จำไม่ได้

Part หลิน

เฮ้อออ~ โอ้ย ปวดหัว ฟึ่บ~

"ข้าหลานหลินฮวา ข้าเป็นคุณหนูรองของท่านแม่ทัพหลาน แม่ของข้าได้จากไปตั้งแต่ข้าเกิดเพราะหนังคลอดข้านางก็อาการทรุดลง หลังจากแม่ของข้าได้ตายจาก แม่เลี้ยงใจร้ายก็รับเลี้ยงดูข้าแทน หลังจากวันนั้นมา ข้าก็ถูกทั้งนางทั้งลูกสาวกลั่นแกล้ง เพราะนางเกลียดแม่ของข้าที่ท่านแม่ทัพรักแม่ของข้ามากกว่านาง แต่ท่านแม่ทัพก็ไม่รู้เลยว่าข้าถูกกลั่นแกล้งจากพวกนาง พวกคนใช้ในจวนก็ดูเหมือนจะไม่กลัวข้า พวกนางใช้ข้า แกล้งข้า อ้อ แล้วที่บอกว่าท่านแม่ทัพไม่รู้เป็นเพราะว่า ท่านพ่อของข้าไม่ค่อยอยู่ในจวน เพราะต้องไปออกรบแถบชายแดน

หลายปีผ่านไป

ื ข้าก็ยังโดนใช้ โดนกลั่นแกล้งทุกอย่าง แต่มันดูหนักขึ้นทุกวัน ทำไมชีวิตข้าต้องมาเจออะไรเยี่ยงนี้ด้วย เมื่อไหร่ข้าจะพ้นจากที่นี่ซักที ข้าเหนื่อยมาก

อายุ18

นี้ข้าก็อายุ18แล้ว หึ ผ่านมา18ปีแล้วทุกอย่างยังเหมือนเดิม (เพิ่มเติมคือ นางเอกสวยขึ้น) ทำให้หลินซูเสวี่ยอิจฉานาง

ระหว่างที่นางกำลังตักน้ำ นางก็ถูกแม่เลี้ยงใจร้ายและหลินซูเสวี่ยผลักตกน้ำ นางร้องเรียกให้คนมาช่วย แต่บังเอิญตรงนั้นไม่มีคน นางค่อยไปจม และก็ได้ยินเสียงผู้คนเสียงดัง

และสติก็ดับวูบไป

**กลับมาที่ปัจจุบัน**

"ชีวิตของเธอเศร้ามากหลินฮวา" แล้วจะทำยังไงต่อไปเนี่ย หรือจะช่วยแก้แค้นดี

หลินชิงชิง: นี่เจ้าฟื้นแล้วรึ เป็นเยี่ยงไรบ้าง

หลิน:ข้าฟื้นแล้ว ว่าแต่ท่านคือใครรึ

( (ใช่สิต้องแกล้งจำไม่ได้:ในใจ)🤫

หลินชิงชิง:ข้าเป็นแม่เลี้ยงของเจ้าไง เจ้าจำมิได้รึ

หลิน:อ่อ คือตั้งแต่ข้าฟื้นมาก็จำอะไรมิได้เลยเจ้าค่ะ

ท่านแม่ทัพ:หลินหลานเจ้าฟื้นแล้ว

หลิน:ท่านพ่อ ข้าคิดถึงท่านมาก😭

ท่านแม่ทัพ:หลินหลานพ่อมีเรื่องจะบอกเจ้า1เรื่อง

หลิน:เรื่องอะไรรึเจ้าคะ