บทที่ 16

กุหลาบหลงไฟ🔥

EP. 16

#เสี่ยฟรานซ์

ถ้าตอนนั้นผมยอมให้เนตรดาวไปหางานทำเอง คงหนีไม่พ้นงานที่มันเปลืองตัวหรอก ไม่ขายตัว ก็พริตตี้แน่นอน แล้วผมก็ไม่ยอมให้เธอตกอยู่ในบ่วงเดิมด้วย เธอต้องได้ทำงานที่มันดีกว่านี้

ผมเลือกที่จะเอาเนตรดาวมาฝากทำงานกับเพื่อนสนิทของผม มันเป็นประธานบริษัทของที่นี่ ผมโทรบอกมันแล้วอีกสักพักเนตรดาวคงเสร็จ

" พี่ฟรานซ์ "

ผม : เยล

สิ่งที่ผมหนีมาตลอด สุดท้ายวันนี้ก็ต้องเจอคู่หมั้นที่คุณแม่ของผมต้องการนักหนา แต่ผมไม่สนใจเธอเลยสักนิด ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงที่สวยมากก็ตาม

เยล : พี่ฟรานซ์มาที่นี่ทำไมเหรอคะ หรือมาหาเยล?

ผม : เปล่า แล้วเธอมาทำไม

เยล : ก็เยลเป็นเลขาที่นี่ เยลก็มาทำงานสิคะ

ผม : เลขาที่นี่?

เยลพยักหน้ารับเบาๆ ถ้าเธอทำงานที่นี่เธอก็ต้องเจอเนตรดาวทุกวันเลยน่ะสิ แล้วถ้าผมจะฝากให้เธอดูแลเนตรดาวมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

เยล : แต่ถ้าพี่ไม่ได้มาหาเยลก็ไม่เป็นไรค่ะ

เยล : เอาไว้อาทิตย์หน้าเราไปทานข้าวกันนะคะ

ผม : พี่ไม่ว่าง เธอจะไปบอกแม่พี่ก็ตามใจ

ผมปฏิเสธเธอไปตรงๆ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องหาคำมาโกหกให้เสียเวลา หากเธอจะเอาเรื่องที่ผมไม่ไปทานข้าวกับเธอไปบอกแม่ผมหรือคุณหญิงแม่ของเธอ ก็ตามใจผมไม่กลัว

ครืด ครืด~

เนตรดาว

" เสร็จแล้วนะเสี่ย ให้รอตรงไหน "

ผม : ฉันรออยู่ด้านล่าง ลงมาเลย

" โอเค๊ แล้วหายงอนหรือยัง? "

ผม : ไร้สาระ

นี่ก็รู้ตัวดีว่าผมงอน(เรื่องไม่เป็นเรื่อง) แต่จะปล่อยให้ตามง้อไปแบบนั้นแหละ ดูสิจะเอาไม้ไหนมาสยบใจผม

เยล : งั้นเยลไปทำงานก่อนนะคะ

ผม : อืม แล้วทีหลังอย่าอู้ลงมาหาผู้ชายแบบนี้อีกนะถ้ายังอยากมีงานทำ

เธอคงไม่รู้ว่าผมเป็นเพื่อนกับหัวหน้าของเธอ ผมจะเอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนผมก็ได้ แต่ครั้งนี้ถือว่ามันยังเล็กน้อย การเป็นเลขามันต้องมีความรับผิดชอบสูงมากถูกมั้ย?

ระหว่างที่เยลกำลังจะเดินไปขึ้นลิฟท์เนตรดาวก็เดินสวนออกมาพอดี สองคนนั้นยืนคุยกันเหมือนสนิทกันมานาน แต่ความจริงมันไม่ใช่

เยล : เป็นยังไงบ้าง ประธานเขาว่ายังไง?

เนตรดาว : อาทิตย์หน้าให้ทำงานได้เลย ให้เป็นฝ่ายประสานงานกับลูกค้าต่างประเทศน่ะ

เยล : โห่ ดีเลยงั้นสู้ๆนะ มีอะไรปรึกษาได้

เธอสองคนก็แยกกันเยลก็ไปทำงาน ส่วนเนตรดาวก็มาหาผมสีหน้าเธอดูมีความสุขดี ผมก็มีความสุขนะแต่ขอเก๊กไว้ก่อน

เนตรดาว : แหม่... งั้นก็เดาไม่ผิดสินะว่าเป็นพี่ฟรานซ์คนนี้

ผม : อะไรของเธอ

เนตรดาว : ก็ได้ยินเลขาด้านบนคุยกัน ว่าคนชื่อฟรานซ์มาหาใครก็ไม่รู้

ผม : ก็เลยคิดว่าเป็นฉัน?

เนตรดาว : อืม แล้วมาหาเลขาคนนั้นเหรอ?

ผม : ไม่ใช่ ก็มารอเธอไง

เนตรดาวพยักหน้าให้ผมแล้วก็เดินนำผมออกไปที่รถ ผมเป็นห่วงเนตรดาวแล้วสิ ห่วงว่าถ้าเยลเกิดอารมณ์ร้อนขึ้นมาเนตรดาวจะแย่