ตอนที่ 2

เวลาผ่านไป1เดือน เป็นเช้าที่สดใส เเละฉันจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ที่มหาวิทยาลัยKT ที่ดังที่สุดในกรุงเทพ เเละมีสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างครบคลั่ง พ่อกับเเม่ได้ไปส่งฉันที่หน้าหอพัก เเละเเล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ปึก!!โอ้ยยย เธอคนนั้นเร่งรีบเเละขอโทษฉันเเล้วเดินจากไปนั่นคือจุดเริ่มต้น ที่ได้พบกับเพื่อนใหม่

ไรท์ : พ่อกับเเม่ส่งฉันเเค่นี้เเหละ เดียวฉันไปเองได้ สวัสดีค่า

พ่อเเม่ : เเกอยู่ได้จริงน่ะอย่าถะเหล่ถไลหล่ะ พ่อกับเเม่ไปก่อนน่ะ

เฮ้อในที่สุดถึงหอพักสักทีนอนพักเอาเเรงก่อนล่ะกันเรา อยู่ๆมีเสียงเปิดประตูเเล้วฉันก็ได้เจอคนที่ชนฉัน

ไรท์ : เธอที่ชนฉันนี่นา เธอเป็นรูมเมทฉันหรอ บัง

เอิญจังเลยน่ะ

ฉันทำตัวไม่ถูกจริงๆตั้งเเต่เกิดมายังไม่เคยอยู่กับคนอื่นนอกจากพ่อกับเเม่ขี้บ่น

โรส : เอ่อออ...ฉันชื่อโรสนะยินดีที่ได้รู้จัก เมื่อกี้ฉันขอโทษจริงๆน่ะ พอดีฉันรีบไปหาพ่อกับเเม่หน่ะพอดีลืมของ

ไรท์ : โอเค ฉันให้อภัยเธอก็ได้ 😊

เเล้วเราสองคนก็เป็นเพื่อนซี้คู่หูคู่อารมณ์ที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว

โรส : เเต่งตัวเสร็จยังไรท์วันเเรกจะสายล่ะน่ะเนี่ย รีบหน่อยสิ

ไรท์ : เธอไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามอีกเเปป

ฉันที่วันเเรกก็ซวยซ้ำซวยซ้อนที่ต้องมาท้องเสียอีกไม่รู้ว่าวันนี้จะเจออะไรอีกบ้าง ระหว่างทางเดินไปเรียน ฉันเธอผู้ชายคนหนึ่ง ที่ดูมีรูปร่างสูงยาว ผิวขาวซีดกำลังถูกรุมอยู่ ฉันในตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจึงหยิบก้อนหินเขวี้ยงใส่พวกนักเลงนั่นทีหนึ่ง เสียงดังปึก!!

ไรท์ : คุณคะคุณ.... เป็นไรรึป่าวคะ บาดเจ็บมั้ย

ฉันยังพูดไม่ทันขาดคำไอ่พวกนักเลงก็จับคอเสื้อฉันเเล้วจะลากไปฉันคว้าเเขนนายคนนั้นไว้ ขอร้องให้ช่วย เเต่นายคนนั้นกลับเดินออกมา ฉันกลัวมากนึกว่าจะไม่รอดเเล้วเเต่ยังดีที่ผู้ชายคนนั้นมีสำนึกอยู่บ้างเเละกลับมาช่วยฉันอัดไอพวกนักเลงเกือบ10คนจนมันนอนเเผ่ราบไปกับพื้น ฉันเอ่ยปากถามไอผู้ชายที่ช่วยฉันว่าชื่ออะไรเเต่คำตอบที่ได้มันทั้งกวน ทั้งโมโหมาก

ลูไนต์ : ทำไมฉันต้องบอกชื่อเธอยัยคนนี้นี่ น่าลำคานหว่ะ ช่วยเเล้วก็ไปได้เเล้วมั้ง จะอยู่ให้มันลุกมากินเธอรึไง

ไรท์ : เอ่อ ฉันไปก็ได้ก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นานหรอก พวกหนอนปากสกปรกมันเยอะ

ฉันหงุดหงิดมากจนลืมดูเวลา เเต่ตอนนี้มัน10โมงกว่า วันเเรกฉันก็ขาดเรียนเเล้ว ฉันกลับหอพักด้วยความสิ้นหวังสุดๆๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 1

บทต่อไป

ตอนที่ 3

