ล้มเหลว

วันนั้นเป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดในชีวิต ไม่เคยมีครั้งใดและไม่เคยมีวันไหน และไม่เคยมีใครเลยที่ดีต่อฉันเพียงนี้

หลังจากวันนั้นฉันก็ยังคงทำงานตามปกติ แต่ความคิดของฉันเริ่มปลอดโปร่งขึ้น มีความระมัดระวังมากขึ้น

ฉันจะต้องดูแลตนเองให้ดีเพื่อเขาคนนั้น คนที่ฉันจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเขา

ฉันควรจะทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เขาเสื่อมเกียรติจนเกินไปหากว่าเราคบกันจริงๆ นั่นก็คือการศึกษา ฉันจะไปสมัครเรียน กศน. ที่จังหวัด แต่ฉันต้องทำไร่ใช้หนี้ให้ครอบครัวเสียก่อน

ฉันทุ่มทำไร่สองปี สองปีที่ผ่านไปจากการทำไร่ของฉันฉันมีเงินมาใช้หนี้ให้ครอบครัวให้หมด และปีที่สามฉันจะขอส่วนแบ่งของฉันบ้าง เพื่อความหวังที่จะได้เรียน กศน.

ปีที่สามฉันนั่งรถไปกับพี่ชายฉัน เพื่อไปขายใบยาสูบ ฉันหวังว่าจะได้เงินบ้าง แต่เมื่อขายใบยาสูบเสร็จ ผลก็คือครอบครัวฉันได้กู้หนี้เพิ่มอีกแล้ว โดยที่ฉันไม่รู้ เมื่อหักหนี้แล้ว เหลือเงินห้าร้อยบาท

พี่ชายฉันบอกว่าจะต้องเอาไปจ่ายค่าโน่นค่านี่ หลายอย่าง

ฉันไม่อยากจะรู้เลยว่ามันเป็นค่าอะไร ฉันพูดอะไรไม่ออกสักคำ สามปีมาแล้วที่ฉันทำไร่ยาสูบครอบครัวฉันก็ยังมีแต่หนี้ สรุปว่าความหวังของฉันมันล้มเหลว

ทำไมฉันจะต้องเป็นฝ่ายยอมตลอด ฉันยอมทุกครั้ง และยอมทุกอย่าง วันๆฉันมองรอบข้าง มีแต่ความว่างเปล่ามันเงียบเหงา

เพื่อนๆของฉันบางคนแต่งงานมีครอบครัว บางคนที่ยังไม่แต่งงานก็คงเผชิญชะตากรรมเหมือนกันทุกคน คือความยากจนต้องดิ้นรนกันไปทุกๆวัน

ส่วนฉัน ฉันรู้ดีว่าที่ฉันทำทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง ยอมลำบากจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด มันเป็นเพราะความรักในครอบครัว แล้วครอบครัวละเคยรักฉันไหม ฉันไม่อยากคิดอย่างนี้ แต่มันก็ห้ามไม่ได้สักที

เมื่อฉันคิดมาก ความเจ็บปวดเก่าๆมันเริ่มย้อนกลับมาที่ฉันอีกครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันไม่ได้และไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย เวลาสามปีที่ยาวนานสำหรับฉัน

ฉันก็ยังคงเป็นคนต่ำต้อยด้อยค่าเหมือนเดิม ส่วนเขาละตอนนี้ทำอะไรอยู่นะ คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ขอนอนตัก

บทต่อไป

ผิดหวังอีก

