เมื่อฉันข้ามมิติมาเป็นพี่สาวข้างบ้านของสึกิชิมะ เคย์

Episodes 2 : มิโดริมะ เรย์

"อื้อ เช้าแล้วเหรอเนี่ย รู้สึกว่าเพิ่งนอนไปแป๊ปเดียวเองแฮะ"หญิงสาวผมสีเขียวอ่อนพูดขึ้นก่อนจะเก็บที่นอนแล้วลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน

หลังจากนั้นไม่นาน...

"ไปแล้วนะคะ" หญิงสาวพูดขึ้นอย่างเคยชินแต่ก็ไม่มีคำตอบรับอย่าง'ไปดีมาดี'ให้ได้ยิน พ่อแม่ก็ไปทำงานกันตั้งแต่เช้าตรู่ น้องชายเองก็ตื่นไปเรียนตั้งนานแล้ว สิ่งที่ทำให้รู้ว่าพวกเขายังคิดถึงเธออยู่บ้างก็คงจะมีแต่อาหารสามมื้อที่เตรียมไว้ให้ก็เท่านั้น

ติ๊ด!เสียงเครื่องตอกบัตรดังขึ้นอย่างเช่นทุกวัน เธอทำงานที่บริษัทนี้มาหนึ่งปีแล้ว ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่แต่ก็ได้เงินมาไม่น้อย

ในเวลาเก้าโมงเช้าของทุกวันเธอจะมาถึงที่บริษัทแห่งนี้ ทำงานของวันนี้จนถึงพักเที่ยง กินข้าวเสร็จก็ทำงานของวันพรุ่งนี้ต่อ ชีวิตตลอดหนึ่งปีของเธอเป็นเช่นนี้ไม่จบไม่สิ้นและ

คาดว่าคงจะเป็นเช่นนี้ต่อไปหากไม่เกิด

เหตุการณ์นี้ขึ้น...

...วันนั้นเธอต้องกลับดึกกว่าปกติเพราะต้องทำงานล่วงเวลา ระหว่างที่กำลังจะเดินทางกลับเธอก็ได้ยินเสียงเรียกทำให้เธอหันกลับไปมองด้านหลังแต่ก็พบว่าไม่มีอะไรจึงหันกลับมาเพื่อที่จะเดินทางกลับบ้านต่อ

......ดูเหมือนเธอจะไม่ได้กลับบ้านเสียแล้วล่ะ......

...แสงสีขาวจากรถตู้คันสีดำทำเอาเธอแสบตาไปหมด อา~เราจะมาตายแบบนี้น่ะเหรอ ไม่อยากตายเลยแฮะ อยากจะมีชีวิตอยู่ต่ออีกสักหน่อย...

......แต่คงไม่ได้แล้วสินะ......

รถตู้คันสีดำชนเข้ากับร่างสูงอย่างจังสติของหญิงสาวค่อยๆดับลง

"..อยาก...กลับ..ไป..อีก..ครั้ง..จัง"

... ชินทาโร่จะกินข้าวแล้วรึยังนะ?...

... คุณแม่จะเสียใจมั้ยนะ?...

... วันพรุ่งนี้คุณพ่อจะลืมของอะไรอีกรึเปล่านะ?...

... สุดท้ายแล้วก็ไม่มีเพื่อนเลยสินะ...

จะมีใครมาในงานศพของเราบ้างนะ เราไม่มีเพื่อนเลยสักคนนี่นา แล้วใครจะเป็นคนดูแลแม่กันล่ะ ชินทาโร่จะเป็นยังไงบ้างนะ

ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้พวกเรามาพบกันอีกครั้งด้วยเถอะนะ

... ทั้งๆที่มันควรจะเป็นแบบนั้นแท้ๆทำไมฉันถึงกลายเป็นเด็กไปได้ล่ะเนี่ย!!!...