เริ่มจีบ

"ไปกินข้าวกันได้แล้ว..แม่ให้ป้าอุ่นเตรียมไว้ให้แล้ว"แม่บอก

"ไอ้ดินเป็นยังไงบ้าง..ไปช่วยยายฝ้ายตัดกล้วยไม้กับกุหลาบมาน่ะ"ฝ่างถาม

'สนุกดีนะ..เออ! พี่ว่าจะถามฝ้าย กล้วยไม้ที่ตัดนี่โดยปกติส่งตลาดอย่างเดียวเหรอ"ดินถาม

"ก็ส่งตามโรงแรมด้วยค่ะ.."ฝ้ายบอก

"แล้วเคยเหลือบ้างมั้ย"ดินถาม

"ส่วนใหญ่ก็ไม่เหลือนะคะ..เพราะแถวนี้ยังไม่ค่อยมีใครปลูกค่ะ...อีกอย่างฝ้ายควบคุมการออกดอกด้วย...ไม่ให้มันมากเกินไปค่ะ"ฝ้ายบอก

"อืม..ถ้าอย่างนั้นก็ดีแต่พี่ว่าเราน่าจะเปิดตลาดไปที่อื่นดูบ้างนะ..เผื่อๆ ไว้น่ะ"ดินบอก

"ก็ดีเหมือนกันนะคะ แต่ฝ้ายไม่เก่งเรื่องตลาดเลยค่ะ"ฝ้ายพูด

"ไม่เป็นไร..เดี๋ยวพี่ช่วย...พี่มีเพื่อนที่ทำงานตามโรงแรมหลายแห่ง..เดี๋ยวจะลองติดต่อไปดู"ดินบอก

"ค่ะ..งั้นก็แล้วแต่พี่ดินเลย"ฝ้ายยิ้ม

"แล้ววันนี้เราจะไปทำอะไรต่อล่ะยายฝ้าย"ฝ่างถาม

"ฝ้ายว่ากินข้าวแล้วจะเข้าไร่ไปดูงานที่สั่งไว้ว่าเสร็จเรียบร้อยหรือยัง...แล้วตอนบ่ายก็จะเข้าห้องทดลองต่อค่ะ"ฝ้ายบอก

"เมื่อวานก็เข้าไปแล้วนี่นา..ทำไมยังต้องเข้าไปอีกล่ะ"แม่ถาม

"ก็มันมีปัญหานิดหน่อยค่ะแม่..แต่พี่ดินบอกว่าช่วยได้ ฝ้ายก็เลยจะเข้าไปทำให้มันเสร็จค่ะ..ว่าแต่พี่ฝ่างจะไปด้วยมั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"ถ้าเข้าไร่พี่ไปด้วยแต่ห้องทดลองคงไม่ล่ะ..พี่ไม่ค่อยชอบ"ฝ่างบอก

"ตามใจค่ะ..แล้วพี่ฝ่างจะทำอะไรล่ะคะ"ฝ้ายถาม

"เดี๋ยวพี่ไปทำงานที่ออฟฟิตกับแม่ก็ได้"ฝ่างยิ้ม

"แน่ใจนะคะว่าจะไปทำงาน..ไม่ใช่ไปจีบพี่ดาวอ่ะ"ฝ้ายยิ้ม เธอพูดดักคอพี่ชาย

"ชอบรู้ทันนะเรา"ฝ่างพูดยิ้มๆ

"นี่ตาฝ่าง..ชอบหนูดาวเหรอ"แม่ถาม

"ใช่ค่ะแม่...พี่ฝ่างจ้องพี่ดาวตาไม่กระพริบเลยตอนที่เจออ่ะค่ะ"ฝ้ายบอกยิ้มๆ

"หนูดาวเป็นเด็กดีนะ..แม่ก็ชอบ..ดีเลยฝ่างจีบหนูดาวมาเป็นสะใภ้ให้แม่ก็ดีเหมือนกัน..แม่จะได้หมดห่วงเหลือแต่ยายฝ้ายนี่ล่ะ!...ดิน..ถ้าแม่ยกยายฝ้ายให้จะเอามั้ย!?"แม่ถามยิ้มๆ

"แม่คะ! ฝ้ายไม่ใช่สิ่งของนะคะจะได้ยกให้ใครก็ได้..อีกอย่างแม่ไปถามพี่ดินตรงๆ อย่างนั้น..ใครจะกล้าปฏิเสธล่ะคะ...แม่กลัวแต่ว่าฝ้ายจะขายไม่ออกหรือไง"ฝ้ายบ่นหน้างอ

ทุกคนพากันขำกับคำพูดของฝ้าย แต่ดินมองหน้าฝ้ายอยู่ตลอด

"แม่ไม่ได้เห็นเราเป็นสิ่งของ..แต่แม่เห็นว่าเรายังไม่ยอมมีแฟนเสียที..อีกอย่างดินก็เป็นคนดี..แม่เห็นดินมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วก็เลยคิดว่าถ้าได้ดินมาเป็นลูกเขยก็คงดีกว่าคนอื่นน่ะ"แม่พูดยิ้มๆ

"แม่คะ..พี่ดินเขาคงมีแฟนอยู่แล้วล่ะค่ะ..อีกอย่างพี่เขาเห็นหนูเป็นน้องสาวแล้วแม่จะมายกหนูให้พี่เขาแบบนี้..ไม่มัดมือชกไปหน่อยเหรอคะ"ฝ้ายพูด

"พี่ยังไม่มีแฟนนะ..พี่เคยบอกฝ้ายไปแล้วนี่..แล้วอีกอย่างถ้าแม่ยกให้ผมจริงๆ ..ผมตกลงนะคับ..แต่แม่ห้ามเอาคืนนะคับ..ผมไม่ให้คืนนะ"ดินยิ้ม เขามองหน้าฝ้ายที่อึ้งกับคำพูดของเขา

"พอเลยค่ะ...ทั้งแม่ทั้งพี่ดินเลิกพูดเล่นกันได้แล้ว..กินข้าวค่ะจะได้ไปทำงานกัน"ฝ้ายบอก

เธอก้มหน้ากินข้าวต่อแล้วไม่มองหน้าใครๆ อีก มันทั้งเขินทั้งอายที่แม่กับดินพูดอย่างนั้นแต่เธอก็ไม่อยากจะคิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง

"ทำไมเราถึงคิดว่าแม่กับไอ้ดินพูดเล่นกันล่ะยายฝ้าย"ฝ่างถาม

"โธ่!!..พี่ฝ่างคะ..มีแม่ที่ไหนจะยกลูกสาวให้ใครง่ายๆ แบบนี้บ้างคะ..แล้วอีกอย่างมีใครเขาจะรับอะไรง่ายๆ แบบพี่ดินบ้างล่ะคะ...แฟนนะคะไม่ใช่สิ่งของที่ชอบหรือไม่ชอบก็จะได้รับไว้ก่อนแล้วค่อยคิดทีหลังอ่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วทำไมเราไม่คิดว่าไอ้ดินจะชอบเราจริงๆ ล่ะ"ฝ่างถามอีก

"ฝ้ายว่าพี่ดินเขาชอบฝ้ายแบบน้องสาวมากกว่าค่ะ..ถ้าแบบคนรักคงไม่ใช่หรอกค่ะ...ใช่มั้ยคะพี่ดิน"ฝ้ายถาม

เธอเองก็อยากฟังคำตอบของดินเพื่อเตือนใจตัวเองด้วยเหมือนกัน

"แล้วถ้าพี่บอกว่าไม่ใช่ล่ะ..ฝ้ายจะเชื่อมั้ย"ดินถาม

"........"ฝ้ายเงียบ

เธอมองหน้าดินทันทีที่เขาพูดจบ เขาจะทำให้เธอคิดมากขึ้นไปอีกทำไมนะ

"ว่าไง..ถ้าพี่บอกว่าพี่ชอบฝ้ายแบบคนรักจริงๆ ...ฝ้ายจะปฏิเสธพี่มั้ย"ดินถาม

เขามองหน้าฝ้ายตรงๆ เขาอยากรู้ว่าเธอจะคิดยังไงกับเขา

แม่กับฝ่างลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกแล้ว เพื่อให้ดินกับฝ้ายได้คุยกันตามลำพัง

"เอ่อ...ฝ้ายว่า..พี่ดินคงสับสนระหว่างความรักของพี่น้องกับแฟนมากกว่านะคะ"ฝ้ายบอก เธอก้มหน้ามองแก้วน้ำในมือ

"พี่ไม่ได้สับสน พี่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรและพี่ก็พร้อมจะพิสูจน์ให้ฝ้ายดูว่าพี่รักฝ้ายแบบคนรักจริงๆ ..ไม่ได้พูดเล่น..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่แค่นั้น...ได้มั้ย"ดินถาม

"เอ่อ! ..ฝ้ายว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายบอก

"ทำไมล่ะหรือฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอ

"ป่าวค่ะ...แต่ฝ้ายว่าพี่ดินกลับไปคิดทบทวนดูอีกทีจะดีกว่านะคะ.... ว่าจริงๆ แล้วพี่ดินคิดกับฝ้ายแบบไหนกันแน่"ฝ้ายมองหน้าเขาตรงๆ

"ไม่ต้องหรอก..พี่มั่นใจและก็รู้ใจตัวเองมานานแล้วว่าพี่รู้สึกกับฝ้ายยังไง..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่ได้แสดงให้ฝ้ายเห็นเท่านั้น ว่าไงได้หรือป่าว"ดินถาม เขามองจ้องเธอ

"ขอฝ้ายคิดดูก่อนก็แล้วกันนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหลบสายตาของเขา

ฝ้ายเขินจนหน้าเริ่มจะแดงหน่อยๆ และนั่นทำให้ดินอมยิ้มออกมา

"แล้วเมื่อไหร่จะให้คำตอบพี่ล่ะ"ดินถามยิ้มๆ

"แล้วฝ้ายจะบอกเองค่ะ"ฝ้ายบอก

"ไม่ได้...พี่ให้เวลาฝ้ายคิด2วัน..แล้วต่อจากนั้นพี่จะเริ่มจีบฝ้ายนะ"ดินยิ้ม

"เอ่อ! ..เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะค่ะ..ฝ้ายว่าเราเข้าไร่กันก่อนดีกว่า..เดี๋ยวแดดจะร้อน..พี่ฝ่างไปค่ะเข้าไร่กัน"ฝ้ายเปลี่ยนเรื่อง

เธอรีบลุกขึ้นเดินออกไปทางหน้าบ้าน แล้วหยิบกุญแจรถตรงไปที่โรงจอดรถทันที

ดินเดินตามออกมาพร้อมฝ่าง ฝ่างยกนิ้วโป้งให้ดินแล้วหันไปยิ้มให้แม่ ก่อนที่จะพากันเดินไปขึ้นรถที่ฝ้ายติดเครื่องรออยู่แล้ว

ฝ้ายขับรถตรงไปที่สวนลิ้นจี่กับลำไยที่ปากทางเข้าไร่ก่อน ระหว่างทางก็คิดถึงคำพูดของดินที่บอกกับเธอ ยอมรับว่าดีใจที่เขาบอกว่าชอบเธอแบบคนรักไม่ใช่น้องสาวแต่เธอกลัวว่าสิ่งที่เขาพูดอาจจะเกิดจากความสับสนเพราะเธอกับเขาสนิทกันมากจนอาจแยกไม่ออกระหว่างรักแบบน้องสาวกับคนรัก จึงอยากให้เวลาเขาได้เก็บไปคิดทบทวนอีกที

ดินนั่งมองหน้าฝ้ายที่ขับรถอยู่ผ่านทางกระจกมองหลัง เขารู้ว่าเธอยังไม่แน่ใจในคำพูดของเขาที่มันอาจจะเร็วเกินไป แต่เขาตั้งใจแล้วว่าจะทำให้เธอเห็นว่าเขารักและจริงใจกับเธอมากแค่ไหน

ฝ่างนั่งมองทางสลับกับมองหน้าของฝ้าย เขารู้ว่าฝ้ายกำลังคิดมากเรื่องที่ดินพูดแต่เขาก็พอจะมองออกว่าฝ้ายก็ไม่ได้คิดรังเกียจดินเหมือนที่ทำกับคนอื่นๆ แค่นี้มันก็ดีมากพอแล้วที่จะสานความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆ

เมื่อไปถึงที่สวนลิ้นจี่กับลำไย ฝ้ายเดินลงไปคุยกับน้าชิดโดยมีฝ่างกับดินเข้าไปคุยด้วย ทุกคนเดินและคุยกันไป

ดินให้คำแนะนำหลายอย่างกับน้าชิด เขาเป็นกันเองกับคนงานทุกคน คนงานจึงสนิทกับเขาเร็วมากรวมถึงฝ่างด้วย

ฝ้ายคอยแอบมองท่าทีของดินกับฝ่างที่มีกับคนงาน แล้วก็รู้สึกสบายใจที่ทั้งสองคนเข้ากับคนงานได้ดี

หลังจากนั้นฝ้ายก็ขับรถไปที่โรงบ่มใบชาข้างบนเขา

"น้าขวัญคะ..ใบชาของเราจะส่งโรงงานได้เมื่อไหร่คะ"ฝ้ายถาม

"น่าจะอีกอาทิตย์หนึ่งนะหนูฝ้าย"น้าขวัญบอก

"อ้อ..ค่ะ"ฝ้ายพูด

"แล้วหนูฝ้ายจะไปส่งเองมั้ยรอบนี้"น้าขวัญถาม

"เดี๋ยว..ฝ้ายขอดูก่อนนะคะว่าติดอะไรมั้ย..ถ้าไม่มีอะไรก็อาจจะไปด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วใบชาของเรานี่ใช้ปุ๋ยกับยาอะไรล่ะคับน้าขวัญ"ดินถาม

"ใช้ปุ๋ยกับยาที่หนูฝ้ายหมักเองคับ...ใบชาของเราจึงปลอดสารพิษ100%..โรงงานจึงสั่งใบชาจากไร่ของเราตลอดทั้งปี มีสัญญาระยะยาวถึง5ปีเลยคับคุณดิน"น้าขวัญบอก

"ฝ้ายนี่เก่งนะทำปุ๋ย ยาและฮอร์โมนเองด้วย..ช่วยลดต้นทุนได้มากเลย"ดินชม

"หนูฝ้ายเก่งที่สุดเลยล่ะคับ...ไร่ของเรานี่ได้รับยกย่องให้เป็นไร่ตัวอย่างมาหลายปีแล้วเรื่องปลอดสารพิษทุกชนิด"น้าขวัญชม

"ทุกคนช่วยกันต่างหากคะ..ไม่ใช่ฝ้ายคนเดียวเสียหน่อย"ฝ้ายยิ้ม

ดินมองฝ้ายด้วยความชื่นชม เธอเก่งจริงๆ แต่ไม่เคยจะอวดตัวเองสักครั้ง

ฝ่างยืนมองดินกับฝ้ายที่คุยกับน้าขวัญอยู่ห่างๆ เขามองเห็นเปี๊ยกขี่มอเตอไซค์มาจอดพอดี

"ไปไหนมาเปี๊ยก"ฝ่างถาม

"ผมมาหาพี่ฝ้ายคับ"เปี๊ยกบอก

"มีอะไรหรือป่าว..ฝ้ายคุยเรื่องงานอยู่"

"ไม่มีอะไรด่วนหรอกคับพี่ฝ่าง"

"เออ! เปี๊ยก...พี่มีอะไรจะถามหน่อย"

"มีอะไรคับ..พี่ฝ่าง"

"เปี๊ยกมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่"

"ก็ตั้งแต่พี่ฝ้ายมาซื้อที่ๆ นี่แหละคับ..ตามิ่งไปรับผมกับพ่อแม่มาช่วยพี่ฝ้ายบุกเบิกไร่คับ"

"แล้วเปี๊ยกเรียนหนังสือหรือป่าว"

"เรียนคับ..แต่ตอนนี้โรงเรียนปิดเทอมเลยไม่ได้ไปคับ"

"แล้วเปี๊ยกเคยเห็นฝ้ายสนิทกับใครเป็นพิเศษบ้างมั้ย"

"เอ! ..ไม่มีนะคับ..ตั้งแต่พี่ฝ้ายมาอยู่ที่นี่ วันๆ ก็อยู่แต่ในไร่กับคนงาน..คนที่มาจีบส่วนใหญ่พี่ฝ้ายก็จะหลบตลอดเลยคับ"

"ไม่มีเลยเหรอ"

"คับไม่มี..แต่พี่ฝ้ายชอบมายืนบนเขานี่ตลอดเลย โดยจะมาตอนเย็นหลังจากเข้าไร่แล้วทุกวัน...มายืนมองไปข้างหน้าเนี่ยคับ"

"แล้วเปี๊ยกเคยถามมั้ยว่ามาทำไม"

"เคยคับ..พี่ฝ้ายบอกว่ามาส่งความคิดถึงฝากลมไปให้ใครคนหนึ่ง..แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร"

"ใครล่ะ!!..หรือว่าเป็นพี่"

"ผมก็ไม่รู้คับ..พี่ฝ้ายบอกว่าเขาอยู่ไกลมากแต่ผมเคยถามว่าใช่พี่ฝ่างมั้ย..พี่ฝ้ายก็บอกว่าใช่แต่มีอีกคน..ผมไม่กล้าถามว่าใครก็เลยไม่รู้คับ"

"อีกคนเหรอ..หรือยายฝ้ายจะมีใครในใจจริงๆ "

"เออ! แต่ผมเคยเห็นรูปใครคนหนึ่งในกระเป๋าสตางค์ของพี่ฝ้ายครั้งหนึ่ง...ตอนแรกผมก็นึกว่าเป็นรูปพี่ฝ่างแต่พอมาเห็นตัวจริงถึงรู้ว่าไม่ใช่คับ"

"ใคร? พ่อพี่หรือป่าว"

"ไม่ใช่คับ..พ่อของพี่ผมเคยเห็นรูปที่ติดอยู่ที่บ้านแล้ว..รูปใบนั้นเป็นเด็กนักเรียน..น่าจะถ่ายไว้นานแล้ว..หน้าตาเขาคล้ายๆ ..คล้ายใครนะ!?.."

"คล้ายใคร?..เปี๊ยกพอจะนึกออกมั้ย"

"เอ! ..คล้าย...คล้าย..อ้อ! นึกออกแล้วว่าคล้ายใคร"

"คล้ายใคร..เปี๊ยก!?"

"คล้ายพี่ดินคับ..แต่ผมก็ไม่แน่ใจนักนะคับ เพราะเห็นแค่แว๊บเดียวและครั้งเดียวด้วยคับ"

"คล้ายไอ้ดินเหรอ...หึ..หึ...เอาล่ะเปี๊ยกไม่ต้องบอกฝ้ายล่ะว่าพี่ถามเราเรื่องนี้"

"ผมไม่บอกหรอกคับ..ขืนพี่ฝ้ายรู้ว่าผมแอบเห็นรูปนั่น..ผมตายแน่ๆ "

"ดีมาก..ถือว่าเป็นความลับระหว่างเราสองคนล่ะกันนะ"

"คับ..พี่ฝ่าง"

ฝ่างมองไปที่ฝ้ายกับดินอีกครั้ง เขาคงต้องหาทางแอบดูรูปในกระเป๋าสตางค์ของฝ้ายสักครั้งเพื่อความแน่ใจ ถ้าเป็นอย่างที่เปี๊ยกพูดจริงๆ ก็คงจะดี

"อ้าว! เปี๊ยกมาตั้งแต่เมื่อไหร่..มีอะไรหรือป่าว"ฝ้ายถาม

เธอหันมาเห็นเปี๊ยกยืนอยู่กับฝ่างจึงเดินเข้ามาพร้อมกับดิน

"ผมเพิ่งมาถึงคับ..ผมจะมาบอกพี่ฝ้ายว่าวันเสาร์นี้..ก็จะถึงวันดูหิ่งห้อยแล้ว..ผมกลัวว่าพี่ฝ้ายจะลืมน่ะคับ"เปี๊ยกบอก

"ขอบใจนะที่เตือน..พี่ลืมไปแล้วจริงๆ ด้วย"ฝ้ายยิ้ม

"ดูหิ่งห้อยที่ไหนเหรอเปี๊ยก"ดินถาม

"ที่ชายคลองคับ..แต่ถ้าจะให้เห็นชัดๆ และสวยจริงๆ ก็ต้องไปดูที่บ้านต้นไม้คับ"เปี๊ยกบอก

"พี่ไปดูด้วยคนได้มั้ยเปี๊ยก..พี่ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยมาตั้งนานแล้ว"ดินถาม

"ได้นะได้คับ..แต่ต้องถามพี่ฝ้ายก่อน"เปี๊ยกบอก

"ฝ้ายว่าไงล่ะ..พี่ไปดูด้วยได้มั้ย"ดินถาม

"ได้ค่ะ..พี่ฝ่างล่ะคะจะไปดูด้วยมั้ย"ฝ้ายถาม

"ก็น่าสนใจนะ..พี่ไปด้วยก็ได้"ฝ่างบอก

"งั้น..เปี๊ยกก็เตรียมทุกอย่างให้พร้อมนะ..แล้ววันเสาร์เจอกัน..แต่วันนี้พี่ต้องไปก่อนแล้ว..ต้องเข้าห้องทดลองอีก..มีอะไรก็โทรมานะ"ฝ้ายบอก

"คับพี่ฝ้าย"เปี๊ยกบอก

ฝ้าย ฝ่างกับดินจึงพากันขึ้นรถแล้วขับกลับมาที่บ้าน

"หนูฝ้าย คุณฝ่าง คุณดินมาทานข้าวกันค่ะ ป้าเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว"ป้าอุ่นบอก

"ขอบคุณนะคะป้าอุ่น...แล้วแม่ล่ะคะ"ฝ้ายถาม

"แม่หนูฝ้ายไปออฟฟิตแล้วค่ะ"ป้าอุ่นบอก

"แล้วนี่ตกลงว่าพี่ฝ่างจะไปออฟฟิตใช่มั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"อืม..ใช่..เราก็เข้าห้องทดลองกับไอ้ดินสองคนนั่นแหละ..จะนานมั้ยล่ะวันนี้"ฝ่างถาม

"ยังไม่รู้เลยค่ะ..ต้องดูว่าพี่ดินต้องใช้อะไรบ้างและขาดเหลืออะไรค่ะ"ฝ้ายบอก

"งั้น..ตอนเย็นเจอกันนะ"ฝ่างพูด

"ค่ะ..พี่ฝ่างก็ขับรถยนต์ไปที่ออฟฟิตสิคะ..ตอนเย็นจะได้รับแม่กลับมาด้วย"ฝ้ายบอก

"อืม...ได้..ไอ้ดินกูฝากทางนี้ด้วยแล้วกัน"ฝ่างบอก

"ไม่ต้องห่วง..เดี๋ยวกูช่วยดูให้"ดินยิ้ม

หลังจากกินข้าวแล้วฝ่างก็ขับรถไปที่ออฟฟิต ส่วนฝ้ายกับดินก็เข้าไปในห้องทดลอง

เมื่อเข้าไปในห้องทดลอง ดินก็เห็นในส่วนของที่ทำปุ๋ยน้ำ ยาฆ่าแมลง ฮอร์โมนต่างๆ และส่วนปิดสำหรับเพาะเชื้อกล้วยไม้ ทุกอย่างถูกจัดไว้เป็นระเบียบเรียบร้อย บอกถึงนิสัยของคนทำว่าเจ้าระเบียบทีเดียว

"นี่ค่ะ..ที่ฝ้ายทำ..มันจะฝ่อทุกครั้งเลย"

"งั้น..ลองทำตามที่พี่เรียนมาดูว่าจะได้ผลมั้ยนะ"

ดินลงมือทำตามที่เรียนมา ฝ้ายยืนมองที่ดินทำอย่างสนใจอยู่ข้างๆ

"ฝ้ายลองทำดูบ้างก็ได้..ทำอย่างที่พี่ทำนี่แหละ"ดินบอก

"ค่ะ"ฝ้ายทำตามอย่างที่ดินทำ

ดินเห็นเธอทำไม่ค่อยถูกจึงเดินมายืนข้างหลังเอามือของเขาจับมือของเธอแล้วค่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ จนฝ้ายคล่องขึ้น เธอหันหน้ามายิ้มให้เขาหลังจากที่ทำได้แล้ว

ดินเห็นรอยยิ้มของฝ้ายแล้วถึงกับอึ้ง หัวใจของเขาเต้นแรงมาก เธอจะรู้มั้ยว่ารอยยิ้มของเธออาจทำให้เขาตายได้

ฝ้ายกับดินช่วยกันเพาะเชื้อกล้วยไม้ไว้ได้มากแล้ว ดินจึงมาดูสูตรของปุ๋ย ยาและฮอร์โมนที่ฝ้ายทำ เขาแนะนำเธอให้เพิ่มสารบางตัวลงไปในปุ๋ย ยาและฮอร์โมนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพมากขึ้นไปอีก

ฝ้ายกับดินออกมาจากห้องทดลองก็เกือบ6โมงเย็นแล้ว

"อีกนานมั้ยคะ..ถึงจะรู้ว่ากล้วยไม้ที่เราเพาะจะใช้ได้มั้ย"

"ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็น่าจะรู้ผล"

"ถ้าได้ผลจริงๆ ฝ้ายต้องขอบคุณพี่ดินมากๆ เลยนะคะ"

"ถ้าได้ผลจริงๆ ฝ้ายจะมีรางวัลให้พี่มั้ย"

"พี่ดินอยากได้อะไรล่ะคะ..ถ้าได้ผลจริงๆ ฝ้ายจะให้แน่นอนค่ะ"

ก็อยากได้คนพูดเป็นแฟนเนี่ยล่ะ..จะได้มั้ยล่ะ..ดินคิด

"เอาไว้ให้ได้ผลก่อนแล้วพี่จะบอกนะ"

"ก็ได้ค่ะ"

ฝ้ายกับดินเดินมาถึงโต๊ะรับแขก ฝ้ายเห็นแม่กับฝ่างนั่งอยู่ที่โต๊ะ แล้วมีใครอีกคนนั่งหันหลังให้เธออยู่ เธอรู้ว่าเป็นใครจึงหันหลังจะเดินหนีทันที

ดินจับมือของฝ้ายไว้ทันที เขาพยักหน้าให้เธอเดินเข้าไปที่โต๊ะรับแขก

ฝ้ายมองหน้าดิน เธอรู้ว่าดินจะบอกไม่ให้หนีอีก จึงพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปโดยที่ดินยังจับมือของเธออยู่

"อ้าว! ฝ้าย ดิน ออกมาจากห้องทดลองแล้วเหรอ"ฝ่างถาม

"ฝ้าย..คุณพนามาหาน่ะลูก"แม่บอก

พนาหันกลับมาเมื่อได้ยินที่ฝ่างกับแม่พูด เขาเห็นดินเดินจับมือของฝ้ายมาด้วยกัน

"เอ่อ...สวัสดีค่ะ...."ฝ้ายจะยกมือไหว้แต่ดินยังไม่ปล่อยมือของเธอ

"พี่ดินปล่อยมือฝ้ายก่อนค่ะ"ฝ้ายบอกกับดิน

"อ้าว! พี่ลืมไป ขอโทษจ้า"ดินยิ้มให้ฝ้าย เขาปล่อยมือจากมือเธอแต่เอามือขึ้นมาโอบไหล่เธอไว้แทน

"สวัสดีค่ะคุณพนา"ฝ้ายทัก

"สวัสดีคับฝ้าย คุณดินด้วย"พนาทักทายฝ้ายกับดิน

"สวัสดีคับคุณพนา"ดินพูด

"นี่พี่ดินกับคุณพนารู้จักกันแล้วเหรอคะ"ฝ้ายถาม

"พี่เคยเจอคุณพนาครั้งหนึ่งแล้ว เมื่อวันแรกที่พี่มาถึงน่ะแต่ฝ้ายไม่อยู่...คุณพนาคงยังไม่รู้ว่าผมเป็นแฟนของฝ้ายน่ะคับ"ดินบอกหน้าตาเฉย

ฝ่างกับแม่ต่างหันมายิ้มให้กันเมื่อได้ยินที่ดินบอก

"แฟนของฝ้าย!!? "พนาดูตกใจ

"คับ..ผมเป็นแฟนของฝ้าย พอดีผมไปเรียนต่อที่อเมริกาหลายปีเพิ่งจะกลับมานี่แหละ พอดีแม่โทรบอกว่ามีคนมาตามจีบฝ้ายหลายคนผมเลยต้องรีบลงมาดูแลแฟนผมเสียหน่อย ปล่อยให้โสดนานแล้ว"ดินยิ้ม

"ผมไม่รู้จริงๆ ว่าฝ้ายมีแฟนแล้ว...แต่ก็หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้นะคับ"พนาบอก

"ผมกับฝ้ายยินดีคับที่จะมีเพื่อนอย่างคุณพนา"ดินพูด

"ว่แต่คุณพนามานี่มีธุระอะไรด้วยมั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"พอดีจะมีการประชุมและนัดพบกันระหว่างชาวไร่ชาวสวนกับผู้ค้ารายใหญ่กับรายย่อยในวันอาทิตย์หน้าที่โรงแรมสอยดาว..ผมเลยแวะมาบอกฝ้ายน่ะ"พนาบอก

"ขอบคุณนะคะที่มาบอก"ฝ้ายยิ้ม

"ผมว่าฝ้ายควรไปนะ..จะได้ไปเจอลูกค้าใหม่ๆ ด้วย"พนาพูด

"คับ..แล้วผมกับฝ้ายจะไปอย่างแน่นอน..ขอบคุณอีกครั้งนะคับ"ดินพูด เขาไม่ค่อยพอใจที่ฝ้ายยิ้มให้พนา

"งั้น..ผมขอตัวกลับก่อนนะคับคุณน้า คุณฝ่าง คุณดิน ฝ้ายด้วย เอาไว้มีโอกาสคงได้พบกันอีก"พนาบอก

"ค่ะ..คุณพนา ขอบคุณนะคะ"แม่บอก

พนาเดินกลับออกไปที่หน้าบ้านโดยแม่เดินออกไปส่ง

ฝ้ายถอนหายใจยาว เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตูแล้วเปิดลิ้นชักเอาปืนกับมีดพกเก็บเข้าที่

"คนนี้คงจะไม่มาอีกแล้วแน่ๆ พี่ว่า"ฝ่างยิ้ม

"คุณพนาไม่ใช่คนดื้อหรอกค่ะ..ที่น่าเป็นห่วงก็พี่โอ๋กับพี่วิทย์มากกว่า..เพราะค่อนข้างจะเป็นนักเลงพอตัวทีเดียว"ฝ้ายบอก

"แล้วนี่เราพกอาวุธทุกวันเลยเหรอ"ฝ่างถาม

"ใช่ค่ะ..ฝ้ายไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น..มีอาวุธไว้กับตัวดีที่สุด"ฝ้ายบอกหน้าตาจริงจัง

"แต่พี่ไว้ใจได้นะ"ดินยิ้ม

"ก็ไม่แน่ค่ะ.. ผู้ชายถ้าไม่ใช่พี่กับพ่อก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"ฝ้ายว่า

"อ้าว! ไอ้ฝ่างนี่กูหน้าตาไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ!"ดินถาม

"เราก็พูดเกินไป ดินน่ะไว้ใจได้100%แม่รู้เพราะเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว"แม่บอก

"ฝ้ายแค่ล้อเล่นค่ะ..จริงจังไปได้"ฝ้ายยิ้ม

"ล้อเล่นเหรอ!!...มานี่เลย!!..ล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง"ดินเดินเข้ามาหาฝ้าย

ฝ้ายจึงเดินหลบแต่ดินก็ยังเดินตาม เธอจึงวิ่งหนีไปรอบๆ

แม่กับฝ่างมองดินกับฝ้ายเล่นกันเป็นเด็กๆ แล้วหัวเราะ

ในที่สุดดินก็จับตัวฝ้ายได้ เขาจับและกอดตัวเธอไว้ไม่ยอมปล่อย

ฝ้ายไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอกับเขาเล่นกันแบบนี้บ่อยๆ ตอนเด็กๆ จึงไม่ได้อายหรือเขินที่ถูกเขากอด

แต่ดินกลับรู้สึกไม่อยากปล่อยฝ้ายออกจากออ้มแขนเลย เขาอยากกอดไว้แบบนี้ตลอดไป

"พี่ดินปล่อยฝ้ายได้แล้วค่ะ...ยอมแพ้แล้ว"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายต้องขอโทษพี่ก่อนแล้วห้ามล้อเล่นแบบนี้อีก"ดินพูด

"ค่ะ..ฝ้ายขอโทษต่อไปจะไม่พูดแบบนี้อีกค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ถ้ายังพูดอีก คราวหน้าจะไม่ใช่แค่กอดนะแต่จะมีอย่างอื่นด้วย"ดินกระซิบที่ข้างหูฝ้าย

ฝ้ายหน้าเริ่มแดง ตอนแรกที่เขากอดเธอไม่เขินแต่พอเขากระซิบข้างๆ หูและคำพูดของเขาที่บอกทำให้เริ่มจะเขิน

ดินปล่อยฝ้ายออกจากแขน เขามองเห็นเธอเริ่มจะหน้าแดงก็อมยิ้ม

แม่กับฝ่างก็เห็นที่ฝ้ายเหมือนจะเขิน แต่ก็ทำเป็นไม่เห็น

"เอ่อ! ยายฝ้าย..ดาวฝากออร์เดอดอกไม้มาให้ด้วยนะ"แม่บอกแล้วส่งออร์เดอให้

"งั้น..เดี๋ยวฝ้ายโทรบอกน้าใบกับลุงมิ่งก่อนนะคะ..จะได้บอกคนงานได้ค่ะ"ฝ้ายบอกแล้วเดินไปโทรศัพท์

สักพักฝ้ายก็เดินกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะรับแขก

"แล้วดอกไม้พอส่งเหรอ..เมื่อเช้าก็ตัดไปมากเหมือนกันนะ"ดินถาม

"พอค่ะ...ฝ้ายดูและถามน้าใบแล้วด้วย"ฝ้ายบอก

"งั้นเราก็รีบกินข้าวแล้วเข้านอนได้แล้ว..เดี๋ยวเช้าก็ต้องตื่นตี4อีก"แม่บอก

"พรุ่งนี้เช้าพี่ไปด้วยเหมือนเดิมนะ"ดินบอก

"ค่ะ..แล้วพี่ฝ่างล่ะคะ..ไม่ไปดูการตัดกล้วยไม้กับกุหลาบหน่อยเหรอ"ฝ้ายยิ้ม

"ไม่ล่ะ..ฝ้ายไปกับไอ้ดินก็พอแล้ว เดี๋ยวตอนเข้าไร่แล้วพี่ค่อยไปด้วย"ฝ่างบอกยิ้มๆ

"ตามใจค่ะ พรุ่งนี้ฝ้ายจะเข้าไปดูเมล่อนกับสตอเบอรี่และจะไปดูคนงานตัดแก้วมังกรส่งตลาดด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"ตามนั้น..ไปๆ กินข้าวกัน"ฝ่างบอก

ทุกคนจึงพากันเดินไปที่โต๊ะกินข้าว หลังจากกินข้าวแล้วก็พากันแยกย้ายเข้าห้องนอน

ฝ้ายอาบน้ำแล้วแต่ยังไม่นอน เธอคิดเรื่องที่ดินพูดวันนี้ เขาพูดจริงๆ หรือป่าวที่บอกว่าชอบเธอแบบคนรัก และขอจีบเธอด้วย

ฝ้ายเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องไม่กล้าออกไปที่ระเบียงกลัวว่าจะเจอดินอยู่ข้างนอก เธอคิดไม่ตก เขาให้เวลา2วันแล้วจะมาจีบ เอาไงดีล่ะ เธอชอบเขามาตั้งนานแต่พอเขาจะมาจีบจริงๆ เธอกลับกังวล กลัวว่าพอเอาเข้าจริงแล้วเขาอาจเปลี่ยนใจ เพราะไม่รู้ว่าเขามาชอบตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไหร่ จู่ๆ เขาก็มาบอกทำให้เธอคิดมาก โอ้ย! เอาวะ..ลองดูสักตั้ง..ถ้าเขาจะมาจีบจริงๆ ก็ปล่อยให้จีบไปแต่เธอก็ต้องระวังใจของตัวเองดีๆ อย่าให้รักเขามากจนถอนตัวไม่ขึ้นแค่นั้นฝ้ายคิด เธอล้มตัวลงนอนเมื่อตัดสินใจได้แล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***