เล่นกีฬา

ตอนบ่ายแล้ว ภาคินตื่นตอนบ่ายแล้ว

เอาตรงๆเลยนะ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงหลับไปขนาดนั้น สงสัยตักลลินคงจะนุ่มเกินไป นี่ผมหลับตั้งแต่10โมงนะ ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้วผมเพิ่งจะตื่น แล้วก็เห็นลลินกำลังฟุบโต๊ะอยู่ไม่อยากปลุก แต่.....6คนนั้นมันอยู่ข้างหลังผมอ่า แล้วคาบต่อไปห้องเราก็มีเรียนพละอีก ต้องเล่นกีฬา เอาตรงๆนะ ผมอยากนอนตักลลินต่อีกหน่อย มันทั้งนุ่ม ทั้งอบอุ่นไปพร้อมๆกัน ซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนแม่เลย ลลินทำให้ผมนึกถึงแม่อีกครั้ง ถึงแม่จะไม่อยู่กับผมแล้วก็ตาม แต่พอผมอยู่กับเขาเขาให้ทั้งความอบอุ่นแก่ผมซึ่งผมไม่เคยได้รับมันหลังจากแม่เสีย พ่อก็เอาแต่ทำงาน งานของพ่อน่ะ พ่อทำงานทุกเวลา ทุกวัน จนผมมีความรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด

ก่อนหน้านั้นก็เหมือนกันครับเขาไม่เคยมีเวลาให้กับครอบครัว วันๆสนใจแต่งาน สำหรับเขาครอบครัวตัดทิ้งไปได้เลย

ลลินที่ตื่นขึ้นมาได้สักพักแล้ว มองไปยังภาคินที่ตอนนี้ไม่ได้หลับ แต่เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ จึงงเอ่ยถาม

"ตื่นแล้วก็ไม่บอก ทำไมไม่ลุกล่ะ คาบต่อไปมีเรียนนะ" ภาคินเหลือบสายตามองไปยังลลินแล้วพูดว่า"อือ....ยังอยากนอนอยู่เลย"

ลลินไม่ได้พูดอะไรแต่กลับแกล้งภาคินแทน โดยการใช้มือจักจี๊คอภาคิน แต่เสียใจจ่ะภาคินไม่จักจี๊ นางจึงตอบ "อ่าวไม่จั๊กจีีเลยเหรอ? " "ม่าย เป็นคนไม่จั๊กจี๊อยู่เเล้ว" 6คนนั้นกลายเป็นอากาศไปเลยแฮะ "ลืมพวกเราได้ไง นี่อยู่ข้างหลังมาเป็นชาติละ" กวินทร์สบถออกมา

"อ้าว บ่นไรอิคุณหนู" ลลินพูดด้วยเสียงทะเล้นเชิงหยอกล้อ "แหมมม ไม่ดูตัวเองเลยนะ คุณหนูมา--"

เพี๊ยะ!!!

"โอ้ย! ลินตีเราทำไมอ่า" "จุ๊ๆๆๆๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ห้องเดียวกัน?

บทต่อไป

เล่นกีฬา(2)

