เรื่องคืนนั้น(ncท้ายตอนงับ)

vit~

"กายมึงเปลี่ยนไป"

"ก็..ปกตินี่..ช่างมันเถอะเรื่องมันผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว"

"นี่....มึงไม่โกรธกูจริงๆหรอวะ"

"เออดิ เราเป็นเพื่อนกันนะเว้ยย กูไม่โกรธมึงหรอกวิทย์"

โอ้ยยย~เจ็บไปทั้งหัวใจ กับคำว่า เพื่อน มันจุกมากครับ เหมือนมีอะไรมาแทงทะลุหน้าอก อึก...

หลังจากไอ้กายจัดของเสร็จผมเลยชวนมันออกมาข้างนอก

"ไปหาอะไรกินกัน"

"มีรถหรอ"

"ขึ้นเเท็กซี่ก็ได้มั้ย..."

นี่ก็อีกเรื่อง พ่อบอกผมว่า..ขอดูความประพฤติก่อน เดี๋ยวออกรถให้ นี่ก็ดูมาตั้งแต่ม.3 จนเข้ามหาลัยแล้วไม่รู้จะดูอีกถึงเมื่อไหร่ หรือพ่อลืมไปแล้วก็ไม่รู้ ทั้งที่บอกให้ฝึกขับกับครูฝึกตั้งแต่ม.3 พอขับได้จริงๆมาบอกให้ดูความประพฤติ -_-

"เอารถกูไป"

"กูขับ"

"ไม่...กูขับเอง เดี๋ยววิทย์พาลงข้างทาง"

"ก็ได้ค๊าบบบ"

ทำไมไม่เจอมันแค่ไม่กี่เดือนมันน่ารักขึ้นวะ หลงมันจะตายอยู่แล้ว

หลังจากทั้งสองคนหาของกินจนอิ่มก็พากันกลับหอ กลับมาอาบน้ำ เตรียมตัวนอนเพราะทั้งคู่มีเรียนแต่เช้า

เช้าวันต่อมา

ตี๊ดด...ตี๊ดดดด..

"ไอ้กายตื่น...มึงมีเรียนไม่ใช่หรอ"

ผมพยายามปลุกคนขี้เทรา แต่ไม่เป็นผล เลยกล้มหน้ามองหน้าอีกฝ่ายตอนหลับ...พอได้เวลาที่อีกฝ่ายชอบตื่นพอดิบพอดี อีกฝ่ายก็ลืมตาขึ้น สายตาเราประสานกัน ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าในสายตามัน เหมือนมีอะไรบางอย่างอยากจะบอก อยากจะพูด แต่ไม่กล้า

"โอ้ยย" [ร้องพร้อมกัน]

"มึงมาทำอะไรที่เตียงกูเนี่ย"

อะผมลืมบอกจริงๆแล้วห้องที่ผมอยู่เป็นห้องพิเศษที่เป็นเตียงคู่ ส่วนห้องอื่นเป็นเตียงสองชั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมห้องผมเป็นเตียงคู่ แต่ได้ยินรุ่นพี่ที่เคยอยู่ที่นี่บอกว่า......

"เงียบทำไมอะ...หรือคิดจะทำอะไร คราวนี้กูโกรธมึงจริงๆนะ"

ผมทำหน้าทำตากวนตีนใส่มันแทนคำตอบ

"โอ้ยยย...กูแค่มาปลุกมึงอะตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ไปเรียน" โหมันเขินแล้วรุนแรงหวะ โดนมันตีอีกแล้ว-_-

"เออรู้แล้วน่า"

กายมันรีบลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำ

ระหว่างทาง

"กาย..."

"หึ..ว่า"

"มึงรู้ตำนานห้องเตียงคู่เปล่าวะ"

"ห้องเราอะนะ"

"ใช่...เคยได้ยินพวกรุ่นพี่ที่เคยอยู่มาก่อนเล่ามาว่า ที่ห้องนั้นมีผีคู่รักด้วยแหละ" ผมก็แกล้งมันเล่นไปงั้นแหละที่จริงไม่มีอะไรหรอกแค่พี่ภัทรมันรู้ว่าผมชอบนอนที่กว้างๆเลยบอกให้เจ้าของหอทำให้ใหม่มั้ง

"ตำนานอะไรของมึง....เพ้อเจ้อ"

"คืนนี้อย่ากลัวจนนอนไม่หลับละกัน"

"เออ...หลับแน่..หลับสนิทด้วย" ตอนนี้มันทำท่ากล้าๆกลัวๆ ผมมองแล้วมันน่าแกล้งสุดๆ ทำให้ผมหยุดยิ้มไม่ได้

"กายนี่มึงเรียนคณะไหนอะ"

"เศรษฐศาสตร์"

"อ่องั้นจอดที่คณะมึงเลยเดี๋ยวกูเดินมาเองใกล้ๆ" ที่จริงอยู่คนล่ะฝั่งเลยตังหาก แต่ผมอยากเท่ไง เดี๋ยวเดินมาเองแค่นี้จิ๊บๆ ละแล้วมันก็เลี้ยวมาส่งผมแทนซะงั้น...

"ใกล้...ใกล้มากกเดินมาไม่ขาลากตายรึไง.....ละมึงยิ้มอะไรของมึง" มันทำหน้าทำตาซะเหมือนกลัวผมเดินไม่ไหวอย่างนั้น แต่ก็จริงมันไกลมากแต่ผมอยากเท่ไง

"แค่ห่างกันคนละฝั่งมหาลัยเองใกล้ๆ"

"ใกล้...โอเค เดี๋ยววันนี้เรียนเสร็จก็เดินไปคณะกูนะ กลับพร้อมกัน" ซะงั้น....

"ได้...แต่อย่าลืมเลิกบล็อกไลน์ให้ด้วยนะ" ผมพูดจบก็เดินลงมาจากรถมันไม่ตอบอะไรรอให้ผมเดินออกจากรถแล้วมันก็ขับออกไป...

"ไงวิทย์"

"ไงไอ้บูท" ทำไมต้องมาเจอมันแต่เช้าเนี่ยยย....เออลืมไปมันเรียนคณะเดียวกับผมนี่หว่า-_-

"มึงมากะใครอะ"

"ก็...."

"ไอ้กายใช่ป่ะ"

"รู้ได้ไง....." เอ้างงไปสิครับ ในเมื่อมันก็เห็นอยู่ว่าผมกับไอ้กายยังทะเลาะกันอยู่ เพราะผมยังไม่ได้อัพเดทอะไรให้มันฟังเลย มันมีญานทิพย์หรอวะ

"ก็มันทักมาบอกกูอยู่ว่าคนที่แม่มันให้อยู่ด้วยคือมึง" ในระหว่างที่ผมทำหน้างงๆอยู่ก็มีเด็กหนุ่มหน้าตาดูจะซื่อๆตัวเล็ก ผิดขาว หน้าเนียน แต่แอบมีความเป็นเด็กเรียนสูงมากกกเดินเข้ามา

"อ่าวกิตมาแล้วหรอ" ไอ่บูทมันก็เลยเเนะนำให้รู้จัก

"ไอ่วิทย์นี่กิตเพื่อนใหม่ที่รู้จักเมื่อวาน"

"ไหนบอกจะไปหาสาวนิเทศ..ทำไมได้เพื่อนมาวะ"

"ก็..."

"บูท"

ในระหว่างที่ผมกับลังแซวไอ้บูทอยู่ จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงเสียงใหญ่ๆเหมือนผู้ชาย แต่ยังคงรู้ว่าเป็นผู้หญิงอยู่ ผมเลยหันหลังมองตามเสียงนั้น พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ออกจะดูเถื่อนๆหน่อย แค่มองหน้าก็รู้เลยว่า..ที่บ้านทำอาชีพเดียวกับไอ้พี่ภัทรแน่..

"นี่เมย์เพื่อนอีกคน" ห่ะ หน้าตาโคตรโหดชื่อเมย์... ผมเลยอึ้งไปสักพัก

"มองอะไร...เรียนก่อนมั้ยเมื่อกี้เดินผ่านอาจารณ์มา"

"เคร/ได้/อืม"

เรียนเสร็จ

หลังจากที่ผมและเพื่อนใหม่ได้ทำความรู้จักกันบ้างแล้วก็เลยชวนกันเริ่มหาอะไรทำเพื่อทำความรู้จักกันให้มากขึ้น

โรงอาหาร

"พวกมึง!!" เมย์มันเรียกซะคนมองทั้งโรงอาหารเลย ผมนี่ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน แต่บูทกับกิตก็ไม่ต่างกัน

"ก็มึงบอกเองไม่ใช่หรอให้สนิทๆกันไว้"

"ก็มันเสียงดังเกิน คนมองทั้งโรงอาหารเเล้วมั้งเนี่ย!!..อยู่กันแค่นี้เบาๆก็ได้มั้ง" ไอ้บูทมันตอบกลับอย่างไว เมย์มันทำหน้าไม่พอใจ ผมเลยเอ่ยทักขึ้น

"เออๆเปลี่ยนเรื่องดีกว่า...แล้วเมย์กับกิตไปรู้จักกับบูทมันได้ไง"

"ก็..."

ย้อน

ต่อจากที่แยกกับวิทย์ หลังจากวิทย์ตามกายไป

~boot~

"พวกมันนี่โงกันทั้งสองคนเลยหรอวะ...อีกคนก็กลัวทำอีกคนโกรธ อีกคนก็กลัวอีกคนไม่ให้อภัย หนักใจกูจริงๆ"

"นี่..นายยืนบ่นอะไรคนเดียว"

"ก็...บ่นเรื่องไอ้เพื่อนเวรสองคนนั้นไง...เอ่อ..ขอโทษครับนึกว่าเพื่อน" ผมเผลอหลุดปากไปซะได้ ว่าแต่นี่ใครวะทำไมรู้สึกมองหน้าพร้อมหาเรื่องตลอดเวลา

"ม..มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ"

"อ๋อ..พอดีหลงทางอะค่ะ พอจะรู้มั้ยคะว่าคณะรัฐศาสตร์ไปทางไหน"

"คณะเดียวกันเลย...มาสนิทกันไว้ดีกว่าครับ" ผมมองหน้าแล้วน่าจะเอามาเป็นพวกได้เลยรองชวนมาซักหน่อยยังไงที่บ้านผมก็พอมีธุรกิจสีเทาเหมือนกัน ผู้หญิงหน้าโหดๆแบบนี้แหละ ผมชอบ

"ก็ได้ค่ะ" เย้นางตอบรับแล้ว

"แล้วสรุปคณะรัฐศาสตร์ไปทางไหนคะ"

"เอ่อ...ตามผมมาเลยครับ"

ระหว่างทาง

"ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ..เราชื่อบูทนะ"

"บูท...ที่เหมือนรองเท้าบูทป่ะ ฮ่าฮ่า"

โอ้ยยยยผมละเกลียดจริงๆทำไมให้ผมชื่อบูทเนี่ยยยชีวิตจะบรรลัยอยู่แล้ว อายชื่อโว้ยยยยแม่ง เเซวนักเดี๋ยวปล่อยให้เดินไปเองเลย แล้วก็ไปหลีสาวต่อ

"ทำหน้าแบบนั้น..ความหมายถูกใช้ป่ะ"

"มั้ง"

"เอ้า..55 เราชื่อเมย์นะ"

"ชื่อช่างไม่เหมาะกับหน้าตาเลย...แบ่ร!!"

เอาคืนซะบ้าง ทีหลังจะได้ไม่ต้อวมาล้อชื่อผม

"บูท..ระวัง!!!"

โคล่ม!!

"อะ...เรา..ข..ขอโทษ..ร..เรา..ไม่ได้ตั้งใจนะ"

โหไอ่นี่เดินมาชนแล้วบอกไม่ได้ตั้งใจ ว่าแต่มันก็น่ารักดีนะเนี่ย!! ทำท่าท่างกลัวๆด้วยน่าแกล้งสุดๆ เเต่จะว่าไป สเปกไอ้วิทย์เลยนะเนี่ย.. ผมมองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางยิ้มเลศนัย

"ไม่เป็นไรครับ" พูดจบผมก็ลุกขึ้นปัดเสื้อผ้านิดหน่อยแล้วก็ยื่นมือไปให้อีกฝ่ายจับอย่างสุภาพบุรุษ มันจะได้คิดว่าผมหล่อ 555

"บูทเจ็บมั้ย" ขัดกูจริงยะมึงเนี่ย

"ไม่อะ..ไม่เป็นไร"

"ว่าแต่นายเป็นไรรึเปล่า"

"ม..ไม่ครับ"

"เรียนคณะรัฐศาสตร์เหมือนกันใช่มั้ย"

"ค...ครับ"

"ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้...มั้ง" จริงๆแล้วมันไม่น่ากลัวผมนะแต่....กลัวเมย์มากกว่าหน้าตาโหดเกิ้นนผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้

"..."

"แล้วนายชื่ออะไร"

"กิตครับ"

"ไม่ต้องครับก็ได้...กันเองไปเลยยังไงก็เพื่อนกันอยู่แล้ว"

"โอเค"

"กูชื่อบูทนะ ส่วนนี่เมย์"

"ต้องขอโทษอีกครั้งนะครับสำหรับเรื่องเมื่อกี้"

"โอ้ยยยยก็บอกไม่ต้องครับไง" ไอ้เมย์เอ่ยขึ้นทำเสียงไม่พอใจ แต่ทำอย่างนั้นอีกฝ่ายยิ่งกลัว

"เออ...เอาเถอะ ไปรายงานตัวได้ละเมย์"

ปัจจุบัน

~vit~

"โห..มึงจะเล่าละเอียดไปไหนห่ะ" มันเล่าซะเห็นภาพยังกะอยู่ตรงนั้นด้วยเลย เมย์เลยเปลี่ยนเรื่อง

"คืนนี้ไปกินเหล้ากันฉลองกูได้เพื่อนใหม่"

"ดึกป่ะ กูโดนห้ามเที่ยวเกิน4ทุ่มด้วยสิ่"

"มึงอยู่หอในหรอ ห้ามเที่ยวอะไรของมึง555"

เมย์มันหัวเราะใส่ผมดังลั่นเลย มันช่างไม่รู้อะไรซะแล้ว "เปล่า..เมียมันคุม"

"ไอ้เชี่ยบูท..มึงอยากมีปากไว้แดกข้าวมั้ย...ขำเชี่ยไร สัดบูท"

"กลัวแล้วค๊าบบ" ไอ่นี่น่าจะโดนสักที

"สวยป่ะ..น่ารักป่ะ.."

"เมย์อย่าไปเชื่อไอ่บูทมันพูดไปงั้น...เพราะสถานะยังเป็นเเค่เพื่อน"

"อนาคตก็ไม่แน่นะมึง" ก็จริงของมัน ยังไงตอนนี้ก็ดีกันแล้วถึงยังรู้สึกไม่100%แต่ก็ดีกว่าเมื่อก่อนแหละ

"สู้ๆนะ เราเป็นกำลังใจให้" เสียงกิตผู้นั่งเงียบมาตั้งนานก็เอ่ยขึ้น

"ขอบคุณนะ"

"จะดึงดราม่ากันทำไมวะ สรุปวันนี้ไปนะเจอกัน2ทุ่ม"

ตัดจบงี้เลยหรอวะ เมย์ก็แสบใช่เล่นเลยนะเนี่ย

@กาย กาย : เรียนเสร็จยัง

@วิทยาศาสตร์ : เสร็จแล้วค๊าบอยู่โรงอาหาร

@กาย กาย : เดี๋ยวไปรับ

@วิทยาศาสตร์ : ไหนบอกให้เดินไป

@กาย กาย : หรืออยากเดินมาจริงๆ

"คุยอะไรกับใครอะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะวิทย์"

เมย์เอ่ยขึ้น

"คงจะ เพื่****อน มันแหละ"

"คนที่พูดถึงเมื่อกี้อะนะ"

@กาย กาย :ถึงแล้ว

@วิทยาศาสตร์ : เห็นแล้วเดี๋ยวไปหา

"หึ้ยยย น่ารักว่ะ...จีบได้ป่ะ"เมย์มันพูดขึ้นมา ผมสตั้นไปสักพัก

"หยุดเลย!!...ของเพื่อน"

ไอ้บูทรีบห้ามอย่างไว

"ก็...ถ้ามึงยังเป็นแค่เพื่อนอยู่กูก็มีสิทธิ..." เอ้าแย่งกูซะงั้น

"แฟนวิทย์เป็นผู้ชายหรอครับ" กิตเอ่ยขึ้นมาทำสีหน้าสงสัย

"ก็ผู้ชาย...แหละ..ถือโอกาสบอกเลยละกันว่ากูเป็นเกย์ จบ..ไม่ต้องถาม ไปก่อนละ..บาย...อยู่นานเดี๋ยวโดนแย่ง"

ผมเดินมาโดยไม่ให้มันเอ่ยถามอะไรผมอีก แต่ก็พลางได้ยินเสียงบูทกับเมย์ทะเลาะกันอีก มันคู่กัดกันจริงๆ

ผมเดินขึ้นรถกายมาแล้วจ้องหน้ามันแล้วหาคำตอบกับว่า ไหนบอกให้เดินไปหา อยู่ดีๆบอกให้ไปรับ งงเลยทีนี้ หรือมันมีอะไรไม่อยากให้เรารู้วะ

"จะจ้องอีกนานมั้ย"

"ก็มึงน่ารักอะ"

"ก็ปกติ" พูดจบก็หันหน้าหนี

"เย็นนี้กินไรดี"

อุ้ยยยมันถามผมด้วย ผมควรเขินเปล่าวะ555

"ไม่กินอะเดี๋ยวคืนนี้จะไปดื่มกับเพื่อน"

"พวกไอ้บูทอะนะ" นั่น..มันยังติดต่อกันจริงด้วย

"ใช่...ว่าจะไปฉลองกับเพื่อนใหม่หน่อยไปด้วยกันป่ะ"

อย่าตอบไปนะ เดี๋ยวเมย์จะเอามึงจากกู

"ไม่อะ....จะอ่านหนังสือ ละกลับกี่โมง " โล่งงงไปที

"ไม่เกิน4ทุ่ม...ถามทำไมหรือถ้าเกินจะโทรบอกพ่อกู"

"เปล่า....เดี๋ยวไปส่ง" เอ้าาา

เวลา2ทุ่ม ณ พับดังแห่งหนึ่ง

"มาๆพวกมึงนั่งๆ" ไอ้เมย์เรียกให้ไปที่โต๊ะ จะว่าไปแล้ว ที่นี่มันก็หรูใช้ได้เลยนะเนี่ย หรูพอๆกับพับพี่ภัทรมันเลย

"โห!! หรูชิปหายจะเลี้ยงจริงหรอวะ รวยขนาดไหนว่ะเนี่ย"

" ก็ไม่แพ้วิทย์หรอกน่า" เอ๊ะ!!มันรู้ได้ไงก่อนว่าบ้านผมก็รวย สงสัยไอ้บูทคงจะเล่าให้ฟังมั้ง

"วิทย์...มื่อกี้ใครมาส่งมึงอะ"รู้อยู่แล้วยังจะถามอีก

หลังจากที่นั่งกินกันไปนั่งคุยกันไปสักพักเมย์ก็เอ่ยขึ้น

"เล่นเกมกันป่ะ"

"เกมอะไรหรอเมย์" ตั้งแต่เข้ามาก็เพิ่งได้ยินไอ้กิตพูด มันจะเงียบไปไหน หรือกลัวอะไรหรือเปล่า..

"เกมกระชับความสัมพันธ์"

"ละมันเกมไรวะ สายตามองมาแบบนี้อย่าบอกว่าเกมคิงอะ" บูทเหมือนจะทายถูกเลยเพราะผมกฌคิดเหมือนกัน

"เปล่า....แต่ก็คล้ายๆกัน แต่เปลี่ยนจากคนที่ได้เป็นคิงสั่งใครก็ได้ เปลี่ยนเป็นคนที่ได้เป็นคิงจะโดนคนอื่นถามแทน ถ้าไม่ตอบ หมดแก้วจร้าา"

"หึ้ยยย..น่าสนุก" ไอ้บูททำท่าทำทางสนใจใหญ่ แต่พอหันไปมองอีกคนกลับพบว่า กลัวจนตัวสั่นไปหมด

"กิตเป็นไรเปล่า ทำไมสั่นแบบนั้น หนาวหรอ"

"ป...เปล่า"

"หรือไม่อยากเล่น...เอ่าน่ากระชับความสัมพันธ์"

ละเมย์มันก็เดินไปหยิบไพ่มา แล้ววางไว้บนโต๊ะเอามือสลับกันไปมา ล่ะมันก็ให้เลือกว่าเอาอันไหน

"กูขออัน3"

"เรา1"

"2"

"งั้นกู4...เปิดพร้อมกัน"

"ใครได้คิง"ไอ้เมย์เอ่ยขึ้น

"ก...กู" ละแล้วมันก็ตกไปอยู่ที่กิต

"ใครแต้มน้อยสุดถามก่อน"

"กูได้2แต้มมีใครน้อยกว่ากูมั้ย"ไอ้บูทมันถามทั่วกลุ่มทุก ผมเลยส่ายหน้า

"บูทถามก่อนเลย"

"งั้นถามละนะ....เอ่อมีแฟนยัง"

"เรายังไม่มีแฟน"

"น่ารักงี้ไม่มีแฟน มาเป็นเเฟนเราได้นะกิต" เมย์รีบอย่างลุกจีบอย่างวัยแต่กิตก็ไม่สนใจ

"ต่อไปกู"

"วิทย์รีบถามเลย..กูก็อยากถามแล้วเหมือนกันนะ"

ดีแล้วที่ไอ้กายไม่มา ไม่งั้นผมว่า ไม่รอดจากไอ้เมย์แน่ๆ

"เออ...งั้นถามว่า กิตกลัวอะไร"

มันไม่ตอบกลับยกแก้วดื่มซะงั้น ผมเริ่มห่วงมันแล้วสิ

"ตากูล่ะ....จีบได้ป่ะ"

"โอ้ยยยอีเมย์ มึงก็จะจีบกิตมันอย่างเดียวเลยนะ มึงไม่จีบกูบ้างอ่อ กูออกจะน่ารัก "บูทมันทำท่าเอามือหยิกแก้มทำ แอ๊บเเบ้ว แต่มันไม่ได้ดูสารรูปหน้ามันเลย

"หยุดเลยมึงอะ..น่าเกลียดมากกว่าน่ารักอีก"

ล่ะเมย์กับบูทมันก็เถียงกันไปเถียงกันมาไม่หยุด ผมเลยขอตัวไปห้องน้ำก่อน

"กูไปห้องน้ำก่อนนะ"

ระหว่างที่วิทย์ไม่อยู่

"ตามแผนเลยเจ้"

"ใครเจ้มึง"

"แผนอะไรกันหรอ "

"ไพ่ไหนคิงมึงจำไว้เลยเมย์ "

"อันนี้ อันนี้"

"กิตหยิบแก้วิทย์มาดิ้"

"อะนี่...ใส่ยาหรอ"

"อือ..จะแกล้งมันต่อ"

"เรา..ไม่เกี่ยวนะ"

"เอากลับไปที่เดิม วิทย์จะมาล่ะ"

ผมกลับมาจากห้องน้ำพวกแม่งก็ไม่หยุดทะเลาะกันอีกผมเลยรีบขัด

"อะเริ่มใหม่ได้แล้วจะสี่ทุ่มละกูคงจะต้องกลับล่ะ"

"ได้ๆ" ละเมย์มันก็ทำเหมือนเดิม

"รอบนี้ขออัน4"

"เรา2"

"วิทย์มึงไม่ต้องเลือกเพราะกูเอา1ล่ะ"

"ใครได้คิง..."

"กู"

"งั้นกูคนแรกอีกแล้ว....ไอ้วิทย์..วันนั้นเด็ดปะวะ" ผมรีบยกแก้วดื่มอย่างไว

"พูดเชี่ยไรเนี่ย!!...กูว่ามันเมาล่ะกลับเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเรียนไม่ได้ กูก็มึนๆละด้วย" หนีก่อนดิ้ครับรอไร

"มึงจะหนีหรอวิทย์...."

"อะไรเด็ดหรอ"

"ไม่มีอะไรหรอกกิต คิดมาก" กิตมันก็ซื่อเกิน เรียนเก่งนะแต่แบบ มึงตกวิชาสุขศึกษารึไง

"กูไปล่ะจะ4ทุ่มล่ะ บาย" ผมรีบวิ่งออกมาด้วยความเร็ว

@กาย กาย : ถึงแล้วนะ

ผมเดินขึ้นรถอย่างไว

"ทำไมรถมันร้อนอย่างนี้วะ"

"ก็เปิดแอร์แล้วนี่"

สงสัยร้อนเพราะวิ่งมาเมื่อกี้แน่เลย ช่างมัน

บนรถตอนนี้วิทย์เริ่มร้อนไปทั่วร่างกายแต่เจ้าตัวก็ยังคงทนอยู่เลยนึกประโยคของบูทขึ้น

"ไอ้วิทย์วันนั้นแม่งเด็ดป่ะวะ"

"เด็ดปะวะ...อะหรือว่าในเหล้ามี.." ไอ้เพื่อนเวร ไอ้ส้นตีนบูท มึงทำไรเนี่ย กูว่าแลเวทำไมเมื่อกี้มันแปลกๆกัที่ไหนได้ วางยากู พรุ่งนี้กูจะไปซัดให้ วิทย์มึงต้องอดทนไว้นะ อดทนไว้

ถึงหอ

"เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะ"

"..."

จะทนไม่ไหวแล้ว โว้ยย ต้องเข้าห้องน้ำให้ทัน

~gay~

..ตามแผนสินะ

@ กาย กาย : บูทช่วยหน่อย เอาเหมือนวันนั้นเลย

@บูททท : เอาจริงหรอวะ

@ กาย กาย : ขอพิสูจน์อะไรหน่อยนึง

@บูททท : มันรู้กูโดนหูชาแน่...แต่เพื่อพวกมึง กูทำได้

เรื่องที่ผมจะพิสูจน์คือ..ผมชอบผู้ชายหรือเปล่า ผมเป็นเกย์มั้ย หรือผมควรรู้สึกชอบมันมั้ย ผมควรจะทำยังไงกับความรู้สึกดี ในตลอดระยะเวลาสองเดือนที่ไม่ติดต่อมันเลย คือผมพยายามคิดอยู่ว่าจะเอายังไงต่อไปดี ที่ทำให้ไม่ต้องเสียเพื่อนอย่างมันไป แล้วแฟร์ๆกันทั้งสองฝ่าย เลยตัดสินใจคบกับผู้ชายคนนึง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรจึงเลิกกันไป พอพ่อพูดเรื่องวิทย์ขึ้นมาอีกที ผมก็นึกได้ว่ายังไงเราก็ต้องเจอกันอยู่ดีที่มหาลัย ผมไม่รู้จะเริ่มไปเจอหน้ามันยังไงดี แต่..มันบังเอิญกว่านั้นอีกที่อยู่ดีๆพี่ภัทรก็เดินเข้ามาบ้านคุยกับแม่อะไรสักอย่างแล้วก็ออกไป แม่เลยบอกว่าเดี๋ยวพี่ภัทรจะฝากเพื่อนให้ไปอยู่ด้วยคนนึง ให้ผมช่วยดูแลเค้าให้หน่อยก็เลยตกลงไปอย่างไวเพราะรู้เลยว่าเป็นใคร พอเจอมันอีกครั้งผมก็ทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ แต่ก็พยายามปกติที่สุด และแล้วในที่สุดผมก็จะได้พิสูจน์สักทีว่า....สรุปแล้วคำตอบของทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นมันคืออะไร ว่าแต่...วิ่งไปด่วนขนาดนี้สงสัยยาคงแรงจริง รีบขึ้นไปดีกว่า เดี๋ยวทนไม่ไหวกันพอดี

"กายช่วยกูด้วย กูไม่ไหวแล้ว"

"ช่วยอะไร" ต้องทำเป็นไม่รู้ เราไม่รู้เรื่อง

"กูโดนยา..."

มันพูดยังไม่จบ แต่ดึงมือผมอย่างเเรงแล้วโยนผมขึ้นไปบนเตียงขอบอกเลยว่าถึงเตียงจะนุ่มยังไงก็เจ็บอยู่ดี แล้วมันก็เลื่อนเตียงมาชิดกัน

"มึงจะทำอะไรอะวิทย์...มึงจะทำอะไรกู" ผมกูพูดไปงั้นแหละ ก็รู้อยู่แล้วว่าจะให้มันทำอะไร เพราะต้องแกล้งไม่รู้เรื่องต่อไป

"ช่วยกูก่อนนเสร็จแล้วจะบอก"

"อือ.." ตามแผน ปากของเราค่อยๆบดกันไปมาจนผมสัมผัสถึงความต้องการของมันที่ล้นทะลักออกมาไม่หยุด

มันค่อยๆเลื่อนลิมฝีปากลงมาที่คอของผม เลื่อยๆ

พร้อมมือที่เเกะกระดุมออกอย่ารวดเร็ว วิทย์ไม่ทนอีกแล้วด้วยฤทธิ์ของยา ความที่ต้องการมากจึงปลดเข็มขัดถอดกากางตัวเองเอาสิ่งนั้นของมันออกมา แล้วเอื้อมมือไปหยิบเจลในกระเป๋าเดินทางมันเมื่อวาน แล้วบีบเจลเย็นๆลงส่วนนั้นของมัน แล้วดึงกางเกงของผมลง แล้วจับขาผมยกขึ้น เอาเจลป้ายไปที่รูของผม ทำให้รู้สึกถึงความเย็น "อะ.." มันเริ่มเอานิ้วสอดเข้าไปทำให้ผมเริ่มรู้สึกเสียววาบๆบริเวรท้องน้อยขึ้นมาทันที พอได้ที่มันก็เอาสิ่งนั้นของมันสอดเข้าไปจนมิด

"อะ..อ๊ากก..วิทย์ เบาๆ" ความรู้สึกมีของอุ่นๆสอดแทรกเข้าไปในตัวมันก็ดีเหมือนกันนะแต่....

"อึก..อ่าส์ โคตรดี" ไม่ดีละจุก "อึก"

"อะอ๊า..วิทย์...มัน..จ..เจ็บ...เบาๆหน่อย" ผมว่ามันเริ่มไม่เข้าใจภาษาคนละแหละพอบอกให้เบาๆดันแรงกว่าเดิมอีกจนผมว่าผมเริ่มรู้สึกควบคุมร่างกายตัวเองไม่ค่อยได้

เพราะมันดีย์กว่าที่ผมคิดไว้อีก เลยร่างกายขยับไปพร้อมมันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

"อ่าส์~" ผมว่ามันคงจะรู้สึกแปลกใจแหละที่ผมดันตัวเข้าไปพร้อมๆกับมัน

"จะเสร็จเเล้ว~อืม~~" เสียงของเราเริ่มประสานกันจนแทบแยกไม่ออกแล้วว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร

"ตับ ตับ ตับ"

"อ่าส์" พอมันเสร็จไม่รอช้ามันเอาของมันออกจากตัวผมแล้วแหกขาผมออกแล้วก้มลงมา อมของผม ผมยอมรับเลยว่า มันดีย์จริงๆ ดีจนผมคางไม่หยุด

"อะ..อื้อ.." ผมสัมผัสได้ว่าคำคืนนี้ยังคงอีกยาว........

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***