ชอบให้ความหวัง

อยู่ๆก็เป็นอะไรของหมอนั่นกัน.. ฉันนี้งงสุดๆ.. 

" แกเรียกว่าตอนเย็นจะไปส่งบ้านใช่ไหม " ก็ใช่แต่คิดว่าจะไปส่งจริงๆนะหรอ ในนิยายก็มีฉากๆหนึ่งที่ดรีมชอบให้ความหวังกับไอด้า แต่พอถึงตอนนั้นจริงๆแล้วดรีมกับไม่มาเลยแม้แต่นิด ฉันคิดว่าคราวนี้ก็เหมือนกัน แต่ก็ช่างเถอะเพราะฉันไม่ได้คิดอะไรมากหรอก ตอนเย็นคนขับรถก็จะมารับอยู่แล้วด้วยย 

" ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว หมอนั้นก็ชอบให้ความหวังตลอด " 

" คนที่ให้ความหวังตลอดคือแกไม่ใช่หรอ "ห๊ะ อะไรอีกเนี้ยอย่าบอกนะว่าไอด้าเคยให้ความหวังดรีมมาก่อนนะ เขาเลยเอาคืน.. ม่ายย ไม่จริงหรอกมั่ง งั่นตอนเย็นก็ลองมาดูหน่อยว่าหมอนี้จะไปส่งฉันจริงๆรึเปล่า... แต่ที่แน่ๆอดขออินตราแกรมผู้ชายคนนั้นลยอ่ะ โอ้ยย ขัดใจ แต่ก็ไม่เป็นไรเจอเมื่อไหร่ไว้ขอก็แล้วกัน เพราะตอนนี้ฉันได้อินตราแกรมของไออุ่นมาแย้ววว 

ฉันและฟ้าออกมาเดินเล่นกันใต้ร่มไม้ต้นใหญ่ ซึ่งมันก็อยู่ใกล้ๆกับอาคารที่ฉันนั่งเรียนเมื่อกี้นี้เอง.. และหน้าต่างมันเปิดออกให้เห็นด้วยว่าในนั้นมีคนมานั่งเรียนเยอะสุดๆไปเลย.. แต่ว่าก็เห็นไออุ่นกับดรีมนั่งข้างกันด้วย โอ้โห้.. ดรีมยิ้มหัวเราะด้วย ไม่น่าเชื่อ สิ่งที่ไออุ่นพูดน่าจะสนุกหรือถ้าไม่สนุกก็คงจะต้องหัวเราะแหละในเมื่อนายเอกอุสาพูดขึ้นมา แต่ถ้าเป็นไอด้าคนเดิมที่เห็นตอนนี้คงจะทนไม่ไหวโวยวายอย่างแน่นอน ก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกันแหะ

.

.

ฉันก็ได้แต่นั่งกดเข้าๆออกๆในไอจีของไออุ่นหลายสิบรอยเลยก็ว่าได้ และก็กดถูกใจให้ครบทุกโพสเลยละ จะว่าว่างก็คงงั่น ไม่มีอะไรให้ทำจริงๆนิ ก็ต้องว่างอยู่แล้วป่ะ 

พรึบ --อะไรเนี้ย ทำไมทุกๆอย่างถึงได้หยุดลง ฉันมองไปที่ฟ้าที่นั่งอยู่นิ่งๆอย่างกะเวลานั้นได้หยุดเดินลงไป.. หมายความว่ายังไง

ตึกๆๆ  

เสียงฝีเท้าใครสักคนวิ่งผ่านฉันไป ฉันก็มองตามซึ่งมันเป็นไอด้าคนก่อนที่วิ่งไปรอใครสักคนที่หน้ามหาลัย.. อย่าบอกนะว่าที่ฉันเห็นนี้มันคืออดีตของไอด้าน่ะ

' ดรีม ไหนบอกว่าจะมารับด้าไง ทำไมถึงยังไม่มาอีก ' เธอนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวและกดโทรหาคนขับรถมารับเธอกลับไป 

อดีตของไอด้าที่ถูกดรีมให้ความหวังสินะ.. ยังมีอีกงั่นหรอ..

.

.

' เราเลิกกันแล้วนะไอด้า และตอนนี้ผมก็ไม่ได้รักเธอด้วย ' ดรีมพูดด้วยความโกรธที่เขานั้นมีต่อเธออย่างมากมาย

' ดรีมจะบอกว่าตอนนี้ดรีมรักมันหรอ.. ดรีมไม่ใช่เกย์นะจะไปรักกับผู้ชายได้ยังไง ' เธอโต้เถียงกับไปอย่างมีเหตุมีผล.. แต่นั้นก็ทำให้ร่างหนาตรงหน้าโกรธเธอหนักกว่าเดิม..

' ทำที่เธอพูดว่ามันนะ.. มันคนนั้นก็คือคนที่ดรีมรัก ถึงจะเป็นเกย์หรือไม่เป็น ความรักของฉันมันไม่มีทางแบ่งแยกว่าเพศไหน ฉันรักใครก็เรื่องของฉัน ' เขาตวาดใส่เธอด้วยความโกรธอย่างมากที่มาพูดถึงไออุ่นของเขา

' ดรีมต้องการแบบนี้ใช่ไหม! อย่าหาว่าด้าไม่เตือนแล้วกัน ' พูดไม่พอแล้วเดินหนีเขาไป 

.

.

อดีตอะไรเนี้ย มีแต่ที่อ่านในนิยายมาหมดแล้วทั่งนั้น..

.

.

.

.

ตอนเย็น 

ฉันก็ลองมายืนรอดรีมอยู่ที่เดิมที่ๆเดิมที่ไอด้าเคยทำอยู่เป็นประจำ.. ก็เหมือนเดิมทุกอย่าง ดรีมไม่ได้มารับเธอแบบที่พูดไว้ แบบนี้ฉันต้องโทรหาคนขับรถแล้วสินะ.. 

ฉันกำลังจะกดโทรแต่แล้วก็มีเสียงบีบแตรรถทันที ซึ่งก็ทำให้ฉันหันไปมองดู อุ้ยยตายย แม่เจ้าหัวใจแทบรวงลงไปที่ตาตุ่ม มารับจริงๆด้วย หิมะคงจะตกที่ไทยแน่ๆเลย

" ยืนอยู่ทำไม รีบๆขึ้นมาสิ ฉันอุสาไม่ไปส่งไออุ่นเพื่อจะมาส่งเธอเลยนะ " เอ้าไรเนี้ยอยู่ๆก็บ่น เป็นคนพูดเองแท้ๆ 

" บ้าป่ะ จะมาคำตามที่พูดทำไม ทีเมื่อก่อนยังไม่ทำเลย " ฉันบ่นออกไป อันที่จริงแล้วฉันอยากให้เขาไปมีโมเม้นกับไออุ่นให้มากๆกว่าเดิมอีก.. ฉันไม่อยากจะมาตายหรอก แค่อยากให้เขาสองคนได้กัน ออร้าย แค่นี้ก็ตายตาหลับแล้ว..

" ทำไม น้อยใจหรอ คนแบบเธอเนี้ยนะจะน้อยใจเป็น " ห๊าาา ดูพูดเข้าทำเหมือนกับว่าฉันไม่มีความรู้สึกไปได้ ฉันก็คนนะ

" จะขึ้นรึเปล่า ถ้าไม่ขึ้นฉันจะได้กลับ.. " โอ้ยบ่นอยู่ได้ ขึ้นก็ขึ้นว่ะ 

.

.

.

ซึ่งตลอดทางที่ขับมาฉันก็ไม่มีท่าทีว่าจะพูดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว ต่างฝ่ายต่างเงียบ แต่ที่แปลกใจทำไมหมอนี้ถึงทำตามที่พูดละทุกครั่งไม่เคยทำแบบนี้เลย นิยายควรเดินไปแบบเดิมสิ ฉันไม่อยากที่จะเปลี่ยนเนื้อหาเลยสักนิด..

พอถึงบ้านฉันก็ลง และจะเดินเข้าบ้านแต่ว่าหมอนี้จับมือฉันแน่นเลย 

" มีอะไรจะคุยรึไง "

" อุ่นบอกว่าเธอไปขอโทษ เรื่องจริงป่ะ " เอ้านี้เห็นฉันเป็นคนยังไงเนี้ย ถ้าไอด้าคนเดิมก็คงไม่มีทางไปขอโทษหรอกย่ะ จำไว้..

" ก็จริง ทำไม นายคิดว่าฉันจะมีแผนอะไรรึไง ห๊ะ "

" แน่นอน คนแบบเธอต้องมีแผนอะไรอย่างแน่นอนถึงได้ลงทุนขอโทษไออุ่นไปแบบนั้น " เอ้าไอ้บ้านี้มันน่าโดนตบจริงๆเลย แค่รู้สึกผิดก็ต้องขอโทษฉันผิดรึไง

" อย่าไปยุ่งกับไออุ่นบ่อยหนัก ฉันจะพูดแค่นี้แหละ " อะไรกัน หวงไออุ่นขนาดนี้เลยหรอเนี้ยย แหมๆๆ ฉันละประทับใจนายจริงๆเลย 

" ได้ต่อไปฉันจะไม่ไปแกล้งไออุ่นอีกแล้ว " 

" นี้เธอเข้าใจความหมายที่ฉันจะสื่อรึเปล่าเนี้ย " เอ้า.. อยู่ๆก็โมโหเฉยฉันผิดอะไรเนี้ย..

ก่อนที่ดรีมจะหันรถกลับ ฉันก็ขออินตราแกรมผู้ชายที่รอเมื่อตอนกลางวัน แต่ว่าเขาทำหน้าอารมณ์เสียแล้วบอกว่า " ถึงมีก็ไม่ให้ " แล้วก็ขับรถออกไปเลย ชิ ไปขอเองก็ได้ว่ะ คนอะไรช่างหล่ออย่างกะเทพบุตร ถ้านึกดูดีๆแล้วเหมือนจะไม่มีตัวตนในนิยายเลยนี่น่าา หรือว่าเป็นแค่ตัวประกอบกัน โอ้ยยช่างปวดหัวจริง เข้าบ้านดีกว่า

.

.

.

พลึบ เขาเปิดดูสมุดที่เธอเขียนไว้เมื่อตอนกลางวันแล้วยิ้มมันออกมา 

' คงจะไม่กลับไปเป็นเหมือนสินะ ถึงได้มาขอโทษกันเนี้ย.. ' ไออุ่นเปิดดูในอินตราแกรมของเธอแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่.. 

——————————————————————

ไปอ่านต่อได้ที่แอพReadAWriteได้เลยค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***