เจอซาสึเกะ

" คุณเเม่ของพวกเราชื่อ อุจิฮะ นารูโตะ "สามเเฝดตอบพร้อมกัน

จากนั้นซาสึเกะที่ได้ยินชื่อเเม่ของเด็กๆทั้งสามคนคือนารูโตะซาสึเกะจึงยื่นอึ้งไปชั่วขณะจากนั้นก็อุทานออกมา

" นารูโตะ!!! "ซาสึเกะอุทานเสียงดัง ไม่ใช่เพราะเขาตกใจเเต่เพราะดีใจ ที่เด็กทั้งสามคือลูกของเขา

" ลูกของฉัน "ซาสึเกะก้มลงกอดเด็กๆทั้งสาม

" ลูกซาสึเกะ!!! "คารินกับซุยเงสึเเละจูโกะตกใจ

" เด็กๆ รอแม่นานมั๊ยจ๊ะ อ๊ะ.....? "นารูโตะเดินออกมาจากป่าทึบก็ถึงกับตกใจ

" นะ...นารูโตะ "ซาสึเกะที่หันไปมองก็ตกใจเช่นกัน

" ซาสึเกะ...ซาสึเกะใช่มั๊ย "นารูโตะพูดชื่อซาสึเกะซ้ำไปมาเเล้ววิ่งเข้าไปกอดซาสึเกะด้วยความดีใจ

" นารูโตะ นายจริงๆ "ซาสึเกะกอดนารูโตะเเล้วซบหน้าเข้าหาไหล่บางของนารูโตะ

" ฮือๆๆๆๆไม่ต้องหาเเล้ว ไม่ต้องรอแล้วใช่มั๊ย จากนี้นายห้ามทิ้งฉันเเละลูกไปอีกนะ "นารูโตะถามซาสึเกะด้วยความรักที่กลัวคนรักจะหายไปอีก

" ใช่ ไม่ต้องรอแล้ว ฉันกลับมาเเล้วเเละจากนี้ไปจะไม่ทิ้งนายกับลูกไปอีกแล้ว "ซาสึเกะก้มจูบหน้าผากนารูโตะเบาๆก่อนที่จะกอดอีกครั้ง

" ซารุกะ นาสุเกะ นารูโกะ ไม่อยากกอดคุณพ่อหรอ "นารูโตะเรียกเด็กที่ยืนดูพวกเขาทั้งคู่กำลังกอดกัน

" ฮึก...คุณพ่อ~ "ซารุกะ/นาสุเกะ/นารูโกะ วิ่งเข้ากอดซาสึเกะด้วยความคิดถึง

" คุณพ่อของพวกเราจริงๆใช่มั๊ยคะ "นารูโกะที่กอดอยู่ซาสึเกะถามขึ้น

" ครับ พ่อเองนะลูกสาวของพ่อนี่น่ารักมากจริงๆหน้าเหมือนใครบางคนตอนเด็กๆเลย "ซาสึเกะลูบหัวลูกสาว

" หน้าเหมือนใครหรอคะ "นารูโกะถาม

"........"ซาสึเกะเหลือบไปมองนารูโตะที่ยืนอยู่

" หนูรู้เเล้วค่ะ หน้าเหมือนคุณเเม่ใช่มั๊ยคะ "นารูโกะยิ้ม

" ใช่เเล้วล่ะ "ซาสึเกะตอบ

" พ่อครับผมมีเรื่องอยากถามพ่อตั้งหลายอย่างเเหนะ "นาสุเกะพูดขณะกอดซาสึเกะอยู่

" ผมอยากให้พ่อสอนวิชาของอุจิฮะให้ "ซารุกะพูด

" อืม...ไว้เรากลับโคโนฮะพ่อจะจะตอบคำถามเเละสอนวิชาให้นะ "ซาสึเกะกอดลูกๆทั้งสาม

" การมีครอบครัวนี่ดูมีความสุขจังนะ "คารินพูดขึ้น

" อยากมีมั๊ยล่ะคาริน ฉันยินดีสร้างให้เธอ "ซุยเงสึพูดเเล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้คาริน

" ไปเถอะ "ซาสึเกะพูด

" ไปไหนล่ะ "ซุยเงสึที่คุยกับคารินเสร็จก็หันมาถาม

" โคโนฮะไง "ซาสึเกะว่าแล้วเดินนำโดยมีนารูโตะเดินเคีนงข้าง เเละเด็กๆที่วิ่งนำหน้าตลอดทาง

" ฮิๆ "นารูโตะหัวเราะระหว่างเดินทางกลับ

" อารมณ์ดีจังนะ นารูโตะ "ซาสึเกะเเซว

" ก็ฉันดีใจนี่ที่นายกลับมาเเล้วเราทั้งห้าก็จะได้อยู่ด้วยกัน ตลอดเวลาเด็กๆไม่เคยได้รับความรักจากพ่อเต็มๆ ทุกครั้งที่เด็กๆถามว่าเมื่อไหร่คุณพ่อจะมา ฉันนี่เเทบพูดไม่ออกเลย "นารูโตะว่าเเล้วยิ้มกลบเกลื่อนความเศร้า

" ขอโทษนะ ฉันมันคงจะเป็นพ่อที่ไม่เอาไหนเลย "ซาสึเกะว่าเเล้วก้มหน้าลง

" มันไม่ใช่ความผิดของนาย ตอนนั้นมันไม่มีทางเลือกนายจึงต้องไปเเต่เด็กๆเค้าดีใจนะที่นายกลับมานายไม่ต้องโทษตัวเองหรอก"นารูโตะพูดเเล้วยิ้มหวาน

" อืม...ว่าเเต่นี่ก็ 12 ปีเเล้วพวกเด็กๆก็เป็นเกะนินกันเเล้ว เเล้วใครเป็นครูประจำกลุ่มพวกเขาล่ะ "ซาสึเกะถาม

" ฉันเองเเหละครูประจำกลุ่ม "นารูโตะตอบเเล้วยิ้มอย่างภูมิใจ

" เเล้วเด็กๆนี่นิสัยยังไงบ้าง "ซาสึเกะถามต่อ

" ซารุกะ นี่ว่ายังไงดีล่ะ เหมือนนายทุกอย่าง เย็นชากับคนที่ไม่รู้จักถ้ารู้จักดีก็จะหลุดๆเหมือนฉัน รักพี่น้อง ชอบขัด กวนโมโห เรียนเก่ง "นารูโตะเหลือบไปมองซาสึเกะระหว่างพูด

" ส่วนอีดคนไม่ต้องคิดให้มากเหมือนฉันทุกอย่างตอนเด็กๆอ่ะนะ ซนๆ บ้าๆ พูดมาก เเหกกฎ เเต่ก็มุ่งมั่นที่จะทำอะไรเเล้วไม่เคยกลับคำพูด อารมณ์ดี "นารูโตะยิ้มแห้งๆเวลาพูดนิสัยนาสุเกะที่เหมือนตัวเขามากมาย

" เเล้วลูกสาวเราล่ะ "ซาสึเกะยิ้มเเล้วถามถึงลูกคนสุดท้าย

" นารูโกะ นิสัยของเธอเเบ่งจากเราครึ่งต่อครึ่งที่เหมือนนายก็ หลุดๆ ชอบขัด เรียนเก่ง เย็นชากับคนที่ไม่รู้จักเเต่ถ้ารู้จักก็จะหลุดๆเหมือนฉันส่วนที่เหมือนฉันก็ทางด้านอารมณ์ เเหกกฎบ้างก็มีนะ มุ่งมั่น เเต่ฉันให้อยู่กับป้าสึนาเดะนานไปหน่อยเลยกลายเป็นพวกเเรงช้างอ่ะนะ "นารูโตะยิ้มๆ

" ก็ลูกเรานี่นะ ฉันน่ะมีคำถามตั้งมากมายที่เก็บมาตลอด 12 ปีอยากจะถามนายเยอะเลย "ซาสึเกะพูดเเล้วจะมือนารูโตะ

" ฉันจะตอบนายให้หมดเลย ไว้เรากลับโคโนฮะเเล้วกลับบ้านของเราก่อนนะ "นารูโตะหันไปยิ้มให้ซาสึเกะ

ตู้ม!ๆๆๆ

นารูโตะกับซาสึเกะหันไปมองพร้อมกัน

" ซารุกะนายจะแกล้งฉันรึไงฮะ "นาสุเกะโวยวายเมื่อโดนคาถาน้ำเข้าจนเปียก

" ฉันไม่ได้เเกล้ง ก็นายมาขวางฉันเอง "ซารุกะตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย

" จะประลองรึไง "นาสุเกะท้า

" คิดฉันกลัวหรอ "ซารุกะพูด

" ย๊ากกกกกกกก "

" พี่ๆหยุดกันได้เเล้วจะทะเลาะกันไปถึงไหน "นารูโกะเดินเข้ามาขวาง

" นารูโตะ ซารุกะกับนาสุเกะเหมือนพวกเราตอนเด็กๆเลยว่ามั๊ย "ซาสึเกะหันไปหานารูโตะ

" อืม...แหะๆ "นารูโตะตอบเเล้วยิ้มนิดๆ