เด็กสาวที่กลางป่า หอสมุดกระทรวงเวทย์มนต์

...ใจกลางป่าใหญ่ ณ ที่ทำการของหอสมุดหลวงของเหล่าแม่มด ตอนกลางวันที่มีแสงพระอาทิตย์อ่อนๆลมเย็นสบายของฤดูใบไม้ผลิ เฮเลน่าแม่มดสาวที่ขี่ไม้กวาดอยู้ผมที่ปลิวไปตามแรงลม ผมสีทองสลวยยาวถึงเอวพร้อมกับใบหน้าที่ตื่นเต้นของเด็กสาวที่จะได้เจออาจารย์คนใหม่ของตน คนที่จะสามารถทำงานในหอสมุดหลวงของกระทรวงเวทย์มนต์ได้จะต้องเป็นคนที่ฉลาดและมีไหวพริบ เทียเรเม่ก็เคยนึกอยากเป็นบรรณารักษ์ของหอสมุดหลวง เธอที่กำลังจะไปเจอเจ้าหน้าที่ของหอสมุดก็อดไม่ได้ที่ใบหน้าจะเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ในหัวของเธอเต็มไปด้วยความคิดมากมาย ก็พอดีกับที่สายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวในชุดเคื่องแบบของกระทรวงเวทย์มนต์พร้อมกับผ้าครุมไหล่ดูแปลกตา"เอ๊ะ?ทำไมถึงมีนักเรียนคนอื่นเข้ามาในป่าด้วยล่ะ?หรือว่า..หลงทางงั้นเหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย?หรือพึ่งย้ายมาใหม่?"พูดจบเทียเรเม่ก็ลดไม้กวาดลงและเข้าไปถามหญิงสาวปริศนา "นี่ เธอน่ะ หลงทางเหรอ?ให้ฉันบอกทางให้ไหม?"หญิงสาวคนนั้นมองมาทางเทียเรเม่ ด้วยสายตาที่แปลกใจราวกับเทีนเรเม่พูดสิ่งเหนือธรรมชาติที่เกินจะเข้าใจ เทียเรเม่จึงคิดในใจว่า"เอ๊ะ?หรือเธอกลัวงั้นเหรอ..นั้นสินะฉันเองก็คงยังไม่ได้แนะนำตัว คงยังถือเป็นคนแปลกหน้า"เมื่อเทียเรเม่คิดได้ดังนั้น จึงเริ่มเอ๋ยปากแนะนำตัว ฉันชื่อว่าเทียเรเม่ บราวส์ เป็นเด็กที่จบหลักสูรตของโรงเรียนแล้ว เธอที่เป็นเด็กย้ายมาใหม่ฉันคงเป็เหมือนรุ่นพี่สินะ หลังจากเทียเรเม่พูดจบ หญิงสาวปริศนาจึงเริ่มบอกชื่อเสียงเรียงนามของตนให้รู้ ฉันชื่อว่า ฮิวเบริก มอร์แกนเป็นเจ้าหน้าที่ของกระทรวงเวทย์มนต์ แล้วก็ฉันไม่ได้เรียนหลักสูรตของแม่มด เพราะงั้นฉันจะไม่ขอเรียกเธอว่ารุ่นพี่แล้วกันนะจ๊ะ แม่สาวน้อยหลังจากเทียเรเม่ได้ยินฮิวเบริกพูดอย่างนั้นก็ทำให้รู้ว่าฮิวเบริกเป็นแม่มดที่จบหลักสูตรแล้วเทียเรเม่จึงถามหญิงสาวคนนั้นต่อว่าเอ๊ะ?แล้วคุณอายุเท่าไหร่งั้นเหรอคะ หญิงสาวคนนั้นจึงตอบว่า ถามเรื่องอายุกับผู้หญิง..หยาบคายจังเลยนะ~ แต่ฉันจะบอกให้เป็นกรณีพิเศษแล้วกันนะ~ ฉันอายุ 28ปีเทียเรเม่อึ้งกับคำตอบที่เธอได้มา หญิงสาวอายุ28แต่กลับมีขนาดตัวพอๆกับเธอที่อายุเพียง13ก่อนที่เทียเรเม่จะคิดอะไรไปไกลกว่านี้ เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าจะมาตามหาแม่มดอัฉริยะ เธอจึงเอ๋ยปากถามกับฮิวเบริกคุณเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับแม่มดอัฉริยะไหมคะ?ฮิวเบริกจึงตอบว่าเคยได้ยินสิ~เทียเลเม่จึงถามต่อว่า แล้วรู้ไหมคะว่าเค้าอยู่ที่ไหนหลังจากเทียเรเม่พูดจบฮิวเบริกก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้พรางพูดขึ้นว่า...

...อยู่ตรงหน้าเธอยังไงล่ะพูดจบฮิวเบริกก็ยิ้มอ่อนก่อนจะเชยดูหน้าของเทียเรเม่ เทียเรเม่ที่ตอนนี้หน้าแดงฉ่าเป็นลูกมะเขือเทศเพราะไม่เคยโดนรุกหนักขนาดนี้ ก่อนที่ฮิวเบริกจะพึมพเบาๆว่าเหมือนกันอย่างกับแกะเทียเรเม่ทำหน้างุนงงฮิวเบริกที่รู้สึกตัวก็กลับมายืนตรงหน้าเทียเรเม่ ถอนหายใจแล้วพูดว่าเธอน่ะ มาเพราะอยากเป็นลูกศิษย์ฉันสินะเทีนเรเม่อะอึกกะอักพรางคิดในใจว่าควรเอาคนนี้เป็นอาจารย์ดีไห แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าหากเธอไม่เอาอาจารย์คนนี้คงจะเรียนไม่จบหลักสูตรแบบเต็มตัวและคงไม่มีอาจารย์คนไหนสอนเธอได้แล้ว เมื่อคืดอย่างงั้น เทียเรเม่ก็ตอบรับในสิ่งที่ฮิวเบริกพูดอย่างจำใจ...

...****************...

จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***