เจอกันจนได้

เด็กชายเดินเขาไปในชั้นเรียนด้วยสีหน้าไม่สู่ดีสักเท่าไร ครูทิวา:สัวสดีตอนเช้านะคะนักเรียนวันนี้มีเพื้อนย้ายเข้ามาใหม่อา..งั้นแนะนำหน่อยสิ

ผ...ผมชื่อมาร์คคับยินดีที่ได้รุ้จักนะคับ

ครู:งั้นไปนั้งตลงนั้นนะอายฟากดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ

อาย:คับ!!

อาย:นายย้ายมาจากโรงเรียนไหนหรอ

มาร์ค:ออ...ย้ายมาจากโรงเรียน******นะ

อาย:งั้นหรอ...ฉันเป็นหัวหน้าห้องนะถ้ามีอะไรแล้วก็มาถามฉันได้เลยนะ

มาร์ค:อืม...ขอบใจ

ครู:ทวา:อาวเงียบๆหน่อยได้เวลาเรียนเเล้วนะ

(ช่วงพักเที่ยง)

นี้ๆมึวแกคิดว่าเด็กใหม่เป็นไงวะ

มึว:ก็งั้นงั้นละพอย

พอย:แต่ว่านะเค้าก็น่ารักใช้ได้เลยละ

มึว:เขาเดินมาแล้วเงียบๆหน่อย

(ช่วงกลับบ้าน)

เดินกลับที่พัก ตึก ตึก ตึก..... เฮ้ยวันนี้เหนื้อยจังเลย

รีบกลับไปดูอนิเมะเรื้องใหม่ดีกว่า..วิ่ง..

อาเหนื่อยชิหาย..อาวลืมซื้อข้าวมาด้วยโธ่เอ๋ย

รีบไปซื้อแล้วกลับดีกว่า

(เดินไปร้างสะดวกซื้อ)

อาวนี้มาร์คหรือป่าวนี้

มาร์ค:เอ.!?..นายเป็นใครหรอ

จำเราไม่ได้หรอฉันทีทีไง

มาร์ค:คิด.....ออ..จะ..จำได้แล้วงั้นฉันไปละบาบ

วิ่งหนี...ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

บ้าน่าอุตส่าห์หนีมาเรียนตั้งไกลโลกนี่มันชั้งแคบชะจริง

(อดีต)

ที:นี้แกไปฟ้องครูใช่ไหม!!!

มาร์ค:แกพูดเรื้องอะไร

ที:อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื้อง

มาร์ค:เราไม่รู้ว่านายพูดเรื้องอะไร

ที:ก็ที่แกไปฟ้องครูว่าฉันโกงข้อสอบ

มาร์ค:ก็โกงจริงไหม่ละ!!

ที:หน่อย~~เดียวได้เห็นดีกันแน่!!!

มาน์ค:เดินหนี..

ที:ไอเ*นนี้!!!!!!!!เดียวมึ*เจอกูแน่มึ*ไม่ได้อยู่โรงเรียนนี้อย่าสงบสุขหรอกนะตราบใดที่ที่กูยังอยู่ที่โรงเรียนนี้!! ทีตะโกนด่าด้วยคำที่หยาบคาย

แต่ทว่า มาร์คไม่ตอบโต้อะไรเลยสักอย่าง

หลังจากนั้นทีก็เริมแกล้งมาร์คทุกอย่างทั้งเอาการบ้านไปเผาทิ้งทั้งต่อยตีและสารพัดทุกอย่างที่ทีคิดเองบ้างหรือเพื้อนเสนอความคิดบ้างหรือพักให้รถชนบ้างเขียนคำด่าลงบนโต๊ะนักเรียนที่ให้ไปตายบ้างก็มี

แต่ทีหนักสุดจนที่เขาต้องย้ายมาเรียนที่นี้ก็คือการให้เพื้อนในห้องลุมทำร้ายทางด้านจิตใจและร่างกายจนครูต้องพาไปโรงพยาบาลแต่มาร์คกลับไม่ตอบโต้หรือทำอะไรเลยสักอย่างเขาคิดว่าการเงียบคือสิ่งที่ดีที่สุดแต่ผลที่เขาไม่ตอบโต้ไม่ทำอะไรสักอย่างกลับยิ้งให้คาวมสนุกกับทีมากหลังจากที่เขาได้ออกจากโรงพยาบาลทีก็ยังไม่หยุดคาวมคิดเลวๆที่จะแกล้งมาร์คต่อเขาเริมโทรบอกให้มาร์คมาที่โรงเรียนหลังหลังโรงเรียนปิดทีเริมชวนพวกนักเลงมาด้วยพอที่มาร์คมาถึงเจ้าพวกนักเลงก็ลุมทำร้ายจนสาหัสครั้งนี้คือกนักสุดๆเท่าที่ทีเคยทำมาแต่ด้วยคาวมโชคดีของมาร์คที่ลุงยามมาเห็นพอดีจึงช้วยไว้ได้เขาสรบไป4วันเต็มๆ..หลังจากที่พ่อรู้ข่าวว่าลูกของเขาโดนทำร้ายหลายครั้งพ่อก็พาลูกชายของเขาย้ายโรงเรียนทันทีด้วยคาวมที่จิตใจของเขาโดนทำร้ายทำเหมือนว่าตัวเขาไร้ค่ามากเขาเคยคิดว่าตนเองอยากตายแต่เขาไม่คิดที่จะฆ่าตัวตายหรอกเพราะว่าเขายังไม่ได้ทำสิที่เขาอยากทำสักอย่าเลยสิ่งที่ชอบมากก็คือการได้เล่นเกมดูอนิเมะอยู่ในห้องนอนของตนเองเขาทำแบบนี้ทุกวันจนเหมือนจะเป็นโรคปิดกั้นสังคมผู้เป็นพ่อยังไม่รุ้ว่าลูกเขาเริมจะเป็นโรคปิดกั้นสังคมจนเข้าได้เข้าโรวเรียนนี้

หลังจากวิ่งหนีจากคนที่เคยทำร้ายเขาในอดีต เฮ้ย~เหนื้อยชะมัดเลย

เดินกลับที่พัก.....

พอย:อาวมาร์ค..มาร์คนี่นายพักที่นี่ด้วยหรอ

มาร์ค:อะ....อืม..ระ..เราขอตัวก่อนะ

พอย:...อืมๆเป็นไรของเขาวะ?

เฮ้ย~ไม่อยากไปโรงเรียนเลย

(ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะไม่รุ้ว่าชอบกันรึป่าว)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***