ตอนที3 การกลับมาของเธอ

"กลับมาแล้วเหรอ"..เสียงใครคนนึงรายงานผู้เป็นนายจากปลายสาย "ดีมาก" หลังจากวางสาย หานซั่วยกยิ้มที่มุมปาก

หลังจากกลับมาถึง เธอได้มาพักที่ห้องทางริษัทจัดเตรียมไว้ให้ เป็นห้องที่หรูเลยที่เดียว หลังจากที่จัดของเรียบร้อย โทรศัพท์ก็ดังขึ้น "ค่ะ ถึงห้องแล้วค่ะนิโคล ทุกอย่าเรียบร้อยค่ะ. ไม่ลำบากค่ะอะไรนะคะ ค่ะๆได้ค่ะ ค่ะสวัสดีค่ะ"เมื่อทางปลายสายบอกว่า ให้เตรียมตัว คืนพรุ่งนี้ ต้องไปงานเลี้ยงเปิดตัวบริษัทใหม่ คุณราฟาเอลและนิโคลก็มาด้วย ภายใต้แบรนด์ ราฟินี่ ที่จะตีตลาดที่จีน และเธอก็เป็นกุนซือใหญ่ของสาขาที่จีน เธอจึงต้อง

เตรียมตัวให้มาก

ค่ำคืนนี้ก็มาถึง แขกมามายมาร่วมงานเปิดตัว

และบรรดาเจ้าของบริษัทต่างๆ และซีอีโอ และท่านรัฐมนตรีก็มาเป็นประทานเปิดงาน ด้วย

มิเชล รู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเล็กน้อย กับงานใหญ่ในรอบหลายปี เธอสวมชุดสีชมพูเข้ม เปิดไหล่ ขาวเนียน รัดเอวคลอด ยาวสวย ผมยาว

สลวยตรงปิดแผ่นหลังที่นวลเนียน เป็นจุดสนใจในงานเป็นอย่างมาก แต่เธอก้อไม้ได้สนใจ เธอโฟกัสแค่เรื่องคุยงาน นิดหน่อย และดื่มไปเพียง 2-3 แก้วเพื่อไม่เป็นที่ขัดใจของแขกเหลื่อที่มาในงานบริษัทในครั้งนี้ ทุกอิริยาบถที่เธอทำอยู่ ภายใต้สายตาคู่นึงที่จับจ้องเธอตลอด นานแล้วสินะ ที่เขาไม่เจอเธอ หน้าเธอตอนนี้ แดงเถือกเพราะฤทธิ์แอลกอฮอ แต่เธอยังมีสติดี เธอเดินไปเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะเติมเครื่องสำอางค์ปกปิดใบหน้าที่บอกว่าเธอเริ่มเมา เธอเดินไปโดยที่ไม่รู้ว่า มีขายาวเรียวคู่นึงกำลังเดินตามเธอไปพอดีกับเธอ เซถลาเหมือนจะล้ม ก้อมือมือคู่นั้น มาประคองเธอไว้พอดีกับทั้งคู่เซถลาไปชิดกำแพง มิเชลรู้สึกเย็นวาบที่หลังเมื่อสัมผัสกับกำแพง โดยที่ใบหน้าของเขาทั้งสองแทบจะชิดกัน ลำตัวทั้งสองแนบชิดกันอยู่แบบนั้น ไม่นะฉันไม่อยากเจอเค้าเมื่อทั้งคู่สบตากัน "ไม่เจอกันนานเลยนะที่รัก. คุณทิ้งสามีไปแบบนั้นได้ยังไง.." หานซั่วเอ่ยขึ้น. ไม่ ไม่มีวันที่เขาจะคุยกับฉันแบบนี้ ฉันหูฝาดไปแน่ๆ หัวเอ๋ยหัวใจ หยุดเต้นได้เเล้ว เราเลิกรักเขาไปตั้งนานแล้ว หยุดๆๆๆๆ ใบหน้าที่แดงจากอาการเริ่มเมา ยิ่งแดงขึ้นไปเรื่อย "ปล่อย อย่าทำแบบนี้เดี๋ยวใครมาเห็นมันจะไม่ดี อีกอย่างเราอย่ากันแล้ว ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ต่างคนต่างอยู่เถอะฉันขอร้อง"มิเชล บอกเขาพลางพยามผลักเขาออกไปจากร่างงาม แต่ยิ่งผลักเขากลับยิ่ง กอดเธอแน่นขึ้น แล้วโน้มหน้าเข้าไป กระซิบข้างๆหู" เลิกแสดงละครได้แล้วที่รัก" นี่มันบ้าอะไรกัน เธอคิด ละครอะไร "ฉันไม่มีลับลมคมในอะไร เลิกยุ่งกับฉันซะเถอะ เราต่างคนต่างอยู่เถอะนะ" หานซั่วยิ้มอย่างเจ้าเลห์

รู้สึกใจสั่นไม่น้อยที่เห็นเธอครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อน มันทำให้เขาไม่อยากจะปล่อยเธออกจากอ้อมกอด กลิ่นหอมอ่อนๆจากเธอมันทำให้เขา รู้สึกดีมาก ยิ่งท่าทางที่ดูกลัวเขากับอาการสั่นนิดๆ ยิ่งทำให้ เขา อยากกอดเธอเอาไว้แบบนี้นานๆ ถึงแม้ว่า หลังจากที่เธอจากเขาไป เขาก้อได้รับ วีดีโอคลิปของเธอพร้อมทั้งรูปถ่ายอากัปกิริยาต่างของเธอไว้ดูตลอด มันทำให้เขาคิดถึงเธอเสมอ รอยยิ้มของเธอเวลายิ้ม มันบริสุทธิ์และสวยงามมาก เขา คิดถึงเธอจริงๆ เขาผิดเองที่ไม่เปิดใจยอมรับเธอ ทำให้เธอต้องกลายเป็นคนโมโหร้าย ..เขาสัญญากับตัวเองว่า หลังจากนี้ เขาจะไม่ปล่อยเธอไปอีกเด็ดขาด...

" ปล่อยฉันนะ"หานซั่วหลุดจากภวังค์ เขาโดนผลักออกอย่างแรงจากผู้หญิงตัวเล็ก มิเชลสะบัดมือออกจากเขาแล้วกำลังจะเดินออกมา เขากลับ ดึงเธออย่างแรงเข้าไปที่มุมลับตาคน ดึงเธอเข้ามาจูบ จูบอย่างดูดดื่ม คนตัวเล็กพยายามขัดขืนเต็มที่ แต่ก็สู้แรงชายหนุมไม่ไหว เขาจูบเธอ งับริมฝีปาก บดขยี้เธอ ลิ้นของเขาสอดเข้าไปกวาดความหอมหวานจากในปาก มิเชล เหมือนลอยอยู่ในอากาศ เธอ งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มือหนาเริ่มซุกซุนบลูบไล้ขึ้นไปบีบคั้น ซาลาเปาลูกใหญ่ของเธอ แล้วซุกซุนเล่นยอดถันที่ชูช่อตามมือคนซุกซน เขาถอนหน้าออก แล้วไล่หอมแก้มคลอเคลียร์อยู่ที่ซอกคอ เหมือนจะเก็บเอาความหอมหวานมาไว้ที่ตัวเองทั้งหมด..เขาไม่อยากปล่อยเธอไปอีกแล้ว เขาไล่หอมแก้มของเธอจนรู้สึกถึงความเปียกชื้น บางอย่าง น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มเธอ เธอร้องไห้ ตอนไหน นี่เขารังแกเธอขนาดนี้ เลยหรือ เขาหยุดล่วงล้ำเธอแล้วดึงเข้ามากอดแนบแน่น

......มิเชลที่น้ำตาไหลพรั่งพรูสุดจะเก็บงำไว้ได้ เธอนึกถึงอดีต ที่เขาปล่อยให้เธอจมอยู่กับความทุกข์เพราะรัก จนตัวเธอต้องมารับเคราะห์จนตาย

มันจะกลับไปเป็นแบบเดิมอีกเหรอ ..ไม่ ฉันไม่ยอม...เธอผลักเขาอย่างแรงจนเขาล้มลง แล้วรีบวิ่งออกนอกงาน รีบนั่งแทกซี่กลับ ไปที่พักทันที

.... ...หานซั่ววิ่งตามไปแต่ไม่ทัน เขายอมรับว่า ตัวเขานั้นโหยหาเธอ ยิ่งวันนี้ได้สัมผัสเธอเขารู้สึกไม่ยากจะปล่อยเธอไป เขาจะต้องได้ครอบครองเธอเพียงผู้เดียว.. ..เพราะเธอ คือภรรยาของเขา

เขายอมรับในใจ..

มิเชล หลิว\=หลิวม่านอี้

จบตอน3

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***