อ้อนรักฤดูหนาว
ณ ค่ำคืน อันหนาวเหน็บ หิมะโปรยปราย เมือง ปารีส ถูกโอบล้อมไปด้วยเกล็ดหิมะสีขาวโพลน
รถหรูขับเข้ามาจอดที่ คฤหาสน์แห่งหนึ่งอยู่ใจกลางเมืองปารีส คฤหาสน์ใหญ่โตดูหรูหรา ที่ยังคงเอกลักษณ์ของเมืองปารีส
ร่างบางก้าวออกมาจากรถหรู ด้วยความที่บรรยากาศรอบกายเต็มไปด้วยหิมะที่หนาวเหน็บและไม่คุ้นเคย
ร่างบางไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปในคฤหาสน์สุดหรู ที่ตระกูลเตรียมไว้ให้
... อ้อน : ทำไมที่นี่หนาวจัง.. อ้อน ' อ้อนนภา เวหาพัทคณะกุณล์ ' คุณหนูใหญ่แห่งตละกูล 'เวหาพัทคณะกุณล์ ' อายุ 22 ปี ...
: ส่วนสูง 167 เซนติเมตร
...มาตามหาประสบการณ์ที่ปารีสและพึ่งมาถึงคฤหาสน์ หรูที่ตระกูลเตียมไว้ให้ ...
.... . . ...
อ้อน : ห้องเราอยู่ไหนนะ น่าจะอยู่ที่ชั้นสองละมั้ง..
ร่างบางจับราวบันได แล้วเดินขึ้นไปที่มุมห้องห้องหนึ่ง
อ้อน : //เปิดประตู อ้อน : ว้ายย!!?
ร่างบางตกใจสิ่งตรงหน้าพร้อมเอามือปิดตาทั้งสองข้าง เพราะสิ่งตรงหน้าเธอนั้นเป็นผู้ชายร่างใหญ่สูงประมาณ 189เซินติเมตร ที่กำลังใส่แค่ผ้าขนหนูปกปิดช่วงร่างไว้ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อช่วงบนที่ดูแด่นชัดหน้าท้องอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อทุกสัด ส่วน ทำให้คนตรงหน้าทำตัวไม่ถูก ก่อนที่ร่างใหญ่จะเอ่ยปากขึ้น
หนาว : มาแล้วสินะ"อ้อน"
ร่างบางทำท่าทาง ตกใจขึ้นไปอีกเพราะคนตรงหน้ารู้จักชื่อของเธอ โดยที่ยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน สักพักเสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้น //ตื้ด ตื้ด// ไม่รีรอร่างบางรับอย่างรวดเร็ว
...อ้อน: คุณแม่คะ นี่มันอะไรกันคะ! ...
...แม่: คงเห็นแล้วสินะ ^ ^ แม่จะแนะนำให้รู้จัก คนที่ลูกเห็นหนะ ชื่อพี่หนาว อายุ มากกว่าลูกอยู่ 2ปี คนที่แม่พูดถึงบ่อยๆหนะแม่ฝากพี่เขาดูแลลูกตอนอยู่ที่ปารีส แม่จะได้สบายใจ หุหุ อ้อน : แต่คุณแม่อ้อนดูแลตัวเองได้ค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง..! ...
แม่ : เพื่อความสบายใจของแม่ลูกต้องอยู่กับ เขา จ้ะ
อ้อน: แต่...
แม่ : อ๋อ! เกือบลืมถ้าลูกทำอะไรผิดแม่บอกพี่เขาแล้วนะว่าจัดการได้ตามสบาย^ ^
ตื๊ดตื๊ด___วางสาย
อ้อน: เดี่ยวก่อนค่ะคุณแม่!!..
อ้อน: วางสายแล้วหรอเนี้ย..
ร่างบางจับโทรศัพท์แน่นรวบรวมความกล้าก่อนที่จะพูดว่า
อ้อน: ห้องของอ้อนอยู่ตรงไหนคะ..//ยิ้มแห้ง
หนาว: อยู่ห้องเดียวกันกับพี่^ ^//ยิ้ม
!!!
คนตรงหน้าพูดออกมาได้อย่างน่าตาเฉย ทำให้หญิงสาวอดที่จะเขินไม่ได้ แต่ยังไงซะเธอก็จะไม่ยอมง่ายๆหรอก
"ขอโทษนะคะ ไม่มีห้องอื่นให้อ้อนแล้วหรอคะ"
ร่างบางยิ้มพร้างเอียงหัวเพื่อต้องการคำตอบจากคนตรงหน้า
"ไม่ครับ"
ร่างใหญ่เอ่ยพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม ทำให้หญิงสาวต้องใจเล็กน้อยกับคำตอบที่ได้รับ เธอยังอดสงสัยไม่ได้ คฤหาสน์หลังนี้ออกจะดูใหญ่โตจะมีห้องเดียวได้ยังไงกัน.
"แล้วทำไมเราต้องมาอยู่ห้องเดียวกันด้วยคะ ทั้งที่คฤหาสน์ออกจะใหญ่โต น่าจะมีห้องให้อ้อนพักได้อยู่นะคะ"
"ไม่ได้ครับคุณแม่อ้อนให้พี่เป็นคนดูแล และจับตาดูอ้อนตลอดเวลา"
"ดังนั้นน้องอ้อนต้องอยู่ห้องนี้กับพี่"
"แต่..
"ไม่มีแต่ครับ^ ^"
ไม่ทันได้พูดก็ถูกคนตรงหน้าตัดยังกับรู้ว่าจะพูดอะไร
"กะ ก็ได้ค่ะ.."
อ้อนได้แต่ทำใจยอมรับไปก่อนเพราะตอนนี้อากาศเริ่มลดลงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าขืนยังอยู่แบบนี้มีหวังได้ยืนแข็งอยู่แน่ๆ
"กะ ก่อนอื่นคุณไปใส่เสื้อก่อนได้ไหมคะ "
/ไม่หนาวรึไง/
"อ่อ เกือบลืมไปเลย"
ชายหนุ่มดูทำถ้าสบายปกติ ดูเหมือนความ หนาวจะทำอะไรเขาไม่ได้สินะ
"แต่.พี่ว่ายังไม่ใส่ดีกว่า พี่จะนอนทั้งอย่างนี้แหละ"
"ไม่ได้นะคะ!!"
หญิงสาวดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะรีบปฏิเสธที่เขาจะนอนทั้งอย่างนั้น โดยที่มีเธออยู่ในห้องด้วย ด้วยใบหน้าแดงก่ำที่เผลอคิดไปไกล ทำให้ชายหนุ่มที่มองอยู่อดขำไม่ได้
"คุณขำอะไรคะ"
ร่างบางเบะปากเหมือนจะไม่พอใจ
" พี่ขอโทษครับ..//กลั่นขำ//
"ถ้าหนูอยากให้พี่ใส่เสื้อแล้ว ปล่อยให้หนูเข้ามา ก็อย่าพูดจาดูห่างเหินแบบนั่นสิครับ ^ ^ "
หญิงสวยทำท่างงงวย แต่จะให้ทำยังไงละเธออยากจะเข้าห้อง เพื่อที่จะเติมเต็มความอบอุ่นของตัวเองเต็มทีแล้ว
"แล้วจะให้อ้อนพูดยังไงละคะ😔"
ร่างใหญ่เผยยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะพูดว่า
"เรียกพี่สิคะ"
-โปรดติดตามตอนต่อไป-
ฝากคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจในการสร้างผลงานต่อไปด้วยนะคะ,💖💖
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments