้ยังไงกัน

คนนิสัยเสียพันนี้เนี่ย

ฉันนั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่..

"ยายต้นหลิวแกรเป็นบ้าอะไรเนี้ย..

ถอนหายใจซะดังเลย"

มิจิเพื่อนรักของฉันพูดขึ้น..

เมื่อเห็นฉันออกอาการเซ็งๆ

"ฉันแค่เซ็งกับนิสัยพี่ชิน

เท่านั้นแหนะ.เบื่อๆๆๆๆๆ"

ฉันเท้าคางพร้อมกับสีหน้าที่

เบื่อโลกแบบสุดๆ

"แกรชอบเค้าเข้าไปแล้วทำไงได้"

มิจิพูดพรางกับตักข้าวเข้าปาก

อย่างเอร็ดอร่อย..

"มันก็ใช่...แต่ฉันแค่..อยากให้เค้าเห็นฉันสำคัญบ้างก็เท่านั้น"

ฉันพูดพร้อมก้มลงบนกระเป๋า

บนโต๊ะ...เฮ้อ!!!

"กินข้าวกันดีกว่าจะได้

ไม่คิดฟุ้งซ่าน"

มิจิพูดต่อแต่ก็ยังไม่หยุดกิน...

"มิจิแกรนี่มูมมามชะมัด

พูดมาทั้งๆที่ข้าวเต็มปาก..

น่าเกลียดที่สุด"

ฉันพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋า

ขึ้นมาแล้วลุกไปหาที่นอน

รอขึ้นเรียนภาคบ่าย..

"ยัยขี้เซา. วันๆเอาแต่นอน..

แต่ทำไมแกรเรียนเก่งชะมัด

ทั้งๆที่เอาแต่หลับในเวลาเรียน"

"คนมันเก่ง...ช่วยไม่ได้.."

ฉันพูดแล้วเดินออกจาก

โรงอาหารทันที

อ๊อดดดดดด!!!!!

เสียงสวรรค์..

คาบสุดท้ายหมดลง..

"เอื้อออออยากกลับบ้านอาบน้ำ

นอนจัง"

ฉันพูดพร้อมลุงขึ้นยืนบิดตัวไปมา..

"ยัยขี้เซา"มิจิบ่นเบาๆ..

"ช่างฉันก็ฉันชอบของฉันนี่นา

ไปกลับบ้านกันเถอะ"

ฉันพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋า

ออกจากห้องเรียน..

"โห!!!!แกรจะรีบไปตามควาย

เหรอเดินซะเร็วเลย..."

มิจิพูดเมื่อวิ่งตามฉันมาจนทัน..

"แกรช้าเป็นเต่าเองนี่"

ฉันพูดพร้อมกับหันหน้ามา

ทางมิจิ....โครม!!!!

โอ้ย!!!!

ฉันเดินชนอะไรเนี้ย...

ตอนนี้ฉันล้มไม่เป็นท่า..

ของกระจายเต็มพื้นไปหมด

"ต้นหลิวแกรเป็นไงบ้าง...

เจ็บมากมั้ย"

มิจิรีบวิ่งมาพยุงฉันทันที...

"เจ็บจังเลย"

ฉันบ่นกับมิจิเบาๆ

"พี่ขอโทษ..พี่ไม่ทันมอง

เลยชนน้องเข้า"

คนที่ชนฉันพูดพรางก้มลง

เก็บของให้ฉันพร้อมกับใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วยื่นให้ฉัน..

"เอ่อ!!!ช่างเถอะค่ะฉันผิดเอง

ที่ไม่ได้มองทาง...."

ฉันพูดแล้วลุกขึ้นยืน...

แต่!!!

ก็ต้องล้มลงอีกครั้ง...

"โอ้ย!!!เจ็บข้อเท้าจังเลย..."

ฉันร้องลั่น...น้ำตาเรื่มคลอเบ้า

"ข้อเท้าคงจะแพลงมาพี่ช่วยเอง."

เค้าพูดพร้อมกับก้มลงมาอุ้มฉัน...

ว้ายยยย!!!!

ฉันร้องอย่างตกใจ...

คิดไม่ถึงว่าเค้าจะอุ้มฉัน..

"ขอโทษพี่แค่อยากจะช่วย"

เค้าเองคงจะตกใจ

ไม่ต่างจากฉัน.

"ฉันอายคนอื่นเค้าน่ะ..

ทุกคนมองกันใหญ่เลย"

ฉันเรื่มหน้าแดงๆ

ก็โรงเรียนเพื่งเลิกนี่นา..

ทุกคนก็กำลังกลับบ้าน..

นักเรียนเลยเยอะมากๆ.....

ฉันที่โดนอุ้มอยู่ในอ้อมกอด

ของผู้ชายจึงเป็นที่สนใจ

ของทุกคน..

"ก็เธอเจ็บอยู่นี่นาพี่ไม่แคร์หลอก"

เค้าพูดแล้วยังคงพาฉันเดิน

ไปหน้าโรงเรียน...

มิจิเดินถือกระเป๋าตามหลังฉันมา...

พอมาถึงรถเค้า..

ที่จอดอยู่หน้าโรงเรียน

เค้าเปิดประตูรถแล้วอุ้มฉัน

มานั่งบนรถแล้วนวดขาให้ฉัน

แล้วพันผ้าที่ขาฉัน..

"เสร็จแล้ว"

เค้าพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นมายิ้ม

ให้ฉัน....

ฉันเพื่งสังเกตุหน้าเค้าชัดๆ...

ว้าว!!!หล่อชะมัด..

เหมือนนายแบบเลย...

ฉันนี่ช่างโชคดีจริงๆที่โดน

คนหล่อชนเข้า..

แถมยังถูกอุ้มอีก...

โอ้ย!!!!คลั่งงง.....

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ.."

ฉันพูดพร้อมลุกขึ้นมาจะยืน..

แต่ก็ล้มลงเพราะขาเจ็บ

แต่เค้ารับฉันไว้ทัน...

"หยุดนะนายทำอะไรต้นหลิวหน่ะ"

เสียงพี่ชินตะโกนมาแต่ไกล....

ท่าทางโกรธมากๆ...

"พี่เค้าแค่ช่วยต้นหลิวแค่นั้นเอง"

ฉันพูดขึ้นและพี่เค้า

ยังคงกอดฉันแน่น...

"ช่วยเหรอ..ช่วยก็ส่วนช่วยดิ้...

แต่นี่ท่าทางของนายมันกำลัง

กอดต้นหลิวอยู่ชัดๆ"

พี่ชินกำหมัดแน่น

"ทำไมพี่ต้องทำเหมือนโกรธด้วยล่ะ..

ต้นหลิวไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ซักหน่อย"

"แต่เทอเป็นน้องของพี่นะ"

น้ำเสียงเค้าโมโหสุดๆ

"ฉันเป็นแค่คนข้างบ้านเท่านั้น..

ไม่มีความสำคัญกับพี่ขนาดนั้นหลอก"น้ำเสียงที่แสนเศร้า..

"แต่พี่......?"

เค้าเงียบไปเฉยๆ

เค้าจะพูดอะไรต่อนะ..

แต่ช่างเถอะฉันเป็นได้แค่น้องบุญธรรมเท่านั้น

"มีอะไรกัน..แล้วขาน้องเป็นอะไร"

พี่ชินโดมาถึงพอดี..

"อุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ

พี่ชินโดพาต้นหลิวกลับบ้านทีค่ะ"

"งั้นรึ..มางั้นพี่อุ้มน้องเอง"

แล้วพี่ฉันก็อุ้มฉันขึ้นทันที..

แต่พอเห็นหน้าคนข้างๆฉัน

ก็ตกใจไม่น้อย..

"อ้าวไอ้บาสมาทำอะไรแถวนี้ว่ะ"

พี่ฉันเอ่ยทักเค้าคนนั้น..

"อ้าวไอ้ชินโด.นี่น้องสาวแกรเหรอ"

"เออนี่ต้นหลิวน้องกูเอง"

"หน้าอย่างแกรทำไมมีน้องสาว

น่ารักขนาดนี้ได้ว่ะ"

อึ๋ยยย

นี่เค้าชมฉันแต่..

เค้าหลอกด่าพี่ฉันนี่หว่า..

"ปากอย่างแกรนี่.หมาขยาดจริงๆ"

พี่ฉันชมเค้ากลับบ้าง..

เท่าเทียมกันจริงๆ..

"ขอบใจนะที่ช่วยต้นหลิว

ว่างๆเราไว้คุยกันใหม่นะ"

"เออ"

เค้าตอบสั้นๆ

ก่อนขับรถออกไป

ส่วนพี่ชินได้แต่ยืนกัดฟันกรอดๆ

กำหมัดแน่น..

สงสัยจะไม่พอใจที่ไม่ได้ใช้

ฉันไปเป็นไม้กันหมา..บ้าบอ..

ไม่คิดจะเป็นห่วงฉันบ้างเลย

เหรอเนี่ยมันน่าน้อยใจชะมัด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***