รอที่รัก ที่กกหลง
วาริน เป็นลูกคนที่สี่ ในบรรดาลูกทั้งหกของครอบครัว ฐานะทางครอบครัวยากจนมาก แต่ยังดีที่มีที่นาทำกินอยู่ประมาณสามไร่ ก็ยังดีที่มีข้าวกิน ถ้าไม่พอ ก็ต้องเชื่อข้าวที่โรงสีมากินบ้าง
วาริน คุ้นเคยกับวุฒิไกร ลูกชายคนเดียวของท่านนายอำเภอ เขาเป็นชายที่เพรียบพร้อม ทั้งชาติตระกูล การศึกษา ฐานะตลอดจนถึงรูปร่างหน้าตาที่จัดว่าหล่อชวนฝันเลยทีเดียว
โปรดติดตามเรื่องราวการต่อสู้อันแสนลำบากของเธอ เพื่อเป็นกำลังใจให้เธอได้เลยครับ...
"มึงนะ มักใหญ่ใฝ่สูงเกินกว่าคนอื่นๆมากไปแล้วนะ ชาวบ้านที่นี่ทุกคนเขาก็อยู่กันอย่างธรรมดา มึงนะอย่า...แม้แต่จะคิด"
นี่คือคำให้พรของชาวบ้านหลายคนที่รู้ว่า ลูกชายคนเดียวของท่านนายอำเภอมาชอบฉัน มันผิดด้วยหรือที่เขามาชอบฉัน...
ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะมีคนรักที่สูงส่งนะหรือ และถ้าคนที่ชอบฉัน เป็นเพียงชาวบ้านกระจอกต่ำต้อยติดดินเหมือนกันกับชาวบ้านธรรมดาๆล่ะ พวกเขาจะมองฉันด้วยสายตาแบบไหน
การที่ลูกชายคนเดียวของท่านนายอำเภอมารักฉัน แล้วมันทำให้ใครเดือดร้อนละ และมันก็เป็นสิทธิ์อันชอบธรรมของฉันมิใช่หรือที่จะรับรักเขา
"มึงอย่านึกว่าเขาจะจริงจังกับสาวบ้านป่าอย่างมึงละ โถ อยากจะเป็นลูกสะใภ้นายอำเภอ กูจะคอยดูว่ามึงจะได้หน้าได้ตาไปสักกี่วัน"
มันคือความหวาดหวั่นของฉัน ฉันยอมรับจริงๆว่าฉันนะทั้งหวาดกลัวและว้าวุ่น ฉันกลัว
ฉันก็กลัวว่าคำเหยียดของชาวบ้านจะเป็นจริง ความกลัวมันมากมาย จนทำให้ฉ้นเก็บไปฝัน
ความฝัน มันช่างร้ายแรงต่อฉันนัก ทุกคนในความฝันพากันทั้งเหยียด ทั้งรุมด่า แถมตบตีฉันอย่างไร้ปรานี
ความจริงกับความฝันมันแทบไม่ต่างกัน ฉันรู้สึกเหมือนถูกตบตีทุกครั้งที่มี สายตาผู้คนที่จ้องมองมายังฉัน มันทั้งกดดัน บีบคั้น และเจ็บปวดรวดร้าว
ฉันเก็บเอาความเจ็บปวดไว้กับตัวแทบจะตลอดเวลา ฉันอยากตอบโต้ออกไปอย่างรุนแรง แต่ดูเหมือนว่ามันมีแต่ความหวาดหวั่นเข้ามาครอบงำจนฉันไม่สามารถทำอย่างนั้นได้
ฉันยังไม่โตพอ ฉันอายุเพียงสิบสี่ แล้วจะให้ฉันกล้าหาญตอบโต้ผู้ใหญ่ได้อย่างไร
แต่ฉันก็ยืนยันว่า ฉันไม่ผิด มันผิดด้วยหรือที่บ้านของฉันอยู่ติดกับบ้านของผู้ใหญ่บ้าน และการที่ท่านผู้ใหญ่บ้านรักและเอ็นดูฉัน
ผิดด้วยหรือที่ท่านผู้ใหญ่บ้านเป็นเพื่อนกับนายอำเภอ และทั้งนายอำเภอและลูกชายมักจะมาเยี่ยมท่านผู้ใหญ่บ้าน เราก็เลยพบกันและเราคุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็ก
ผิดด้วยหรือที่ลูกชายท่านนายอำเภอมักจะทักทายฉันก่อนที่เขาจะกลับทุกๆครั้ง และมักจะไปเยี่ยมฉันถึงไร่ยาสูบที่ฉันทำอยู่บ่อยๆ
และผิดด้วยหรือที่เขาขอให้ฉันนั่งรถไปด้วยเพื่อไปหาท่านกำนัน ฉันนะยินดีที่จะไปกับเขา เพราะเรารู้จักคุ้นเคยกันมานาน
"ผมชอบทิวทัศน์ข้างน้ำกกมากเลยครับ และผมจะขับชมสองข้างทางไปเรื่อยๆนะครับ"
เขาสุภาพกับฉันมาก ถึงมากที่สุด ขนาดคุ้นเคยกันแล้วก็ยังเรียกสรรพนามแทนตัวเขาเองว่าผมทุกครั้ง อันนี้ที่ทำให้ฉันสุดทึ่ง การศึกษามันทำให้คนเป็นคนดีอย่างนี้เองนะเหรอ...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments