บทที่ 3

"รึว่าปวดฉี่ค่ะ" ลู่ซานถามขึ้นทันที

เส้นซินพยักหน้า ก่อนจะลุกจากเตียงตรงไปยังห้องน้ำ และปิดประตู มือใช้ไม่ได้ เขาจึงใช้เท้าดันไว้แทน

"พี่ซิน ให้ฉันช่วยดีกว่านะคะ" ลู่ซานเอ่ย

"ไม่ได้ๆ อย่าเข้ามา" เสินซินรีบเอ่ย ก่อนจะกลับมาที่ตัวเอง

เอาละจะฉี่ยังไงทีนี้

เสินซินนิ่วหน้า เล็กน้อบ ขยับดุกดิกใช้เฝือกสะกิดเชือกผู้ของกางเกงผู้ป่วย แต่มันแน่นเกิน สะกิดยังไงก็ไม่หยุด ฉี่ก็แถบแตกอยู่แล้ว

เสินซินตัดสินในที่จะฉี่รดกางเกงเสียเลย

ตอนนั้นเองที่ลู่ซานดันประตูเข้ามา

"โธ่พี่ซิน ให้ฉันข่วยเถอะค่ะ" ลู่ซานเห็นเสินซินที่หน้าเขียวแล้ว พลันรีบเอ่ย ไม่รอคพตอบก็ดึงปมที่ผูกของชุดผู้ป่วยออกและกระชางกางเกงลงมาทันที

อะไรสักอย่างตีเข้าที่หน้าเพราะเธออยู่ใกล้เกินไป ก่อนจะจ้องมองสิ่งนั้น และใบหน้าขึ้นสีทันที

เธอไม่เคยเจอของแบบนี้มาก่อน เรียกได้ว่า ยังโสดและบริสุทธิ์ผุดผ่อง

ลู่ซาน มองพลางแอบกลืนน้ำลาย นี่คือของผู้ชายสินะ มันำม่ถึงกับดำ แต่ก็ไม่ขาว ที่สำคัญคือมันแข็งขึงขึ้น นี่หมายความว่าเขามีอารมณ์เหรอ

ลู่ซานค่อยข้างอาย แต่เมื่อลงมือไปแล้วต้องทำต่อ เธอโน้มตัวลง ใช้มือจับที่เจ้าโลกของเสินซิน มันเหมือนกับแท่งร้อน ที่นุ่มๆ พลันกดตัวลงต่ำ เสินซินร้องซี๊ด ออกมา

เสินซินไหนเลยเคยถูกสาวน้อยจับเจ้าโลกเล่า นี้นับเป็นครั้งแรก และมันเสียวมาก เเต่ตอนนี้ต้องปล่อยก่อน เขารีบฉี่ออกมาทันที พลางเเหงนหน้ามองเพดาน

เสร็จสิ้นทุกอย่าง ลู่ซานก็ก้มตัวลงดึงกางเกงขึ้นสวมกลับเข้าที่เดิม เสินซินมองตาโต

เนินภูเขาขาวอวบคู่นั่นมันช่างยั่วยวนโดยแท้ เจ้าโลกของเสินซินผงาดแข็งขึ้นเป็นลำ ลู่ซานที่กำลังดึงกาวเกงขึ้นพลันหยุดมือ เพราะม่อนลำที่ขยายตัวได้ขวางทางไว้

"ลู่ซาน ไฟหน้า" เสินซินเอ่ย

ลู่ซานก้มลงมอง หน้าแดงก่ำทันที รีบปิดกระดุมทันที ก่อนจะจับสิ่งนั้นยัดเข้ากาวเกงเเละดึงขึ้น

ทั้งสองออกจากกันด้วยความกระอักกระอวน

ลู่ซานของตัว เพราะเธอเข้ากะดึก เสินซินเห็นแบบนั้นก็รีบบอกให้เธอเปิดขวดโพชั่นให้ทันที

หลังจากดื่มลงไป เสินซินพลันพบว่าร่างกายรู้สึกร้อนขึ้น โชคดีที่ลู่ซานๆ ไปแล้ว

"ร้อนมาก" เสินซินเอ่ยพลางเขี่ยผ้าห่มออกไป เขาเหงื่อแตกพลั่ก ทั่วร่างเริ่มเจ็บปวด เสินซินนอนเอาปากฟุบกับหมอนเพื่อกลั้นเสียงร้องำง้ ขณะเดียวกัน กลุ่มไอน้ำก็ลอยออกมาจากร่างของเขา

ทุกอย่างดำเนินไปราว สี่ชั่วโมง เสินซินก็ลุกขึ้นนั่ง เขากอบหายใจออกมา เสื้อผ้าเปียกหมดเพราะเหงื่อ แต่ทีีทำใก้เขาตกใจก็คือ ผิวของเขาทีคล้ำแดด เปลี่ยนเป็นสีขาวขึ้นทันตาเห็น นี่คือผลลัพธ์ของโพชั่น?

เขาคิดจะลองว่าตนเองมีพละกำลังไหม แต่แขนหักจึงต้องพับเรื่องนี้ไว้ก่อน

"ไว้พรุ่งนี้เข้าค่อยคิดละกัน" เสินซินตัดสินใจพลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 2

บทต่อไป

บทที่ 4

