2 ทักทาย วาฬ × ใบไม้ NC เบาๆ

หลังผ่านเหตุการณ์เมื่อเช้ามาได้เธอก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ กิจวัตรประจำวันก็เเค่กินนอนเรียนไปผับบ้างอะไรบ้าง ตามภาษา 

วันนี้เธอมีเรียนเเค่คาบเช้าเท่านั้นเลยคิดว่าจะไปเที่ยวเล่นกับกลุ่มเพื่อนต่ออีกสักหน่อยค่อยกลับคอนโด

เเต่เที่ยงนี้เป็นเที่ยงที่ค่อนข้างวุ่นวายสำหรับเธอ ยัย จันทร์เจ้า หญิงสาวตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มที่มาบอกข่าว อ่าจริงๆก็เเค่เม้าท์ ยัยเจ้าได้บังเอิญไปได้

 ได้ยินเพื่อนบ้านคุยกันว่าจะให้ลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนย้ายมาที่มหาลัยนี้ เรื่องนี้ถ้าไม่รู้อะไรก็คงเป็นเรื่องปกติ เเต่เจ้าตัวดันย้ายมากลางเทอมยัยเจ้าเลยสงสัย ด้วยความคุยเก่งหรืออะไรสักอย่างของเจ้าตัวทางเพื่อนบ้านก็ได้บอกเหตุผลกับมันมา 

พวกเขาเล่าว่าลูกชายตนเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยยุ่งกับใคร เรียนเก่งเเล้วก็มีนิสัยหน่อมเเน้ม บวกกับรูปลักษณ์ที่เป็นเด็กเเว่นเนิร์ดๆก็เลยโดนกลั่นเเกล้ง

 เริ่มเเรกตอนต้นเทอมเค้าเเค่เผลอหกล้มทำข้าวหกใส่อันธพาลหัวไม้ประจำมหาลัยคนนึงเข้า เจ้าตัวขอโทษขอโพยเเต่ฝั่งนั้นไม่ยอม ตามกลั่นเเกล้งทำร้ายร่างกาย

 ยิ่งบวกกับเด็กคนนั้นไม่ตอบโต้หรือพูดอะไรเลยเลยเป็นเป้าหมายของหลายๆกลุ่ม

 หัวอกคนเป็นพ่อเป็นเเม่ทนเห็นลูกชายคนเล็กเจ็บไม่ได้ เลยทำการใช้เส้นสายนิดหน่อยในการยัดมาที่นี่กลางเทอม 

ในระหว่างที่ฉันนั่งในโรงอาหารฟังยัยเจ้าเล่าเพลินๆก็มีกลิ่นหอมหวานบางอย่างมาฉุดสมาธิไป ฉันหันกลับไปมองด้านหลังสายตาคมเฉี่ยวปะทะเข้ากับเจ้าของกลิ่นหอมหวานเมื่อกี้อย่างจัง 

ชายหนุ่มผิวขาวใบหน้าน่ารัก สะพายกระเป๋าสีขาวเเขวนตุ๊กตาหมีสีครีมตัวเท่าฝ่ามือที่กระเป๋า เสื้อยืดสีเนื้อเเละกางเกงขาสั้นครึ่งเเข้งสีขาว รองเท้าผ้าใบสีน้ำตาลอ่อน ผมที่ตัดทรงกะลาทำให้ใบหน้าเรียวนั้นดูกลมขึ้ยถนัด

นัยตาสีน้ำตาลเป็นประกายของอีกฝ่ายจ้องมองเธออย่างไร้เดียงสา เมื่อเธอสบตาเข้าคนตรงหน้าก็พลันใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ มือบอบบางทั้งสองข้างกำเข้าชายเสื้อจนขึ้นข้อ

ดวงตาสั่นๆที่ไม่ยอมละไปจากใบหน้าของฉันสักวินาทีเดียว ฉันได้เเต่ยิ้มอย่างเอ็นดู เหมือนกระต่ายเลยเเฮะ ตัวก็สั่นด้วย

ถึงปฏิกิริยาพวกนั้นจะหน้าเเกล้งขนาดไหนเเต่เธอก็คงไม่ใจดำเเกล้งคนรู้จักของเพื่อนรักได้ลง เธอเปิดปากพูดเปิดบทสนทนาก่อนด้วนน้ำเสียงอ่อนโยนที่หวังล่อเจ้ากระต่ายตัวน้อยให้ติดกับ

"  จ้องขนาดนี้ อยากได้พี่ไปนอนกอดหรอคะ "

เจ้าตัวเบิกตากว้างก่อนใบหน้าที่เเดงอยู่เเล้วจะเเดงขึ้นไปอีก สีเเดงลามจากใบหน้าไปยังหูเเละต้นคอของอีกฝ่ายอย่างน่าขบขัน เเกล้งสนุกขนาดนี้เริ่มอยากได้ไปเเกล้งต่อที่บ้านเเล้วนะเนี่ย

คนตรงหน้าสะดุ้งสุดตัวเมื่อเธอเเตะนิ้วชี้ลงกับมือที่กำเเน่นของอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะทำหน้าเลิกลั่กเเละดวงตาลอกเเลกกลอกกลิ้งไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูก

" อะ..ผะ.ผม ผมเเค่..มะมาหาพี่จันทร์เจ้า..ครับ "

ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อ ทำเพียงเเค่จูงมือที่สั่นน้อยๆนั้นมานั่งข้างๆฉันตรงข้ามกับจันทร์เจ้า

"น้อยๆหน่อยเหอะะ น้องข้างบ้านกูนะโว้ยย"

จันทร์เจ้าเเซวขึ้นอย่างนึกขำท่าทางเขินของน้องข้างบ้านเเละความเเพรวพราวของเพื่อนสาวที่รู้จักกันมาเกือบ 10 ปี

ทำขนาดนี้กะได้กินชัวร์ จันทร์เจ้าคิดในใจพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม

" ใบไม้ ไอ้คนหน้าตาดีๆที่หยอดเเกเมื่อกี้ชื่อวาฬน้ำเงินเรียกมันเเค่วาฬก็ได้ เป็นเพื่อนรักพี่เอง เเถมฮ็อตสุดๆ ส่วนไอ้สองตัวนั่นก็ชื่อเวย์กับเจย์เป็นเเฝดชายเพื่อนรักพี่เหมือนกัน"

จันทร์เจ้าพูดก่อนจะลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามาโอบคอเธอ ใบไม้ยกมือสั่นๆขึ้นไหว้เธอกับเเก๊งเพื่อนด้านหลัง

"ส่วนนี่ใบไม้ เด็กข้างบ้านกูเอง ยังไงก็ช่วยกันดูน้องหน่อยนะพวกมึง" ยัยเจ้าพูดพลางพยายามทำใบหน้าให้ดูจริงจังที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงมันจะดูตลกก็เถอะ

" ไม่ต้องกลัวว่าที่นี่จะมีเรื่องเเกล้งกันเหมือนมหาลัยก่อนนะ ที่นี่พวกพี่คุม ไม่ค่อยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกันเลย " เวย์ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-สวีเดนเดินเข้ามาโอบคอเธออีกคนพลางพูดด้วยน้ำเสียงกวนบาทา

"ยกเว้นจะตีกันเรื่องไอ้ฮ็อตเนี่ยอ่ะ"เจย์พูดจบก็เดินเข้ามานั่งบนโต๊ะระหว่างเธอกับใบไม้

 เจย์ที่เหมือนเวย์ทุกประการต่างกันเเค่เจย์มีไฝที่เเก้มขวา

" ครับ? " ใบไม้ทำหน้างงเเล้วเอียงคอทำตาเเป๋วอย่าไร้เดียงสา

อื้อหือ ใจกู

" ไม่มีอะไรหรอก พวกมันก็พูดไปเรื่อย"

 ฉันตัดบทก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวใบไม้ เส้นผมนุ่มลื่มสีน้ำตาลเหมือนดวงตา มีสัมผัสที่ดีสุดๆ เหมือนกำลังลูบขนกระต่ายนุ่มๆ

ใบหน้าอีกฝ่ายขึ้นสีจางๆก่อนจะก้มหน้าลงต่ำหลบหลีกสายตาของรุ่นพี่ทั้ง 4 คน

" คืนนี้พวกเราไปฉลองต้อนรับใบไม้กันดีกว่าา วู๊วว"

 ยัยเจ้าตะโกนขึ้นมาอย่างร่าเริงเเล้วกระโดดไปรอบๆเก้าอี้ฉันเหมือนจิ้งโจ้ ยิ้มหน้าบานเเล้วก็ฮึมฮัมเพลงอะไรสักอย่างอย่างอารมณ์ดี

" ผับเสี่ยไกรไหม เพลงมันส์ดี " ไอ้เวย์เสนอขึ้นพลางเดินไปเล่นตุ๊กตาหมีบนกระเป๋าใบไม้อย่างเพลินมือ

" เเต่ตอนนี้พากูไปกินข้าวก่อน กูว่ากูจะตายเเล้ว "  เธอไม่พูดเปล่าลุกขึ้นจากเก้าอี้เเล้วล้วงกระเป๋าเงินจากในสูทชั้นในก่อนจะเปิดกระเป๋าดู

" วันนี้กูเอาบัตรมา เดี๋ยวกูเลี้ยง " เธอพูดก่อนจะเดินนำออกไปยังรถสปอร์ตสีเขียวเเสบตาของฝาเเฝดเวย์เจย์ ตามหลังด้วยเสียงร้องดีใจของพวกเพื่อนๆที่จะได้ผลาญเงิน

เธอหันกลับไปจ้องใบหน้าหวานของหนุ่มน้อยใบไม้ก่อนจะฉีกยิ้มบางๆฉบับเจ้าตัว

"เรียกน้องมา เดี๋ยวกูเลี้ยงน้องด้วย เลี้ยงยันโตเลย :) " 

" อะ.."  ใบไม้หลุดร้องเมื่อรู้สึกได้ถึงมือบางของคนที่นั่งข้างๆที่กำลังขับรถอยู่ ที่กำลังเลื่อนมาจับต้นขาด้านในของตนเองเเล้วขยำเบาๆ

เค้าพยายามตั้งสติ ใบหน้าที่เเดงก่ำเเละมือสองข้างที่ขยำขากางเกงจนยับยู่ยี่

หลังจากคุยได้ไม่นานเค้าก็ถูกสาวสวยเพื่อนของพี่ข้างบ้านลากมานั่งในรถสปอร์ตสีเขียวเพียงสองคน ส่วนคนที่เหลือพี่วาฬให้ไปนั่งรถอีกคันของพี่เขาเอง

เค้ายอมรับเลยว่าไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนสวยขนาดนี้มาก่อน พี่วาฬดูเป็นคนที่เท่เเละเป็นผู้นำมากๆ ยิ่งดวงตาที่เฉี่ยวคมนั่นเเล้ว..

ก่อนที่ได้คิดมากกว่านั้นเค้าก็ต้องสติหลุดอีกครั้งเค้ารู้สึกได้ถึงการขยับของคนข้างตัว ที่กำลังมุดหายเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเค้า

ใบไม้ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อโดนจู่โจมอย่างกระทันหัน

" พะ..พี่ฮะ" 

" ว่าไงคะ น้องใบไม้ " ใบหน้าสวยคมของพี่วาฬหันมายิ้มให้อย่างไม่ร้อนรู้หนาวเเล้วเคลื่อนมือเข้าไปลึกกว่าเดิมจนชนเข้ากับเเก่นกลางของเค้า

" อึก!"

ใบไม้ที่ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อนไม่สามารถคุมสติได้เลย เค้าทำได้เพียงเเค่ร้องอึกอักเพราะความรู้สึกเเปลกใหม่ที่เจ้าตัวไม่เคยพบเจอ

วาฬจับเจ้าเเท่งร้อนของใบไม้ไว้ด้วยมือเดียวเเล้วค่อยๆลูบเบาๆอย่างปลุกเร้าผ่านเนื้อผ้าของชั้นใน เธอกดนิ้วหัวเเม่มือลงบนปลายหัวหยักที่เริ่มมีน้ำเหนียวหนืดปลิ่มออกมาน้อยๆ

"อ๊ะ...อื้อ " ใบไม้ที่ทำอะไรไม่ถูกเผลอส่งเสียงครวญครางที่เผลอปลุกสัญชาตญาณดิบของวาฬขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

วาฬควานหาโทรศัพท์จากในกระเป๋าสูตรก่อนจะกดข้อความหากลุ่มเพื่อนในรถอีกคันว่าอาจจะไปช้าหน่อย เพราะเธอจะพากระต่ายน้อยไปซื้อขนมสักหน่อย พวกนั้นก็คงจะรู้เเต่ก็ยอมปล่อยมา

วาฬยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนจะหักพวงมาลัยไปจอดข้างทางอย่างมืออาชีพ

กระต่ายน้อยที่มัวเเต่หมกมุ่นอยู่กับการปรนเปรอเล็กๆจากมือนุ่มนั้นก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนเองกำลังจะถูกหมาป่าขย้ำ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***