โอโรจิมารุบุก

หลังจากที่ซาสึเกะออกมาจากโรงพยาบาลก็ไปที่ห้องเช่านารูโตะเพื่อย้ายของไปที่บ้านตัวเอง

เเต่ทว่าได้เกิดเรื่อง ทำให้ความสุขต้องดับลงราวกับไฟที่ถูกลมพัดจนดับไม่เหลือความสว่างเเม้เเต่น้อย

" อะไรนะโอโรจิมารุบุก "สึนาเดะลุกพรวด

" ครับ "คาคาชิผู้มารายงานกล่าว

" มันต้องการอะไรกันแน่ "สึนาเดะสบถขึ้นก่อนที่จะวิ่งไปหาโอโรจิมารุ

ทางซาสึเกะ

ตู้มๆๆๆ!

ผนังบ้านจากไหนไม่รู้ถล่มลงมาตรงหน้าซาสึเกะพอดี ก่อนที่โอโรจิมารุกับคาบูโตะจะโผล่มา

" ไง ซาสึเกะคุง "โอโรจิมารุทักทาย

" นายมาทำอะไร "ซาสึเกะทำท่าจะสู้

" มาเจรจาไงล่ะ "คาบูโตะพูดเเทน

" เจรจาอะไร "ซาสึเกะถอยห่าง

" ดูท่าการเจรจานี้จะจบยากท่าไม่มีตัวล่อ คาบูโตะไปเอาตัวนารูโตะมา "โอโรจิมารุพูดเเล้วสั่งคาบูโตะให้ไปเอานารูโตะมาเป็นตัวล่อ

" เดี๋ยว! "ซาสึเกะตะโกน

" อะไรครับหรือจะยอมตกลงไปกับพวกเรา "คาบูโตะหยุดเเล้วพูดขึ้น

อยู่ๆสึนาเดะก็โผล่มาเเล้วตะโกนเรียกโอโรจิมารุ

" โอโรจิมารุ "สึนาเดะตะโกน

" แกต้องการอะไร "สึนาเดะเจรจา

" ขอโทษนะครับท่านสึนาเดะเรามาเจรจากับซาสึเกะคุงไม่ใช่ท่าน "คาบูโตะพูดขึ้น

" เเล้วพวกนายต้องการอะไรจากฉัน "ซาสึเกะพูดขึ้นอย่างโกรธจัด

" ต้องการอะไรจากนายหึ...ก็ง่ายๆซาสึเกะคุงต้องมาเป็นภาชนะให้กับฉัน "โอโรจิมารุพูดขึ้นก่อนที่จะแสยะยิ้ม

" ฉันก็จะไม่มายุ่งกับนารูโตะไงล่ะ เเล้วนายก็จะได้พลังเเถมได้เเก้เเค้นพี่ชายของนายไง "โอโรจิมารุกล่าว

" แล้วถ้าฉันปฎิเสธล่ะ... "

" นารูโตะก็จะต้องตายไงล่ะ "โอโรจิมารุพูดจบก็แสยะยิ้ม

" แก! "ซาสึเกะที่ได้ยินก็โกรธจัด

" ว่าไงล่ะซาสึเกะคุง "โอโรจิมารุเร่ง

" ตกลงๆๆๆๆ ได้โปรดอย่ามายุ่งกับนารูโตะอีก "ซาสึเกะคุกเข้าลงกับพื้น ขณะที่โอโรจิมารุเเสยะยิ้ม

" งั้นเราไปกันเถอะ "พูดจบโอโรจิมารุก็จับตัวซาสึเกะไปทันที

นารูโตะลาก่อน...ดูเเลลูกของเราดีๆนะ

ทางนารูโตะ

" นารูโตะ...นารูโตะเเย่เเล้วๆ "ซากุระรีบผลักประตูเข้ามา

" มีอะไรหรอซากุระจังรีบวิ่งมาเชียว "นารูโตะหันไปถาม

" แย่เเล้วซาสึเกะคุงเค้า "ซากุระน้ำตาคลอที่เห็นซาสึเกะไปกับโอโรจิมารุ

" ซาสึเกะ...ซาสึเกะเป็นอะไร "นารูโตะที่ได้ยินก็หันไปเขย่าตัวซากุระเเล้วถาม

" ซาสึเกะคุงเค้า...ฮึก...ฮึก ไปกับโอโรจิมารุเเล้ว "ซากุระร้องไห้ออกมา

" อะไรนะ...ซาสึเกะไปกับโอโรจิมารุ...ม่ะ...ไม่จริง ไม่จริงใช่มั๊ยซากุระจัง "นารูโตะที่ได้ยินก็เเทบจะเป็นลม

" จะ...จริงซาสึเกะคุงไปจริงๆ "

" ทำไมล่ะ...จริงใช่มั๊ยซากุระจังซาสึเกะไปแล้วใช่มั๊ย "

" ช่ะ...ใช่ฉันเห็นซาสึเกะคุงกำลังจะไปที่ห้องเช่านายระหว่างทางโอโรจิมารุโจมตีหมู่บ้านเเล้วมาหาซาสึเกะคุงตอนเเรกซาสึเกะคุงไม่ไปเเต่มันใช้นายเป็นตัวล่อซาสึเกะคุงไม่รู้จะทำยังไงก็เลยตกลงไปกับพวกนั้น "

นารูโตะที่ได้ยินก็ถึงกับอึ้งที่ซาสึเกะปกป้องเขากับลูกจนต้องไปกับโอโรจิมารุ

" นารูโตะเป็นอะไรหรือเปล่า "ซากุระที่เห็นนารูโตะนั่งเงียบตั้งนานก็ทักขึ้น

" ฉันไม่เป็นไรหรอกซากุระจัง "

12 ปีผ่านไป

ณ สวนหลังบ้านอุจิฮะ

" ไอ้ ซารุกะนายกวนฉันหรอห๊ะ "เด็กหนุ่มผมสีเหลืองอ่อนๆที่ถูกจัดทรงให้ปัดไปข้างหลังพูดขึ้น

" ฉันไม่ได้กวน "เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินเเฉกๆว่าขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย

" แก คาถาไฟบอลเพลิงยักษ์ " เด็กหนุ่มนามนาสุเกะเริ่มต่อสู้

" คิดว่าฉันกลัวรึไง คาถาน้ำ ระเบิดมังกรวารี "เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินโต้กลับเเล้วพวกเขาก็เริ่มทะเลาะกัน

" พี่ๆค่ะทำ...ว้าย!!! "เด็กสาวผมสีเหลืองอ่อนๆแต่ที่ปลายผมเป็นสีน้ำเงินต้องตกใจที่พวกพี่ๆทะเลาะกันอีกเเล้ว

" นี่หยุดทะเลาะกันนะคะ "เด็กสาวสั่ง แต่พวกพี่ๆก็ยังทะเลาะกันไม่หยุด

" ได้ค่ะถ้าพี่ๆยังไม่เลิก คาถาน้ำ วารีพิโรธ "เด็กสาวนามว่านารูโกะได้ประสานอินคาถาเเล้วใช้น้ำดับไฟพี่ๆ

" ใครว่ะ...น่ะ...นารูโกะ "เด็กหนุ่มทั้งสองที่หันมาเห็นน้องสาวก็ถึงกับหน้าซีด

" พวกพี่เปล่าทะเลาะกันนะ แค่เล่นกันเฉยๆ "นาสุเกะรีบเเก้ความผิด

" เหรอคะ "เด็กสาวส่งสายตาอำมหิตใส่พี่ชายทั้งสอง

" ช่ะ...ใช่ "นาสุเกะรีบตอบ

" คุณเเม่บอกให้หนูมาเรียกพวกพี่ไปทานข้าวค่ะ "นารูโกะพูดเสร็จก็เดินออกไป

โต๊ะกินข้าวยามเย็น

" ซารุกะ นาสุเกะวันนี้พวกลูกทะเลาะกันอีกรึเปล่า "นารูโตะถามลูกชายทั้งสอง

" ไม่ครับ "ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน

" งั้นหรอจ๊ะ "นารูโตะพูดเสร็จก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ

" เเม่ครับพรุ่งนี้เค้าจะประกาศจัดกลุ่มเเละก็ครูประจำกลุ่มเกะนินใช่มั๊ยครับ "ซารุกะถาม

" ใช่ เเม่เองก็ได้เป็นครูหนึ่งในนั้นด้วยนะ "นารูโตะพูดเเล้วยิ้ม

" งั้นทุกคนก็มีโอกาสได้อยู่กลุ่มแม่ใช่มั๊ยครับ "ซารุกะเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น

" ใช่ นอกจากนั้นก็มีน้าซากุระ เนจิ ฮินาตะ เเล้วก็ลีด้วยนะ "นารูโตะตอบเด็กน้อยทั้งสาม

อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้ไวๆจังเลย "นาสุเกะเอ่ยอย่างตื่นเต้นเเล้วเก็บจานไปที่อ่างล้างจาน

เช้าวันต่อมา

" ต่อไปกลุ่มที่ 7 คนเเรก "อิรุกะเอ่ยชื่อเด็กกลุ่ม 7 ประจำปีนี้

" อุจิฮะ ซารุกะ อุจิฮะ นาสุเกะ อุจิฮะ นารูโกะ "อิรุกะประกาศ

" เย้!พวกเราได้อยู่กลุ่มเดียวกัน "นาสุเกะกล่าวอย่างดีใจ

" อย่าทะเลาะกันก็พอ "นารูโกะพูดเเล้วเหลือบไปมองพี่ๆทั้งสอง

" ส่วนครูประจำกลุ่ม แม่ของพวกเธอนั่นเเหละ "อิรุกะพูดต่อ

" เอาล่ะกลุ่มต่อไป "อิรุกะประกาศกลุ่มต่อไป

" แม่เป็นครูสอนหรอ แค่คาถาไฟเนี่ยก็เเทบจะตายเเล้ว " นาสุเกะกล่าว

" ดีออกที่คุณเเม่สอน "นารูโกะว่าเเล้วหันไปนั่งอ่านหนังสือต่อ

เวลาผ่านไป

" แม่ช้าจังเลย คงจะติดโรคคุณลุงคาคาชิมาเเน่ๆ "นาสุเกะพูดขึ้นเเล้วลงไปนอนกลิ้งลงกับพื้น

" พี่จะช่วยอยู่นิ่งๆได้มั๊ยคะพี่ "นารูโกะว่า

" โทษนะเเม่ติดธุระนิดหน่อย "นารูโตะเดินเข้ามาแล้วมองไปที่ลูกชายที่กำลังนอนกลิ้งอยู่บนพื้น

" นาสุเกะทำไมลูกไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้นล่ะ เเต่ถ้าลูกอยากถูพื้นล่ะก็เเม่จะให้ลูกได้ถูทั้งอาทิตย์เลย "สิ้นคำนารูโตะนาสุเกะก็รีบลุกพรวดทันที

" แม่ง่ะ ใจร้ายจัง "นาสุเกะพูดเเล้วหันหน้าไปทางอื่น

" จ้าๆ งั้นวั้นนี้เเม่ยังไม่เริ่มเรียนเเล้วเราจะไปเรียนกันพรุ่งนี้ละกันนะ เเล้ววันนี้เราไปกินราเมงกันเถอะ "นารูโตะพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

" เย้! "เเล้วนารูโตะก็พาเด็กๆไปที่ร้านราเมง

ร้านราเมง

" ไง สามอุจิฮะน้อย "เจ้าของร้านเอ่ย

" คุณลุงคร้าบ ผมน่ะไม่น้อยเเล้วน้า~ตอนนี้ผมได้เป็นเกะนินเเล้วนะ "นาสุเกะว่า

" นั่นสินะ เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน "เจ้าของร้านว่าเเล้วลงมือทำราเมง

" หอมจังเลยค่ะ "นารูโกะกล่าว

"นั่นสินะ แม่น่ะกินตั้งเเต่เด็กๆจนตอนนี้ทั้งกลิ่นเเละรสชาติก็ยังเหมือนเดิม "นารูโตะว่าเเล้วนึกถึงเวลาเก่าๆ

" งั้นผมเอาเหมือนหมอนี่ครับ "ซาสึเกะสั่งต่อ

" ซากุระล่ะ "คาคาชิหันมาถามซากุระ

" เหมือนซาสึเกะค่ะ ซากุระตอบก่อนไปนั่งข้างซาสึเกะ

" เอาเหมือนกัน 4 ที่เลย "

" ครับ รอสักครู่นะครับ "

10 นาทีผ่านไป

" มาแล้วครับ ทานให้อร่อยนะครับ "

" ทานเเล้วนะคร้าบบ "นารูโตะหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเส้นจ่อปาก เเต่พอได้กลิ่นของราเมงนารูโตะก็รู้สึกผะอืดผะอม จนต้องวิ่งไปหลังร้านแล้ว...

" อ้วกกกก... "ซาสึเกะวิ่งตามนารูโตะมาช่วยลูบหลังให้

" นารูโตะนายเป็นอะไรของนายเนี่ยอ้วกรอบที่สองเเล้วนะ "ซาสึเกะถามด้วยความเป็นห่วง

" พอได้กลิ่นราเมงเเล้วรู้สึกผะอืดผะอมยังไงไม่รู้ "นารูโตะตอบก่อนที่จะหันไปอ้วกต่อ

" งั้นเดี๋ยวมานะ "เเล้วซาสึเกะวิ่งออกไป

" ไปไหนของซาสึเกะคุงน่ะ "ซากุระหันมาถามนารูโตะ

" ไม่รู้สิ "นารูโตะนั่งรอซาสึเกะ

" อ่ะนี่ "ซาสึเกะยื่นมะม่วงให้นารูโตะ

" ฉันว่านายอาจเป็นโรคกระเพาะก็ได้ กินนี่ละกัน "นารูโตะค่อยๆกินมะม่วงที่ซาสึเกะเอามาให้

" อร่อยง่า ซื้อจากไหนอ่ะ "นารูโตะพูดขึ้นเเล้วกินมะม่วงต่อ

" จริง ไหนชิมซิ...เปรี้ยวเข็ดฟันมากกินได้ไงเนี่ย " ซาสึเกะพูดขึ้นเเต่เห็นนารูโตะกำลังกินอย่างอร่อยจึงไม่ว่าอะไรต่อ

" ครูจ่ายนะงั้นผมกลับก่อนละกัน "นารูโตะพูดก่อนที่จะเดินออกไป

" ฉันไปส่งมั๊ยนายยังสภาพไม่ค่อยดี "ซาสึเกะพูด

" คุณเเม่คะๆ ราเมงมาแล้วค่ะ "เด็กสาวเรียกนารูโตะที่ติดอยู่ในภวังค์

นารูโตะหันมามองลูกๆทั้งสามคนเเล้วยิ้มให้ก่อนที่จะเริ่มกินเเต่ดวงตาเขาตอนนี้เเดงก่ำเพราะความเศร้าที่เข้าครอบงำจนหมดสิ้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***