VI

หุ่นยนต์​บันทึกภาพนั้นได้ซุมเข้าไปใกล้ๆ​ ในจอภาพขนาดใหญ่นั้นทุกคนจะสามารถมองเห็นใบหน้าเด็กหนุ่มอย่างชัดเจน​ ถึงจะมีฝุ่นควันที่ยังฟุ้งกระจาย​ ในวินาทีที่เด็กหนุ่มนั้นหันไปทางกล้องพอดี​ คนดูทุกคนลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ​ ไม่เว้นแม้แต่เหล่าวิลเลินที่ดูผ่านจอทีวี

ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ

หนุ่มน้อยวิ่งผ่านซากหุ่นอันเกิดจากพลังของเขาจนไปถึงด่านที่2​

[ถ้าอุปสรรค​เเรกมันง่ายไปงั้นอุปสรรค​ที่2ล่ะเป็นไง!]​

[หากร่วงลงไปก็ถือว่าแพ้​ ถ้าไม่ชอบมันพวกเธอก็คลานไปได้นะ!]​

[The Fall!!] 

[และผู้ที่นำอยู่ก็ยังคงไปต่อได้อย่างสบาย!]​

เด็กหนุ่มยืนมองชั่วครู่ก่อนจะย่อตัวลง​ สายฟ้าสีเขียวแล่นอยู่ที่เท้าทั้ง2ข้าง​ ตัวเด็กหนุ่มนั้นกระโดดไปที่เชือกใช้แรงดีดเชือกนั้นกระโดดต่อไปที่แท่งฐานใช้วิธีนี้กระโดดข้ามไปเรื่อยๆ​ 

กระทั่งมาถึงด่านที่3

[ฝ่าดงระเบิด​ แรมโบ้3!] 

[ระวังกันให้ดีล่ะ​ พวกเธอสามารถเห็นระเบิดที่วางไว้ได้ด้วยสายตาที่เพ่งเล็งและเท้าที่เยียบอยู่!!] 

เด็กหนุ่ม​มองทุ่งระเบิดตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

'ง่ายจัง...ในตอนที่ข้าเข้าไปที่ดินแดนลึกลับของนิกายต้าเยี่ยน ข้าต้องแก้ค่ายกลสังหารกว่าร้อยรูปแบบขณะที่ต้องวิ่งผ่านไปด้วย...'

เด็กหนุ่ม​ตัวน้อยยกยิ้มมุมปาก​ เริ่มออกตัววิ่งเหมือนวิ่งเล่นโดยความเร็วไม่ตกและไม่สะดุดเลยสักครั้ง​ ขณะที่ดวงตาสีมรกต​นั้นจ้องมองไปข้างหน้า​ เห็นชายผมฟางกับผมสองสีที่เอาแต่ขัดขากันอยู่ตรงหน้า

หนุ่ม​น้อยยกยิ้ม​ สายฟ้าสีเขียวแล่นผ่านที่ขาและเท้า​ ดีดตัวพุ่งขึ้นไปด้วยความเร็ว​ พื้นรอบๆที่ถูกใช้เป็นฐานส่งตัวพังเป็นหลุมบริเวณ​กว้างทำให้ระเบิดที่ถูกฝังระเบิดขึ้น

Boooom!! 

เพราะการส่งตัวที่รุนแรงจึงทำให้ระเบิด​ที่รุนแรงไม่แพ้กัน

[มิโดริยะ​ ห้องAพุ่งไปด้วยความเร็วโดยระเบิดที่รุนแรงตามหลัง... เป็นอะไรที่สุดยอดมาก!]​

หนุ่ม​น้อยพุ่งผ่านกลางระหว่างทั้ง2คนและแซงขึ้นหน้า​ด้วยการลอยตัวกลับหัว

"ขอขึ้นนำไปก่อนนะ~" ยิ้มให้อย่างสดใสก่อนจะหมุนตัวเป็นเหมือนล้อรถที่วิ่งในอากาศ

2คนนั้นชะงักกับรอยยิ้มนั้นไปชั่วขณะแต่เมื่อตระหนักว่า​พวกเขายังแข่งอยู่ก็รีบพุ่งตัวตามไปทันที

"เฮ้ย! เดกุ! อย่ามาหว่านเสน่ห์​เรี่ยราด​แบบนี้นะโว้ยยย!!!" บาคุโกรีบพุ่งตามไปด้วยแรงระเบิดเป็นไอพ่น

โทโดโรกิปล่อยน้ำแข็งที่เท้าขวาแล้วพุ่งตามทันที

[อดีตผู้นำทั้ง2หยุดการสู้กันแล้วเริ่มไล่ตามมิโดริยะด้วยความเร็วสูง!]​

[พวกเขาจะบอกว่านี่คือการปะทะกับศัตรู​ที่เป็นเป้าหมายเดียวกัน! ทำให้พวกเขาเลิกที่จะปะทะกันเองหรอเนี่ย!!]​

ความเร็วในการพุ่งตัวลดลง​ ขณะลอยตัวกลับหัว​ ทั้ง2คนกำลังจะพุ่งผ่านตัวเขาไป

หนุ่ม​น้อยยกยิ้ม​ ดิ้ดนิ้วใส่พื้นใช้แรงลมมหาศาล​ส่งตัวพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง​ หมุนตัวกลางอากศเหมือนล้อรถ​อีกครั้งและค่อยๆคลายตัว​ เมื่อเท้าแตะถึงพื้นอย่างแผ่วเบา​ ประกายสายฟ้าสีเขียวแล่นขึ้นมา​ เด็กหนุ่ม​วิ่งด้วยความเร็วโดยใช้One For All 5%พุ่งเข้าประตูเส้นชัยไป

[คนที่กลับมาสู่ส​เตเดี้ยม​และได้รับชัยชนะซึ่งก็คือ..มิโดริยะ​ อิสึคุ!] 

[ตามมาด้วยที่2อย่างโทโดโรกิ.......] 

เด็กหนุ่ม​มองบรรดา​ผู้คนที่เข้าเส้นชัยมาแล้วยืนหอบเหนื่อยกัน

ถ้าตัวเขาไม่มีOne For Allที่เป็นเหมือนการเพิ่มพละกำลัง​ให้กับเขาก็คงสภาพไม่ต่างกัน​ เพราะพละกำลัง​ปกติ​ของเขานั้นถูกผนึกไปด้วยจนเหลือแค่ระดับมนุษย์​ธรรมดา​ที่นับว่าอ่อนแอมากๆ

ออลไมท์ให้เขาฝึกร่างกายเพื่อรับพลังนั้นได้แต่เขาไม่ทำไง​ เขาเปลี่ยนทำให้พลังนั้นมาเสริมร่างกายของเขาแทน​ เด็กหนุ่ม​นั้นไม่มีทีท่าเหนื่อยเลยสักนิด​ เขาทำให้One For Allนั้นกลายเป็นเหมือนยาชูกำลังชั้นยอดที่หลังใช้แล้วไม่มีผลข้างเคียงหรือผลเสียแต่อย่างใด​ ครั้งแรกที่ออลไมท์รู้เข้าก็ตกใจ​ นั่งซึมไปนานเลยล่ะ

สภาพของเด็กหนุ่ม​นั้นนับว่าดูดีที่สุดเลยก็ว่าได้​ มีรอยเปื้อนฝุ่นดินอยู่บ้างบางจุดบนชุดเพียงเท่านั้น

[พวกเราจะรวมผลลัพธ์​ทีหลังเพราะงั้นทุกคนพักผ่อน​ไปก่อน!]​

"เดกุคุง...สุดยอดเลย!.."

เด็กหนุ่ม​หันตามเสียงเรียกได้สบเข้ากับหญิงสาวผมสีน้ำตาลสั้นเคียงไหล่

"ยินดีด้วยที่ได้ที่หนึ่งนะ​ แต่เจ็บใจจริง" 

"อะ...อ่า​ ขอบคุณ.." เด็กหนุ่ม​ตอบรับด้วยท่าทางเขินๆ​ ซึ่งน่ารักมากในสายตาผู้ชายแต่ในสายตาผู้หญิงแล้วเด็กหนุ่ม​นั้นหล่อเหลามากเช่นกันถึงจะไม่ได้หล่อคมอะไร

'ตายล่ะอา..นางชื่ออะไรข้ายังไม่รู้เลย ไม่สิ​ ข้ายังไม่รู้ชื่อใครสักคนในห้องเลย'​

"...เธอ​ ก็พยายาม​เข้านะ" เด็กหนุ่ม​ยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนโยน

หญิงสาวนั้นตัวสั่นเทาพร้อมใบหน้าแดงเถือก

'ธะ..เธอ....เดกุคุงเรียกฉันว่าเธอ!?'​

"อื้อ!​ ขอบคุณนะ​ เดกุคุง!" หญิงสาวตะโกนบอกพร้อมหันหลังวิ่งออกไปทันที​ ทั้งใบหน้าของเธอแทบเป็นลูกมะเขือเทศ​อยู่แล้ว

"......"

"ยังไม่ได้ถามชื่อเลย..." เด็กหนุ่ม​พึมพัมออกมาเสียงเบา​  'ไม่สิ​ ข้าไม่เคยถามชื่อใครทั้งนั้น'

"42คนแรกที่เข้าสู่เส้นชัยจะได้ผ่านสู่รอบต่อไป!!เสียใจกับเด็กที่ตกรอบด้วยแต่ทำได้ดีมาก!เอาล่ะรอบคัดเลือกมาถึงส่วนสุดท้ายแล้ว!"

"นี่ไงล่ะ!" 

ศึกขี่ม้าส่งเมือง

"พวกเธอจะต้องรวมคน2-4คนก็ได้​ กฎก็เหมือนขี่ม้าส่งเมืองทั่วไป​ ต้องแย่งผ้าคาดหัวของผู้ขี่ม้าทีมศัตรู​และรักษาผ้าคาดหัวของตัวเองให้ได้"

"จำนวนของแต้มจะอยู่ที่อันดับการเข้าเส้นชัย​ อันดับที่42มีค่า5แต้มและเพิ่มขึ้นทีละ5ในอันดับต่อมา​ ยกเว้นอันดับ1 มีค่า10ล้านแต้ม!"

"...."

"ถ้าพวกเธอเล็งเป้าหมายไปที่อันดับ1...ก็การันตีได้เลยว่าพวกเธอจะมีโอกาส​เข้ารอบสูง!! ยืนดีต้อนรับสู่เกมแห่งการเอาตัวรอด!!" 

คำกล่าวของฮีโร่สาวทำให้เด็กหนุ่ม​รู้สึกตากระตุก

ทุกคนพร้อมใจกันหันมองมายังเขา​ เมื่อเห็นใบหน้านั้นทุกคนต่างนิ่งค้างไปตามๆกัน​ แต่ก็ได้สติมาอย่างรวดเร็ว​ มองยังร่างเด็กหนุ่ม​อย่างกับเหยื่ออันโอชะ

"จัดการไอ้หน้าอ่อนนี่"

"จะทำให้บรรลุผลสินะ"

เด็กหนุ่ม​ยืนนิ่ง​ มุมปากเม้มเป็นเส้นตรง​ ดวงตาไร้อารมณ์​มองไปยังฮีโร่สาวบนเวทีสักพักก็เบนออกมา​ 

ดวงตาสีมรกต​กวาดมองผู้คนที่จ้องมองมาที่เขานิ่งๆ

'เฮอะ​ ไอ้สายตาแบบนี้น่ะ​ ข้าเห็นมาจนเบื่อแล้ว สุดท้ายแล้วพวกมันก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับข้า'​

"เข้ามา" เสียงเล็กดั่งกระดิ่งเงินก้องกังวาน​ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มบางเบา​ ดวงตาสีมรกต​เป็นประกายความสนุกสนาม​ 

ภาพนี้ช่างงดงามแลดูสูงส่ง​เกินเอื้อมและน่าหลงใหล​ แต่ใดๆตอนนี้พวกเขากลับรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

"เอาล่ะ​ อนุญาต​ให้ใช้อัตลักษณ์​ ฉันอยากเห็นความโหดบ้างอย่างที่บอก​ นี่ก็แค่เกมขี่ม้าส่งเมือง​ ถ้าเธอโจมตีอย่างรุนแรงจนพวกเขาสาหัสก็จะได้รับใบแดงและจะต้องออกจากเกม" 

"มีเวลาอีก15นาทีได้เวลาเจรจา​หาเพื่อแล้ว!" 

เด็กหนุ่ม​ยืนนิ่งเงียบ​มองเหล่าผู้คนที่เริ่มจับทีมกันได้บ้างไม่ได้บ้าง

'แม้ว่าข้าจะแสดงพลังอัตลักษณ์​ออกไปแล้วในรอบแรกก็ไม่มีใครเลยที่จะเชื่อใจข้า​ นี่เจ้าร่างคนก่อนมันต้องเหลาะแหละขนาดไหนกัน'​

เด็กหนุ่ม​มองขึ้นไปยังอัฒจันทร์​ ออลไมท์ในร่างแห้งก็มองมาที่เขา​เช่นกัน

ตอนนั้นเองก็มีหญิงสาวเดินมาข้างหลังเขา

"เดกุคุง! มาร่วมทีมกันเถอะ!" 

เขา​เหลือบตามองหญิงสาวอย่างพิจารณา​

"แม้ว่าทุกคนจะเล็งที่10ล้านแต้ม?" เขาเอ่ยด้วยใบหน้านิ่งๆ​ นั่นทำเอาหญิงสาวประหม่าจนลนลานไปหมด

"มะ...ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกเราหลบเลี่ยงก็จะชนะ​ แน่นอนที่พูดมานายก็ทำได้นี่!" 

'อย่างข้าไม่คิดจะหลบเลี่ยง​ การกระทำนั้นมีแต่ผู้อ่อนแอเท่านั้นแหละ!'​

เด็กหนุ่ม​นิ่งเงียบ​ นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวประหม่าขึ้นไปอีก​ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้ม

"ฉันก็ต้องร่วมทีมกับเพื่อนอยู่แล้วล่ะ!"

คำพูดนั้นทำให้เด็กหนุ่ม​ชะงักไป

'เพื่อนหรอ? ข้าไม่เคยคิดที่จะมีมาก่อนเลย... บางที​ ก็ไม่แย่'

"ได้ครับ" เด็กหนุ่ม​เอ่ยยิ้มให้อย่างสดใสจนสามารถเห็นเอฟเฟกต์​ดอกไม้สีขาวเต็มไปหมด

ถึงเขาจะสัมผัสได้ว่าเธอคงไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนก็เถอะ

การเปลี่ยนอารมณ์​อย่างรวดเร็วของเด็กหนุ่ม​นั้นทำเอาหญิงสาวไปไม่เป็นเลย

"อะ.. อื้อ!" 

"ฮึฮึฮึ​ นายทำได้เด่นมากเลยนะ​ น่าสนใจ" หญิงสาวผมสีชมพูเหมือนหนวดปลาหมึกเดินเข้ามา

"มาร่วมทีมกันคุณอันดับ1!" เด็กหนุ่ม​หันไปมองหญิงสาวพุ่งตัวเข้ามาใกล้เขา​

เมื่อได้สบกับใบหน้าเด็กหนุ่ม​ใกล้ๆเช่นนี้หญิงสาวมองตาไม่กระพริบ​ทั้งใบหน้าขึ้นสีแดง​ เด็กหนุ่ม​มองนิ่งๆจนเธอได้สติแล้วรีบผละตัวออกไป

"ฉะ...ฉันฮัตสึเมะ​ เมย์​ จ..จากสาขาสนุกสนับ" หญิงหญิงกล่าวแนะนำตัวอย่างตะกุกตะกัก​

(ต่อจากนั้นก็พรรณนาตามอนิเมะ)​

"ถ้าความฝันของนายคือการโบยบินอย่างอิสระ​และเหมาะกับฮีโร่ก็แค่เสริมสิ่งนี้เข้าไป..." หญิงสาวหยิบบัสเตอร์ออกมาตรงหน้าเขา​

เขามองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า

'ข้าสามารถลอยไปลอยมาอย่างอิสระ​ได้อยู่แล้ว'​

"เอาไว้ก่อนแล้วกัน" 

เด็กหนุ่ม​หันมองไปรอบๆและไปสะดุดกับใครคนนึงเข้า​ ร่างผอมบางที่ภายในซ่อนกล้ามเนื้อพอประมาณ​เอาไว้เดินตรงไปยังชายคนนั้นทันที

"นี่​ คุณน่ะ..."

"ได้สิ" 

"หืม? รู้หรอว่าผมจะพูดอะไร?" 

"ไม่ได้จะมาชวนฉันเข้าทีมหรอกหรอ?" ชายหัวนกถามอย่างสงสัย​ นั่นทำเอาเด็กหนุ่ม​รู้สึกขบขัน

"คิกๆ​ ก็มาชวนเข้าทีมนั่นแหละ" กล่าวพร้อมยิ้มให้อ่อนๆ

ชายหัวนกนิ่งงันไปแล้ว​ เด็กหนุ่ม​ยื่นมือมาให้​ ตัวเขาก็เผลอยื่นมือไปจับกับมือเรียวนุ่มนั้นก่อนจะได้สติเขาถูกจูงมือเดินไปหาหญิงสาว2คน

[หมดเวลา!]​

[เอาล่ะทุกทีมคงพร้อมกันแล้วใช่ไหม! เริ่มนับถอยหลังหาผู้ชนะได้!]​

[3...2...1 Start!!] 

หลายทีมนั้นพุ่งเข้าหาพวกเขาทันที

"มาถึงก็พุ่งเข้าหาเลยนะ​ พวกเรากำลังจะโดนรุมแล้ว​ โชคชะตา​ที่ถูกล่าอย่างเดียวสินะ​ สร้างตัวเลือกให้ด้วยล่ะ​ มิโดริยะ" 

'ถูกล่าหรือ​ ไม่มีทาง'​

ขาของทั้ง3คนจมลงอย่างกับทรายดูด

"..."

"นี่เจ้าเงา​ ถ้าฉันให้สัญญาณ​ไปฉกผ้าคาดหัวมา" 

"ครับ?" ดาร์กชาโดว์ขานตอบอย่างงงงวย

"ถ้าอัตลักษณ์​นี่หายไปใช้เบบี้ของเธอเกาะพื้นเอาไว้ให้มั่น"

"ค่ะ!" ฮัตสึเมะขานตอบ

เด็กหนุ่ม​ไม่พูดอะไรต่อ​ ยกแขนขึ้น​ สายฟ้าสีเขียวแล่นผ่านแขนมายังนิ้วถูกดีดออกไป  'One For All 5%' 

ตูม! 

ฝ่ายทีมที่ใช้อัตลักษณ์​กับพวกเขานั้นถูกแรงลมพัดปลิวออกไปจนเกือบเสียสมดุล​ อัตลักษณ์​ที่เหมือนทรายดูดหายไป

"เจ้าเงา"

ดาร์กชาโดว์พุ่งไปงับผ้าคาดหัวขณะที่อีกฝ่ายเสียสมาธิ​เพราะลมที่รุนแรง

ดาร์กชาโดว์นำผ้าคาดหัวมาให้กับเขา​ เขาก็ทำการลูบหัวมันและเอ่ยชม

"ดีมาก" 

ดาร์กชาโดว์มีท่าทางระริกระรี้​ที่เด็กหนุ่มหน้าสวยทั้งลูบหัวและชมเขา

"...."

'นี่ฉันยังเป็นเจ้าของอัตลักษณ์​อยู่ไหม?'​ ชายหัวนกหรือโทโคยามิรู้สึกสงสัยในชีวิต

ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ

ตอนนี้ให้น้องได้ตกผู้หญิงกันบ้าง​ สาววายอาจขัดใจบ้างเราพยายาม​แล้ว​ ถ้าไม่ชอบจะกดออกก็ได้.......

คือ​ จะใช้คำแทนตัวด้วยชื่อจริงน้องก่อนมาเป็นมิโดริยะมันก็แปลกๆ​ ถ้าจะใช้ชื่อมิโดริยะเราก็รู้สึกขัดใจเอง

อีกอย่างคือไม่ได้คิดชื่อจริงๆของน้องเอาไว้เลยด้วยแหละ

จะใช้ทับศัพท์​ภาษาอังกฤษ​มันก็มีให้เลือกตั้งเยอะ​ เลือกไม่ได้เลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***