บทที่ 7

กุหลาบหลงไฟ🔥

EP. 7

ฉันกับเสี่ยฟรานซ์จบศึกครั้งที่สองแล้วก็หลับยาวไปถึงเช้า ฉันตื่นมาก็ไม่เห็นเสี่ยฟรานซ์อยู่บนที่นอนแล้ว แถมรถของเขาก็ยังไม่อยู่อีก

ตกลงจะทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวจริงๆเหรอ!!!

เรา : โอ้ย! อีเสี่ยบ้าเอ้ย!!

ปล่อยไว้คนเดียว มันก็ไม่ได้แย่เท่าที่บ้านหลังนี้ไม่มีอะไรให้ทานเลย มีแค่น้ำเปล่าสามขวด แล้วอีกอย่างรถแท็กซี่คงไม่ผ่านมาในซอยนี้แน่นอน เพราะมันทั้งเปลี่ยวและน่ากลัว!

แม่แวว 📞

ฉันตัดสินใจโทรหาแม่แวว เผื่อว่าจะได้ส่งรถมารับฉันกลับไป...

" ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก "

เรา : โอ๊ย!!! ให้ตายฉันก็จะไม่ยอมอยู่ที่นี่แน่นอน!

ไม่มีใครช่วย ช่วยตัวเองก็ได้คนอย่างเนตรดาวเก่งอยู่แล้ว ฉันเก็บเงินที่เสี่ยฟรานซ์วางไว้ให้บนโต๊ะข้างเตียงใส่กระเป๋า แล้วรีบออกไปจากบ้านหลังนี้

" หยุดครับ! คุณฟรานซ์สั่งว่าไม่ให้คุณเนตรออกไปไหน "

เรา : เดี๋ยวนะ พวกแกเป็นใคร แล้วเสี่ยฟรานซ์มีสิทธิ์อะไรมาสั่งห้ามฉัน!

" ทำตามที่บอกจะดีกว่านะครับ "

เรา : ไม่! ฉันจะต้องกลับไปทำงานอีกนะ หลบไป!

ไม่รู้เลยว่าชายชุดดำที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน มันเป็นใครกันแน่แต่โคตรน่ากลัวเลย แต่ฉันก็ยังหลบพวกมันออกมาได้

แข 📞

ขอร้องล่ะ รับเถอะนะ....

แข : เนตร! มึงอยู่ไหน

เรา : กู... กูไม่รู้ช่วยกูหน่อยนะ เดี๋ยวแชร์โลเคชั่นไปให้

แข : เออได้ๆ

ฉันกดเข้าแอพพิเคชั่นไลน์แล้วแชร์โลเคชั่นไปให้แข

ขอให้นางแขมันมาถูกด้วยเถอะ ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว

" คุณเนตรกลับมาเดี๋ยวนี้!! "

เรา : เห้ย!!!

" ถ้าคุณฟรานซ์รู้พวกผมจะซวยนะ! "

เรา : เรื่องของพวกแกสิโว้ย ฉันไม่เกี่ยว!!

จังหวะนี้ก็วิ่งอย่างเดียว ไม่รู้จุดหมายปลายทางรู้แค่ว่าจะต้องหนีไอ้พวกนี้ให้ได้ ดูไปดูมามันก็เหมือนพวกโรคจิตดีๆนี่เอง

แข : อีเนตร ขึ้นรถมา!!

รถของอีแขมาพอดีเหมือนสวรรค์มาโปรด ฉันรีบขึ้นรถของอีแขแล้วมันก็ขับออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว รอดตาย....

เรา : แม่ง.... เห้อ!

แข : มันทำอะไรมึงวะ ทำไมเหมือนหนีตายขนาดนี้

เรา : เสี่ยฟรานซ์พากูออกมาตั้งแต่เมื่อคืน แล้วก็ไม่ไปส่งกู พอกูจะออกมาไอ้พวกนั้นแม่งบอกว่าเสี่ยฟรานซ์ห้ามให้กูไปไหน

เรา : น่ากลัว!

แข : แล้วเสี่ยฟรานซ์มีสิทธิ์อะไรมาห้ามมึงวะ

เรา: ไม่รู้.... แต่กูโทรหาแม่แวว เขาไม่รับโทรศัพท์กูนะมึง

เรา : แม่แววเป็นอะไรเปล่าวะ

แข : ไม่นะมึง ตอนกูจะออกมาเห็นเขายืนคุยโทรศัพท์หน้าเครียดอยู่เลย

เรา : ไม่คิดจะเป็นห่วงกูหน่อยเหรอ! ขาดกูไปซ่องก็ไม่น่าอยู่แล้ว

แข : ใจเย็นมึง

รถของแขจอดที่หน้าซ่อง เราสองคนเดินเข้าไปที่จุดรวมใต้ตึกทุกคนหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่ดูอึ้ง ทั้งที่ปกติแล้วทุกคนจะไม่ได้สนใจฉันมากขนาดนี้

เรา : มองอะไร! แม่แววล่ะ

" แม่แววอยู่ด้านในค่ะ แต่พี่เนตรอย่าเพิ่งเข้าไปตอนนี้เลยนะคะ "

เรา : ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้ห๊ะ!

ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องของแม่แวว แล้ววางกระเป๋าใบหรูกระแทกกับโต๊ะเสียงดัง

เรา : ทำไมแม่แววไม่รับโทรศัพท์เนตร รู้มั้ยเนตรเกือบเอาตัวไม่รอด!

แม่แวว : แกกลับมา ฉันก็จะเอาตัวไม่รอดเหมือนกันนางเนตร!

เรา : หมายความว่าไงคะ?

แม่แวว : ฉันขายแกให้เสี่ยฟรานซ์แล้ว แกจะกลับมาทำไม!!

แม่แวว : กลับไปเดี๋ยวนี้ ก่อนที่เขาจะพาพวกมาฆ่าฉัน!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***