ตอนที่1 ฉันเป็นผู้หญิงใจร้ายสารเลวในสายตาคุณหรือ!!

......"ทุกอย่างมันเป็นแผนของเธอใช่มั้ย!!"

"5555555 นี่คือค่าตอบแทนความรักของฉันสินะ!!! "

หลิวม่านอี้..ใช้มือขวาที่กำปืนไว้แน่นยกขึ้นมาอย่างช้าๆแต่ยังไม่ทันยกขึ้นผ่านหัวไหล่ เสียงปืนก็ดังขึ้นรัวๆ3นัดซ้อน.. ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนจากตำรวจพร้อมยิงเมื่อคิดว่าหญิงสาวจะต่อสู้..หลิวม่านอี้ยิ้มพร้อมกับกระอักเลือดออกมาจากปาก เธอยิ้มพร้อมกับน้ำตา ปืนจากมือที่กำไว้แน่นหลุดออกจากมือ..

...หานซั่ว...ความรักครั้งนี้ฉันขอจ่ายชดเชยด้วยชีวิตของฉัน..สิ่งใดที่ผิดฉันย่อมรับผิด..แต่ถ้าไม่ใช่คนผิด..ขอให้ความผิดนี้เป็นตราบาปของคุณไปตลอดชีวิต..หากชาติหน้ามีฉันใด..ขอให้ฉันอย่าได้รักคุณ หรือ ถ้าฉันรักคุณไปแล้วก็ขอให้ฉันเลิกรักคุณให้จงได้..สวรรค์มีตาโปรดจงให้ความเป็นธรรมกับฉันด้วย...เธอพูดทั้งน้ำตาก่อนจะสิ้นใจ..ตายอย่างอนาจ..ไร้คนเหลียวแล

....ดวงตาเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว..หลิวม่านอี้.มองเห็นเพดานสีขาวด้านบน ..เธอนอนมองสักพักนึง..ก็ได้ยินเสียงเสียงนึงเอ่ยขึ้น..คุณนายฟื้นแล้ว..เป็นเสียงของสาวใช้คนสนิท จื่อชิง พูดขึ้นด้วยความดีใจ หลิวม่านอี้ยัง งง งง อยู่ กับสถานที่นี้.เธอนอนอยู่ใช้มือจับลูบคลำบริเวณที่ถูกยิง..พลางคิดในใจว่า..ยังไม่ตายอีกเหรอ ทำไมไม่มีแผลล่ะ ไม่เจ็บด้วยทั้งๆที่ตอนถูกยิงเจ็บทรมารเกินทน. หมอที่นี่รักษาดีแฮะ..หลิวม่านอี้พยายามจะลุกขึ้นนั่งจึงใช้แขนจะพยุงตัวขึ้น เหลือบเห็นสายน้ำเกลือที่ติอยู่ที่มือ มองดูชุดของโรงพยาบาล เอ๊ะ!!ทำไมคล้ายกับตอนนี้ ที่กินยานอนหลับประชดคนที่ขึ้นชื่อว่าสามีเพื่อเรียกร้องความสนใจเมือ2ปีก่อนที่เธอจะถูกยิงตายเลยล่ะ..จื่อชิงรีบเข้ามาประคอง "คุณนายระวังนะคะหมอบอกว่าถ้าคุณนายฟื้นอาจจะมึนหัวสักหน่อยเพราะฤทธิ์ของยานอนหลับยังเหลืออ่อนๆอยู่" นั่นไง ตอนนั้นจริงๆด้วย หรือว่าเราจะฝันร้ายหลิวม่านอี้คิด.."คุณนายอย่าทำอะไรแบบนี้อีกนะคะถ้าคุณนายเป็นอะไรจื่อชิงไม่เหลือใครแล้วจริงๆ"น้ำตาสาวใช้คนสนิทไหลออกมาจากความซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อเจ้านายผู้เป็นที่รัก...หลิวม่านอี้ยังไม่ตอบอะไรได้แต่ใช้มืออีกข้างลูกหัวสาวใช้อย่างแผ่วเบา...ในใจก้อคิดว่าเราย้อนกลับมาอดีตแน่ๆ เป็นไปได้อย่างไร..มันเกิดขึ้นจริงหรือนี่..สวรรค์มีตาให้เรากลับมาแก้ไขอดีตที่เลวร้ายจริง...ถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะแก้ไขข้อผิดพลาดทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับชีวิตของฉัน ฉันจะได้ไม่ตายอย่างอนาจ ในชาติที่ผ่านมาก็แล้วกัน..หลิวม่านอี้คิด.

.....พอได้สติ..หลิวม่านอี้ก็เอ่ยปากกับสาวใช้ว่า

"จือชิงฉันหิวน้ำ"จือชิงได้สติจึงปล่อยอ้อมกอดอบอุ่นจากผู้เป็นนาย"ค่ะคุณนายพลางเช็ดน้ำตาแล้วรีบกุลีกุจอหาน้ำให้เจ้านายกิน

หลังจากนั้นทั้งสองนายบ่าวก็คุยกันไปเรื่อย..แต่ในใจสาวใช้นึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ว่าทำไมนายของตนถึงไม่กล่าวถึง สามีบ้างเลย ปกติเห็นแต่คุณนนายคอยพูดถึงถามถึงตลอด แต่ก็ปล่อยผ่านในเมื่อไม่ถามถึงก็ไม่เล่าละกัน

ทางด้านหลิวม่านอี้รู้อยู่แก่ใจว่าระหว่างที่ตนป่วยสามีไม่เคยมาหาหรือมาเยี่ยมเลยสักครั้ง..เพราะเขาเกลียดตนที่คอยหาเรื่องตามติด หึงหวง คอยทำร้ายผู้หญิงทุกคนที่มาเข้าใกล้ ส่งสายตา และที่สำคัญทำร้ายผู้หญิงที่เค้ารักหมดใจ

หลิวหม่านอี้รู้ตัวดี..ว่าเขาเกลียด..เพราะเธอฉวยโอกาสตอนที่เขาเมาเข้าหาเขาโดยทร่เขาไม่เต็มใจ เพราะอยากได้เขามาครอบครอง คนอย่างหลิวม่านอี้ อยากได้อะไรต้องได้ ถึงแม้ต้องทำผิดศีลธรรม ก็ยอม เพราะแบบนี้เธอจึงได้แต่งงานกับเขา เฮอะ!!ได้แต่ตัวหัวใจไม่ได้..หนำซ้ำต้องตายเพราะบูชารัก แต่ตายเพราะรักอย่างน่าอนาจ..

หลังจากเธอพักรักษาตัวอยู่หลายวัน..ก็ถึงเวลาที่ต้องออกจากโรงพยาบาล..ขณะที่ก้าวออกจากประตูโรงพยาบาล...

หลิวม่านอี้คิดในใจ ต่อไปนี้ฉันจะใช้ชีวิตใหม่ชีวิตที่ไม่มีคุณ หัวใจที่ไร้ตัวตนอย่างคุณหานซั่ว...ฉันจะอยู่ห่างคุณให้มากจะไม่วุ่นวายกับชีวิตของคุณอีกต่อไปในเมื่อรักฉันไม่ได้ฉันก็จะเลิกรักคุณให้ได้เช่นกัน. ลาก่อนหานซั่วต่อจากนี้ฉันจะไม่มีคุณอีกต่อไปแล้ว...ฉันจะมอบอิสระแก่คุณ......

...ใบอย่าที่ถูกเซ็นเรียบร้อยจากหลิวม่านอี้ได้ถูกส่งไปถึงมือของหานซั่ว ผู้บริหารหนุ่มที่หญิงสาวหลายคนหมายปองถึงขั้นเสนอตัวให้แม้จะเป็นบ้านเล็กบ้านน้อยก้อตาม...แต่ชายหนุ่มไม่สนใจหญิงเหล่านั้น..หานซั่วรู้สึกใจหายวูบ..เมื่อเห็นลายเซ็นของภรรยาที่ขึ้นชื่อว่าเกลียดนักหนา. มือเย็นเท้าเย็นตัวเอนพิงพนักเก้าอี้หนังสีดำอย่างดี..พร้อมกับอ่านจดหมายแบบมา..

ว่า. ฉันย้อมแพ้แล้ว..ต่อจากนี้อิสระเป็นของคุณ

เรื่องคืนนั้นที่คุณเมา.. ฉันแค่จัดฉากเราไม่ได้มีอะไรกัน ขอบคุณสวรรค์ฉันยังไม่ได้ตกเป็นของคุณ. ขอให้คุณมีความสุขกับความรักของคุณนะคะ...เราคงไม่ได้พบกันอีกตลอดการณ์ ลาก่อน..

หลิวม่านอี้..

หลังจากอ่านจดหมายน้อยของหลิวม่านอี้ หานซั่วกำกระดาษนั้นในกำมือทุบโต๊ะอย่างแรง

แผนของเธออีกสินะ.

จบตอน1

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***