ตอนที่1

**บริษัทแห่งหนึ่งใจกลางเมือง

"จินหยาง" อ้ายฉิงเรียกคนที่ยืนเหม่อลอยอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"ห้ะ!อะไร" จินหยางที่นั่งเหม่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็ได้สติขึ้นมา

"แกเป็นอะไรหรือป่าว" เมื่อพูดเสร็จอ้ายฉิงเดินเข้าไปหาจินหยางที่โต๊ะทำงานของจินหยาง

"ป่าวหรอกแค่คิดอะไรไปเรื่อยอ่ะ "

"อ้อ"อ้ายฉิงพยักหน้า

"แล้วนี้ทำงานของตัวเองเสร็จแล้วหรอถึงมาสังเกตฉันได้" จินหยางพูดพร้อมเปิดเอกสารดูงาน

"ทำเสร็จแล้วย๊ะมีแค่แกนั้นแหละยังไม่เสร็จดูสิเขาลงไปทานข้าวกันหมดแล้ว" อ้ายฉิงพูดแล้วกรวดสายตามองรอบๆ

"ฉันเสร็จแหละป่ะไปกินข้าว" จินหยางลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ลิฟท์โดยไม่รออ้ายฉิงที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานจินหยาง

"รอฉันด้วยสิ" อ้ายฉิงวิ่งไปหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งไปขึ้นลิฟท์กับจินหยาง ทั้งสองคนไม่ได้คุยอะไรกันระหว่างในลิฟท์ จนลิฟท์ลงมาถึงชั้น2ที่เป็นโรงอาหารสำหรับพนักงานทุกคน ลิฟท์ลงมาถึงชั้นที่ต้องพอลิฟท์จอดสนิทจินหยางเดินออกมาอย่างเร็ว

# ตุบ #

"ขอโทษค่ะ" (ฉันเดินชนใครละเนี่ย)จินหยางลุกขึ้นกำลังจะกล่าวคำขอโทษอีกครั้ง

"จินหยางเป็นอะไรหรือป่าว" อ้ายฉิงวิ่งมาพยุงจินหยาง

ทั้งสองคนหันไปมองคนที่จินหยางเดินชนก็พบว่าเป็นผู้ชายสองคน (ความคิดอ้ายฉิง)**คนหนึ่งชื่อหลี่เมิงหรือประธานหลี่ประธานบริษัทที่พวกเราสองคนทำงานอยู่แต่อีกคนฉันไม่รู้จักแต่ว่าเขาหล่อมากเหมือนพระเอกในนิยายฉันเลย **อ้ายฉิงที่ยิ้มแก้มปริบไม่หยุด

"ขอโทษค่ะ" จินหยางโค้งตัวเล็กน้อย

"ทีหลังเดินระวังหน่อย" หลี่เมิงพูดขึ้น

"ค่ะ ขอตัวค่ะ" โค้งตัวแล้วดึงแขนอ้ายฉิงออกมาจากตรงนั้น

"เดี่ยวสิแกฉันยังดูพระเอกนิยายฉันไม่พอเลย"อ้ายฉิงทำท่าเสียดาย

"แกนี้ติดนิยายมากไปป่ะ"

"ก็มันคือความสุขฉันนิ"

"จ้า เออฉันเห็นแกเขียนอะไรในสมุดบรรทึกอะ"

"ฉันจะแต่งนิยาย"

"อีกแล้วเหรอ ฉันคงไม่ได้นอนอีกแล้วใช่ไหม"ทำหน้าเบื่อหน่าย

"เอาน๊าฉันจะแต่งแค่แปปเดี่ยว" ทั้งสองคนเดินไปที่โรงอาหาร

ตัดไปตอนทั้งสองคนทานข้าวเสร็จ***

"จินหยาง"

"อะไร"

"เอ้า"

ติ้ง# เสียงลิฟท์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นที่ต้องการรหว่างลิฟท์เปิดนั้นกลับมีผู้ชายร่างหนาสองคนเดินผ่านมันดึงดูดสายตาเอามากๆ อ้ายฉิงที่ตอนนี้เหมือนจะเป็นบ้าไปแล้วยิ้มไปหยุด จินหยางเดินออกจากลิฟท์

"แกรอฉันด้วยสิ" อ้ายฉิงวิ่งตามจินหยางออกมาจากลิฟท์

ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานจนเวลาผ่านไปถึงเวลาใกล้จะเลิกงาน

16.45น.###

"เสร็จยังอ่ะ" อ้ายฉิงเดินมาที่โต๊ะทำงานของจินหยาง

"เหลือแค่ส่งท่านประธานอ่ะแกไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ"

"อือได้ดิ่"

ทั้งสองเดินไปที่ห้องประธาน ก็อกๆ# จิน หยางเคาะประตู

"เข้ามา" คนที่อยู่ข้างในพูดขึ้น จินหยางและอ้ายฉิงเดินเข้าไปในห้องอย่างเกร็งๆ พอเข้ามาในห้องก็เห็นผู้ชายที่จินหยางเดินชนเมื่อตอนเที่ยง

"มีอะไร" หลี่เมิง(ประธานหลี่)พูดขึ้น

"งานที่คุณสั่งเสร็จแล้วค่ะ" จินหยางเดินถือเอกสารไปว่างที่โต๊ะทำงานหลี่เมิงแล้วเดินกลับมาหาอ้ายฉิง (อ้ายฉิง# ทำไมเขาหล่อได้ขนาดนี้กันผู้ชายในฝันฉันเลย อ๊าย..หล่อ หล่อมาก) จินหยางหันกลับมามองเพื่อนตัวเองก็พบว่ายืนบัดซ้ายบิดขวายิ้มมองคนที่นั่งอยู่ที่โซฟา

"แกเป็นไรเนี่ย"จินหยางสกิดอ้ายฉิงเบาๆ

"อือใช้ได้แต่ถ้าคุณส่งต้องแต่บ่ายสามผมจะชมคุณมากกว่านี้ นี้คุณเล่นส่งมกล้จะเลิกงานถ้าปมไม่อยู่คุณก็ทำงานฟรี"

"ขอโทษครั้งหน้าฉันจะทำให้เร็วกว่านี้ ขอตัวค่ะ"

"ขอตัวค่ะ" ทั้งสองคนกำลังเดินออกจากห้องของประธานก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

"ไอ้เฟยมึงจะอยู่ที่นี้อีกนานไหม" เสียงหลี่เมิงพูดขึ้นเสียงดัง

(เขาชื่อเฟยหรอเท่จังแต่ว่าเขาคือประธานลู่(ลู่เฟย)หรือป่าว)อ้ายฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาค้นประวัติ

"แกทำอะไรเนี่ย"จินหยางถามขึ้น

อ้ายฉิงไม่ตอบพร้อมก้มอ่านประวัติลู่เฟยอย่างตั้งใจ

"เฮ้ย!ใช่จริงๆด้วย" ดีใจ

"อะไร"

"นี้ไงเป็นเขาจริงๆด้วยเขาคือประธานลู่จริงๆ" ยื่นโทรศัพท์ให้จินหยางดู

"แกค้นประวัติเขาทำไม"ทำหน้างง

"เออน๊าป่ะกลับบ้านกันเลิกงานแหละ"ทั้งสองคนเดินไปเก็บของที่โต๊ะทำงานแล้วเดินทางกลับบ้านพักที่สองคนเช่าอยู่ด้วยกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***