บทที่2 ใจเต้นรัวอีกครั้ง

ณ ห้องเรียนของชั้นม.5/2 ของโรงเรียนAngelic Group เสียงดังวุ่นวายจากเสียงเม้ามอยของสาวๆและเสียงพูดคุยของหนุ่มๆ

มีเสียงๆหนึ่งโผล่ขึ้นมาด้วยความกระตือรือร้น

“ลูกๆม.5/2ทุกๆคน!! วันนี้ครูมีงานจากประชาสัมพันธ์มาแจ้งทุกคน” นั่นคือเสียงจากคุณครูประจำชั้นของม.5/2

นักเรียนทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นต่างนั่งอย่างเงียบสงบและรอฟังคำที่ครูสาวกำลังจะพูดต่อจากนั้น

“ในสัปดาห์หน้าทางโรงเรียนจะจัดกิจกรรมกีฬาสีโรงเรียน โดยจะจัดรวมกันทุกเขตวิทยาของโรงเรียนเรา” โรงเรียนAngelic Group จะมีสองวิทยาเขต แบ่งเป็นแบบ ดนตรีและศิลปะการแสดงต่างๆและภาษา แบบที่สองคือเป็นเกี่ยวกับสายวิทยาศาสตร์คณิตศาสตร์ และเตรียมตัวที่จะเข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องการจบมาแล้วเข้ารับราชการหรือปนะกอบอาชีพเกี่ยวกับทางการแพทย์ ทั้งนี้โรงเรียนAngelic Group ทั้งสองวิทยาเขตจะสอนเป็นหลักสูตรนานาชาติทั้งหมด และมีการสอนภาษาที่หลากหลาย

“และแต่ละห้องเรียนจะต้องจัดเป็นสีๆ แบ่งเป็นสี่สี ได้แก่ สีแดง ม่วง เขียว ฟ้า ส่วนห้องเรียนของพวกเราจะเป็นสีแดง”

คุณครูกล่าว

วันศุกร์ที่ 30 ธันวาคม เป็นวันที่มีการจัดงานกีฬาสีของโรงเรียน

เมื่อเวลาตอนสายๆหลังพิธีเปิดงานเสร็จเด็กนักเรียนทุกคนต่างเริ่มเตรียมตัวที่จะแข่งขันกีฬาในโปรแกรมที่ได้ลงไว้

เวลาผ่านมา2ชั่งโมง กีฬาต่างๆก็ได้แข่งขันเสร็จสิ้นและก็ได้เริ่มการแข่งขันกีฬาฟุตบอลเป็นกีฬาสุดท้ายของวันนี้ โดยจะแข่งขันกันในรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งทีมที่ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศคือ ทีมสีแดง และ ทีมสีฟ้า

ทันทีที่นักเตะทีมสีฟ้าและสีแดงเข้าสนามก็มีเสียงกองเชียร์แต่ละทีมดังก้องขึ้นมา อย่างฮึกเหิม

“สีแดงสู้ๆ” “สีฟ้าสู้ๆ”

และแน่นอนอยู่แล้วว่าสีแดงนั้นจะต้องมีตัวเอกอย่างพัคชีฮยอนและพวกพ้องของเขาลงแข่ง

ทันทีที่ลูกเตะของชีฮยอนจากทีมสีแดงยิงเข้าประตู ทำให้เสียงเชียร์จากฝั่งทีมสีแดงดังมากว่าเดิม และโดยเฉพาะท่าทีที่ดีใจเป็นพิเศษจากอีซอยอนที่เห็นเพื่อนสนิทอย่างชีฮยอนเตะลูกบอลเข้าประตูได้สำเร็จ

“กรี้ดดดดดด ชีฮยอนของเราเก่งที่สุด” เธอทำหน้าแบบภาคภูมิใจ

“ว้าวๆๆ อะไรกันเนี้ย ชีฮยอนของเราหรอ ฮ่าๆ” เสียงแซวขจากเยนาหญิงสาวผู้เป็นเพื่อนของเธอ

“ซอยอน ไม่ใช่ว่าแกตกหลุมรักชีฮยอนเข้าจริงๆแล้วนะ” นาอึนเอ่ย

“พวกแกจะบ้าหรอ ไม่มีอะไรทั้งนั่นแหละ พวกเราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั่น” ซอยอนพูดอธิบาย

“อะไรกันเนี้ย พวกแกคบกันหรอ ทำไมมีชั้นคนเดียวที่ไม่รู้”

คิมมินยอง เพื่อนอีกคนของพวกเธอพูด แต่ทว่าคิมมินยองนั้นไม่ได้เรียนวิทยาเขตเดียวกับพวกเธอจึงทำให้เธอไม่ค่อยรู้เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นดีนัก

“ไม่ใช่แบบนั้นโว้ย แกอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระที่ยัยพวกนั้นพูดเลย” ซอยอนกล่าวด้วยท่าทางที่ปฏิเสธและกระวนกระวาย

หลังจากนั้นเกมส์ฟุตบอลครึ่งแรกก็จบลง ทุกคนเข้ามาพักดื่มน้ำข้างสนาม

ชีฮยอนและเพื่อนของเขาอีกสองคนก็เดินตรงเข้ามาหาที่ที่พวกซอยอนอยู่ โดยหนึ่งในเพื่อนของชีฮยอน คิมมินกยู เขาเป็นแฟนกับฮานาอึนเพื่อนของซอยอน มินกยูจึงเข้ามาขอดื่มน้ำจากแฟนสาวของเขา

“ที่รักดื่มน้ำนี้ก่อนสิ” นาอึนแฟนสาวของมิยกยูพูด

“ขอบคุณนะที่รัก เป็นไงบ้างเข้าเล่นเก่งไหม” มินกยูพูดด้วยสีหน้าหวังรอคำตอบที่ดีของแฟนสาว

“ทำได้ดีมากค่ะที่รัก ที่รักของเข้าเก่งที่สุดเลย” นาอึนพูดด้วยสีหน้าทีปราบปลื้มในแฟนหนุ่ม

“โอ้ยยย!! พวกแกจะหวานกันไปถึงไหน น่ารำคาญ ไปหวานกันไกลฉันเลยนะ ไปๆ” เยนาพูดด้วยสีหน้าที่อิจฉาคู่รัก

“แหมๆๆ ก็ใครใช้ให้พวกแกไม่มีแฟนกันล่ะ” นาอึนพูด

ทางด้านของชีฮยอนนั้นก็ได้เดินตรงเข้ามาหาซอฮยอนเพืีอที่จะมาขอน้ำดื่ม

“ขอน้ำหน่อยครับ” ฝ่ายชายพูด

“อ่ะนี่” ซอยอนยื่นน้ำให้ชีฮยอน

ชีฮยอนรับน้ำจากซอยอนหลังจากนั้นมือของทั้งคู่ก็ชนกัน

บ่อยครั้งที่พวกเขาจะเจอสถานการณ์แบบนี้ แต่ทว่าในครั้งนี้นั้นไม่เหมือนกัน พวกเขาสบตากันหลังจากที่มือของพวกเขาประกบกันและมันทำให้พวกเขาใจเต้นรัวอีกครั้ง

ทั้งคู่ต่างก็ทำท่ากระวนกระวายและฝ่ายชายก็กลบเกลื่อนความเขินอายด้วยการกล่าวว่า

“เป็นไงบ้าง ฉันเล่นเก่งสุดๆเลยใช่ไหม”

“อื้ม! นายเล่นเก่งที่สุดเลย!!”

แต่คำพูดของซอยอนกลับทำให้อีกฝ่ายเขินยิ่งเข้าไปใหญ่

หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับเข้าไปในสนามเพื่อที่จะไปเล่นฟุตบอลอีกครึ่งเกมส์สุดท้ายให้จบ

และทีมที่ชนะก็คือทีมสีแดง พวกเขาทำประตูไปได้ 3-1ประตู

ทันทีที่ชีฮยอนและเพื่อนของเขาเดินเข้ามาในซุ้มเชียร์สีแดงอีกครั้ง ซอยอนและเพื่อนของเธอต่างก็ดีใจ จนโผล่เข้าไปกอดอีกฝ่าย มินกยูและนาอึนโผล่กอดกันนั้นเป็นเรื่องที่ปกติ เพราะพวกเขานั้นเป็นแฟนกัน แต่ทว่าซอยอนและชีฮยอนพวกเขาทั้งคู่ต่างดีใจจนลืมตัวและโผล่กอดกันนั้น ทำให้เพื่อนๆต่างแซวพวกเขา

“ให้มันน้อยๆหน่อยพวกแกอะ รู้แล้วว่ารักกัน ทำปากแข็งไปได้” เยนาพูด

“ฮ่าๆ ใช่ๆ ปากแข็งทั้งคู่” มินกยูพูดสมทบ

เขาทั้งสองตั้งสติได้จึงผละตัวออกจากกัน และต่างฝ่ายต่างขอโทษกัน

ในที่สุดงานกีฬาสีของโรงเรียนก็เสร็จสิ้น

ทางด้านของชีฮยอนและซอยอนที่กำลังจะเดินทางกลับบ้านนั้นพวกเพื่อนๆของเธอก็ขอปลีกตัวแยกทางกลับบ้านกันในส่วนของมินกยูและนาอึนนั้นจะไปเดตกันต่อ

ทันใดนั้นชีฮยอนก็เอ่ยขึ้นมาว่า

“ให้ฉันไปส่งที่บ้านนะ ซอยอน”

“แต่บ้านฉันกับบ้านนายอยู่คนละทางกันเลยนะ” ซอยอนพูด

“ไม่เป็นไร เธอเป็นผู้หญิงกลับคนเดียวมืดๆมันอันตราย ให้ฉันไปส่งดีกว่า” เขายืนยันที่จะไปส่งเธอ

“อื้ม งั้นก็ขอบใจละกัน” เธอมีสีหน้าที่เขินกับคำพูดของเขา

และทั้งคู่ก็มาถึงที่บ้านของซอยอน ซอยอนกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังกลับเข้าบ้าน

“เอ่อ.. ซอยอน” ปีใหม่นี้เธอว่างไหมอ่ะ