แฟนหลอกๆ

"อ้าว! แม่มาถึงเมื่อไหร่คะ"ฝ้ายถาม เธอเห็นแม่เปิดประตูห้องทำงานเข้ามา

"มาถึงได้สักพักแล้วล่ะ...แล้วเราทำงานใกล้เสร็จหรือยังล่ะ"แม่ถาม

"ใกล้แล้วค่ะแม่"ฝ้ายพูด

"เห็นฝ่างบอกว่า เราไปไร่แล้วจะกลับไปห้องทดลองอีกใช่มั้ย"แม่ถาม

"ใช่ค่ะ..ฝ้ายจะเข้าไปดูว่าเชื้อกล้วยไม้ที่เพาะไว้ว่าใช้ได้หรือป่าวและไปดูฮอร์โมนกับปุ๋ยน้ำด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วเราจะกินข้าวก่อนหรือป่าวล่ะ"แม่ถาม

"ฝ้ายว่าจะกินก่อนนะคะ เพราะอาจจะดึกค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"เราจะพาพี่ๆ เขาเข้าไร่ไปด้วยแล้วกว่าจะดูจนทั่วจะเข้าห้องทดลองทันเหรอ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบตั้งแต่ตี4อีก...จะไหวเหรอลูก"แม่ถาม

"ไหวค่ะ..ฝ้ายแค่จะพาพี่ๆ นั่งรถไปดูให้ทั่วๆ ไร่ ว่าเนื้อที่ของเรามีแค่ไหน แต่รายละเอียดจริงคงต้องไว้วันอื่นค่ะ"ฝ้ายบอก

"ตามใจ..ถ้าอย่างนั้นแม่ไม่กวนแล้ว เราทำงานไปเถอะ"แม่พูด

"ค่ะแม่"ฝ้ายยิ้ม

ใกล้จะเที่ยงแล้ว ฝ้ายตรวจงานเสร็จแล้วก็หอบเอกสารทั้งหมดเดินลงมา เธอเดินเอาไปวางที่โต๊ะของดาว

"พี่ดาวคะ..ฝ้ายตรวจเอกสารหมดแล้วนะคะ"ฝ้ายบอก

"จ๊ะ แล้วฝ้ายจะเข้าไร่เลยหรือป่าว"ดาวถาม

"ว่าจะเข้าเลยค่ะ..เพราะเดี๋ยวฝ้ายต้องเข้าห้องทดลองอีก"ฝ้ายบอก

"แม่คะเห็นพี่ฝ่างกับพี่ดินมั้ยคะ"ฝ้ายถามแม่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานอีกตัว

"แม่เห็นยืนดูอะไรอยู่ที่ระเบียงในครัวนะ"แม่บอก

"ค่ะ...งั้นฝ้ายไปตามก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก

เธอเดินเปิดประตูเข้าไปในครัว และเปิดประตูออกไปที่ระเบียง

"พี่ฝ่าง พี่ดิน รอนานมั้ย ฝ้ายเสร็จงานแล้วไปไร่กันได้แล้วค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเห็นฝ่างกับดินยืนคุยกันอยู่

"ทำงานเสร็จเร็วจังนะฝ้าย"ดินยิ้ม

"ก็ฝ้ายจะพาพี่ๆ ไปดูไร่นี่คะ ก็ต้องรีบหน่อยเพราะฝ้ายยังต้องเข้าห้องทดลองอีกค่ะ ..ไม่งั้นดึกแน่ๆ "ฝ้ายพูด

"ห้องทดลองของเราอยู่ที่ไหนล่ะ"ฝ่างถาม

"อยู่ข้างหลังบ้านนั่นแหละค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วเราไม่กินข้าวกลางวันก่อนเหรอ"ฝ่างถาม

"เดี๋ยวกลับไปกินที่บ้าน ก่อนที่จะเข้าห้องทดลองค่ะ แล้วพี่ๆ กินกันหรือยังคะ"ฝ้ายถาม

"พวกพี่ยังไม่หิว..เดี๋ยวรอกินพร้อมฝ้ายที่บ้านเลยแล้วกัน"ดินพูด

"งั้นก็ไปกันเลยค่ะ"ฝ้ายบอก  เธอเดินนำฝ่างกับดินเข้ามาที่ในออฟฟิต

"แม่คะ..หนูกับพี่ๆ ไปก่อนนะคะ..แล้วจะกลับไปกินข้าวที่บ้าน..ไม่น่าจะเกินบ่าย3โมงนะคะ"ฝ้ายบอกแม่

"ได้แล้วแม่จะให้ป้าอุ่นเขาเตรียมไว้ให้นะ"แม่บอก

"ฝ้ายไปก่อนนะคะพี่ดาว"

"จ้า..ฝ้าย"

"ผมไปก่อนนะคับคุณดาว"ฝ่างบอกยิ้มๆ

"ค่ะ"ดาวยิ้ม

ฝ้าย ฝ่างกับดินพากันเดินออกไปที่รถที่จอดอยู่หน้าออฟฟิต

"ฝ้ายจะพาไปดูสวนลำไย สวนลิ้นจี่ สวนแก้วมังกรกับสวนส้มก่อนนะคะ แล้วค่อยๆ ไล่ขึ้นไปด้านบนกันค่ะ"ฝ้ายบอก

"ตามใจฝ้ายเลย"ดินพูด

ฝ้ายขับรถมาจนถึงปากทางเข้าไร่ที่มีสวนลิ้นจี่กับลำไยปลูกอยู่และกำลังออกดอก แล้วแวะรับเปี๊ยกมาจากที่นั่นด้วยก่อนจะพาฝ่างกับดินย้อนกลับมาที่สวนแก้วมังกร สวนส้ม ไร่เมล่อน ไร่สตอเบอรี่ และเลยขึ้นไปบนเขาที่มีไร่ชากับกาแฟปลูกอยู่

เมื่อขับรถขึ้นมาบนเขาแล้ว ฝ้าย ฝ่าง ดินและเปี๊ยกก็พากันเดินดูไปทั่ว

"เป็นยังไงบ้างคะ..พอจะอยู่ไหวมั้ย"ฝ้ายถาม

เธอเห็นดินยืนมองลงไปจากยอดเขาที่มีไร่ชาฝั่งหนึ่งส่วนอีกฝั่งเป็นไร่กาแฟ

"ไหวสิ..พี่ชอบอากาศดีมากๆ เห็นแล้วสดชื่น"ดินยิ้ม

"ฝ้ายก็ชอบมายืนที่นี่บ่อยๆ ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ฝ้ายเก่งนะที่สามารถสร้างไร่ขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง"ดินชม

"ไม่ใช่หรอกค่ะ..ฝ้ายมีลุงมิ่งที่คอยบอกคอยสอน..มีแม่ที่คอยให้กำลังใจ ถึงได้มีวันนี้ได้"ฝ้ายยิ้ม

"ถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่..ฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้พี่มั้ย"ดินถาม เขาไม่ได้มองฝ้ายแต่มองไปข้างหน้า

"เป็นสิคะ..ฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้พี่ดินกับพี่ฝ่างแน่นอน"ฝ้ายบอก

"ขอบใจนะ"ดินพูด

"ไปค่ะ..ฝ้ายจะพาลงไปที่สุดท้ายที่สวนกล้วยไม้กับสวนกุหลาบ แล้วคงต้องส่งเปี๊ยกก่อนด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

ฝ้ายกับดินพากันเดินกลับมาที่รถ ฝ่างกับเปี๊ยกรออยู่แล้ว

"เดี๋ยวฝ้ายแวะส่งเปี๊ยกก่อนนะคะ..เพราะสวนกล้วยไม้กับสวนกุหลาบอยู่ใกล้บ้านเราค่ะ"ฝ้ายบอกหลังจากที่ขับรถลงเขามาแล้ว

"อืม..ได้พอเราพาพี่มาดูอย่างนี้แล้ว พี่อยากขอโทษจริงๆ ที่ปล่อยให้เราต้องทำงานคนเดียวมาตั้งหลายปี ทุกสิ่งที่เห็นนี่ต้องใช้ความพยายามและความอดทนอย่างมาก และเราต้องเหนื่อยมากๆ แน่กว่าไร่จะเป็นได้อย่างทุกวันนี้ พี่ขอโทษนะฝ้าย"ฝ่างพูดหน้าตาจริงจัง

"มาขอโทษฝ้ายทำไมคะ..เราทุกคนต่างก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ..พี่ฝ่างก็มีหน้าที่เรียนก็ต้องเรียนไป..ฝ้ายมีหน้าที่ดูแลไร่ก็ต้องทำไปแค่นั้นเอง...แล้วมันก็ไม่ได้ยากลำบากมากเกินไปหรอกค่ะ"ฝ้ายพูด

"แต่คนที่เรียนควรเป็นฝ้ายและคนที่ดูแลไร่ควรเป็นพี่นะ"ฝ่างบอก

"ก็พี่ฝ่างได้ทุนนะคะ..ไม่ใช่ฝ้าย ไม่เอาค่ะไม่คิดมาก..ตอนนี้พี่ฝ่างก็กลับมาแล้วนี่คะ เราก็มาช่วยกันทำให้ไร่ของเราเติบโตต่อไป"ฝ้ายยิ้ม

"ขอบใจนะ..ที่เราเข้าใจ"ฝ่างยิ้ม

"ค่ะ.."

ฝ้ายแวะส่งเปี๊ยกที่บ้านพักคนงานแล้วก็พาฝ่างกับดินไปที่สวนกุหลาบกับสวนกล้วยไม้จากนั้นก็กลับบ้าน

"มาถึงกันแล้วเหรอลูก..หิวกันมั้ย"แม่ถามเมื่อเห็นฝ้าย ฝ่างกับดินเดินเข้าบ้านมา

"ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะแม่"ฝ้ายบอก

"แม่ไม่ได้ถามเรา แม่ถามตาฝ่างกับตาดิน สำหรับเราน่ะคงชินแล้วแต่พี่ๆ เขาไม่เคยอดเหมือนเรานะ..เป็นลมกันหมดแล้วมั้ง"แม่พูด

"ผมกับฝ่างยังไม่หิวหรอกคับแม่"ดินพูด

ฝ้ายหันไปมองหน้าดิน เธอแปลกใจที่เขาเรียกแม่เธอว่าแม่เพราะเมื่อวานเขายังเรียกน้าอยู่เลย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

"หิวหรือไม่หิวก็พากันมากินเถอะ..ยายฝ้ายมากินข้าวเลย..เรายังต้องเข้าห้องทดลองอีกกว่าจะเสร็จเดี๋ยวจะยิ่งดึก"แม่บอก

"ค่ะแม่..ไปค่ะพี่ฝ่าง พี่ดิน"ฝ้ายยิ้ม

ทุกคนจึงพากันเดินไปที่โต๊ะกินข้าวในครัว

"แล้ววันนี้จะมีใครมาหาเราอีกมั้ยเนี่ยยายฝ้าย"ฝ่างถาม

"ฝ้ายก็ไม่รู้หรอกค่ะ...แต่ถ้ามีใครมาก็บอกว่าฝ้ายอยู่ห้องทดลองคงกลับดึกๆ แค่นั้นล่ะค่ะ"ฝ้ายบอก

"พี่ว่าเราจะหลบแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ"ฝ่างบอก

"ก็แล้วจะให้ฝ้ายทำยังไงล่ะคะ...จริงๆ พวกเขาก็น่าจะรู้นะคะ..ฝ้ายหลบขนาดนี้แล้ว"ฝ้ายพูด

"แต่พี่มีวิธีนะ ว่าแต่เราจะทำมั้ยล่ะ"ฝ่างพูด

"วิธีอะไรคะ..บอกมาก่อนถึงจะรู้ว่าจะทำมั้ย"ฝ้ายถาม

"เราก็มีแฟนจริงๆ เสียทีสิ..พี่ว่าถ้าเขารู้ว่าเรามีแฟนแล้วก็คงจะหายไปเองนั่นแหละ"ฝ่างบอก

"พี่ฝ่างพูดเหมือนว่าแฟนมีขายในตลาดนะคะ..ถึงจะหาได้ง่ายขนาดนั้นค่ะ"ฝ้ายมองหน้าฝ่าง

"ถ้าแฟนจริงๆ มันหายาก..เราก็หาใครมาแสดงเป็นแฟนเราสักคนสิ..น่าจะหาง่ายกว่ามั้ย"ฝ่างว่า

"แม่ก็เห็นด้วยกับฝ่างนะ...ดีกว่าเราจะหนีไปเรื่อยๆ แบบนี้"แม่บอก

"ก็แล้วฝ้ายจะไปหาใครที่ไหนล่ะ..ใครเขาจะยอมมาเล่นเป็นแฟนให้ฝ้าย..เพราะมันคงต้องเล่นอีกนานและตัวเขาเองก็จะมีแฟนจริงๆ ไม่ได้ด้วย...อีกอย่างถ้าหาคนแถวนี้พวกเขาก็ต้องรู้อยู่ดีเพราะสังคมที่นี่มันแคบ แล้วฝ้ายก็ไม่มีเพื่อนสนิทอยู่ที่นี่เลยสักคน"ฝ้ายบอก  เธอรวบช้อนเพราะอิ่มแล้วและยกแก้วน้ำมาดื่ม

"ก็พี่ไง..ให้พี่ช่วยก็ได้"ดินพูด

"แค่ก!! แค่ก!!" ฝ้ายสำลักน้ำทันที

"เออ! พี่ก็ว่าดีนะ..ที่นี่ไม่มีใครรู้จักไอ้ดินและอีกอย่างเราก็สนิทกับไอ้ดินอยู่แล้วจะได้เล่นได้แบบสบายใจด้วย"ฝ่างบอก

"แม่ก็เห็นด้วยนะ..อย่างน้อยดินก็ไว้ใจได้มากกว่าคนอื่น"แม่สนับสนุน

"เอ่อ! ..แต่หนูว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายลังเล

เธอคิดว่ามันน่าจะเป็นการทำร้ายหัวใจตัวเองมากเกินไปถ้าจะให้ดินมาเล่นเป็นแฟนของเธอ

"ทำไมล่ะ..พี่ไม่ดีพอจะแสดงเป็นแฟนของฝ้ายหรือว่าฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอตรงๆ

"ไม่ใช่ค่ะ..แต่พี่ดินอาจจะต้องลำบากใจมากกว่าที่จะต้องมาเล่นเป็นแฟนกับน้องสาวอ่ะค่ะ"ฝ้ายพูด  เธอเห็นดินจ้องมองเลยหยิบแก้วน้ำมาดื่มอีกครั้ง

"พี่ไม่ลำบากใจหรอก..หรือถ้าฝ้ายกลัวจะให้พี่เป็นแฟนจริงๆ ก็ได้นะ"ดินพูดหน้าตาเฉย

"แค่ก!! แค่ก!!"ฝ้ายสำลักน้ำอีกครั้ง

เธอมองหน้าดินทันที แต่พอเห็นสายตาที่ดินมองมาก็เลยหลบตาเขา

"เอ่อ! ..."ฝ้ายพูดไม่ออก

มีเสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน

"ใครมานะ..ตอนนี้"ฝ่างบอก

"เดี๋ยวแม่ไปดูเอง"แม่บอกแล้วลุกขึ้นยืน

"เสียงรถคุณพนาค่ะแม่..งั้น..ฝ้ายไปห้องทดลองก่อนนะคะ..ที่เหลือฝากแม่ด้วยค่ะ"ฝ้ายพูด  เธอรีบวิ่งตรงไปทางประตูหลังบ้านทันที

"ยายฝ้าย!ยังคุยกันไม่จบเลย"ฝ่างบอก

"ไม่ทันแล้วค่ะ...ฝ้ายไปก่อน แล้วจะเก็บไปคิดดูนะคะ"ฝ้ายเปิดประตูออกไป

"เฮ้อ! เลยคุยกันไม่จบเลย ทำไมต้องมาตอนนี้ด้วยวะ!"ฝ่างบ่น

"ไม่เป็นไร..ยังมีเวลาอีกมาก"ดินพูด...เขารู้ว่าฝ้ายหาทางเลี่ยงที่จะตอบมากกว่า

"ใครมาคับแม่..ใช่นายพนาหรือป่าว!?"ฝ่างถามแม่ที่เดินกลับเข้ามา

"ใช่..ยายฝ้ายจำเสียงรถแม่นมาก"แม่บอก

"แล้วทำไมเขาไม่เข้ามาล่ะคับ"ดินถาม

"แม่บอกเขาว่ายายฝ้ายเข้าห้องทดลอง เขาก็กลับเลยเพราะรู้ว่าถ้ายายฝ้ายเข้าห้องทดลองกว่าจะออกมาได้ก็ดึกน่ะ"แม่พูด

"แล้วพวกลูกจะเอายังไงต่อล่ะ..ยายฝ้ายทำเหมือนจะไม่อยากตกลงนะ"แม่ถาม

"เดี๋ยวผมจะหาเหตุผลไปคุยกับฝ้ายเอง..รับรองว่าตกลงแน่ๆ "ฝ่างยิ้ม

ฝ้ายเข้ามาที่ห้องทดลองแล้วก็มานั่งคิดถึงเรื่องที่คุยกับแม่ ฝ่างและดินเมื่อกี้ จริงๆ แล้วมันก็เป็นความคิดที่ดี...แต่การที่จะให้ดินมาแสดงเป็นแฟนทำให้เธอลังเล เพราะเธอกลัวว่าความลับในใจที่ถูกเก็บเอาไว้มานานจะถูกเปิดออกมา อีกอย่างก็กลัวว่าจะยิ่งชอบเขามากขึ้นและจะยิ่งตัดใจยากขึ้นไปอีก เฮ้อ! ช่างมันก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวค่อยคิดอีกทีตอนนี้ทำงานก่อนดีกว่าฝ้ายคิด แล้วเธอก็ลงมือทำงานต่อ

ฝ้ายเดินออกจากห้องทดลองก็เกือบๆ จะ4ทุ่ม เธอเข้ามาในบ้านแล้วเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน

เมื่อถึงห้องโถงข้างบน ฝ้ายก็เดินไปนอนแล้วหลับตาลงที่เก้าอี้ตัวยาว เธอมีปัญหาที่แก้ไม่ได้นิดหน่อยในห้องทดลอง

"อ้าว! ยายฝ้ายเพิ่งออกมาเหรอ"ฝ่างถาม

"ค่ะ..พี่ฝ่าง"ฝ้ายพูด เธอยังหลับตาอยู่

"ทำไมถึงดึกนักล่ะ'ฝ่างถาม

"พอดีมีปัญหาที่แก้ไม่ได้นิดหน่อยค่ะ"ฝ้ายบอก

"มีอะไรล่ะ..เผื่อพี่จะช่วยได้"ฝ่างพูด

"ฝ้ายกำลังเพาะเชื้อกล้วยไม้อยู่น่ะค่ะ..พยายามทำแทบจะทุกวิธีแล้วแต่ก็ไม่ได้ผล..ถ้าเราเพาะเชื้อเองได้ก็จะลดต้นทุนในการซื้อต้นกล้วยไม้ได้ค่ะ"ฝ้ายบอกแต่ยังหลับตา

"ถ้าอย่างนั้นเราก็ลองปรึกษาไอ้ดินดูสิ.. มันเก่งเรื่องการเพาะเชื้อพืชนะ ตอนเรียนที่อเมริกาอาจารย์ที่นั่นยังชมมันเลย"ฝ่างบอก

"จริงเหรอคะ"ฝ้ายลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่ง

"จริงๆ ฝ้ายให้พี่ช่วยก็แล้วกันนะ"ดินพูด  เขานั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับที่เธอนอนอยู่

"อ้าว! พี่ดินอยู่ด้วยเหรอคะ..ฝ้ายนึกว่าพี่ฝ่างออกมาคนเดียวเสียอีก..แล้วนี่พี่ฝ่างไปไหนแล้วคะ"ฝ้ายพูด เธอหันมองหาฝ่าง

"ไอ้ฝ่างเดินเข้าห้องไปแล้ว"ดินบอก

"อ้าว! แล้วตกลงว่าพี่ดินช่วยได้ใช่มั้ยคะ"ฝ้ายถาม

"คับ..พี่มั่นใจว่าได้ แล้วฝ้ายเครียดมากเลยเหรอถึงได้มานอนตรงนี้"ดินถาม

"นิดหน่อยค่ะ..ฝ้ายพยายามทำมาหลายวิธีแล้วแต่มันก็ฝ่อทุกทีค่ะ..เลยเริ่มจะท้อๆ แล้ว"ฝ้ายยิ้ม

"ไม่เป็นไร..เดี๋ยวพี่ช่วย แล้วฝ้ายจะเข้าห้องทดลองอีกเมื่อไหร่ล่ะ"ดินถาม

"พรุ่งนี้บ่ายดีมั้ยคะ.."ฝ้ายถาม

"ตามใจฝ้ายเลย..พี่ยังไงก็ได้"ดินยิ้ม

"ค่ะ..ตามนั้น งั้นฝ้ายจะไปนอนแล้วนะคะ สบายใจแล้ว พี่ดินก็ไปพักผ่อนเถอะค่ะ"ฝ้ายบอก เธอลุกขึ้นยืน

"แล้วพรุ่งนี้ฝ้ายไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบตอนไหนล่ะ"ดินถาม เขาลุกขึ้นยืนเหมือนกัน

"ตี4ค่ะเพราะต้องตัดเผื่อที่โรงแรมด้วย"ฝ้ายบอก

"งั้นก็ไปนอนเถอะ ดึกแล้ว"ดินพูด

"ค่ะ..ขอบคุณนะคะที่จะช่วยฝ้าย"ฝ้ายยิ้ม

"ไม่เป็นไร ฝันดีนะ"ดินยิ้ม

"เอ่อ...พี่ดินก็ฝันดีนะคะ"ฝ้ายบอก เธอรีบเดินเข้าห้อง

ดินอมยิ้ม..เธอคงไม่เคยบอกใครว่าฝันดีเลยทำเหมือนจะเขินที่บอกเขา

ฝ้ายเดินเข้ามาในห้องแล้วก็อดยิ้มไม่ได้กับคำพูดว่าฝันดีที่ดินบอก

ฝ้ายลุกขึ้นเตรียมตัวไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบตั้งแต่ตี3 พอเกือบจะตี4ฝ้ายก็เปิดประตูออกมาจากห้อง เธอกำลังเดินผ่านห้องโถงก็เห็นดินนั่งอยู่ที่เก้าอี้

"อ้าว! พี่ดิน..มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ..นอนไม่หลับเหรอ"ฝ้ายถาม

"พี่มาคอยฝ้ายนั่นแหละ"

"มาคอยฝ้ายทำไมคะ"

"พี่จะไปช่วยฝ้ายตัดกล้วยไม้กับกุหลาบไง"

"หา! ไม่ต้องหรอกค่ะ..พี่ดินไปนอนต่อเถอะ"

"ไม่ล่ะ..ให้พี่ไปด้วยนะ พี่อยากช่วย"

"เอ่อ! แล้วพี่ฝ่างล่ะคะ"

"ฝ่างยังนอนอยู่เลย..ทำไมไม่อยากไปกับพี่หรือไม่ไว้ใจพี่"

"ป่าวนะคะ ฝ้ายแค่ถาม..งั้นก็ไปค่ะ"

"ฝ้ายนำไปเลย"

ฝ้ายกับดินจึงเดินลงมาข้างล่าง ฝ้ายเดินไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบปืนพกกับมีดสั้นออกมาเหน็บไว้ แล้วเดินออกไปทางข้างหลังบ้าน เธอเดินไปเข็นจักรยานออกมาหนึ่งคัน

"งั้น..พี่ดินซ้อนท้ายจักรยานฝ้ายไปนะคะ..พอดีฝ้ายมีจักรยานคันเดียวอีกอย่างมันก็ไม่ไกลมากด้วย"

"ฝ้ายมาซ้อนท้ายพี่ดีกว่า..เดี๋ยวพี่ปั่นให้แล้วฝ้ายคอยบอกทางก็แล้วกัน"

"ก็ได้ค่ะ..แต่มั่นใจนะคะว่าพี่ดินจะไม่พาฝ้ายไปล้มอ่ะ"

"ไม่เชื่อฝีมือปั่นจักรยานของพี่เหรอ...แต่ก่อนพี่ก็เคยปั่นให้ฝ้ายนั่งนะ"

"ก็นั่นมันเมื่อก่อนอ่ะ..."

"ขึ้นมาเถอะ...พี่ไม่พาฝ้ายล้มหรอก"

ดินคล่อมจักรยานไว้ ฝ้ายจึงขึ้นไปนั่งข้างหลัง เขาเอามือมาจับมือของฝ้ายให้จับเอวของเขาเอาไว้

"จับเอวพี่ไว้...เดี๋ยวตก"

"เอ่อ! ...ค่ะ"

ดินปั่นจักรยานไปตามทางที่มีแสงไฟจากเสาไฟส่องสว่างเป็นระยะๆ ตามที่ฝ้ายบอกทาง

ฝ่างยืนมองดินกับฝ้ายอยู่บนระเบียงห้อง เขาไม่ไปด้วยเพราะอยากให้ดินกับฝ้ายสนิทกันมากขึ้น

เมื่อไปถึงที่แปลงกล้วยไม้ก็มีคนงานมารอช่วยอยู่แล้ว ฝ้ายมาถึงก็เดินเข้าไปแล้วสั่งคนงานให้เข้าตัดตามแปลงที่เธอล็อคไว้แล้ว

จากนั้นฝ้ายก็เดินเข้าไปในแปลงกล้วยไม้แล้วช่วยคนงานเลือกตัดกล้วยไม้ โดยมีดินคอยช่วยและแนะนำคนงานให้จัดเรียงช่อกล้วยไม้เพื่อไม่ให้กล้วยไม้ช้ำเวลาจัดส่ง

คนงานพูดคุยกับดินอย่างเป็นกันเองเพราะดินคุยสนุกแต่มีสาระ..เขาให้คำแนะนำแต่ก็รับฟังในสิ่งที่คนงานบอก

หลังจากตัดกล้วยไม้เสร็จแล้วคนงานก็เอากล้วยไม้ที่ตัดได้ไปที่โรงคัดแยก เพื่อแยกกล้วยไม้ตามสีและพันธุ์ต่างๆ

ฝ้ายสั่งให้คัดสีขาวกับสีชมพูแยกไว้1000ดอกเพื่อไปส่งที่โรงแรม และที่เหลือเอาไปส่งที่ร้านค้าในตลาด

หลังจากนั้นฝ้ายกับดินและคนงานที่เหลือก็ไปที่แปลงกุหลาบ ที่แปลงกุหลาบมีกุหลาบหลายพันธุ์และหลายสีแต่ที่มีมากคือสีแดง สีชมพูและสีขาว

ฝ้ายสั่งให้คนงานเลือกตัดกุหลาบที่ตูมและใกล้จะบานมาทั้งหมดทุกสี

ฝ้ายพาดินเดินดูและช่วยคนงานตัดดอกกุหลาบ

หลังจากตัดเสร็จแล้วก็เอาไปที่โรงคัดแยกเพื่อคัดเลือกก่อนจัดส่ง

ฝ้ายให้แยกกุหลาบสีขาวกับสีชมพูไว้500ดอกเพื่อส่งโรงแรมของพัท ส่วนที่เหลือก็เอาไปส่งที่ตลาด

"แล้วหนูฝ้ายจะไปส่งดอกไม้กับลุงด้วยมั้ย"ลุงมิ่งถาม

"ไม่ค่ะ..ลุงมิ่ง..แล้วถ้าพี่พัทถามก็บอกว่าฝ้ายเข้าห้องทดลองก็แล้วกันค่ะ"ฝ้ายบอก เธอทำท่าคิดสักพักแล้วบอกกับลุงมิ่ง

"ได้เดี๋ยวลุงจะบอกให้..แล้วหนูฝ้ายกับคุณดินจะกลับไปที่บ้านเลยเหรอ"ลุงมิ่งถาม

"ค่ะ...นี่ก็สายแล้วพี่ดินคงจะหิวข้าวแล้วล่ะค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"พี่ยังไม่หิวเลย...ได้ตื่นขึ้นมาทำงานแต่เช้าทำให้รู้สึกสดชื่นดี"ดินบอก

"ให้ลุงขับรถไปส่งที่บ้านให้มั้ย..จะได้ไม่ต้องปั่นจักรยานกลับ"ลุงมิ่งถาม

"ไม่ต้องหรอกคับลุงมิ่ง...เดี๋ยวผมปั่นกลับไปกับฝ้ายได้คับ...มันไม่ไกลมาก...อีกอย่างได้ออกกำลังด้วยคับ"ดินบอก

"คุณดินนี่พูดเหมือนหนูฝ้ายเลย...หนูฝ้ายชอบปั่นจักรยานมาดูไร่ทุกๆเช้า..พอลุงจะไปส่งก็บอกว่าไม่ต้อง...เพราะจะได้ออกกำลังด้วย..สมแล้วที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ "ลุงมิ่งยิ้ม

"ก็มันจริงนี่คะ..งั้นฝ้ายฝากลุงมิ่งเรื่องดอกไม้ด้วยนะคะ...ฝ้ายไปก่อนค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ไม่ต้องเป็นห่วงเลยหนูฝ้าย..ลุงจะดูแลให้เรียบร้อย"ลุงมิ่งบอก

"ขอบคุณค่ะ..ไปนะคะ..ไปค่ะพี่ดิน"ฝ้ายบอก

"ผมไปก่อนนะคับลุงมิ่ง"ดินพูด

"คับ...ปั่นดีๆ นะคับ"ลุงมิ่งบอก

ดินปั่นจักรยานโดยมีฝ้ายซ้อนท้าย เขาปั่นไปเรื่อยๆ

"ที่นี่สวยมากนะ..ตอนเช้าพอมีหมอกลงก็ยิ่งสวย..พี่ชอบที่นี่จัง"ดินพูด

"ค่ะ..ฝ้ายถึงชอบมาปั่นจักรยานในไร่ตอนเช้าๆ ทุกวัน..ฝ้ายดีใจนะคะที่พี่ดินชอบที่นี่..พี่ดินจะได้ไม่อึดอัดที่ต้องมาอยู่ที่เงียบๆ แบบนี้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ถ้าอย่างนั้น..พี่ขอมาปั่นจักรยานกับฝ้ายทุกเช้าเลยได้มั้ย"ดินถาม

"ถ้าพี่ดินตื่นไหวก็ได้ค่ะ..สงสัยคงต้องไปหาซื้อจักรยานเพิ่มถ้าพี่ดินจะมาปั่นจักรยานด้วยอ่ะ"ฝ้ายยิ้มอยู่ข้างหลังของเขา

"ไม่ต้องไปซื้อใหม่หรอก..คันเดียวก็พอ..พี่จะปั่นให้ฝ้ายเอง"ดินบอก

"งั้นฝ้ายก็เอาเปรียบพี่ดินนะสิคะ...ที่ต้องมาปั่นให้ฝ้ายนั่ง..ฝ้ายตัวหนักจะตาย"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายตัวนิดเดียว..ไม่หนักหรอก..แล้วก็ไม่ได้เอาเปรียบพี่ด้วย..พี่อยากปั่นให้ฝ้ายนั่ง..พี่เต็มใจ"ดินพูด

"พี่ดินยังปั่นจักรยานได้เก่งเหมือนเดิมนะคะ..สงสัยจะปั่นให้สาวๆ นั่งบ่อยๆ "ฝ้ายแกล้งแซว

"ฝ้ายก็พูดไป..ไม่มีสาวๆ คนไหนอยากซ้อนท้ายพี่หรอก..แต่ถึงมีพี่ก็ไม่เคยให้ใครซ้อนท้ายพี่นอกจากฝ้าย...คนเดียว"ดินบอก

"......."ฝ้ายเงียบ

เธออึ้งกับคำพูดของดิน ยอมรับว่าลึกๆ แล้วดีใจแต่ก็กลัวว่าเขาจะแค่พูดเล่นๆ มากกว่า

"ทำไมเงียบล่ะ...พี่พูดอะไรผิดหรือป่าว"ดินถาม

"ก็พี่ดินชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย"ฝ้ายว่า

"พี่พูดจริงๆ นะ...ทำไมฝ้ายถึงคิดว่าพี่พูดเล่นล่ะ"

"ก็แต่ก่อนพี่ดินชอบแกล้งฝ้ายอยู่เรื่อยอ่ะ"

"ก็ตอนนั้นฝ้ายยังเด็กพี่ก็เลยพูดเล่นแต่ตอนนี้ฝ้ายโตแล้ว...พี่พูดจริงๆ จากใจเลยนะ...ไม่เชื่อเหรอ"

"เอ่อ! ..เชื่อก็ได้ค่ะ..แม้ว่ามันจะไม่น่าเชื่อสักเท่าไหร่"

"ฝ้ายไม่เชื่อใช่มั้ย..งั้นพี่จะปั่นเร็วๆ จนกว่าฝ้ายจะบอกว่าเชื่อที่พี่พูด"

ดินจึงปั่นจักรยานให้เร็วขึ้น และพอดีเป็นช่วงลงเนินจักรยานจึงวิ่งเร็วมาก ฝ้ายเอามือตีหลังของเขาหลายที เธอหลับตาและเอามือจับเอวของเขาไว้แน่น

"พี่ดิน..อย่าปั่นเร็วค่ะ..เดี๋ยวล้ม"

"ฝ้ายต้องบอกพี่ก่อน...ว่าเชื่อที่พี่พูด"

"ก็ได้ค่ะ...ฝ้ายเชื่อที่พี่ดินพูด..."

ฝ้ายถอนหายใจ เอากับเขาสิชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย

ดินเบรคและเริ่มปั่นช้าลง เขาอมยิ้มที่ทำให้ฝ้ายยอมรับได้

"ฝ้ายยังกลัวความเร็วอยู่นะ..แล้วทำไมถึงได้ขี่บิ๊กไบค์ล่ะ.."

"ก็นั่น..ฝ้ายขี่เองนี่คะเลยไม่กลัว..แต่พี่ดินก็ยังชอบแกล้งอ่ะ...รู้ว่าฝ้ายกลัวยังจะทำอีก"

"พี่ขอโทษนะ...พี่แค่อยากให้ฝ้ายยอมรับในสิ่งที่พี่พูด..แต่ต่อไปนี้พี่จะไม่แกล้งฝ้ายแล้วในทุกเรื่อง แต่พี่จะทำอย่างที่ใจพี่อยากจะทำจริงๆ "

ดินพูดจบแล้วก็ปั่นจักยานต่อไปเรื่อยๆ เขาต้องแสดงให้ฝ้ายรู้ว่าเขาพูดจริงๆ ส่วนฝ้ายนั่งเงียบๆ คิดถึงคำพูดของดินที่พูดเมื่อครู่

ฝ่างยืนมองดินที่ปั่นจักรยานให้ฝ้ายนั่ง เขายืนมองมาจากระเบียงห้องของเขาแล้วยิ้มอย่างพอใจ เขาอยากให้ฝ้ายชอบกับดินเพราะรู้ว่าดินจะไม่มีวันทำให้ฝ้ายต้องเสียใจ เขารู้นิสัยของดินดีจึงจะช่วยให้ดินจีบฝ้ายให้ได้

เมื่อมาถึงบ้านแล้ว ฝ้ายกับดินก็เดินเข้าทางข้างหลังบ้าน

"แล้ววันนี้ฝ้ายจะไปไหนต่อล่ะ"ดินถาม

"ฝ้ายจะไปดูงานที่สั่งไว้เมื่อวานว่าทำกันเรียบร้อยดีมั้ย แล้วจะไปที่โรงบ่มใบชาด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"โอเค..งั้นพี่ไปด้วย"ดินพูด

"ได้ค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วฝ้ายเอารถอะไรไปล่ะ..อย่าบอกนะว่าจักรยานน่ะ"ดินถาม

"ฝ้ายเอารถกระบะไปค่ะ.. เอ! หรือว่าจะเอาจักรยานไปดีคะ..แต่พี่ดินจะปั่นไหวเหรอ"ฝ้ายยิ้ม

"นี่จะแกล้งพี่ใช่มั้ย..มานี่เลย"ดินพูด เขาแกล้งจะจับตัวเธอ

"ป่าวนะคะ..แค่บอกเฉยๆ .."ฝ้ายเดินหลบเขา

ฝ้ายกับดินเดินพูดหยอกล้อกันจนมาถึงโต๊ะรับแขกโดยที่ไม่ได้มองว่ามีใครนั่งอยู่

"อ้าว! ฝ้าย"มีเสียงเรียก

"พี่โอ๋!!"ฝ้ายหันมาตามเสียง

"เห็นคุณน้าบอกว่าฝ้ายไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบ พี่ก็นึกว่าจะกลับสายๆ นี่พี่ว่ากำลังจะกลับพอดี"โอ๋บอก

"ค่ะ...พอดีวันนี้ฝ้ายมีคนช่วยดีน่ะค่ะ..เลยเสร็จเร็ว"ฝ้ายบอก

"แล้วนั่นใครล่ะหรือคนงานใหม่!?"โอ๋ถาม

"นี่คือ.."ฝ้ายกำลังจะแนะนำ

"ผมชื่อดินเป็นแฟนของฝ้าย...ยินดีที่ได้รู้จักคับคุณโอ๋"ดินพูด  เขาเดินเข้ามาเอามือโอบไปที่ไหล่ของฝ้าย

ฝ้ายเงยหน้ามองดินทันทีที่เขาพูดจบ เธองงๆ เพราะยังไม่ได้ตกลงกันเลยว่าจะให้เขาแสดงเป็นแฟนของเธอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถ้าเธอปฏิเสธ ดินก็จะต้องกลายเป็นคนโกหกและอีกอย่างเผื่อว่าโอ๋จะได้เลิกวุ่นวายกับเธอเสียที

ฝ่างที่ยืนอยู่บนบันไดยิ้มทันทีที่ได้ยินดินพูด เพื่อนรักของเขามันก็ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย กล้าบอกต่อหน้าคู่แข่งและน้องสาวของเขาด้วย ตอนนี้เขากำลังลุ้นว่าฝ้ายจะพูดว่าอย่างไร

"คุณเป็นแฟนของฝ้าย!!..ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าฝ้ายมีแฟนแล้ว"โอ๋พูด

"พอดีผมไปเรียนต่อที่อเมริกาเพิ่งจะกลับมาเมื่อไม่กี่วันนี้เองคับ...แต่ผมกับฝ้ายเราก็ติดต่อกันอยู่ตลอดนะจริงมั้ยคับฝ้าย? "ดินถามแต่สายตามองโอ๋อยู่ตลอด

"เอ่อ! ...จริงค่ะ...พี่โอ๋"ฝ้ายพูด

เธอแอบเอามือข้างหนึ่งไปหยิกที่เอวของดินเพราะหมั่นไส้เขา

ดินสะดุ้งนิดๆ เมื่อรู้สึกเจ็บๆ ที่เอว เขารู้ว่าโดนฝ้ายหยิกเข้าแล้ว

"คุณคงเป็นคนที่ไม่ค่อยเป็นห่วงแฟนนะคับถึงได้ปล่อยให้เธออยู่ที่นี่คนเดียว"โอ๋พูด

"ผมมั่นใจในตัวฝ้ายมากต่างหากคับ..ว่าต่อให้ตัวของเราไกลกันแต่ใจของเราสองคนใกล้กันเสมอ"ดินพูด

เขาหันไปมองหน้าฝ้ายด้วยรอยยิ้มและสายตาที่มองแล้วทำให้ฝ้ายต้องหลบสายตาของเขา

"แต่พี่ยังไม่ยอมแพ้หรอกนะฝ้าย..ถึงฝ้ายจะมีแฟนแล้วแต่...อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงได้...ถ้างั้นวันนี้พี่ขอกลับก่อนเอาไว้พี่จะมาหาใหม่"โอ๋บอก เขายิ้มให้ฝ้าย

"ค่ะพี่โอ๋"ฝ้ายบอก

"ผมดีใจนะที่จะมีคู่แข่งมาจีบแฟนของผม...แต่ผมไม่มีวันจะปล่อยฝ้ายไปง่ายๆ หรอกนะคับ...โชคดีนะคับ"ดินพูด สีหน้าเรียบเฉย

"ผมกลับก่อนนะคับคุณน้า"โอ๋หันไปบอกกับแม่

"จ้า..ขับรถดีๆ นะ"แม่พูด

โอ๋หันหลังเดินออกไปที่หน้าบ้านทันที แล้วสักพักก็ได้ยินเสียงรถขับออกไป

"โอ้ย! ฝ้าย...หยิกพี่ทำไมล่ะคับ"ดินร้องออกมาทันทีที่ได้ยินเสียงรถออกไปแล้ว

"นั่นสิยายฝ้าย..ไอ้ดินอุตส่าห์ช่วยนะ..ไม่อย่างนั้นนายโอ๋คงไม่ยอมกลับไปง่ายๆ หรอก"ฝ่างพูด เขาเดินลงบันไดมา

"ใช่ยายฝ้าย..ไปหยิกพี่เขาทำไม..เรานี่น่าตีจริงๆ "แม่บ่นแล้วทำท่าจะตีฝ้าย

"ก็ฝ้ายยังไม่ได้ตกลงเรื่องที่จะให้พี่ดินมาเล่นเป็นแฟนฝ้ายเลยนี่คะ"ฝ้ายบอก เธอทำหน้างอ

"แล้วทำไมเราไม่ปฏิเสธไปล่ะ..ถ้าไม่ตกลงล่ะก็..แล้วไปยอมรับทำไม!?"ฝ่างถาม

"ถ้าฝ้ายปฏิเสธ พี่โอ๋เขาจะคิดยังไงล่ะคะ..แล้วอีกอย่างพี่ดินก็จะกลายเป็นคนโกหกอีกด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วฝ้ายโกรธพี่หรือป่าว..ที่พูดออกไปอย่างนั้น"ดินถาม

"ก็...ไม่ได้โกรธหรอกค่ะ..จริงๆ แล้วตกใจมากกว่าเพราะไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน"ฝ้ายบอก เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะรับแขก

ดินกับฝ่างหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างพอใจ

"ดีแล้วที่เราไม่โกรธ..งั้นก็เอาตามนี้ไปเลย..ให้ไอ้ดินเป็นแฟนเราไปก่อนทำให้คนรู้กันไปทั่วๆ ..แล้วต่อไปก็คงไม่มีใครมาวุ่นวายกับเราอีกหรอก"ฝ่างพูด

"แต่ฝ้ายว่า..มันเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่นะคะ...พี่โอ๋ยังบอกว่าจะมาอีกเลยค่ะ"ฝ้ายพูด

"แต่พี่ว่า..เขาจะมาน้อยลง..และเมื่อเขามาเราก็ต้องแสดงให้เห็นว่าเรากับไอ้ดินรักกันมากแค่ไหน..แล้วนานๆ ไปเขาก็เลิกมาเองนั่นแหละ"ฝ่างพูด

"ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอคะ.."ฝ้ายถาม

"ใช่..ต้องทำอย่างนั้นเลยและต้องทำต่อหน้าทุกคนที่มาจีบเราด้วยนะ...แล้วพี่รับรองได้ว่าจะไม่มีใครมาตามจีบเราอีกเลย"ฝ่างว่า

"แม่ก็ว่าจริงอย่างที่ฝ่างพูดนะ..ฝ้ายก็ทำตามที่ฝ่างบอกนั่นแหละ..เราจะได้ไม่ต้องคอยหลบใครต่อใครอีก"แม่บอก

"แต่ฝ้ายแสดงไม่เก่งนะคะ..แล้วพี่ดินจะไหวเหรอ"ฝ้ายบอก

"พี่ไหวอยู่แล้ว..ฝ้ายก็ทำตัวตามปกติไปนั่นแหละ..ที่เหลือเดี๋ยวพี่ช่วยเองแค่ฝ้ายเล่นตามน้ำไปก็พอ"ดินบอกยิ้มๆ

"ก็ได้ค่ะ..ยังไงก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว..แต่อย่ามายกเลิกกลางคันก็แล้วกันค่ะ"ฝ้ายว่า

"พี่ไม่มีทางยกเลิกกลางคันอย่างแน่นอน..เชื่อใจพี่ได้เลย"ดินยิ้ม

แม่ ฝ่างกับดินมองหน้ากันอย่างมีความสุข แผนการแรกผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ฝ้ายเดินเข้าไปในแผนแล้วต่อไปก็แค่ทำให้เธอรักดินให้ได้จริงๆ เท่านั้น

ฝ้ายถอนหายใจออกมา เธอคิดว่าคงต้องปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามพรหมลิขิตก็แล้วกัน ถ้ามันจะทำให้เธอต้องเจ็บจริงๆ ก็คงต้องยอมรับมัน แต่ระหว่างนี้เธอก็จะขอเก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่ดีระหว่างเธอกับเขาไว้ในใจตลอดไป ไม่ว่าต่อไปมันจะเป็นยังไงก็ตาม

////////////////////////////////////

ชอบกันมั้ยคะ...นางเอกของไรท์จะออกแนวเก่งเกินไปนิดๆไม่ว่ากันนะคะ

ไรท์จะเปิดให้อ่านฟรีแต่บางตอนอาจมีติดเหรียญบ้างนะคะ...แต่จะไม่มากแน่นอนค่ะ

ขอบคุณรีดทุกท่านนะคะ..ฝากติดตามกันด้วยนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***