ขอโทษ

' อะไรกันละเนี้ย ทำไมนางถึงไม่โวยวายอะไรเลย เราก็ได้แต่ปิดหูนึกว่าจะโวยวาย ' นี้คือเสียงซุบซิบของผู้คนที่ฉันได้ยิน ตอนนี้ฉันก็ได้แต่ยืนเว๋อร์ทำอะไรไม่ถูกเลยแม้แต่นิด อยากรู้ว่าเรื่องราวของไอด้าและดรีมมันเป็นยังไง ทำไมเขาถึงย้ำว่า'คงไม่ลืมนะว่าใครทิ้งใครก่อน'หมายความว่ายัยไอด้านี้มันต้องทิ้งดรีมสุดหล่อของไออุ่นไปแน่ๆเลย แต่ว่าทื้งเพราะอะไรละ.. หื้มม ฉันได้แต่คิดแล้วคิดอีก ในเนื้อหาของเรื่องก็ไม่มีบอกเลยแม้แต่นิด 

" แกทำไมไม่เดินไปหาไออุ่นละ " ผู้หญิงคนที่พาฉันมาก็พูดขึ้น.. นั้นสิ ทำไมถึงไม่ไปขอโทษ

" ลืมไปเลย ต้องไปขอโทษสินะ "

" เดี๊ยว! ขอทง.. ขอโทษอะไรของแก ต้องไปตบมันสิ ตบให้มันจำจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับดรีมของแกอีก " เอาอีกละยัยบ้านี้ ชอบยุยงจังเลยนะ ถึงว่าละทำไมไอด้าถึงได้อารมณ์ร้อน ยัยนี้คงยุยงเยอะละมั่ง..

" ดรีมไม่ใช่ของฉันสักหน่อย ดรีมของไออุ่นตั่งหาก.. " ฉันพูดไปเขินไป โอ้ยย เรือต้องได้ไปถึงฝั่งต้องถึง..

" ไม่ได้เลยนะ!! " อะไรนะ ตกใจหมด จะตะคอกทำไม ฉันยิ่งเป็นโรคหัวใจอยู่ด้วย ถ้าใจวายตายขึ้นมาทำไงละ 

" ถามหน่อยด้า วันนี้แกเป็นอะไรเนี้ย เข้าโรงพยาบาลไปนี่เปลี่ยนคนละคนเลยนะ " ก็จะให้บอกยังไงละว่าฉันไม่ใช่ไอด้า.. ฉันก็แค่ตกท่อแล้วมาอยู่ในนิยายนี้ตั่งหาก จะให้พูดก็ไม่ได้.. 

" ฉันคิดได้นานแล้ว มะ..ไม่อยากทำร้ายไออุ่นแล้วละ "

" ห๊าาา พูดอะไรของเธอ อย่าบอกนะว่าเธอยอมรับว่าเป็นคนทิ้งดรีมจริงๆอ่ะ " 

ควับ-- ฉันหันมองด้วยควาวเร็วแสง ยอมรับอะไร ฉันไม่ได้รู้เรื่องสักหน่อยย 

" แกรู้อะไรงั่นหรอ " ความเสือกของฉันมันก็เริ่มขึ้นมาในทันที 

" ห๊ะ.. อย่าบอกนะว่าแกจำไม่ได้ " ก็ไม่ได้นะสิถึงถาม..

" ก็.. มันนานแล้ว ใครจะจำได้ " พูดไปเรื้อยๆแหละ อันที่จริงไม่รู้หรอกเพราะในนิยายไม่ได้บอกไว้..

" ช่างมันเถอะ เข้าเรียนกันดีกว่า " อ้าว มาบอกให้อยากรู้แล้วก็ไม่พูดเนี้ยนะ ถ้าจำไม่ผิดผญ.ที่เป็นเพื่อนของไอด้านางร้ายนี้แล้วก็มีอยู่หนึ่งคนนิ ก็คือผญ.คนนี้.. เอ๋..ชื่ออะไรนะ.. 

" แกชื่ออะไรหรอ " เอาละต้องถามไปเลยอ่ะดีสุด ถึงจะโดนบ่นออกมาบ้างก็เถอะ..

" เป็นอะไรของแกอีกเนี้ย.. ฉันก็ชื่อฟ้าไง " อ่อฟ้า.. ฉันจะจำไว้เลยละ แต่ว่าชื่อฟ้านี้มันชื่อของคนที่แต่งนิยายเรื่องนี้นี่น่าาา แบบนี้นี่เองเขาคงอยากจะให้ตัวเองมีส่วนร่วมด้วยละมั่ง.. 

แต่ช่างเถอะเรื่องวันนี้มีเยอะเกินไปจนปวดหัวแล้ว ไปเรียนก่อนถึงจะอยู่ในนิยายก็ต้องเรียน ยัยไอด้าก็ต้องเป็นคนเรียกเก่งอย่างแน่นอนเลย..

หมับ ตุ๊บ ---- ว่างเปล่า.. ว๊อชช ถามหน่อยนี่หล่อนมาเอาอะไรเนี้ย ไม่มีหนังสือสักเล่มเลย.. มาเพื่อสวยไปวันๆรึไง น่าหมั่นไส้ขึ้นทุกทีแล้วนะนางไอด้าาา โอ้ยย จะบ้าตาย

.

.

.

รอตั่งนานจนกว่าอาจารย์จะเข้ามา.. แต่ว่าพาเด็กคณะอื่นมาด้วยนิ คณะอะไรอ่ะ.. 

" นั้นมันไออุ่นนิ.. " ฟ้ากระซิบบอกฉัน ฉันก็มองหา เออใช่ไออุ่นจริงๆด้วย ฉันได้แต่ยิ้มแย้มอย่างเป็นธรรมชาติไปยังเขา แต่ว่าสิ่งที่เขาตอบกลับนั้นก็คือใบหน้าที่ผวาดกลัวอย่างเต็มที่ และเดินขาสั่นมาหาที่นั่ง แต่ก็นะที่นั่งคนอื่นๆเขานั่งไปหมดแล้วนิ.. ก็เหลือแค่ที่นั่งข้างๆฉันเนี้ยแหละ ถึงจะจำใจแต่เขาก็มานั่งอย่างกล้าๆกลัวแหะ.. น่ารักจังเลยยัยลูกของมัมมี๊..

ถึงเวลาจะผ่านไปหลายนาที ไออุ่นที่นั่งข้างๆฉันก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย คงจะชอบเรียนมากแน่ๆดูสิจดทุกคำตอบของอาจารย์เลย แต่ฉันอยากจะจดด้วยนะแต่ว่า.. ไม่มีสมุดและหนังสือเลยนี้สิ.. มามหาลัยเพื่อสวยๆไปวันๆรึไงเนี้ยไอด้าเอ้ยยยย ซึ่งฉันก็นั่งแบบเบื่อหน่ายอย่างมาก.. หันไปมองไออุ่นก็ตั่งใจฟังอาจารย์แบบสุดๆ แต่ก็นะ..เผลอไปเห็นดินสอข้างๆกระเป๋าของเขาเลยหยิบมันมาชะเลย 

ตึกๆ 

ฉันใช้ดินสอเขียนไปยังสมุดอีกด้านที่เขายังไม่ได้ลงมือเขียนมัน เขามีท่าทางตกใจอย่างมาก คงคิดว่าฉันจะเขียนคำด่าลงไปรึไง

ไออุ่นก้มลงมองในสมุดของตน ซึ่งก็มีตัวหนังสือที่เขียนออกมาว่า ' ขอโทษ ' เขาก็ไม่รู้จะตอบอะไรเลยอยากจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ว่าให้ทำไงได้ละ ถ้าทำเป็นไม่สนใจ เขาคงอาจโดนถีบตกเก้าอี้ก็ได้ เลยเขียนตอบกลับไป ' เรื่องอะไรงั่นหรอ ' เขาต้องกล้าๆหน่อย ที่จะถามไปแบบนี่ เพราะวีรกรรมที่เธอทำกับเขานั้นช่างเยอะเหลือเกินจนไม่รู้ว่าจะหาเรื่องไหนมาขอโทษ ซึ่งมันมากมายอย่างมหาศาล.. 

ตึกๆๆ -- ฉันก้มเขียนลงไปเมื่อไออุ่นถามว่าเรื่องอะไร ก็คงจะตอบไม่ได้เพราะยัยไอด้ามันช่างร้ายกาจมากๆ แต่ละเรื่องนี้คือ..ฆ่าคนได้เลยนะนั้น.. ' ทุกอย่างทั่งหมด ต้องขอโทษด้วยนะ ' ฉันลองเขียนคำตอบแบบนี้ไปเขาคงจะต้องรู้แหละว่าไอด้ารู้สึกผิดจริงๆนะ..

นานอย่างมากที่นั่งรอไออุ่นตอบกลับมา. แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะเขียนตอบกลับเลย ฉันควรทำไงดีเนี้ย.. ลุกขึ้นพูดให้มันชัดๆไปเลย หรือว่า.. ตะโกนออกไปให้ทุกคนในคลาสเรียนทั่งหมดนี้เป็นพยาน โอ้ยย ปวดหัวจะตายอยู่แล้วน๊าาาา 

ตึกๆๆ --- ฉันหันไปมองซึ่งเขาก็ตอบกลับมา แต่มันคือชื่ออินตราแกรมของเขาเอง ว่าแต่ให้ฉันทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่าจะเอาไปประจาน.. ฉันสงสัยก็เลยมองเขาแบบตรงๆ สิ่งที่ได้รับมาก็คือรอยยิ้มที่แสนบริสุทธิ์ อะ..เฮือก ลูกจะยิ้มได้สวยขนาดนี้เลยหรอมัมมี๊จะตายเพราะรอยยิ้มของลูกคนนี้จริงๆเลย.. ถึงใครบางคนจะมองว่าไออุ่นคือเมะ(รุก)แต่ฉันมองยังไงเขาก็คือเคะ(รับ)นั้นแหละ เคะตัวน้อยๆที่น่ารักสดใส.. และทันใดนั้นก็ไม่รอช้า ฉันกดเข้าในโทรศัพท์และค้นหาชื่ออินตราแกรมของเขาทันที..

iy.un -- ชื่อไอจีก็ตั่งได้น่ารักขนาดนี้เลนหรอเนี้ย ฉันกดติดตามไปทันที เนื่องจากผู้ติดตามไออุ่นมี999คน.. ฉันฟอลไปก็เป็น1พันพอดี.. และเวลาในไม่ช้า คลาสเรียนก็เลิก.. ฉันและฟ้าก็ต้องเดินออกไป เพราะคณะวิศวะจะมาเรียนต่อ ซึ่งคณะวิศวะ.. ดรีม!! ใช่ดรีมอยู่ในคณะนี้ มาเรียนต่อแต่คณะบริหารจัดการโรงแรมยังไม่ออกเลย.. ซึ่งไออุ่นก็คือคนในคณะนั้น.. ฉันก็อยากจะคุยกัยเขาให้นานกว่านี้..แต่ฉันก็ไม่ได้อยู่ในคณะนั้นนะสิ.. อยากจะบ้าาาตายยยย 

ตุ๊บ-- โอ่ยยชนใครละทีเนี้ย

" เดินไม่มองทางหรือจริงๆแล้วกำลังตั่งใจชนกันแน่ " เครเสียงหยาดๆแบบนี้รู้เลย.. ดรีมแน่นอน

" ฉันไม่ได้ตั่งใจสักหน่อย.. " ฉันเถียงกลับทันที แต่ว่าหมอนี้ก็บ่นพรำๆ ฉันได้ยินทุกอย่างเลยละยะ..

" ไปกันได้แล้วว.. จะยืนคุยอีกนานไหม " มีเสียงผช.คนใหม่มาอยู่ด้านหลังของดรีม.. ฉันก็มองดู หล่อมาก อะไรเนี่ย หล่อกว่าดรีมอีกหรอ.. ฉันมองอึ้งอย่างเห็นได้ชัด จนฟ้าต้องสะกิดให้สติกับคืนมา.. 

" มองพี่แบบนี้พี่ก็เขินนะ.. " อุ้ยย.. เขินเหมือนกัน..โอ้ยย 

หมับ.. -- ดรีมจับแขนฉันอย่างรุ่นแรงแต่มันก็ไม่ได้เจ็บเลยสักนิด.. ว่าแต่จับทำไม..งง ฉันมองหน้าเขาก็พบว่าสายตาไม่สบอารมณ์ของเขานั้นมันชัดเจนอย่างมาก ทำไมอ่ะอยู่ๆเป็นอะไรไปเนี้ย.. 

" ตอนเย็นฉันไปส่งที่บ้าน " ห๊ะ เขาพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องเรียนทันที.. ตอนเย็นหรอ.. ทำไมอยู่ๆถึงมาสนใจกันได้ละเนี่ย คนที่นายจะสนใจคือไออุ่นตั่งหากก 

———————————————————————

ไปอ่านต่อได้ที่แอพReadAWriteได้เลยค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***