เชอร์รี่ที่ว่าคือฉัน
...สวัสดีฉันชื่อ “ฟาริน” อายุ19ปี เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีที่2 คณะสังคมศาสตร์ ฉันถูกขนานนามจากเพื่อนว่า “เชอร์รี่” ที่มาก็มาจากตอนมัธยมต้น ตอนนั้นอายุ13เห็นจะได้
...
...6 ปีที่แล้ว
...
...โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ในต่างจังหวัด เป็นวันแรกที่ฟารินได้ย้ายโรงเรียนมาจาก กรุงเทพฯ
...
...ห้องเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่2
...
...นักเรียนชายหญิงกำลังจับกลุ่มพูดคุย หลังจากถูกปล่อยแถวหน้าเสาธงเสร็จ แต่ในไม่ช้าเสียงทั้งหมดก็เงียบสงบลงเนื่องจากมีอาจารย์เดินเข้ามา พร้อมกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ดวงตาและสีผมดำเงางาม ผิวสองสีนวลเนียน
...
...“เอาล่ะวันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่มาเรียนเพิ่มด้วย1คนนะคะ แนะนำตัวได้เลย” ครูหันมาส่งสายตาบอกเป็นสัญญาณหลังจากพูดจบ
...
...“สวัสดีเราชื่อ ฟาริน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” ฉันพูดพร้อมส่งยิ้มแป้นออกไปด้วยความจริงใจ
...
...“เอาละฟารินเดี๋ยวหนูไปนั่งโต๊ะว่างข้างหน้าต่างนั้นนะ” ครูบอกพร้อมชี้นิ้วไปทางโต๊ะว่างติดกับหน้าต่าง
...
...“ค่ะ” ฉันรีบเดินเข้าไปนั่งทันที ในห้องเรียนนี้จะถูกจัโต๊ะแบบแยกเดี่ยวไม่มีครู
...
...“เฮ้~ ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็กใหม่ เราชื่อต้น” เด็กผู้ชายร่างสมส่วนที่นั่งฝั่งทางโต๊ะด้านขวาเอยทักทายเสียงเบา
...
...“สวัสดีต้น”
...
...“สวัสดีนะเรา จุ๋ม” เด็กผู้หญิงตัวสูงทางโต๊ะหน้าหน้าเอนหลังเข้ามาทักทาย
...
...“สวัสดีจุ๋ม”
...
...หลังจากเวลนั้นพวกเราเริ่มเรียนไปจนทะทั่งถึเวลาพักเที่ยง
...
...ติ๊ง! ต๋อง!
...
...เสียงเตือนกริ่งโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญญาณพักกลางวัน
...
...“ปะไปกันเถอะ” ต้นยื่นขึ้นด้วยความไว
...
...“ไปกัน ฟารินไปกับพวกเราไหม” จุ๋มหันมาถาม
...
...“ไปด้วย” ฉันตอบ
...
...“งั้นไปกัน” ต้นตอบพร้อมยกขาสูงเตรียมเดินออกจากห้อง
...
...โรงอาหาร
...
...พวกเราสามคนเดินมาต่อแถวซื้ออาหารเสร็จ ก็เดินถือถาดอาหารมานั่งยังโต๊ะเก้าอี้ภายในโรงอาหาร
...
...“เออ! เราจะไปกดตู้น้ำอัดลมพวกเธอเอาไหม” ต้นเอยถาม
...
...“เอาสิ” จุ๋มยื่นเงินเหรียญให้ต้น
...
...“เธอไม่เอาหรอฟาริน” ต้นหันมาถามฉัน
...
...“ไม่อะเราไม่กินน้ำอัดลม” ฉันตอบพร้อมส่ายหน้าไปมา
...
...“ถึงว่าละหุ่นสวยเชียว เพราะไม่กินของพวกนี้เอง ไม่เหมือนพวกเรากินจนพุงป่องแล้ว” จุ๋มแซว
...
...“แกอยากหุ่นสวยเหมือฟารินไหมละ ก็เลิกดื่มน้ำอัดลมสิ”
...
...“ก็อยากหุ่นสวยนะ แต่ฉันคงลงแดงก่อน แกรีบเดินไปซื้อมาเลย” พูดจบต้นก็รีบเดินออกไป ไม่ตอนจุ๋มก็ลุกขึ้นยืนอย่างเร็ว ทำเอาฉันตกใจหมดเลย
...
...“เป็นอะไรจุ๋ม ทำไมสีหน้าไม่ดีเลย”
...
...“ข้าศึกบุก” หลังจากนั้นจุ๋มก็วิ่งหน้าตั้งออกไปด้วยความเร็ว
...
...หลังจากนั้นฉันก็นั่งทานอาหารในถาดต่อไม่ได้คิดอะไร แต่เหมือนว่าวันนี้ดวงคงไม่ดีเท่าไหร่ จู่ๆก็มีฝาแฝดสองคนเดินเข้ามาทัก
...
...“เฮ้! ยัยหน้าสวย” แฝดคนหนึ่งพูดตะคอกจากทางด้านหลัง ด้วยความที่ฉันไม่ได้ใส่ใจตึกไม่รู้ว่าเขาหมายถึงฉัน
...
...“หูตึงหรือไง!” แฝดอีกคนตะโกนใส่ข้างหูจนฉันต้องรีบเอามือปิด ด้วยความแสบแก้วหู
...
...“อะไรของพวกเธอเนี่ย” ความหงุดหงิดของฉันพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
...
...“ได้ข่าวว่าเป็นเด็กใหม่หรอ”
...
...“ใช่ค่ะพวกคุณมีอะไร ฉันจะทานข้าวไม่อยากเสียเวลาด้วย”
...
...“นี้แกไม่รู้หรือไงว่านี้ถิ่นใครอะ”
...
...“ทำไมคะ? ทำรอยฉี่ไว้ในโรงอาหารหรือไง!”
...
...“พี่ขา มันว่าพวกเราเป็นหมา” แฝดที่อยู่ข้างๆโวยวาย
...
...“แล้วเป็นหรือเปล่าคะ ถ้าไม่ได้เป็นก็อย่าร้อนตัว”
...
...“แก คิดว่าสวยแล้วจะพูดอะไรก็ได้หรอ”
...
...“เป็นคำด่าที่ขอบคุณมากเลยนะคะ” ฉันทำหน้ากวนพร้อมหันกลับไปทานอาหารต่อ
...
...“กล้าดียังไงเมินใส่พวกเรา!” พูดจบคนที่ดูเหมือนจะเป็นแฝดพี่ กดหน้าของฉันลงในถาดอาหารที่กำลังทานอยู่
...
...“!!!” ฉันดิ้นเงยหน้าขึ้นมา แม้ว่าจะมีข้าวติดที่ใบหน้าเเละผม ด้วยความโกรธแสดงออกจากใบหน้าทำให้พวกนั้นเหมือนจะกลัว คนในโรงอาหารต่างจับจ้องมาที่ฉัน
...
...“กะ... แก... แกหาเรื่องก่อนนะ”
...
...“ฉันนี้นะหาเรื่องก่อน ฉันให้พูดใหมอีกที” ถาดที่อยู่บนโต๊ะสองใบลอยไปขยี้บนหัวสองฝาแฝดพี่น้อง โดยฝีมือของฉันเอง ฟารินจะขยี้ให้แหลกเลย นึกหรอว่าฟารินคนนี้ไม่สู้คน
...
...“หยุดกันเดี๋ยวนี้นะยัยชะนี!”
...
...เสียงผู้ชายแตกสาวดังขึ้นมาพร้อมกำลังเดินดิ่งมาที่ฉัน
...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments