วันจันทร์[1/3]

วันแรกว่านก็ทำการรุกเข้าใส่พี่สินโดยการซื้อของไปให้ แต่พอไปเดินหาทั่วคณะที่ร่างสูงเรียนก็ไม่เจอเหมือนตั้งใจจะหลบหน้ากัน เข้าใจนะว่าเด็กศิลป์ฯ งานเยอะมันก็ต้องมานั่งทำงานกันสิแถมวันนี้พี่สินก็เลิกเรียนแล้วเขานั้นศึกษาตารางสอนมาอย่างดี ถ้าหาไม่เจองั้น...ว่าแล้วมือเรียวหยิบมือถือขึ้นมาพร้อมกับกดเข้าแอปพลิเคชันสีเขียว

@วอ ว่าน: ส่งสติกเกอร์หัวใจให้

ไม่มีการตอบรับจากอีกฝ่ายมีเพียงแค่การกดอ่านแล้วแต่ไม่มีการตอบ ว่านนึกแล้วว่าจะเป็นแบบนี้เลยพยายามส่งสติกเกอร์ไปให้อีกคนเรื่อยๆ ในที่สุดความพยายามของเขาก็สำเร็จ

@Sin: มีอะไร

@วอ.ว่าน: มาหาผมหน่อยได้ไหม

@Sin: ไม่ว่าง

@วอ ว่าน: แต่วันนี้พี่ว่าง

"มีอะไร"เสียงทุ้มดังด้านหลังของเขาหลังจากที่พึ่งพิมพ์ข้อความส่งไป ว่านสะดุ้งเกือบทำมือถือในมือหล่นเพราะสินมาไม่ให้สุ้มให้เสียง แต่เขาก็รีบหันไปพร้อมกับใบหน้าที่ดีใจเมื่อได้เจอสิน ร่างสูงที่ยืนกอดอกเลิกคิ้วข้างหนึ่งเชิงอยากได้คำตอบ

"ตกใจหมดเลย"พูดพร้อมกับเอามือทาบอก

"มีอะไร"สินถามขึ้นอีกครั้งพร้อมกับน้ำเสียงที่ดุดันขึ้น

"โห่ พี่อย่าดุผมเลย นี่ผมทำมาให้" ทำหน้างอนิดหน่อยเมื่อไม่ชอบใจว่าอีกคนทำเสียงดุใส่พร้อมกับยื่นถุงคุกกี้ที่ตนทำให้กับสิน ร่างสูงรับมาพร้อมกับมาอย่างไม่เข้าใจ

"ไม่ชอบกินของหวาน"

"งั้นนี่กาแฟสูตรที่บ้านผม"พูดพร้อมชูกระป๋องพลาสติกใสที่ข้างในเป็นกาแฟสูตรของบ้านเขาขึ้น เขารู้อยู่แล้วว่าสินต้องพูดแบบนี้เลยเตรียมแผนสำรองมาและมันก็ได้ผลคนรับไปด้วยความไม่เต็มใจ

"ลองกินคุกกี้กับกาแฟก็ได้นะ อร่อยดี"

"มีแค่นี้ใช่ไหม จะได้กลับ"

"ก็เปล่าหรอก แค่อยากชวนพี่ไปที่หนึ่งหน่อย"ไม่พูดเปล่าเขาก็ทำการลากคนพี่ให้ไปที่รถของตน โดยที่สินยังไม่ทันได้ตั้งตัว

หลังจากที่ผมลากพี่สินมาที่รถของเจ้าตัว มือที่จับแขนอยู่ก็ถูกสะบัดออกพร้อมกับพูดออกมาด้วยวาจาที่ไม่สุภาพเหมือนตอนที่พบกันครั้งแรก

"จะไปรถกู" เขาพยักหน้าตอบ

"พูดไม่เพราะเลยนะ แต่ไม่เป็นไรผมชอบ"

"ประสาท"เอ้า!? แบบนี้ก็ได้ด้วย ด่าเสร็จก็เข้าไปในรถทันทีก็ตามขึ้นไปสิครับรออะไร พอขึ้นไปนั่งข้างคนขับพี่สินก็ทำหน้าตกใจพร้อมไล่ผมลงจากรถ

"เห้ย! ขึ้นมาทำไมลงไป"

"ก็ผมบอกแล้วว่าจะพาพี่ไปที่หนึ่งก่อน"ระหว่างพูดผมก็ดึงเบลล์มาคาดไว้ที่เอว พี่สินรอบถอนหายใจพร้อมกับสตาร์ทรถขับออกจากมหาลัย

“ทำไมพี่ถึงปฏิเสธคนที่มาบอกชอบพี่ล่ะ” บทสนทนาแรกเริ่มขึ้นโดยว่านหลังจากที่ขับรถมาได้สักพัก ไม่มีเสียงจากคนข้างกายความเงียบเริ่มปกคลุมอีกครั้ง จนเขาทนความอึดอัดไม่ไหวต้องนั่งหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง คนตัวโตรอบมองคนที่ดูเหมือนงอนเป็นระยะ“จริงๆ ก็ไม่ได้อะไรแค่กลัวเป็นเหมือนคู่ของเพื่อนกู มันจบไม่สวยเท่าไหร่” ระหว่างรถติดไฟแดงสินก็ตอบคำถามที่ว่านถามไป ทำให้เขาหันไปมองหน้าคนตัวโต

“อย่างน้อยก็ควรเปิดใจสักนิดสิ รู้ไหมทำคนเขาเสียใจเป็นแถว” ก็ได้แค่บ่นเท่านั้นไม่มีสิทธิ์ที่เข้าไปก้าวก่ายชีวิตเขา

“ผมขอเป็นคนแรกที่พี่จะเปิดใจให้ได้ไหม” หันไปมองคนพี่อย่างคาดหวัง ไม่มีคำตอบกลับมาเช่นเคยพี่สินก็หันกลับไปตั้งใจขับรถต่อเพราะสัญญาณไฟเขียวแล้ว ระหว่างขับนอกจากเรื่องบอกทางก็ไม่ได้พูดเรื่องอื่นกันอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***