ตกท่อเป็นเหตุ

' ปล่อยผมนะ '

' ไม่ ทำไมต้องหนีฉันด้วยละ '

' ความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้  ' ผมบอกเขาให้ปล่อยมือของผม แต่เขากลับจับมันแน่นกว่าเดิม 

.

.

.

สะ... สุดยอดด~~ จะฟินอะไรขนาดนี้ ละดูพระเอกตอบนายเอกสิ ' เพราะนายคือคนที่ฉันรัก ใครจะมองเป็นไปไม่ได้ก็ช่างมัน ' อร้ายย อิแม่จะวู- แล้วหนึ่ง นายเอกนี่ก็ใจอ่อนได้แล้ววว 

สวัสดี ฉันชื่อทิวลิบ เหมือนดอกไม้ใช่ไหมละ เอ๊ะดอกไม้หรอ ช่างมันเถอะ ฉันเป็นสาววายตัวยงเลยค่ะ และตอนนี้ก็กำลังอ่านนิยายวายที่ดังที่สุดในตอนนี้อยู่ แต่ในตอนเช้าที่ยังไม่ถึงแปดโมง ฉันก็แต่งตัวแล้วใส่รองเท้าผ้าใบก่อนจะเดินออกจากบ้านพร้อมกับหนังสือนิยายวายที่อ่านอยู่ประจำ ถึงฉันจะอ่านไปด้วยเดินไปด้วยแต่ว่าฉันก็เป็นคนที่สังเกตอะไรบ่อยๆนะ.. 

.

.

.

สถานีรถไฟ BTS บางซือ

ตึก ตึก ตึก -

ฉันเดินออกมาพร้อมกับอ่านหนังสือไปด้วย และก็เดินมาลงที่บันไดเลื่อน จะบอกว่ามีคนทักให้ฉันระวังด้วยไหม ก็มีนะ แต่ว่านิยายกำลังสนุกเลย ถึงจะอ่านมันมาหลายรอบแล้วก็เถอะก็ยังสนุกเหมือนเดิม ตึก ตึก และฉันก็มานั่งรอที่ป้ายรถเมล์ ใช่มหาลัยที่ฉันเรียนต้องต่อรถหลายที่เลยละจนกว่าจะถึงได้ ฉันนั่งรอรถเมล์แล้วอ่านมันไปด้วย 

.

.

ตุ๊บ ! พลึบ 

' คนมองกันใหญ่แล้ว เอาหน้าออกไปได้แล้ว '

' คนจะมองก็ช่างเขาสิ '

' แต่ว่าผมต้องไปเรียนนะ สมุดหนังสือผมก็ตก ไปส่ายเดี๊ยวครูจะด่า '

' อยากอยู่แบบนี้สักนิดไม่ได้หรอ ' 

เคร้ง ! 

' กรี๊ดดด นี้มันเรื่องอะไรกัน ทำไม... ดรีมถึงไปอยู่ชิดกับมัน ' 

หุ้ยยย ออกมาแล้ว นางร้ายที่น่าถีบ น่าตบด้วย ชอบมายุ่งกับนายเอกของฉัน.. ขี้โวยวายเป็นที่หนึ่งเลยละนางร้ายนี้ 

' ฉันเคยบอกนายไปแล้วนะ ไออุ่น ' สายตาเยือกเย็นนั้นมองมาทางผมซึ่งผิดจากที่เขาหันมองทางดรีมที่ยิ้มแย้มออกมาอย่างสดใส ใช่ผมจำคำพูดที่เธอเคยบอกผมได้

' เลิกยุ่งกับดรีมของฉัน '  คำพูดนั้นผมจำได้ขึ้นใจเลยละ ว่าเธอนั้นรักดรีมขนาดไหน..

.

.

.

ไออุ่นของมัมมี๊!! ลูกกก อย่าร้องไปเลย อีไอด้านี้น่าตบจริงๆ มาขัดขวางความรักของลูกฉันได้อย่างไร ฉันยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบอารมณ์ และมองไปทางถนนก็ตรงพอดีที่รถเมล์นั้นมาจอดถึง ฉันก็เลยเดินขึ้นไปบนรถเมล์และหาที่นั่ง.. พร้อมกับค้นหาชื่อยัยไอด้าในเน็ต มีเยอะแยะเลย ทั่งแฮ็กแท็ก แอนตี้ไอด้า / นางร้ายหน้าถีบ  ไม่ใช่มีแค่ฉันหรอกที่เกลียดยัยไอด้า ทุกคนในโลกโชลเชี่ยลเลยตั่งหากละ ดูสิทั่งด่าบ้างทั่งอยากทะลุจอเข้าไปตบบ้าง มีเยอะแยะจริงๆเลยยย

.

.

" คือว่า "

" คะ " ฉันกำลังนั่งอ่านคอมเม้นที่ด่านางไอด้าอย่างเมามัน เลยไม่รู้ตัวว่ามีคนเรียกตอนไหน 

" ที่ว่างมีเยอะ ช่วยเขยิบให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ " 

" อ๋อ ได้ค่ะ " ฉันก็เขยิบๆ มาให้เขาได้นั่ง มองดูแล้ว.. เป็นผญ.ที่แปลกดี หรือว่ามีงานศพหรือเปล่านะเธอถึงได้ใส่ชุดดำ ไปหมดเลย และหน้าร้อนด้วย.. ยังใส่เสื้อแขนยาวอีกเป็นสีดำชะด้วย

ฉันมองผญ.ที่นั่งด้านข้างอย่างแปลกประหลาด โดยไม่ได้ตกใจที่เธอนั้นหันมามอง

" ชอบนิยายเรื่องนี้เหมือนกันหรอคะ " เอ๊ะ เหมือนกัน อย่าบอกนะว่าเป็นสาววายเหมือนกันอ่ะ

" ใช่เลยค่ะ ชอบมากๆ ฉันนะอ่านเป็นหลายๆรอบเลยละคะ " ฉันพูดแล้วยิ้มที่มีสาววายมาคุยด้วยกัน แต่ฉันกับแปลกใจที่ทุกคนในรถเมล์มองฉันด้วยสายตาแปลกประหลาด และบางคนก็ซุบซิบกัน ทำไมละนั้น..

" คุณคงเกลียดตัวละครไอด้าสินะคะ เห็นในโทรศัพท์มีแต่แอนตี้ทั่งนั้นเลย " เธอถามมาแบบนั้น ด้วยความสาววายแล้วอินเนอร์ของการเกลียดนางร้ายมันเข้าสิง.. ฉันก็ต้องแสดงออกหน่อยแล้ว

" ใช่ค่ะ เกลียดมากๆค่ะ มาชอบขัดขวางความรักของไออุ่นและดรีม มันน่าตบไหมละคะ " ฉันพูดออกไปผญ.คนนั้นก็ยิ้มและขำออกมาเสียงดังลั่น.. เบาๆหน่อยก็ได้นะคะ เดี๊ยวคนเขาก็มองกับหรอก อ่ะ ถึงป้ายที่เราต้องลงแล้วนิ ฉันลุกขึ้นก่อนที่จะไปยืนรอที่หน้าประตู..

" จะลงแล้วหรอคะ " 

" ใช่ค่ะ "

" ขอให้โชคดีนะคะ " ฉันมองเธออย่างงุนงงแต่ก็ไม่ได้สนใจและลงตรงป้ายพอดีที่รถจอด..

ตอนนี้ก็เดินไปอ่านนิยายไป อีกสองหน้าก็จะจบแล้ว ตอนนี้มาอ่านความสะใจที่ยัยไอด้ามันตายดีกว่า..

' ดรีม! ทำไมถึงไม่สนใจด้าเลยละ ฮึก.. ด้ารักดรีมมากๆนะคะ '

' ขอโทษนะไอด้า ถึงฉันจะหมั้นหรือแต่งงานกับเธอ ฉันก็ไม่มีวันรักเธอหรอก ' ผมเดินออกจากห้องไปและปล่อยให้เธอยืนร้องไห้อยู่คนเดียว คนที่ผมรักจริงๆคือไออุ่น ไม่ใช่ไอด้า 

.

.

' ฮึก.. ดรีม.. ' ตึกตัก ตึกตัก ตุ๊บ ข้าวของทุกอย่างหล่นลงบนพื้นหมด การตายของเธอในครั่งนี้นั้นมันเกิดจากตัวของเธอเองทั่งนั้น... 

.

.

.

ดี ตายไปเลยอีไอด้า ไม่รักษาโรคหัวใจเอง รู้ว่าเป็นโรคหัวใจก็ยังชอบวีน ชอบเหวี่ยง ตายๆไปนะแหละดีแล้ว จะได้ไม่ต้องมาเป็นก้างขวางคอกับไออุ่นลูกฉันอีก..  ตอนนี้ฉันก้มเดินอ่านหนังสือไปโดยไม่ได้สนใจมองไปที่พื้น.. 

ตุ๊บ.. ว้ายยยย

" ไอด้า รีบๆฟื้นขึ้นมาหาพ่อนะลูก " 

ติ๊ดดดๆๆๆ 

พรึบ!! 

ฉันสะดุ้งพรวดขึ้นมา อะไรเนี้ยโรงพยาบาลหรอ เอ๋.. ฉันตกท่อแต่มีคนมาช่วยพามาที่โรงพยาบาลเนี้ยนะ สุดยอด..

" ลูกพ่อ หนูฟื้นแล้ว พ่อจะไปตามหมอมาให้นะ " ฉันยังงุนงงกับสถานการณ์อยู่ๆชายหนุ่มวัยกลางคนก็รีบเดินออกจากห้องไป ใครกันนะ เมื่อเรียกฉันว่าลูกอีกด้วย แต่เดี๊ยวนะ.. พ่อทิ้งฉันกับแม่ไปหาเมียใหม่ตั่งนานแล้วนี่นะ.. แต่หน้าก็ไม่เหมือนพ่อของฉันสักนิด.. สักพักหมอก็เข้ามาตรวจนั้นตรวจนี้แล้วก็คุยกับชายหนุ่มวัยกลางคนก่อนที่จะหันมาคุยกับฉัน

" ร่างกายแข็งแรงดีนะครับคุณหนูไอด้า อีกไม่กี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว.. " เดี๋ยวนะ.. คุณหนูหรอ ฮ่าๆๆ นี้ฉันมีรสนิยมเป็นคุณหนูแบบนี้หรอ.. แต่ว่าเมื่อกี้เขาพูดชื่อว่าไอด้า! เดี๋ยวๆ บางทีฉันอาจฝันอยู่ก็ได้.. 

หยิก โอ้ยยเจ็บ ฉันลองหยิกแขนตนเองดู แต่มันกับเจ็บนะสิ นี้ถ้าฉันไม่ได้ฝัน.. แล้วที่นี้มันที่ไหนกัน.. 

" ลูกจะหยิกแขนตนเองทำไม เดี๊ยวผิวสวยๆก็เสียหมดหรอก " โถ่วว คุณพ่อคนนี้ทะนุทนอนลูกสาวดีจริงจริ๊ง ดูมือสิ ไม่มีรอยด้านเลยสักนิด คงจะเป็นคุณหนูจริงๆนะแหละ .. ใครก็ได้.. ช่วยบอกกฉันที!!!!!!!!

.

.

.

"เอ๊ะ~~~ เธอมองเห็นฉันด้วยหรอ"

———————————————————————————

ไปอ่านต่อได้ที่แอพReadAWriteได้เลยค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***