ฟังหน่อยก็ได้นิ

อาย:หึ..ทำไมถึงมาบอกฉันละ!?

ไนท์:ก็คุณเป็นเพื่อนมาร์คนี่

อาย:แค่เพื่อนรวมห้องฉันยังไม่ได้สนิทกับหมอนั้น

โอม:..เฮย~นี้นายเป็นหัวหน้าห้องจริงปะเนีย?

พลอย:ไหนๆก็มาแล้วฟังน้องเขาหน่อยก็ได้นิ

อาย:งั้นก็เล่ามา

ไนท์:เรื้องมันยาวมากเลยนะถ้าจะให้เล่าก็คงจะนาน

พลอย:งั้นหรองั้นวันเสาร์ค่อยมาเล่าเอาดีไหม

อาย:ไม่ได้หรอกเรายังมีงานกลุ่มนะ!!

โอม:แล้วจะทำไงอะ?...

อาย:ฉันแค่มาตามมาร์คเพราะว่าครูบอกมานิเจ้านั้นขาดเรียนเป็นเดือนๆ!!!ทำไมฉันต้องมาฟังเรื้องนั้นด้วย?แล้วทำไมไม่พาไปหาแพทละ!!!?

ไนท์:ขอโทษ...

.............................

กลับมาแล้วคับ!

สะดุง

มาร์ค:คุยอะไรกันหรอ?

ไนท์:เปล่าคะไม่มีอะไร:)

อาย:มาร์คนายมาเรียนด้วยละฉันกลับก่อนนะ

มาร์ค:พยักหน้า

(วันรุ่งขึ้น)

ไนท์:วันนี่แปลกเนอะ

มาร์ค:ทำไมหรอ?

ไนท์:ทุกครั้งจะตื่นสายแล้วก็ทำท่าแบบไม่อยากไปเรียน

มาร์ค:ก็ครูโทรตามนิจะให้ทำไง

ไนท์:ไงน้องไปเรียนก่อนนะ

มาร์ค: อืมๆ

(เดินไปโรงเรียน)

ตึก ตึก ตึก ตึก

โอม:ไงในที่สุดก็มาเรียนจนได้นะ

มาร์ค:เงียบ

มิว:นี้มาร์คหายไปไหนนานจัง

มาร์ค:ก็อยู่หอนะ

มิว:งั้นหรอ

ครูทวา:ทุกคนเงียบๆหน่อยได้เวลาเรียนแล้ว!!

คับ/คะ

พลอย:นี่ๆมิวฉันมีเรื้องจะเล่าให้ฟังนะ

มิว:หรอ?เรื้องอะไรอะ?

พลอย:เอาไว้ตอนพักกลางวันก่อนนะ

(ช่วงพักกลางวัน)

พลอย:เรื้องมันเป็นแบบนี้นะ...ฉันกับโอมและอายไปห้องพักของมาร์คแล้วเจอน้องสาวของมาร์คด้ว—

มิว:มาร์คมีน้องสาวด้วยหรอ!?

พลอย:อืมๆงั้นเล่าต่อนะพอเจอน้องสาวมาร์คแล้วมาร์คก็ออกมาแล้วน้องสาวก็ไปบอกมาร์คไปซื้อของที่ร้านแล้วน้องสาวก็เล่าเรื้องที่มาร์คย้ายมาเรียนที่นี้

มิว:แล้วน้องเขาเล่าว่าอะไร

พลอย:ก็แค่บอกว่าพี่หนูโดนทำร้ายอะไรประมาณนี้แต่ว่าน้องเขาบอกว่าจะเล่าให้ฟังวันเสาร์นะแต่ว่าไออายมันไม่ยอมฟังเลยบอกว่ามีงานกลุ่มต้องทำ

อาย: นินทาฉันอยู่หรอ!

พลอย/มิว สะดุง

พลอย:ปะ...เปล่า!!แค่คุยเรื้องมาร์คนะ

อาย:แล้วทำไม?

พลอย:นายไม่สังเกตเลยหรอว่าสีหน้าของไนท์มันดูกังวลๆแล้วมาร์คก็ดูผิดปกติชอบอยู่คนเดียวแล้วก็ไม่มาเรียนเป็นเดือนๆนี้นายเป็นหัวหน้าห้องนะฟังน้องไนท์เล่าบ้างว่ามันเกิดอะไรขึ้น

อาย:อืมก็ได้ๆ

มิว:เสียงดูไม่เต็มใจนะ

พลอย:วันอาทิตย์ค่อยทำเอางานกลุ่มนะเวลามีตั้งเยอะจะรีบทำไม

อาย:ออๆ!!

[วันเสาร์]

โอม:ไงน้องไนท์

ไนท์:มากาใครคะ?

โอม:ก็มาหาไนท์ไง

ไนท์:มาหามำไม?

โอม:ก็มาหาให้น้องเล่าเรื้องพี่หนูไง

ไนท์:เปลี่ยนใจแล้วหรอคะ

อาย:อืมๆ

ไนท์:งั้นไปที่หางกันคะ

อาย:เดียวๆทำไมต้องไปหางด้วยเล่าที่นี้ไม่ได้หรอ?

ไนท์:ออ....พี่หนูอยู่คะเลยเล่าไม่ได้

อาย:ทำไมละ?

ไนท์:ก็เพราะว่าไม่อยากให้ใครเดือดร้อนนะ..ตะ..แต่ว่ามันไม่ใช้เรื้องที่พี่จะรับไหวนิ!

ณ ร้านกาแฟ

ไนท์:งั้นเล่าเลยนะคะเมื่อตอนที่พี่อยู่โรงเรียนเก่าพี่เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง..แต่ว่าหลังจากที่มีเด็กใหม่ย้ายมาทุกอย่างก็เปลี่ยนไป..คนที่ย้ายมาเขามีชื้อว่าทีฐานะที่บ้านเขาค่อนข้างร่ำรวยพอเขาเห็นพี่ชายหนูไม่ค่อยสุงสิงกับใครแต่คนชื้อทีเขาก็ไม่ได้สนใจจนวันหนึ่งพี่กลับมาใน..สะ.. สภาพที่เต็มไปด้วยรอยช่ำตามร่างกายตอนนั้นหนูก็ถามนะว่าไปโดนใครทำร้ายมาแต่พี่บอกแค่ว่าเขาตกจากบันไดที่โรงเรียนแล้วก็ยิ้มให้ตะ...แต่ว่ามะ..มันก็นักขึ้นเลื่อยๆ...ทุกครั้งที่พี่กลับมาบ้านพี่ก็จะบอกเสมอว่าตกบันได..ตะ..แต่ว่ารอยตามร่างกายที่พี่ได้รับมามันไม่เหมือนรอยตกบันไดเลยสักนิด......

อาย:จบแล้วหรอ?

ไนท์:อืม...จะ..จบแล้ว

มาร์ค: อืม..ไนท์ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้??

ชะ.......ชิบหายแล้วไง!!!!!!!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***