1

"จี้ถ้วย ... "

โกมินห์วางหนังสือไว้บนเข่า ดวงตาของเขาหยุดอยู่ที่นาฬิกาปลุกที่แขวนอยู่บนผนัง

17:59:35

ใกล้ถึงเวลาที่เจียวเจียวเลิกงานแล้ว

Minh เปิดหน้าจอมือถือ คลิกที่ไอคอน QQ

เปิดและดูวิดีโอการเฝ้าระวัง

Duong Thu Giao สวมเครื่องแบบสำนักงานไม่แสดงท่าทางเฉียบแหลม ตรงกันข้าม อ่อนโยนและมีสติปัญญามากกว่า

นิ้วของโคมินห์เลื่อนสองครั้งบนหน้าจอ แผนที่ปรากฏขึ้น ซึ่งมีจุดสีแดงแสดงตำแหน่งของ Duong Thu Giao

เขาจ้องไปที่จุดที่เคลื่อนไหวช้า

หยุดที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต จะต้องไปซื้อขนม

ขนมของเจียวเจียวกำลังจะหมด เขาต้องไปซื้ออาหารขยะอีกแล้ว

มันไม่ฉลาดเลย เมื่อวานเขาบอกให้เธอกินอาหารขยะให้น้อยลง วันนี้ฉันจะซื้อมันต่อได้อย่างไร

ไม่น่าแปลกใจที่เขาไม่ปล่อยให้เขามารับเธอไม่ว่าเขาจะพูดอะไรในวันนี้ นั่นเป็นเพราะเหตุนี้

Minh พ่นลมเบาๆ ที่มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มอันเปี่ยมด้วยความรัก

เขาวางโทรศัพท์มือถือลง หยิบลูกแพร์สองสามลูกจากถาดแล้วเดินเข้าไปในครัว

จะไปทำลูกแพร์หิมะสารส้ม เมื่อเร็ว ๆ นี้ Giao มักจะกินเฟรนช์ฟรายส์มาก ๆ จะทำอย่างไรถ้าร่างกายของเขาไม่สบาย?

แผลในปากทำให้การกินและดื่มไม่อร่อย

นอกจากนี้ยังเสียเปรียบในขณะที่จูบที่ริมฝีปาก

ปอก หั่น ล้างหม้อ…

ทันทีที่ Giao กลับมาบ้าน เธอได้กลิ่นอันหอมหวาน เธอซ่อนถุงพลาสติกที่มีโลโก้ซูเปอร์มาร์เก็ตอยู่ด้านหลังอย่างซ่อนเร้น และเดินเข้าไปในตู้เสื้อผ้าอย่างเงียบๆ

“เจียวเจียว อย่าใส่อาหารขยะลงในตู้”

เบื้องหลังเสียงของชายผู้นั้น เย็นยะเยือกราวกับน้ำเย็นจากบ่อน้ำพุ ได้ยินง่ายจนทำให้หูตั้งท้องได้

กระดูกสันหลังของ Giao แข็งทื่อ เธอหันศีรษะด้วยความยากลำบาก ยิ้มอย่างเขินอายที่ Minh

ชายคนนั้นเปิดมือของเขาต่อหน้าเธอ และมองดูถุงที่อยู่ในมือของเธอ

"ส่งมาให้ฉัน."

ทุ่งปราณของ Minh นั้นแรงเกินไป Giao ไม่สามารถต้านทานได้ ดังนั้นเขาจึงยื่นกระเป๋าให้เขาอย่างไม่เต็มใจ

นิ้วหัวแม่มือของชายหนุ่มคว้ากระเป๋าแล้วหันหลังเดินไปที่ประตู

“ไม่… อย่าโยน…” เสียงอ่อนของหญิงสาวดังขึ้น

การหายใจของ Minh หยุดลงครู่หนึ่ง เขาหันไปมองGiao

รูม่านตาสีดำมันวาวของเธอกำลังมองมาที่เขา เผยให้เห็นถึงความคับข้องใจ

Minh เปลี่ยนใจหันหลังกลับและเดินไปทาง Giao

มือข้างหนึ่งจับคางของเธอ อีกมือหนึ่งยกเอวเรียวของหญิงสาวสวยขึ้น

กระเป๋าใบเดิมยังห้อยอยู่ในมือ “แคร็ก” ล้มลงกับพื้นพร้อมเสียง

ริมฝีปากร้อนกดทับริมฝีปากของ Giao ขโมยลมหายใจอันนุ่มนวลของเธอ

หัวขี้เกียจงัดฟันของหญิงสาวออกอย่างนุ่มนวลและหนักแน่น

กลืนปลายลิ้นของเธอ แต่̼ เข้าไปในของเหลวในปากของเธอ ครอบครองทุกสิ่งเกี่ยวกับเธอ

Giao ถูกจูบจนหายใจไม่ออก เขาดิ้นอยู่ในอก

ชายผู้นั้นหลุดจากการควบคุมและได้เหตุผลกลับคืนมา

เขาปล่อยเธอเล็กน้อยและ Giao ที่อ่อนนุ่มและไม่มีกระดูกกดหน้าอกของเขาหอบ

ดวงตาของ Minh กวาดไปที่ริมฝีปากสีแดงของหญิงสาว เหตุผลของเขาก็ทรุดลงทันที

Giao ถูกใส่ในถุงพลาสติก จุดศูนย์ถ่วงของเธอไม่เสถียร รองรับเอวของMinh

ริมฝีปากของชายผู้นั้นก้มลงอีกครั้ง ความกระตือรือร้นที่ร้อนแรงพุ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้าเขา

Giao ยืนขึ้นจากถุงพลาสติกโดยไม่รู้ว่าจูบนานแค่ไหน

Minh จูบที่ศีรษะของเธอ: "ให้ฉันกินขนมสัปดาห์ละครั้ง"

Giao ยืนเขย่งปลายเท้าและใช้ความคิดริเริ่มที่จะจูบใบหน้าของเขา

Minh ขมวดคิ้ว: "สองครั้งต่อสัปดาห์"

จูบคอของคุณอีกครั้ง

“มากสุดสามครั้ง”

Giao ต้องการจะจูบอีกครั้ง แต่ชายคนนั้นปิดปากเธอและพูดว่า "อย่างน้อยสามครั้งต่อสัปดาห์ การจูบอีกครั้งก็ไม่มีประโยชน์"

หลังอาหารเย็น ตามปกติ อบอุ่นและหวาน

Giao นอนอยู่บนโซฟา หนุนตักของ Minh ดูทีวี

โกมินห์เอานิ้วขยี้ผมของเธออย่างประณีต

Giao กดรีโมตคอนโทรลเพื่อเปลี่ยนช่องอย่างต่อเนื่อง นี่คือเวลาของข่าวภาคค่ำ ไม่มีรายการให้ดูเลย

เธอกดไปครึ่งวัน ในที่สุดนิ้วเธอก็หยุด มันเป็นเกมโชว์

ในทีวี วัยรุ่นเต้น Street Dance บนเวทีได้แสดงพลังอ่อนเยาว์ที่ดึงดูดความสนใจของเธอ วัยรุ่นสวมเสื้อเชิ้ต และกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของเขาทำให้ดวงตาของดอกไม้ Giao

“ว้าว… หล่อมาก” Giao โพล่งออกมา

เธอไม่ได้สังเกตว่านิ้วของ Minh พันรอบผมของเธอหยุดกะทันหัน รูม่านตาของชายคนนั้นบีบรัด ภาพตรงหน้าเธอถูกแทนที่ด้วยรายงานข่าว

เจ้าภาพแนะนำกิจกรรมระดับชาติของวันนี้อย่างจริงจัง

“โครงการเยาวชนคนเก่งระดับประเทศได้พบปะกับเยาวชนที่มีความสามารถโดดเด่นในต่างประเทศ 453 คนในปีนี้ รวมถึงผู้มีความสามารถโดดเด่น: Khoa, Mac...”

Mac?

คุณจะกลับประเทศของคุณหรือไม่

——

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***