ตอนที่5 เจ้านายใหม่

หลังจากที่ ทั้งสองลงนามเซ็นสัญญากันครบเรียบร้อยแล้ว..ทางคุณราฟาเอลได้เชิญ ให้คุณหานซั่ว ผู้ถือหุ้นใหญ่รับประทานอาหารกัน... หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย

คุณราฟาเอลได้ขอ ตัวกลับไปทำงานที่อิตาลีก่อนเพราะต้องรีบขึ้นเครื่อง ก่อนที่จะกลับ

คุณราฟาเอลได้บอกให้มิเชล ให้ปฏิบัติตามคำสั่งของผู้ถือหุ้นและคอยส่งงานให้กับคุณหานซั่วเป็นประจำโดยไม่ต้องผ่านเขา ส่วน เขาจะตรวจสอบอีกครั้ง ส่วนทางหาซั่วนั้น มีสิทธิ์ที่จะเข้ามาดูงานและเซ็นต์เอกสารทุกอย่างได้ที่บริษัทนี้โดยตรงมันทำให้ มิเชลล์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างกะทันหันเธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเมื่อต้องรู้ว่าต้องทำงานกับเขาใจของเธอนั้นได้ตัดขาดเขาไปแล้ว แต่อีกทางนึงเธอก็ไม่อยากจะพบเจอกับเขามันเหมือน เหมือนกับว่าเธอจะต้องกลับไปตายอย่างอนาถเหมือนในชาติที่ผ่านมาเธอไม่อยากเป็นแบบนั้น. แต่ทำไงได้ถ้าเป็นแบบนี้แล้วพยายามคุยและอยู่ให้ห่างเขามากที่สุดอย่าไปเผชิญหน้าอย่ามองตาน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดของเธอแล้ว

หลังจากนั้นผ่านไป 1 อาทิตย์เธอได้ทำงานของเธออย่างหนักเพื่อที่จะทำให้บริษัทนี้มีชื่อเสียงเธอตั้งใจออกแบบเสื้อผ้าดีไซน์ชุดต่างๆให้ดูทันสมัยและเข้ากับฤดูกาล ชุดที่เธอออกแบบช่างเหมาะสมกับฤดูกาลแต่ละชุดซึ่งเมื่อลูกค้าได้ซื้อไปแล้วก็กลับมาซื้อใหม่ทำให้มีฐานลูกค้าเพิ่มมากขึ้นผลประกอบการของไตรมาสแรกต้องไปได้ดีอย่างแน่นอน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องผู้อำนวยการสาว. "ผู้อำนวยการคะ คุณหานซั่วจะเข้ามาที่นี่เพื่อเซ็นอนุมัติการซื้อผ้าลอตใหญ่ที่ซินเจียงค่ะ"เลาขาสาวใหญ่เอ่ย "ค่ะเดี๋ยวจะเตรียมตัวนะคะฝากคุณอี้หลานดูแลอีกทีนึงนะคะ" "ได้ค่ะ ผู้อำนวยการ"

รถหรูได้เข้ามาที่หน้าบริษัท ประตูถูกเปิดออกจากคนขับรถ ขายาวเรียวของผู้ถือหุ้นใหญ่ลงจากรถ พนักงานพากันยืนเรียงแถวต้อนรับโดยมีผู้อำนวยการยืนอยู่ที่ปลายทาง วันนี้เธอยืนนิ่งเมือมองไปที่หน้าชายหนุ่ม ที่ครั้งนี้มองแล้วดูเย็นชา...ดูถือตัวมากขึ้นไม่เหมือนครั้งที่เขาทำตัวสบายเหมือนเมื่อครั้งที่มาเซ็นสัญญา

" สวัสดีค่ะท่านผู้ถือหุ้นใหญ่" มิเชลกล่าว พร้อมโค้งตัวคำนับ...เขาเดินผ่านเธอไปโดยที่ไม่พูดอะไร มันทำให้เธอรู้สึกคิดถึงอดีตที่เขาเคยเย็นชาใส่เธอจนเธอต้องทำตัวเรียกร้องความสนใจ..โดยทำความผิดพลาดต่างๆนา ..ช่างเถอะ

เราอย่ากับเขาแล้วอย่าไปคิดมาก เราไม่มีอะไรกับเค้าแล้วก็อย่าไปคิดให้ปวดหัว ถือซะว่าเขาเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องละกัน...เธอเตือนสติตัวเอง แล้วเดินตามไป

ในห้องผู้อำนวยการ ....เขานั่งประจำโต๊ะที่มิเชลนั่ง มองดูห้องทำงานที่ตกแต่งอย่างมีระเบียบ หลังจากนั้น ทุกฝ่ายก็เข้ามากันจนครบ แล้วเริ่มประชุมและรายงานแผนการทำงานให้เจ้านายทราบ

เมื่อประชุมเสร็จ แต่ละฝ่ายงานนำเอกสาร วางไว้เพื่อรอให้ เขาเซ็น และพากันออกไป จนเหลือแค่ มิเชลและเลขาสาวใหญ่หย่งอี้หลาน เขาเปิดเอกสาร ไปหน้าสองหน้าเขาจึงเงยหน้าขึ้น

"คุณหย่งอี้หลานครับ" "ค่ะท่านผู้ถือหุ้น"

"เรียกผมว่าหานซั่วก็ได้ครับ". "ค่ะคุณหานซั่ว" "ผมอยากจะคุยเรื่องแผนงานกับผู้อำนวยการสักหน่อย ผมขอเวลา1ชั่วโมงนะครับห้ามใครรบกวน"

โอ้ไม่..ฉันไม่อยากอยู่กับเขาแบบนี้..."เอ่อ คือ..

คุณหานซั่วคะ ดิฉันไม่มีเวลาถึงชั่วโมง อีก20นาทีดิฉันต้องไปตรวจผ้าที่โรงงานอีกค่ะ"เขาเงยหน้าขึ้น.. "คุณอี้หลานครับ ช่วยเลื่อนเวลานัดออกไอัก1 ชั่วโมงนะครับ". เขาพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา มิเชล รู้สึกว่าเหมือนมีหมอกมาปกคลุมตัวเธออยู่ "ได้ค่ะคุณหานซั่ว " เลขาตอบและเดินออกไป

เขาก้มหน้าเซ็นเอกสาร โดยที่ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากทั้งสองฝ่าย โดยที่ปล่อยให้หญิงสาว ยืนอยู่ตรงนั้นแบบเงียบๆ เขาสังเกตุอากัปกริยาของเธอตลอดที่เขาก้าวเข้ามาจนถึงตอนนี้ เขาแปลกใจมากๆ ผู้หญิงที่เคยเหวี่ยงอารมณ์ร้าย ใช้ความรุนแรงเสมอ เธอทำไมเปลี่ยนได้มากมายเช่นนี้ เขาเงยหน้ามองเธอ วางปากกาที่อยู่ในมือแล้วยืนขึ้น "หลิวม่านอี้เธอเก่งมาก "

อะไรอีกเนี่ยยยยยยย...

จบตอน5

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***