เขิน

ฝ่างกับดินอาบน้ำแล้วมานั่งกันอยู่ที่บนเตียง ฝ่างเล่าเรื่องที่รู้จากเปี๊ยกให้ดินฟังทุกอย่าง

"จริงเหรอวะ!"ดินถาม

"เปี๊ยกว่าอย่างนั้นนะ..กูก็ว่าน่าจะใช่เพราะฝ้ายไม่ได้สนิทกับใครเลยเท่าที่กูรู้..แล้วจะไปยืนคิดถึงใครที่บนเขาล่ะวะ!"ฝ่างบอก

"แล้วตอนฝ้ายเรียนที่เชียงใหม่ล่ะ..อาจจะมีก็ได้นี่หว่า"ดินพูด

"อันนั้นกูก็ไม่รู้..แต่แม่บอกว่าฝ้ายไม่เคยเล่าหรือบอกว่าสนิทกับใครเลยนะ"ฝ่างพูด

"แล้วรูปที่อยู่ในกระเป๋าของฝ้ายล่ะ..เราจะเห็นได้ยังไงวะ!"ดินถาม

"เออ! ..อันนั้นคงต้องให้แม่ช่วยว่ะ...เปี๊ยกบอกว่าเป็นรูปนักเรียนนะ...งั้นก็ต้องไม่ใช่เพื่อนตอนเรียนมหาลัยแน่ๆ ...แล้วยังบอกว่าหน้าคล้ายมึงอีกด้วย"ฝ่างบอก

"ถ้าเป็นกูจริงๆ ก็ดีน่ะสิ...สำคัญว่าถ้าเป็นคนอื่นกูจะไม่อกหักเหรอวะ!?"ดินทำหน้าผิดหวังนิดๆ

"มึงจะไม่สู้เหรอวะ...ถ้าไม่ใช่มึงอ่ะ..มึงอยู่ตรงนี้ใกล้ๆ ฝ้ายส่วนไอ้คนนั้นอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ"ฝ่างถาม เขามองหน้าดินตรงๆ

"เออ!...สู้สิวะ..กูชอบของกูมาตั้งนานจะปล่อยให้คนอื่นมาเอาไปง่ายๆ ได้ยังไง..แต่มึงต้องช่วยกู"ดินบอก

"เออ! กูต้องช่วยมึงอยู่แล้ว...ก็มึงมันเป็นเพื่อนกูนี่นา..แล้วมึงจะจีบฝ้ายเมื่อไหร่วะ"ฝ่างถาม

"กูก็เริ่มๆ ไปบ้างแล้วล่ะ...แต่จะเริ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ ..แต่ถ้ากูแตะเนื้อต้องตัวน้องสาวมึงบ้าง...มึงก็อย่ามาต่อยกูก็แล้วกันนะโว้ย! "ดินยิ้ม

"แตะได้แต่ต้องรับผิดชอบนะโว้ย! ..ไม่งั้นกูไม่ปล่อยมึงไว้แน่ๆ ..น้องกูๆ ก็รัก..ส่วนมึงก็เพื่อนรักกูเพราะฉะนั้นห้ามมาทำหมาๆ อย่างเด็ดขาด"ฝ่างพูดหน้าตาจริงจัง

"กูรู้..กูรักฝ้ายจริงๆ มึงก็รู้..กูรักมาตั้งเป็น10ปี..กูจะไม่มีวันทอดทิ้งฝ้ายแน่นอน กูสัญญา"ดินพูดแล้วมองหน้าฝ่างตรงๆ

"ขอบใจ..แค่นี้กูก็สบายใจแล้ว..ไปนอนได้แล้วเดี๋ยวมึงยังต้องไปตัดดอกไม้กับยายฝ้ายอีก"ฝ่างบอกแล้วลงนอน

"เออ!..ขอบใจมึงเหมือนกันที่เชื่อในตัวกู"ดินพูดแล้วลงนอน

เช้ามืดฝ้ายตื่นลุกขึ้นเตรียมตัวตามปกติ เธอเปิดประตูเดินออกมาไม่เห็นดินนั่งรออยู่เหมือนเมื่อวานเลยคิดว่าเขาอาจจะล้าและคงตื่นไม่ไหวเพราะไม่เคยทำไร่มาก่อน จึงเดินลงมาข้างล่างเปิดลิ้นชักหยิบอาวุธมาพกแล้วเปิดประตูออกไปทางหลังบ้าน เมื่อเปิดประตูออกมาก็เห็นดินเข็นรถจักรยานมารอเธออยู่แล้ว

"อ้าว! พี่ดิน..ฝ้ายนึกว่าตื่นไม่ไหวเสียอีกค่ะ"

"ตื่นไหวสิ..งานไม่ได้หนักมากมายอะไร..พี่ทำไหวอยู่แล้ว"

"ค่ะ..ถ้าไม่ไหวก็บอกนะคะ"

"เอ้า! นี่ใส่หมวกด้วย..น้ำค้างแรง..เดี๋ยวจะไม่สบาย"

"ขอบคุณนะคะ"

"มานั่งซ้อนท้ายแล้วจับเอวพี่ไว้ด้วย...เดี๋ยวหล่น!!"

ฝ้ายทำตามที่ดินบอก เขาปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ โดยที่ฝ้ายไม่ต้องบอกทางแล้วจนกระทั่งถึงแปลงกล้วยไม้

ดินช่วยฝ้ายตัดกล้วยไม้กับกุหลาบจนเสร็จแล้วเขาก็ปั่นจักรยานพาเธอกลับมาที่บ้าน

"มากินข้าวกันได้แล้ว..ดิน..ฝ้าย...ฝ่างนั่งรออยู่แล้ว"แม่เรียกเมื่อเห็นดินกับฝ้ายเดินเข้ามา

"เป็นไงบ้างวันนี้..เหนื่อยมั้ยดิน?"แม่ถาม

"ไม่เหนื่อยหรอกคับแม่..สนุกดีคับ"ดินยิ้ม

"พี่ฝ่างอ่ะ..เอาเปรียบ..ไม่ยอมไปตัดกล้วยไม้ด้วย"ฝ้ายบ่น

"เราสองคนกับไอ้ดินก็พอแล้ว...พี่ไปด้วยเกะกะป่าวๆ "ฝ่างบอก

"แล้วถ้าเกิดฝ้ายไม่อยู่..พี่ฝ่างจะตัดได้เหรอคะ"ฝ้ายถาม

"แล้วเราจะไปไหนล่ะ!"ฝ่างถาม

"ป่าวหรอกค่ะ.. แค่ถาม"ฝ้ายพูด

"โอเค!...งั้นคราวหน้าพี่ไปด้วยก็ได้..ยายขี้บ่นเอ้ย! "ฝ่างว่ายิ้มๆ

"แล้ววันนี้ฝ้ายจะไปไหนก่อนล่ะ!?"ดินถาม

"คงต้องไปดูช่วยคนงานตัดแก้วมังกรก่อนค่ะ...ถ้าสายจะยิ่งร้อน"ฝ้ายบอก

"งั้น..ลูกๆ ก็รีบกินแล้วก็ไปกันได้แล้ว"แม่บอก

พอกินข้าวกันแล้วฝ้ายก็ไปขับรถมาจอดรอฝ่างกับดินที่หน้าบ้าน แล้วก็ขับไปที่สวนแก้วมังกร

เมิ่อไปถึงก็เห็นน้าชิดและคนงานทั้งชายและหญิงกำลังช่วยกันตัดและคัดเลือกแก้วมังกรกันอยู่หลายคน

ฝ่างกับดินเข้าไปช่วยคนงานชายตัดและเอาใส่รถเข็นมาให้คนงานหญิงคัดแยก

ฝ้ายช่วยคนงานหญิงคัดแยก เธอคอยมองดูดินกับฝ่างที่ทำงานร่วมกับคนงานทุกคนได้เป็นอย่างดี คนงานต่างพูดคุยกับดินและฝ่างอย่างสนุกสนานท่ามกลางแสงแดดจ้า

ฝ้ายเดินหยิบน้ำเย็นในกระติกไปส่งให้ฝ่างกับดินคนละขวด

"ถ้าไม่ไหวหรือร้อนมากก็เข้าร่มกันได้นะคะพี่ฝ่าง .พี่ดิน..เดี๋ยวจะป่วย..ยิ่งไม่เคยทำงานตากแดดกันอยู่"ฝ้ายบอก

"พวกพี่เป็นผู้ชายนะ...แค่นี้จะไม่ไหวได้ยังไง"ดินพูด

"ค่ะ...งั้นฝ้ายไปช่วยเขาคัดแยกต่อก่อนนะคะ"ฝ้ายยิ้มแล้วเดินไปทำงานต่อ

หลังจากทำงานไปสักพัก ดินก็มองดูฝ้ายที่ช่วยคนงานคัดแยกแก้วมังกรตามขนาดต่างๆ อยู่กลางแดด หมวกก็ไม่ใส่ หน้าแดงแถมมีเหงื่อออกเต็มหน้า เขาจึงเดินไปหยิบหมวกกับน้ำแล้วเดินตรงไปที่เธอ

"คลุมหมวกซะ...แดดร้อนมากเดี๋ยวฝ้ายนั่นแหละจะไม่สบาย..แล้วนี่น้ำ"ดินพูด

เขาเอาหมวกคลุมไปที่หัวของฝ้ายแล้วส่งน้ำให้

"ขอบคุณนะคะ"ฝ้ายยิ้ม

"เหงื่อออกมากเลย..มาเดี๋ยวพี่ซับเหงื่อให้"

ดินเอาผ้าเช็ดหน้าของเขาซับไปที่หน้าและคอของฝ้ายเบาๆ เพื่อซับเหงื่อให้

ตอนแรกๆ ฝ้ายก็ยอมให้ดินเช็ดเหงื่อให้ แต่พอเห็นคนงานมองแล้วพากันยิ้มก็เลยเหมือนจะเขิน

"เอ่อ! พี่ดินคะ..ฝ้ายเช็ดเองดีกว่าค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเอามือมาหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ดินถืออยู่

"ไม่ต้อง..พี่เช็ดให้เอง..ห้ามดื้อ"ดินบอกยิ้มๆ เขารู้ว่าเธออายคนงาน

ระหว่างที่ดินกำลังซับเหงื่อให้ฝ้ายอยู่ น้าชิดก็เดินเข้ามา

"หนูฝ้าย..คุณวิทย์มาน่ะ"น้าชิดบอก

"เขาอยู่ไหนคะ!?"ฝ้ายถาม

"กำลังขับรถเข้ามา..นั่นน่ะคับ"น้าชิดชี้มือไปข้างหน้า

วิทย์ขับรถเข้ามาจอดจนเกือบถึงที่ฝ้ายกับดินยืนอยู๋ ฝ่างเห็นก็รีบเดินเข้ามาที่ฝ้ายกับดินและน้าชิดกับคนงานยืนอยู่

"สวัสดีคับฝ้าย..วันนี้พี่โชคดีนะที่ได้เจอฝ้าย..ปกติมาที่ไร่ทีไรไม่เคยเจอสักที"วิทย์พูด

"สวัสดีค่ะพี่วิทย์..ฝ้ายงานยุ่งน่ะค่ะ"ฝ้ายบอก

"ฝ้าย...ใครเหรอ!?"ฝ่างเดินเข้ามาเอามือโอบไหล่ฝ้ายไว้

"อ้อ! นี่พี่วิทย์หลานชายกำนันค่ะ...พี่วิทย์คะนี่พี่ฝ่างพี่ชายของฝ้ายกับพี่ดินเพื่อนของพี่ฝ่างและเป็น...เอ่อ..เป็นแฟนของฝ้ายด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก เธอค่อนข้างจะอายที่จะบอกว่าดินเป็นแฟนของเธอแต่ก็ตกลงกันไว้แล้วก็ต้องทำตามนั้น

"อะไรนะ!!..ฝ้ายมีแฟนแล้ว..ทำไมพี่ไม่เคยรู้และพี่ก็ไม่เคยเห็นเลยด้วย..พี่ก็มาที่นี่ออกบ่อย"วิทย์โวยวาย

"พี่ดินกับพี่ฝ่างเพิ่งเรียนจบมาจากอเมริกาและเพิ่งจะกลับมาที่นี่ได้3-4วันนี้เองค่ะ"ฝ้ายบอก

"หน้าออ่นขนาดนี้เนี่ยนะ..แฟนของฝ้าย..จะไหวเหรอ!"วิทย์พูด

"พี่ดินเรียนจบเกษตรมาค่ะ..พี่เขาจะมาช่วยฝ้ายพัฒนาไร่ให้ดีมากขึ้น"ฝ้ายพูด

"แต่พี่ไม่ยอมแพ้หรอกนะ...ถึงฝ้ายจะมีแฟนแล้วแต่ก็ยังไม่ได้แต่งงาน..พี่ก็ยังมีความหวังอยู่..แล้วพี่จะทำให้ฝ้ายเปลี่ยนใจให้ได้..ไม่เชื่อก็คอยดู!!"วิทย์พูด เขาเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างเร็ว

ฝ้ายถอนหายใจยาว เธอรู้อยู่แล้วว่าวิทย์จะไม่ยอมเลิกราง่ายๆ แน่

"ไชโย!...ไชโย!!"เสียงคนงานร้องตะโกนพร้อมกัน

ฝ้าย ฝ่างกับดินหันกลับไปมองก็เห็นคนงานต่างพากันยิ้มดีใจกันทุกคน

"ดีใจอะไรกันคะ?"ฝ้ายถาม

"ตกลงว่าหนูฝ้ายกับคุณดินเป็นแฟนกันจริงๆ ใช่มั้ยคับ"น้าชิดถามด้วยรอยยิ้ม

"ใช่!..พวกเราดีใจจริงๆ ที่หนูฝ้ายกับคุณดินเป็นแฟนกัน.."คนงานอีกคนพูด

"เอ่อ!..คือ.."ฝ้ายพูดไม่ออก เธอลืมไปว่าที่นี่มีคนงานอยู่ด้วย แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ

"ใช่คับ!..ดินเป็นแฟนของฝ้าย..ทุกคนยอมรับได้ใช่มั้ยคับ?"ฝ่างถาม

"ได้คับ/ค่ะ"คนงานบอกแล้วยิ้ม

"คุณดินเป็นคนดี ทำงานเก่งและรู้หลายเรื่องต้องช่วยหนูฝ้ายทำไร่ได้แน่นอน.. ใช่มั้ยพวกเรา!?"น้าชิดพูด

"ใช่ๆ ...พวกเราเห็นด้วย"คนงานตะโกนบอก

"ขอบคุณทุกคนนะคับที่ยอมรับผม...ผมจะดูแลไร่และเจ้าของไร่เป็นอย่างดีเลยคับ"ดินยิ้ม

"เอ่อ! ฝ้ายว่า..ทำงานกันต่อดีกว่าค่ะ..เดี๋ยวจะยิ่งร้อน"ฝ้ายบอก เธอเขินและทำตัวไม่ถูก

ดินมองฝ้ายแล้วยิ้ม เขาดีใจที่วันนี้เธอเป็นคนพูดออกมาเองว่าเขาเป็นแฟน เขารู้ว่าเธอลืมว่าที่นี่มีคนงานอยู่ด้วยจึงอายเมื่อถูกคนงานถามตรงๆ

ฝ่างเดินมาตบบ่าของดินแล้วยิ้มให้ เขาดีใจที่คนงานชอบดิน เพราะมันจะทำให้ดินเข้ากับทุกคนได้ง่ายมากขึ้น

หลังจากที่ตัดแก้วมังกรและคัดเลือกเสร็จแล้วลุงมิ่งก็เป็นคนเอาไปส่งที่ตลาด แล้วคนงานก็แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นต่อ

"พี่ฝ่างกับพี่ดินกลับไปกินข้าวกันก่อนมั้ยคะ แล้วค่อยไปที่ไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่"ฝ้ายถามหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว

"ตามใจเราก็แล้วกัน..พี่ยังไงก็ได้"ฝ่างบอก

"งั้นไปกินข้าวกันก่อนนะคะ"ฝ้ายยิ้ม

"พี่ว่านายวิทย์คงจะไม่เลิกราง่ายๆ แน่..แล้วเราจะเอาไงกันต่อดีวะ!..ดิน"ฝ่างถาม

"พี่วิทย์เป็นนักเลงค่ะ... วันๆ ไม่ทำอะไรเกเรไปทั่ว..ถือว่าเป็นหลานกำนันเลยไม่มีใครอยากไปยุ่งด้วย"ฝ้ายบอก

"เพราะอย่างนี้..เราเลยหลบเขาเพราะไม่อยากมีเรื่องใช่มั้ย"ฝ่างถาม

"มันก็ใช่ค่ะ..ลำพังแค่ฝ้ายคนเดียว..ฝ้ายไม่กลัวหรอกค่ะแต่นี่ฝ้ายมีไร่ มีคนงาน มีแม่ที่ต้องรับผิดชอบเลยเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ามากกว่า"ฝ้ายพูดสีหน้าจริงจังมาก

"พี่ว่าฝ้ายไม่ควรเผชิญหน้ากับเขานะ..ยังไงฝ้ายก็เป็นผู้หญิง..พี่เป็นห่วง"ดินพูดเขามองเธอทางกระจกด้วยสายตาเป็นห่วงจริงๆ

"แต่วันนี้ฝ้ายก็เผชิญหน้าไปแล้วนี่คะ..ฝ้ายไม่กลัวหรอก"ฝ้ายบอก

"พี่ว่าเราควรเตรียมรับมือนะ... ถ้ามาตรงๆ ก็ไม่เท่าไหร่แต่กลัวจะลอบกัดมากกว่า"ฝ่างพูด

"กูก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน..แล้วค่อยมาคิดกันอีกทีก็แล้วกันนะ"ดินพูด

หลังจากกินข้าวแล้วฝ้ายก็ขับรถพาฝ่างกับดินมาที่ไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่

"น้าสมคะ..เมล่อนนี่อาทิตย์หน้าก็ตัดได้แล้วนะคะ"ฝ้ายบอก

"คับ..น้าจะได้บอกคนงานให้เตรียมตัวเก็บได้"น้าสมพูด

"ค่ะ...เดี๋ยวฝ้ายจะให้พี่ดาวโทรไปบอกที่ห้างว่าเราจะจัดส่งไปให้ภายในอาทิตย์หน้าค่ะ"ฝ้ายพูด

"แล้วหลังจากเก็บลูกแล้วน้าสมก็เอาปุ๋ยน้ำกับฮอร์โมนมาบำรุงต้นด้วยนะคับ...ต้นจะได้ไม่โทรมมากและจะได้เตรียมพร้อมสำหรับการติดลูกรุ่นต่อไปด้วย"ดินพูด

"คับ..คุณดิน"น้าสมพูด

"แล้วที่แปลงสตอเบอรี่มีอะไรมั้ยคะ!?"ฝ้ายถาม

"สตอเบอรี่กำลังออกดอก..ปีนี้น่าจะติดลูกมากกว่าปีที่แล้วมากเลยคับ"น้าสมบอก

"น้าสมเอาปุ๋ยน้ำมาพ่นและรดต้นบ่อยๆ นะคับ..จะช่วยให้ติดลูกได้ดี"ดินบอก

"คับ"น้าสมพูด

"งั้นเดี๋ยวหนูเข้าไปที่แปลงสตอเบอรี่หน่อยนะคะ..น้าสมจะไปทำอะไรต่อก็ทำได้เลยค่ะ..หนูไปเองได้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"คับ..งั้นน้าจะไปดูคนงานห่อเมล่อนก่อน"น้าสมบอก

"พี่ไปด้วยฝ้าย!!"ดินพูด

"พี่ฝ่างจะไปด้วยมั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"ไม่ล่ะ...พี่ขอดูเมล่อนแถวๆ นี้ล่ะ"ฝ่างบอก

ฝ้ายกับดินจึงพากันเดินเข้าไปที่แปลงสตอเบอรี่

"ฝ้ายปลูกสตอเบอรี่มากี่ปีแล้ว"

"3ปีแล้วค่ะ..แต่เพิ่งติดลูกเมื่อปีที่แล้ว"

"ไปเอาพันธุ์มาจากไหนล่ะ!?"

"คุณพนาเอามาแนะนำให้ทดลองปลูกค่ะ"

"พนาที่มาชอบฝ้ายอ่ะนะ"

"ใช่ค่ะ..เขาเป็นเกษตรอำเภอ..ก็เลยมาแนะนำให้ปลูกเพราะที่นี่อากาศเย็นสบาย..น่าจะปลูกได้..ฝ้ายก็เลยลองมาปลูกดูค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"เขาเก่งนะ!!"ดินพูดแต่สีหน้าไม่พอใจนิดๆ ที่ฝ้ายเหมือนจะชื่นชมพนา

"ค่ะ..คุณพนาเก่งมากทีเดียว..เขาช่วยแนะนำหลายอย่างในตอนที่ฝ้ายมาทำไร่ตอนแรกอ่ะ"ฝ้ายยังคงยิ้ม

"เขาดีขนาดนั้น..ทำไมฝ้ายถึงไม่ตกลงเป็นแฟนเขาซะเลยล่ะ!!"ดินพูดเสียงแข็งๆ

"ทำไมพี่ดินถึงพูดอย่างนั้นล่ะคะ!?"ฝ้ายงงๆ ที่ได้ยินดินถาม

"ก็พี่เห็นฝ้ายชมว่าเขาดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ก็เลยถามว่าทำไมถึงไม่ตกลงเป็นแฟนเขาไปเลย...จะได้ไม่ต้องมาลำบากใจที่ต้องมาเล่นเป็นแฟนกับพี่"ดินหน้าบึ้ง เขาเดินหนีไปข้างหน้า ดินรู้สึกหงุดหงิดมาก

"พี่ดินคะ..โกรธอะไรเนี่ย!"ฝ้ายเรียกและรีบเดินตามดินไป

"พี่ดินคะ!!"ฝ้ายเดินไปจนทันและจับแขนของดินไว้

"เป็นอะไรคะ...ไม่พอใจอะไร!?"ฝ้ายถาม

"ป่าว..พี่ไม่ได้เป็นอะไร"ดินบอกแต่หน้ายังบึ้งอยู่

"หน้าบึ้งขนาดนี้..ยังจะบอกว่าป่าวอีก..โกรธหรืองอนอะไรคะ..หรือฝ้ายพูดอะไรผิด!!"ฝ้ายถาม

"ฝ้ายไม่ได้พูดอะไรผิดหรอก..แล้วพี่ก็ไม่ได้โกรธหรืองอนด้วย"ดินพูด

"ไม่จริงหรอกค่ะ..ฝ้ายรู้จักพี่ดินมานานนะคะ...อย่ามาโกหกค่ะ"ฝ้ายบอก

"พี่แค่ไม่พอใจที่ฝ้ายชมนายพนานั่น..แค่นั้น"ดินบอก

"นี่งอนเหรอคะ..ฝ้ายก็แค่พูดเรื่องจริง..ไม่ได้คิดอะไรค่ะ..ความดีกับความชอบมันคนละส่วนกันนะคะ"ฝ้ายยิ้ม เธอขำที่เห็นดินงอนเพราะเรื่องที่เธอชมพนา

"พี่ก็นึกว่าฝ้ายชอบเขา...ก็เลยถามว่าทำไมไม่ตกลงเป็นแฟนกันเสียเลย"ดินมองหน้าเธอ

"ถ้าฝ้ายชอบคุณพนาจริงๆ...ฝ้ายจะหลบเขาทำไมล่ะคะ..เขาดีก็เป็นส่วนที่ดีแต่ฝ้ายไม่ได้ชอบเขาแบบแฟนนี่คะ"ฝ้ายยิ้ม

"งั้นแสดงว่าฝ้ายชอบพี่ใช่มั้ย..ถึงไม่หลบหน้าพี่อ่ะ!"ดินยิ้มมองหน้าเธอ

"เอ่อ!...ไม่ใช่เสียหน่อยค่ะ"ฝ้ายเขินหน้าเริ่มแดง เธอหันหลังเดินหนีดินไปข้างนอกแปลงสตอเบอรี่

ดินอมยิ้มแล้วเดินตามฝ้ายออกไป เขาเห็นเธออายจนหน้าเริ่มแดงก็มีความสุขแล้ว เขายังไม่อยากคาดคั้นเธอเรื่องนี้ ปล่อยให้ทุกอย่างค่อยๆ เป็นไปเรื่อยๆ ดีกว่า

ฝ้ายเดินไปที่น้าชิด เธอคุยอยู่สักพักก็เดินกลับไปที่รถ

ฝ่างเห็นฝ้ายเดินออกมาจากแปลงสตอเบอรี่ด้วยใบหน้าแดงๆ และเห็นดินเดินยิ้มตามออกมาจึงเดินเข้าไปหาดิน

"มึงไปทำอะไร!..ยายฝ้ายถึงได้หน้าแดงอย่างนั้น"

"กูก็แค่ถามว่า...ชอบกูใช่มั้ยถึงไม่หลบหน้ากู...แค่นั้น"

"555มึงนี่นะ...ถามซะตรง..แล้วยายฝ้ายตอบว่าไงล่ะ!?"

"บอกว่า..ไม่ใช่เสียหน่อย...แล้วก็เดินหนีกูออกมานี่ล่ะ"

"เออ! ..กูว่า..ยายฝ้ายอาจจะชอบมึงจริงๆ ก็ได้นะ"

"แต่กูไม่อยากคิดไปเอง..รอดูไปเรื่อยๆ ก่อน..กูไม่รีบ..กูโทรไปบอกแม่กูแล้วว่าจะอยู่ที่นี่จีบฝ้ายก่อน...จีบได้เมื่อไหร่ถึงจะกลับ"

"เอางั้นเลยเหรอวะ!...555..งานนี้ยาวแน่ๆ มึง"

"มึงมีปัญหาอะไรมั้ยล่ะ!?.. ถ้ากูจะอยู่ที่นี่"

"กูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..มึงอยู่จะได้ช่วยกูด้วยไง..แม่กูก็อยากให้มึงอยู่..อยู่ตลอดไปได้ยิ่งดี"

"เออ!..ขอบใจ"

"พี่ฝ่าง...พี่ดินคะ..ไปค่ะ..กลับบ้านกัน"ฝ้ายเรียก

"ไปเดี๋ยวนี้แหละ"ฝ่างบอก

ฝ่างกับดินพากันเดินไปขึ้นรถที่ฝ้ายจอดรออยู่แล้ว

"ฝ้ายจะแวะที่บ้านพักคนงานแป๊บหนึ่งนะคะ"ฝ้ายบอก

"มีอะไรเหรอ!?"ฝ่างถาม

"จะเข้าไปบอกลุงมิ่งว่า..พรุ่งนี้สายๆ ฝ้ายจะเข้าไปในเมือง..เผื่อว่าจะมีใครอยากจะเข้าไปซื้อของจะได้ไปพร้อมๆ กันทีเดียวหรือถ้าจะไปกันมากก็จะได้เอารถไปอีกคันค่ะ"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายจะเข้าไปทำอะไรในเมืองล่ะ?"ดินถาม

"ไปจัดการเรื่องเงินเดือนคนงานค่ะ..ใกล้จะสิ้นเดือนแล้วและจะไปหาซื้อของใช้กับของแห้งในบ้านด้วยค่ะ"ฝ้ายพูด

"ปกติเราไปทำคนเดียวเหรอ..เรื่องเงินเดือนน่ะ"ฝ่างถาม

"ป่าวค่ะ..ฝ้ายไปกับพี่ดาว"ฝ้ายบอก

"งั้น..พรุ่งนี้พี่ไปด้วยนะ...ไอ้ดินไปด้วยกันสิ"ฝ่างชวน

"เออ! ..กูไป..แต่มึงนี่นะ..พอรู้ว่าคุณดาวไปล่ะรีบเชียวนะ"ดินยิ้ม

"นิดหน่อยว่ะ..กูก็ต้องรีบจีบหน่อยสิวะ..ยายฝ้ายบอกว่าถ้ากูยังไม่มีแฟน..ก็จะไม่มีเหมือนกัน..กูก็ต้องรีบมี..มึงจะได้มาเป็นแฟนยายฝ้ายจริงๆ "ฝ่างยิ้ม

"พอเลยค่ะ! เลิกแซวได้แล้ว..ถึงแล้วฝ้ายลงไปหาลุงมิ่งก่อนนะคะ"ฝ้ายบอกแล้วเปิดประตูรถลงไป

ฝ่างกับดินพากันยิ้มชอบใจที่ฝ้ายทำเหมือนอายที่ฝ่างพูดแซว

ฝ้ายลงไปคุยกับลุงมิ่งเรื่องของวิทย์ เธอคิดว่าจะต้องระวังไว้ก่อนเพราะทุกคนที่นี่รู้ถึงความร้ายกาจของวิทย์ดี

เมื่อคุยกับลุงมิ่งแล้วฝ้ายก็กลับมาขึ้นรถ

"มีอะไรหรือป่าว!?..ทำหน้าเครียดๆ "ฝ่างถาม

"ใช่!..แถมลงไปตั้งนาน"ดินพูด

"ไม่มีอะไรค่ะ..ฝ้ายถามลุงมิ่งหลายเรื่องค่ะเลยช้าไปหน่อย"ฝ้ายบอก

"แล้วตกลงพรุ่งนี้ไปกันมากมั้ยล่ะ"ฝ่างถาม

"น่าจะมากอยู่ค่ะ..เดี๋ยวลุงมิ่งเอารถตามไปอีกคัน"ฝ้ายบอก

"แล้วพรุ่งนี้ฝ้ายจะไปปั่นจักรยานในไร่หรือป่าว"ดินถาม

"ไปค่ะ..พี่ดินจะไปด้วยหรือคะ"ฝ้ายถาม

"ไปสิ..พี่บอกแล้วว่าจะไปด้วยทุกวันไง"ดินพูด

"ค่ะ..ตามใจแต่ไม่ต้องออกไปรอนอกบ้านนะคะ..รออยู่ในบ้านนั่นแหละค่ะ..ข้างนอกหนาวจะตาย"ฝ้ายบอก

"ได้คับ..แล้วฝ้ายไปกี่โมงล่ะ?"ดินถาม

"ตี5ค่ะ..แล้วค่อยกลับมากินข้าว"ฝ้ายบอก

"ตกลง..งั้นตี5เจอกัน"ดินยิ้ม

คืนนั้นหลังจากกินข้าวและอาบน้ำแล้ว ฝ้ายก็ออกมายืนคิดอะไรอยู่ที่ระเบียงบนห้องโถงข้างบน ตอนนี้เธอกังวลเรื่องของวิทย์ เขาต้องหาทางเล่นงานดินแน่ๆ เดาได้จากนิสัยของเขา เธอต้องหาทางป้องกันแต่ไม่อยากบอกให้ฝ่างกับดินรู้ เธออาจต้องกลับไปใช้วิธีเดิมตั้งแต่ตอนที่บุกเบิกไร่ใหม่ๆ แต่ยังไม่อยากใช้ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เธอรู้ว่าวิทย์ทำเรื่องผิดกฎหมายหลายอย่างและเธอก็มีหลักฐานอยู่แต่ก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเพราะกำนันเองก็เลี้ยงตำรวจในพิ้นที่ไว้ทั้งนั้นจึงไม่มีใครกล้าจะโวยวายอะไรทั้งๆ ที่ก็รู้กันดีทั้งนั้น เธอเองถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ก็จะไม่เข้าไปยุ่งแต่ถ้าถูกบีบจริงๆ ก็คงต้องเข้าไปยุ่งแน่ๆ นั่นหมายความว่าไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ

ดินเปิดประตูห้องออกมาเห็นฝ้ายยืนกอดอกอยู่ที่ระเบียงตามองออกไปข้างนอก เขาจึงเดินกลับไปในห้องหยิบเสื้อกันหนาวออกมาแล้วเดินเข้าไปข้างหลังเธอ เอาเสื้อกันหนาวคลุมตัวเธอและก้มหน้าลงไป

ฝ้ายสะดุ้งที่มีเสื้อมาคลุมที่ตัวของเธอ จึงหันหน้ากลับไปเพื่อจะมองว่าใคร ทำให้แก้มของเธอชนกับจมูกของดินที่ก้มลงมาพอดี เธอชะงักนิดหนึ่งเมื่อเห็นว่าเป็นดินแล้วหันหน้ากลับมาเพราะเขิน ที่เหมือนกับว่าถูกเขาหอมแก้มของเธอ

ดินอมยิ้มที่เห็นฝ้ายเขินเพราะหันมาแล้วแก้มมาชนจมูกของเขา ดินได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากแก้มของฝ้ายจึงทำให้ใจเขาเต้นแรง เขาเดินออกมาจากข้างหลังเธอแล้วมายืนข้างๆ

"คิดอะไรอยู่!?...ถึงได้ใจลอย"

"คิดอะไรเรื่อยเปื่อยค่ะ..แล้วพี่ดินออกมาทำไมคะ?"

"พี่ออกมาสูดอากาศน่ะ...เห็นฝ้ายยืนมองออกไปข้างหน้าเลยเดินมาคุยด้วย"

"นึกว่านอนไม่หลับ..เพราะคิดถึงบ้านเสียอีกค่ะ"

"ถ้าพี่จะนอนไม่หลับก็เพราะคิดถึงฝ้ายมากกว่าคิดถึงบ้านนะ"

"จะคิดถึงฝ้ายทำไมคะ..ก็เห็นกันอยู่ทุกวัน"

"ก็อยากเห็นหน้าฝ้ายก่อนที่พี่จะนอนไง..อยากเห็นหน้าทุกเวลาเลย..จริงๆ นะ"

"ใช้จีบสาวบ่อยมั้ยคะ!...ประโยคนี้..นี่น้องนะคะไม่ใช่สาวๆ "

"แต่สำหรับพี่..ฝ้ายเป็นน้องสาวของเพื่อนรักและเป็นสาวที่พี่รักๆ มานานมากและจะรักตลอดไป"

ฝ้ายมองหน้าดินทันทีที่เขาพูดจบ และหันหน้าหลบเมื่อเห็นสายตาที่เขามองมาที่เธอ หน้าเธอแดงทันทีและคงจะแดงถึงหูแน่ๆ

"เอ่อ! ...ฝ้ายว่าพี่ดินกลับไปคิดดูใหม่ก่อนแล้วค่อยพูดดีกว่าค่ะ"

"พี่คิดมาเป็น10ปีแล้ว..ไม่ต้องคิดแล้วล่ะ..ฝ้ายไม่ต้องกลัว..พี่ไม่ได้บังคับให้ฝ้ายรักพี่ตอนนี้...พี่แค่อยากให้ฝ้ายเก็บไปคิดดูว่าพี่เหมาะจะเป็นแฟนของฝ้ายมั้ยแค่นั้น..และเมื่อถึงวันหนึ่งพี่จะมาถามแล้วจะมาขอคำตอบว่าได้มั้ย!"

"เอ่อ! ..ค่ะ..งั้นฝ้ายขอไปนอนก่อนนะคะ"

"ฝันดีนะคับ"

"เอ่อ..ฝันดีเหมือนกันนะคะ"

ฝ้ายรีบเดินเข้าห้องไปทันที เธอทั้งเขินทั้งอายที่เหมือนถูกสารภาพรักจากคนที่ตัวเองแอบรักมาตั้งนาน นี่เขารักเธอจริงๆ เหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าใจจะตรงกัน แต่เธอจะยังไม่บอกเขาในตอนนี้ว่าเธอก็รักเขาเหมือนกัน รอให้ถึงวันที่เขาถามก่อนแล้วเธอค่อยบอกดีกว่า

ดินยิ้มกับตัวเองที่บอกฝ้ายไปว่าเขารักเธอ เขาอยากบอกมาตั้งนานแล้วแต่เพราะความลังเลของตัวเองเลยปล่อยเวลามานานหลายปี จนทำให้เกือบจะเสียเธอให้กับคนที่มารุมจีบ ต่อไปนี้เขาจะสู้กับคนเหล่านั้นเพื่อให้ได้เธอมาอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป

////////////////////////////

มีลุ้นแล้วนะ...พระเอกของเรา

มาเป็นกำลังใจให้พระเอกกันหน่อยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***