เริ่มออกตามหาซาสึเกะ

" เอาล่ะวันนี้เเม่จะทดสอบความสามารถในการเป็นเกะนินของพวกเรา "นารูโตะพูดเเล้วมองไปยังเด็กทั้งสาม

" แม่ครับทดสอบยังไงหรอ หวังว่าคงจะไม่ฝึกโหดน้า~ "นาสุเกะยิ้มแหย๋ๆ

" กลัวหรอ "ซารุกะเเซว

" นายนั้นเเหละกลัวเมื่อกี้ยังทำหน้าแหย๋ๆกับฉันอยู่เลย "นาสุเกะหันไปว่า

" พี่คะฟังคุณเเม่พูดก่อนสิคะ อย่าพึ่งทะเลาะกัน "นารูโกะว่า พี่ๆทั้งสองจึงหยุดอย่างรวดเร็ว

" ฮ่าๆ วันนี้น่ะเเม่จะให้พวกเราแย่งกระดิ่งสองลูกจากแม่ให้ได้ให้เวลาจนถึงเที่ยงนะถ้าเกิดว่าเเย่งไม่ได้ก็อดข้าวละกันนะ "นารูโตะพูดแล้วยิ้มหวาน

" แม่ง่า~ โหดจัง "นาสุเกะพูดเเล้วท่างอล

" แหม่ๆให้มันน้อยๆหน่อยสินาสุเกะ สมัยแม่น่ะนะยากกว่านี้ตั้งเยอะ เเต่ว่าลูกๆต้องซ่อนตัวไม่ให้เเม่หาได้ "นารูโตะพูดเเล้วจิ้มหน้าผากลูกชายตัวดีท่าเดียวกับซาสึเกะ

" ทำไมล่ะคะ "นารูโกะถาม

" ก็ถ้าแม่จับได้ แม่จะจับมัดผูกติดกับท่อนไม้ไงล่ะจ๊ะ เเล้วจะนั่งกินข้าวตรงหน้าไง "นารูโตะพูดเเล้วยิ้มร่า

" งั้นจะรออะไรอยู่ล่ะ ลุยโลด! "สิ้นคำนาสุเกะเขาก็พุ่งเข้าใส่นารูโตะทันที แต่นารูโตะจับตัวไว้ทันเเล้วล็อคเเขนทันที

" แม่ยังไม่ได้บอกเริ่มเลยนะ...เอาล่ะเริ่มได้!!! "แล้วซารุกะกับนารูโกะก็ไปซ่อนตัวเหลือแต่นาสุเกะ

" แล้วนี่ลูกจะไม่ไปซ่อนตัวหรอ "นารูโตะถามลูกชายจอมรั้น

" จะไปซ่อนทำไมกัน ลุยไปเลยจะดีกว่าเกมจะได้จบๆฮ่าๆๆ "นาสุเกะหัวเราะลั่น

" คิดดีเเล้วหรอจ๊ะ "นารูโตะแสยะยิ้มอย่างสยองใส่นาสุเกะ

" เอ่อ คะ...คิดดีเเล้วน่ะสิครับฮ่าๆๆ "นาสุเกะหัวเราะอีกครั้ง

" งั้นก็คงต้อง ลุยเเล้วล่ะมั้ง "นารูโตะพูดเเล้วนั่งลงบนหิน

" แม่!ไหนบอกว่า ต้องลุยเเล้วมั้งไง เเล้วทำไมแม่ถึงลงไปนั่งล่ะครับ "นาสุเกะถาม

" อืม...ก็เข้ามาสิ "นารูโตะพูดเเล้วกวักนิ้วเรียกลูกชายพร้อมยิ้มกวนๆ

" หน๋อย!ย๊ากกกกกกกก! "นาสุเกะตะโกนวิ่งใส่นารูโตะขณะที่ปล่อยหมัดก็โดนดีดหน้าผากจนกลิ้งถอยหลังไปไกล

" ไงไหวรึเปล่าลูกตัวน้อยของแม่ "นารูโตะยิ้มให้ลูกชายที่โดนดีดหน้าผากกลิ้งไปหลายรอบ

" แม่อ่ะ!ผมโตเเล้วนะ แล้วผมก็ต้องเก่งขึ้นให้ได้เลย "นาสุเกะพูดเเล้วพุ่งใส่นารูโตะอีกครั้ง

" ทำไมถึงอยาดเก่งขึ้นล่ะ "นารูโตะถามระหว่างดีดหน้าผากลูกอีกครั้ง

" ก็...ก็ผมน่ะ...ผมน่ะอยากจะช่วยคุณพ่อหนีจากเจ้าโอโรจิมารุนั่นที่คุณยายสึนาเดะเล่าให้ฟังไง "นาสุเกะพูดแล้วล้มลงอย่างหมดแรงก่อนที่จะหลับไป

" นาสุเกะๆ "นารูโตะวิ่งไปหาลูกชายที่กำลังหลับสนิทเพราะความเหนื่อยก่อนที่จะค่อยๆอุ้มขึ้น

" นาสุเกะ/ พี่นาสุเกะคะ "ซารุนะ นารูโกะตะโกนขึ้นพร้อมกันแล้ววิ่งไปหานาสุเกะ

" เดี๋ยวแม่จะพาพี่ไปพักก่อนนะเดี๋ยวลูกๆช่วยไปเอาน้ำมาให้เเม่ด้วยนะ "นารูโตะสั่งแล้วพานาสุเกะไปนอนและให้หัวของเด็กชายหนุนตัก

" อยากช่วยพ่อหรอ ฮึก...พ่อเค้าอยู่ที่ไหนแม่ยังไม่รู้เลย...ฮึก...เเล้วลูกจะช่วยพ่อเค้ายังไง...ฮือๆๆ "นารูโตะลูบหัวลูกชายเบาๆก่อนที่จะร้องไห้ออกมา

" คุณแม่คะ...คุณแม่ร้องไห้ทำไมหรอคะ "นารูโกะถามผู้เป็นแม่

" เอ่อ...เปล่าจ่ะไม่มีไรหรอก "นารูโตะปาดน้ำตาเเล้วรับน้ำจากลูกมา

" คุณแม่คะ ทั้งๆที่คุณพ่อรักพวกเรามากเเล้วทำไมคุณพ่อต้องไปกับเอ่อ...โอโรจิมารุล่ะคะ "นารูโกะถาม

" ก็เพราะรักพวกเรามากไงล่ะ...คุณพ่อเค้าถึงต้องไปเพื่อปกป้องพวกเรา "นารูโตะพูดเเล้วลูบหัวลูกทั้งสอง

" ไม่เห็นเข้าใจเลย ถ้ารักก็ต้องไม่ไปสิครับ "เเล้วซารุกะก็ลุกขึ้นมาพูด

" ไว้เจอพ่อเเล้วค่อยถามละกัน "นารูโตะพูดด้วยสีหน้าเศร้า

" เอาล่ะ พรุ่งนี้เราจะมาเริ่มภารกิจเลยละกันนะจ๊ะ "นารูโตะพูดขึ้น

" คุณเเม่คะ หนูหิวข้าวจังเลยค่ะ "นารูโกะพูดพร้อมเอามือกุมท้อง

" ผมก็หิวเหมือนกันครับ "ตามด้วยซารุกะ

" อยากกินอะไรกันล่ะ "นารูโตะถามลูกๆของเขา

" ไปกินเนื้อย่างกันมั๊ยคะ เพื่อเจอคุณลุงคิบะ คุณลุงชิกามารุ คุณลุงโจจิ คุณน้าซากุระ ฯ "นารูโกะร่าย

" งั้นไปกันเถอะ "แล้วพวกเค้าก็ไปร้านเนื้อย่างกัน

ร้านเนื้อย่าง

" อ้าวสามเเฝดอุจิฮะ "คิบะเอ่ยทักทายเด็กๆ

" สวัสดีครับ /ค่ะ คุณลุงคิบะ "เด็กทักกลับ

" นี่หน้าฉันแก่ขนาดนั้นเลยหรอ "คิบะหันไปถามฮินาตะกับซากุระ

" เอ่อ...ไม่หรอกจ่ะ "ฮินาตะพูดอย่างเขินอาย

" แต่ฉันว่าเกือบเเล้วล่ะ "ซากุระพูด

" นารูโตะทำไมลูกนายเรียกฉันว่าคุณลุงล่ะ "คิบะหันไปถามนารูโตะ

" อิอิ ก็คงงั้นมั้ง "นารูโตะพูดกวนๆ

ตู้ม!

จู่ๆเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นพร้อมกับบ้านที่พังทลายลง

" กรี๊ดดดดด!โอโรจิมารุบุกถล่มโคโนฮะอีกแล้ว "หญิงสาวเจ้าของบ้านที่พังร้องขึ้นพร้อมกับงูตัวใหญ่ที่โผล่ขึ้นมา

" อ่ะ...โอโรจิมารุ "นารูโตะเเละเหล่าโจนินเพื่อนๆเขาพูดขึ้น

" คุณแม่คะ เกิดอะไรขึ้น "นารูโกะเข้ากอดนารูโตะ

" ไม่มีอะไรจ่ะ แต่แม่ขอให้ลูกๆทำอะไรให้หน่อยจ่ะ "นารโตะก้มลงพูด

" ครับ/ค่ะ "

" กลับไปที่บ้านเเล้วจัดกระเป๋าเผื่อเเม่และเอาของที่สำคัญเท่านั้น ยา อาหาร เสื้อผ้า คัมภีคาถาเเล้วไปรอแม่ที่ทางเข้า "

" ครับ/ค่ะ "เด็กๆรับปากเเล้ววิ่งกลับบ้านทันที

" คิบะ ชิกามารุ "นารูโตะเรียกทั้งสองแล้ววิ่งขึ้นหลังคาบ้าน

" โอโรจิมารุ "นารูโตะตะโกน

" หึ...นารูโตะ ไม่สิตอนนี้คงต้องเรียกว่าคุณหญิงอุจิฮะสินะ "โอโรจิมารุพูดขึ้น

" คืนซาสึเกะมา "นารูโตะตะโกน

" ไม่คืนให้หรอกนะ เขาเป็นภาชนะชั้นดี "

" ซาสึเกะไม่ใช่ภาชนะของนายคืนเขามา "

" ไม่มีวัน "แล้วนารูโตะก็เริ่มโจมตีโอโรจิมารุทันที จนจักระเกือบหมดทั้งคู่ ก่อนที่โอโรจิมารุจะหนีไป

" นารูโตะไหวมั๊ย "ซาอิที่พึ่งวิ่งมา ก็พุ่งเข้าไปประคองนารูโตะ

" ไหวพาฉันไปที่หน้าประตูที "นารูโตะพูดขึ้น

ที่หน้าประตู

" แม่มาช้าจังเลย หรือว่าโดนเจ้าโอโรจิมารุทำอะไร "นาสุเกะพูดขึ้นด้วยความกังวล

" ใจเย็นๆหน่อยสิคะ คุณแม่ไม่เป็นไรหรอก "นารูโกะปลอบพี่ๆทั้งๆที่ตัวเองสั่นไปหมด

" งั้นพี่ไปดูให้นะ "ซารุกะพูดขึ้น

" แต่เเม่บอกให้รอที่นี่ "นาสุเกะพูด

" ไปแป๊ปเดียว เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยทัน "ซารุกะกล่าว

" นายจะไปช่วยอะไรแม่ได้ล่ะ "นาสุเกะว่า

" แป๊ปเดียว...เอ๊ะ!แม่ "ซารุกะที่กำลังจะวิ่งไปก็เหลือไปเจอนารูโตะที่กำลังเดินมา

" แม่คะๆ แม่ให้เราเก็บของจะพาเราไปไหนหรอคะ "นารูโกะถาม

" แม่จะพาไปหาพ่อไงล่ะ "นารูโตะพูดแล้วยิ้ม

" ไปหาพ่อ!!! "

ทางซาสึเกะ

" อะไรนะ แกไปถล่มโคโนฮะ "ซาสึเกะตะคอกใส่โอโรจิมารุหลังจากบอกว่าไปถล่มโคโนฮะ

" จะตะโกนทำไม ยังไงมันก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่ "โอโรจิมารุพูด

" แต่แกสัญญาแล้วว่าจะไม่ไปโคโนฮะอีก "ซาสึเกะตะคอก

" ก็นั่นมันเมื่อ 12 ปีที่แล้ว ที่จริงฉันก็ได้ทดลองสู้กับร่างสถิตเก้าหางด้วยสิ "โอโรจิมารุยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

" แก! แกทำอะไรกับนารูโตะ "ซาสึเกะกัดฟันกรอดระหว่างพูด

" แค่ดึงให้มันใช้จักระให้มากที่สุด แต่ก็เล่นซะเหนื่อยเลยน้า~ "โอโรจิมารุว่า

" แก! พันปักษา!!! "ซาสึเกะพุ่งเข้าใส่โอโรจิมารุด้วยความแค้น แล้วได้ปิดลมหายใจของโอโรจิมารุไปตลอดกาล

" ฉันขอจบการทรมารตัวเองเเค่นี้เเหละ ซุยเงสึ คาริน จูโกะ "ซาสึเกะตะโกนเรียกก่อนที่ทั้งสามจะเดินออกมา

" มีไร "ซุยเงสึเอ่ย

" ฉันจะกลับโคโนฮะ "ซาสึเกะพูด

" คิดถึงเมียละสิ "ซุนเงสึเเซว

" หึ...เก่งนิไม่ต้องห่วงฉันจะหางานให้พวกนายทำ "ซาสึเกะว่าแล้วเดินออกไปทั้งสามเลยต้องเดินตาม

ทางนารูโตะ

" คุณแม่คะ...หนูเหนื่อยจังเลย "นารูโกะพูดขึ้น

" ขึ้นมาเลยจ่ะ "นารูโตะว่าเเล้วนั่งยองๆให้ลูกสาวขึ้นหลัง

ทั้งสี่เดินทางมาที่ลำธารแห่งหนึ่งกลางป่า แล้วหยุดพัก

" คุณเเม่คะ แม่คงหิ้วหนูมาคงจะเหนื่อยเดี๋ยวหนูไปหาของกินในป่าให้นะคะ "นารูโกะพูดขึ้น

" ไม่เป็นไรเเม่ไปเองจ่ะ "นารูโตะที่กำลังจะลุกขึ้นนารูโกะก็วิ่งออกไป

" ไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวหนูรีบมา "ว่าเเล้วนารูโกะก็วิ่งหายไปทันที

" เฮ้อ...นิสัยไม่ฟังใครนี่เหมือนใครกันน้า~ "นารูโตะพูดขึ้นจากนั้นเขาก็นั่งรอนารูโกะอยู่ประมาณ 5 นาที

" มาแล้วค่ะ "นารูโกะเดินมาพร้อมกล้วยหนึ่งหวีกับเห็ดโคลน

" ไปตั้งนานได้เเค่นี้ "นาสุเกะพูดขึ้น

" หนูว่าถ้าพี่ลองไปเองนะหนูว่าพี่คงจะไม่ได้อะไรกลับมาเลย "นารูโกะว่า

" ชอบพูดขัดคอคนอื่นนี่เหมือนใครกันน้า~ลูกสาวคนนี้"นารูโตะพูดขึ้นเเล้วลูบหัวลูกสาวเบาๆ

" นั่นสิครับ นิสัยของผมบางส่วนของนารูโกะไม่เหมือนคุณแม่เลย "ซารุกะพูด

" อืม แต่เเม่ว่านิสัยของซารุกะกับบางส่วนของนาสุเกะก็คล้ายเเม่นะ แต่นารูโกะนี่แม่ว่าค่อนข้างคล้ายป้าสึนาเดะมากกว่า "นารูโตะยิ้ม

" ก็นะ นารูโกะชอบอยู่กับคุณยายสึนาเดะบ่อยๆนี่นาก็ต้องซึมซับบ้างแหละ "นาสุเกะพูดเเล้วหัวเราะเบาๆ

" ก็ดีเเล้วนี่นา งั้นแม่ว่าเรามากินเห็ดกับกล้วยที่นารูโกะหามากันเถอะ "ว่าเเล้วนารูโตะก็จัดการปิ้งเห็ด

" แม่คะ "นารูโกะถาม

" หืม มีอะไรจ่ะหิวแล้วหรอ "นารูโตะหันไปตามเสียงเรียก

" เมื่อไหร่พวกเราจะได้เจอคุณพ่อคะ "

" แม่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันจ่ะ "นารูโตะทำหน้าเศร้าเเล้วยิ้มนิดๆ

" งั้นหรอคะ "นารูโกะทำหน้าเศร้า

" สุกแล้วๆ แบ่งกันคนละไม้นะ "นารูโตะพูดก่อนที่จะแบ่งอาหารให้ลูกๆ พอกินเสร็จนารูโตะก็ไล่เด็กๆเข้านอนส่วนตัวเองนั่งเฝ้ายาม

" จะได้เจอกันเเล้วสินะ ซาสึเกะ "นารูโตะพูดลอยๆหวังให้สายลมนำจดหมายนี้ไปให้ซาสึเกะ ที่อยู่แห่งไหนสักเเห่ง

" แม่ครับผมว่าเราพักก่อนเถอเดินมา 3 ชั่วโมงเเล้วน้องๆคงเดินต่อไม่ไหวแล้ว "ซารุกะกล่าว

" อืม...ก็ได้งั้นรอนี่นะเดี๋ยวเเม่ไปตักน้ำมาให้ "ว่าเเล้วนารูโตะก็เดินไปทางป่าทึบ

ทางซาสึเกะ

" ซาสึเกะคุงงงฉันไม่ไหวแล้ว พักก่อนเถอะ "คารินพูดขึ้นหลังจากที่เธอเดินมาทั้งคืน

" ก็ได้ หืม "ซาสึเกะพูดก่อนจะหันไปเจอเด็กสามคนที่หน้าตาคล้ายๆเขาอย่างน่าตกใจนั่งอยู่

" หืม พวกพี่เป็นใครอ่ะ "นารูโกะพูดขึ้นพลางชี้ไปทางซาสึเกะ

" ฉันต่างหากที่ต้องถาม พวกหนูอายุน่าจะ 12 ปีเป็นเกะนินของโคโนฮะหรอ "ซาสึเกะนั่งยองๆแล้วมองที่คาดหน้าผาก

" ใช่แล้วพวกพี่ๆจะไปไหนกันหรอ "ซารุกะถามเสียงเรียบ ตามแบบฉบับของซาสึเกะจนซาสึเกะตกใจ

" ไปโคโนฮะ เเล้วเด็กๆอย่างพวกเธอล่ะจะไปไหน "ซาสึเกะถามกลับ

" ไปตามหาคุณพ่อ ตอนนี้รอคุณเเม่อยู่ "สามแฝดตอบขณะที่ซาสึเกะมองไปที่อกเสื้อเด็กเป็นสัญลักษณ์รูปพัดสีเเดงที่คุ้นเคย

" เด็กพวกนี้หน้าคล้ายนายเลยนะซาสึเกะ "ซุยเงสึพูดเเล้วมองไปที่หน้าเด็กๆ

" เสื้อพวกนี้ไปเอามาจากไหน "ซาสึเกะถาม

" เสื้อนี่หรอเสื้อประจำตระกูลคุณพ่อ "ซารุกะพูด

" พวกเธอชื่ออะไร "คารินถามบ้าง

" ฉันซารุกะ ส่วนนั่นนาสุเกะ น้องสามเรานารูโกะ เราเป็นเเฝดสามน่ะ "ซารุกะตอบ

" นี่นายไม่คิดจะให้ฉันพูดบ้างเลยรึไง "นาสุเกะพูดขึ้นหลังจากเงียบมานานแรมชั่วโมง

" ให้นายตอบ ก็เกรงว่าจะไปหาเรื่องพวกเขามากกว่า "ซารุกะกล่าว

" หึ งั้นเธอลองมาประลองกับฉันดีมั๊ย ระหว่างรอคุณเเม่พวกเธอ "ซาสึเกะท้าเด็กๆ

" เอาเซ่!!! "นาสุเกะกระโดดขึ้นเเล้วกำหมัด

" หึ แพ้ตั้งแต่ยกแรก "ซารุกะล้อ

" ถ้าไม่มาฉบับเดียวกับเเม่ก็เคแล้ว "เเล้วนาสุเกะก็ประจันหน้ากับซาสึเกะ

" หึ คาถาน้ำวารีพิโรธ "นาสุเกะใช้คาถาน้ำเข้าสู้ก่อน

" คาถาไฟลูกบอลเพลิงยักษ์ "ซาสึเกะตอบกลับ

" คาถานี้นายใช้ได้ไงมีเฉพาะอุจิฮะใช้ได้นี่ "นาสุเกะพูดขึ้น ขณะที่นารูโกะกับซารุกะก็ตกใจไม่ใช่น้อย

" ฮึ๋ย!พันปักษา "นาสุเกะใช้พันปักษาเข้าโจมตี แต่ซาสึเกะกันกลับด้วยพันปักษาเช่นกัน

" คาคาชิสอนพันปักษากับคนอื่นนอกจากฉันด้วยหรอเนี่ย "ซาสึเกะว่าอย่างหัวเสียเล็กน้อย แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกติดใจกับเด็กๆทั้งสาม

" พี่ๆหนูว่าเรามาช่วยพี่นาสุเกะกันเถอะ "นารูโกะว่าเเล้วก็ลุกขึ้นเเล้วชกไปที่พื้นจนแตกเป็นสองส่วน

" แรงช้างนี่มันอะไรกันน่ะ "ซุยเงสึกลืนน้ำลายกับความสามารถของเด็กสาว

" ลองดูมั๊ยพี่ "นารูโกะว่าเเล้ววิ่งเข้าชกซุยเงสึอย่างดุเดือด

ตู้ม!ๆๆๆ

" หืม...เด็กๆเล่นอะไรกัน "นารูโตะเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะก้มลงตักน้ำพร้อมจับปลาต่อ

" แฮกๆๆๆ "นาสุเกะหยุดใช้คาถาเเล้วใช้เนตรวงแหวนแทน

" เธอ...เธอใช้เนตรวงเเหวนได้ "ซาสึเกะตกใจขั้นรุนแรงกับความสามารถของนาสุเกะ

" ไม่ใช่แค่นาสุเกะหรอก พวกเราสามคนใช้เนตรวงเเหวนได้หมดเลย ยกเว้นคุณแม่ "ซารุกะที่พึ่งยืนดูได้สักพักพูดขึ้น

" เเต่คนที่ใช้เนตรวงแหวนได้มีแค่คนอุจิฮะไม่ใช่หรอ "คารินกล่าว

" ก็คุณแม่พวกเราเป็นคุณหญิงอุจิฮะนี่นา "นารูโกะที่พึ่งหยุดชกซุยเงสึหันมาตอบ

" แม่พวกเธอชื่ออะไร "ซาสึเกะถาม เเละหวังว่ามันจะเป็นดั่งที่เขาคาดไว้

" แม่เราชื่อ อุจิฮะ นารูโตะ "แฝดสามตอบพร้อมกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***