ฉันไม่ได้ชื่อนาน่าแต่ชื่อกาน่าต่างหาก
"กาน่าลูกตื่นได้แล้วเช้าแล้วน่ะเดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทำเหรอ" แม่ของกาน่าก็บ่นพึ่งพังออกมาหลังจากที่เรียกลูกสาวของตัวเองให้ตื่นมากินข้าว
"ตื่นแล้วๆกำลังลงไป" พอได้ยินเสียงของแม่เรียกกาน่าก็รีบร้อนลุกขึ้นไปอาบนํ้าแปรงฟันและลงมากินข้าว
"เรานิ่น่ะตื่นสายตลอดเลยแม่บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามตื่นสายถ้ายังมีเรียนอยู่" แม่ของกาน่าก็บ่นออกมาสะยาวเหยียด"ทีหลังหากตื่นเช้าบ้างเข้าใจไหม"
"ค่ะๆทีหลังกาน่าคนนี้จะตื่นก่อนไก่เลยให้แม่ของกาน่าเห็นว่าการตื่นเช้าง่ายนิดเดียวไม่ใช่อุปสรรคสะหน่อย" กาน่าพูดโม้ออกมาให้แม่ตนเองฟัง
หลังจากฟังลูกสาวพูดโม้เสร็จแม่ของกาน่าก็หัวเราะออกมาทำให้กาน่างงว่าแม่ตนเองจะหัวเราะทำไม" พูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วยละ"
" อืม"กาน่าตอบกลับแม่ตนเองสั้นๆแล้วก็กินข้าวต่อหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วกาน่าก็เดินออกจากบ้านเพื่อไปเรียนตามปกติ
ในช่วงบ่ายของวันกาน่าก็นั่งเล่นพูดคุยกับเพื่อนเหมือนทุกๆวันซึ่งกาน่ามีเพื่อนสนิทอยู่สองคนอีกคนมีชื่อว่ามินส่วนอีกคนมีชื่อว่าชา
" เออไอ้กาน่ามึงเคยคิดไหมว่าคนเราจะข้ามมิติข้ามชาติได้อะ" อยู่ๆชาก็พูดออกมาทำให้กาน่านิ่งไปชั่วขณะก่อนจะพูดขึ้น
"เราคิดว่ามีนะ" กาน่าพูดบ้าง
"ทำไม่แกถึงคิดว่ามีล่ะ" มินพูดขึ้น
"ไม่รู้เหมือนกันทำไมอยู่ๆเราก็รู้สึกว่ามันอาจจะเป็นไปได้น่ะ"
"แกก็คิดมากข้ามชงข้ามชาติอะไรไม่มีเหรอคิดมากมึงอ่ะไอ้ชาอยู่ๆก็พูดเรื่องข้ามชงข้ามชาติมึงอ่านนิยายเยอะไปล่ะมั้ง" มินพูดขึ้นมาหลังเห็นสีหน้าของกสน่าไม่สู้ดี
" เออกูแค่คิดว่าถ้ามีจริงกูอยากให้เกิดขึ้นกับกูกูจะได้ผู้เหมือนกับนิยายที่กูอ่านเท่านั้นเอง"ชาก็พูดบอกออกมายิ่งทำให้กาน่านิ่งเงียบขึ้นมากกว่าเหมือน
" กาน่าไอ้กาน่านิ่งคิดอะไรอยู่อ่ะ"เสียงมินเรียก
"... ปะ... เป่ลา คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ"
"เออแล้วไป"ชาพูด
หลังจากพูดคุยกับเพื่อนตนเองเสร็จชากับมินก็กลับบ้านส่วนกาน่าก็ยืนอยู่ข้างถนนเพื่อจะข้ามถนนไปอีกฝั่งอยู่ๆฝนก็ตกลงมาด้วยไม่มีสาเหตุ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments