พบกันอีกครั้ง

"ไอ้ฝ่าง..มึงจะบอกว่า...มึงไม่เคยมาที่ไร่นี่เลยตั้งแต่แม่มึงย้ายมาอ่ะนะ"

"เออ! ..ก็หลังจากที่พ่อตาย แล้วแม่ทำใจไม่ได้ ฝ้ายก็เลยลาออกจากครูมาดูแลไร่แทน แล้วให้กูไปเรียนต่อกับมึงที่อเมริกา...หลังจากนั้นก็ขายที่เพราะแม่เศร้าไม่หาย จากนั้นก็มาซื้อที่ๆ นี่แทน กูก็กลับมาพร้อมมึงแล้วจะถามทำไมวะ! ไอ้ดิน"ฝ่างพูด

"แล้วนี่มึงจะไปถูกเหรอวะ"ดินพูด เขาเป็นคนขับรถมาให้

"กูโทรบอกแม่แล้ว แม่บอกให้ไปคอยที่แยกปากแซง เดี๋ยวยายฝ้ายจะออกมารับ"ฝ่างบอก

ฝ่างกับดินเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านอยู่ติดกัน ฝ่างมีน้องสาวหนึ่งคนชื่อฝ้าย ดินเป็นลูกคนเดียวจึงมักจะมาเล่นที่บ้านของฝ่างเสมอ ดินแอบชอบฝ้ายมาตั้งแต่ตอนที่ดินเรียนม.ต้นแล้ว แต่ดินไม่กล้าบอก เพราะกลัวว่าฝ้ายจะไม่ชอบและจะเปลี่ยนไป จนกระทั่งฝ้ายสอบติดไปเรียนที่เชียงใหม่ ดินก็ไม่ได้เจอฝ้ายอีกเลยเพราะพอฝ้ายเรียนจบกลับมาบ้านดินกับฝ่างก็ได้ทุนไปเรียนปริญญาโทที่อเมริกา ดินกับฝ่างเรียนจนกลับมาตั้งแต่3ปีที่แล้วแต่ต้องทำงานใช้ทุนอีก3ปี ฝ่างจึงเพิ่งได้กลับมาบ้านและดินก็ขอตามมาเที่ยวด้วย

"ฝ้ายคงเปลี่ยนไปมากแล้วมั้ง...กูไม่ได้เจอมาตั้ง10ปีแล้ว"ดินพูด

"มึงยังชอบยายฝ้ายอยู่อีกเหรอ"ฝ่างถาม

เขารู้ว่าดินชอบฝ้ายเพราะดินบอกกับเขาเอง

"กูก็ไม่แน่ใจ..กูถึงต้องตามมึงมานี่ไง"ดินพูด

"แล้วมึงจะแน่ใจได้ยังไงวะ"ฝ่างถาม

"ก็ถ้ากูเห็นฝ้ายแล้ว ความรู้สึกกูเหมือนเดิม กูก็คงจะยังชอบอยู่แต่ถ้าไม่...กูก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้องมึงแล้ว"ดินพูด

"อย่าบอกนะที่มึงไม่ยอมคบกับใครตอนที่เรียนเพราะมึงคิดว่ามึงยังชอบฝ้ายอยู่อ่ะ"ฝ่างถาม

"คงงั้นมั้ง...แต่เดี๋ยวก็รู้"ดินพูด

สักพักใหญ่ดินก็ขับรถมาจอดที่แยกปากแซงตามที่แม่ของฝ่างบอก

"เฮ้ย! ไอ้ฝ่าง มึงดูคนที่ขี่บิ๊กไบค์คันนั้นสิวะ หุ่นอย่างกับผู้หญิง ตัวเล็กแค่นั้นถ้ารถล้มจะยกไหวเหรอวะ"ดินพูด

เขาชี้มือไปที่คนขี่รถบิ๊กไบค์ ที่ขี่เข้ามาจอดข้างหน้ารถของดินกับฝ่างไม่ไกลนัก

"เออ! ว่ะ"ฝ่างพูด

ครืด ครืดเสียงมือถือของฝ่างดังขึ้น เขามองดูเบอร์แล้วไม่คุ้นเลย

"สวัสดีคับ".

"พี่ฝ่างนี่ฝ้ายเองค่ะ..พี่ฝ่างถึงไหนแล้วคะ"

"อ้าว! ฝ้ายเหรอ พี่จอดรถอยู่ที่แยกปากแซงแล้ว เราน่ะอยู่ไหน"

"พี่ฝ่างมารถอะไรคะ"

"พี่มารถเก๋งของไอ้ดินมันน่ะ"

"ใช่รถเก๋งสีดำมั้ยคะ"

"ใช่..เราเห็นแล้วเหรอ"

"ค่ะ..ก็ฝ้ายอยู่ข้างหน้าพี่ฝ่างนี่แหละค่ะ ลงมาสิคะ"

ตู๊ด ตู๊ด ฝ้ายวางสายไปแล้ว

"ฝ้ายว่าไงบ้างวะ"ดินถาม

"ฝ้ายบอกว่าเห็นเราแล้วและอยู่ข้างหน้าเรา...ไหนวะกูเห็นแต่คนขี่บิ๊กไบค์...เฮ้ย! นั่นมัน"ฝ่างอุทานเสียงดัง

เขาชี้มือไปที่คนขี่บิ๊กไบค์ที่ตอนนี้ถอดหมวกกันน็อคออกแล้ว

"อะไรวะ...โอ้โห้! สวยว่ะ มึงจะตกใจทำไมวะ"ดินบอก เขาหันไปตามที่ฝ่างชี้มือ

"ก็นั่นมัน..ยายฝ้ายน้องกู"ฝ่างบอก เขาเปิดประตูรถออกไปทันที

ดินถึงกับอึ้ง นี่เขาไม่ได้เห็นฝ้ายมา10ปี เธอเปลี่ยนไปจนเขาจำไม่ได้เลย ครั้งสุดท้ายที่เห็นเธอตัวผอมๆ หน้ามีสิวเต็มไปหมด หน้าก็ออกสีน้ำตาลไม่ได้ขาวเนียนแบบนี้ ที่สำคัญคือเธอกลัวรถมอเตอร์ไซค์ที่สุด แต่นี่ฝ้ายขี่บิ๊กไบค์ เธอสวมกางเกงยีนต์ขายาว สวมเสื้อยืดข้างใน แล้วสวมแจ็คเก็ตยีนต์ทับข้างนอก สวมรองเท้าบูทหุ้มส้นสูงเกือบถึงเข่า ผมตรงยาวถึงกลางหลังสีดำสนิท ตาคมปากนิด จมูกหน่อยแต่ที่เขาชอบที่สุดคือเธอมีลักยิ้มทั้งสองข้าง เวลาเธอยิ้มจึงน่ารักมากๆ

ดินหัวใจเต้นแรงมาก..นี่ขนาดยังไม่ได้ลงไปเจอจริงๆ เขายังใจเต้นขนาดนี้ นี่ก็แสดงว่าเขายังชอบเธออยู่สินะ

"ยายฝ้าย!!"ฝ่างเรียก เขาเปิดประตูรถลงไปแล้ว

"พี่ฝ่าง!!"ฝ้ายเรียก

เธอวางหมวกกันน็อคลงที่เบาะรถแล้วยิ้มก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดฝ่างทันที

"ฝ้ายคิดถึงพี่ฝ่างที่สุดเลยค่ะ"

"พี่ก็คิดถึงเรากับแม่มาก...พี่ขอโทษที่ปล่อยให้เรากับแม่ต้องลำบาก"

"ไม่เป็นไรค่ะ..พี่ฝ่างต้องไปเรียนนี่คะ ฝ้ายกับแม่ไม่ลำบากหรอกค่ะ

"เออ! นี่ไอ้ดินเพื่อนพี่ เรายังจำได้มั้ย"ฝ่างบอก

ดินเปิดประตูรถลงมายืนข้างๆ แล้ว

"สวัสดีค่ะพี่ดิน จำได้สิคะ"ฝ้ายยิ้ม

เธอมองผู้ชายตรงหน้า เขาเปลี่ยนไปมากทีเดียว เขาสูงขึ้น ขาวมากขึ้น ตาคม จมูกโด่ง ปากหยักได้รูป ผมหยักศกสีดำ แต่ไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนเธอก็ไม่มีวันลืมเขาได้หรอก ก็เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอแอบชอบและยังคงชอบมาถึงทุกวันนี้ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ก็ตาม

"สวัสดีคับน้องฝ้าย"ดินพูด

"เรียกฝ้ายเฉยๆ เหมือนแต่ก่อนก็ได้ค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

"ใช่มึง..ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นหรอก"ฝ่างว่า

"แหม! ก็ฝ้ายสวยมากขึ้นและเป็นสาวแล้วด้วย ก็ต้องเรียกดีๆ หน่อยสิ"ดินยิ้ม

"ฝ้ายก็ยังเป็นฝ้ายคนเดิมแหละค่ะ...ไม่ว่าจะนานแค่ไหน"ฝ้ายบอก

"แล้วทำไมเราแต่งตัวแบบนี้ แล้วทำไมไม่เอารถยนต์มา ขี่คันนี้มาถ้าล้มแล้วจะยกไหวเหรอ"ฝ่างว่า

"ไม่ล้มหรอกค่ะ...มาคันนี้สะดวกกว่า งั้น! พี่ๆ ก็ขับรถตามฝ้ายมาก็แล้วกันนะคะ เดี๋ยวค่อยไปคุยต่อที่บ้านค่ะ"ฝ้ายบอกยิ้มๆ

"ให้พี่ขี่ไปให้มั้ย..แล้วเรานั่งรถไปกับไอ้ดิน"ฝ่างบอก

"ไม่ต้องหรอกค่ะ..ฝ้ายมีใบขับขี่แต่พี่ฝ่างไม่มีนะคะ ไปค่ะ"ฝ้ายยิ้ม

เธอเดินกลับไปที่รถสวมหมวกกันน็อคแล้วติดเครื่อง

ฝ่างกับดินเดินกลับขึ้นไปบนรถ ดินติดเครื่องรถ เขารอจนฝ้ายขี่รถออกไปก่อนแล้วก็ขับตามไป

"แล้วตกลงว่า..มึงจะมาอยู่กับกูกี่วันวะ"ฝ่างถาม

"ตอนแรกก็ว่าสักอาทิตย์หนึ่ง..แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้ว...กูจะอยู่จนกว่าจะจีบฝ้ายได้ว่ะ มึงจะว่าอะไรกูมั้ย"ดินถามยิ้มๆ

"เอาจริงเหรอวะ! แน่ใจแล้วเหรอมึง"ฝ่างถาม

"แน่เสียยิ่งกว่าแน่อีก..กูบอกมึงแล้วว่าต้องให้กูเห็นฝ้ายก่อนถึงจะรู้ว่ายังชอบอยู่มั้ย..ตอนที่กูเห็นฝ้ายหัวใจกูเต้นแรงกว่าตอนนั้นอีกว่ะ!!"ดินยิ้ม

"5555ถ้ามึงแน่ใจก็ตามใจ...กูไม่ว่าหรอก..กูสนับสนุนแต่บอกไว้ก่อนว่าคู่แข่งมึงเยอะนะ..แม่บอกกูว่ามีคนมาตามจีบฝ้ายหลายคนแต่ฝ้ายยังไม่ได้ตัดสินใจจะคบกับใคร...มึงคงต้องรีบทำคะแนนแล้วล่ะ"ฝ่างหัวเราะ

"ก็น่ารักขนาดนี้...ยังไงมึงก็ต้องช่วยกูนะโว้ย! "ดินพูด

"เออ! สิวะ...กูต้องช่วยมึงอยู่แล้ว"ฝ่างบอก

ดินขับรถตามฝ้ายมาจนถึงป้ายที่บอกว่า"ไร่ผาตะวัน" เธอขี่รถเลี้ยวเข้าไปทางนั้น

"นี่มันชื่อพ่อกับแม่มึงนี่หว่า"ดินพูด

"ใช่..ฝ้ายตั้งชื่อไร่ตามชื่อพ่อกับแม่"ฝ่างพูด

หลังจากที่ดินขับรถเลี้ยวผ่านป้ายไร่เข้ามา ฝ่างก็นั่งมองสองข้างทางที่มีสวนผลไม้ยาวไปจนเกือบสุดสายตา พอพ้นสวนผลไม้ก็เป็นสวนแก้วมังกรข้างหนึ่ง อีกข้างเป็นส้มเขียวหวาน พอมาอีกหน่อยก็มีเหมือนโรงเรือนที่มีเหมือนมุ้งกั้นโดยรอบหลายหลังมากทั้งซ้ายขวา..พอเลยมาอีกสักพักก็มองเห็นบ้านไม้ทั้งหลังมีจั่วสูงและชายคายาวจนติดพื้น เหมือนบ้านทางเหนือ บ้านปลูกอยู่เกือบติดเขามีต้นไม้ปลูกไว้โดยรอบบริเวณบ้าน

ฝ้ายขี่รถเข้าไปจอดที่หน้าบ้าน ดินขับรถไปจอดใกล้ๆ

"ตาฝ่าง! มาถึงแล้วเหรอลูก"แม่เรียก

เธอเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน

"สวัสดีคับแม่"ฝ่างเดินเข้าไปกอดแม่

"สบายดีมั้ยลูก..แม่คิดถึงฝ่างที่สุดเลย"แม่ยิ้มเอามือลูบหลังของฝ่าง

"สวัสดีคับคุณน้า"ดินพูด

"แม่คับนี่ดิน..แม่จำดินเพื่อนของฝ่างได้มั้ยคับ"ฝ่างบอก

"สวัสดีลูก ทำไมแม่จะจำตาดินไม่ได้ พ่อกับแม่สบายดีหรือป่าวลูก"แม่ถาม

"พ่อกับแม่สบายดีคับ..ท่านฝากความคิดถึงมาถึงคุณน้าด้วยคับ"ดินพูด

"จ้า..ฝากขอบใจพ่อกับแม่ด้วยนะ"แม่บอก

"คับ คุณน้า"ดินพูด

"แม่คับ ไอ้ดินจะมาอยู่ช่วยผมทำงานที่ไร่ด้วยนะคับ มันจะมาหาความรู้เอาไปพัฒนาไร่ของมันน่ะคับ"ฝ่างบอก

"ตามสบายเลยลูก..ดีบ้านเราจะได้มีคนมากๆ ..แม่อยู่กับยายฝ้ายสองคนเงียบจะแย่"แม่บอก

ฝ้ายอมยิ้มเมื่อได้ยินฝ่างบอกว่าดินจะมาอยู่ช่วยทำไร่ เพราะเธอเห็นว่าท่าทางไม่น่าจะรอด

"เรายิ้มอะไรยายฝ้าย!"ฝ่างถาม เขาเห็นเธอยิ้ม

"ป่าวนะคะ"ฝ้ายบอกยิ้มๆ

"ก็พี่เห็น..ยังจะบอกว่าป่าว!"ฝ่างว่า

"ก็ฝ้ายคิดว่ารูปร่างอย่างพี่ดินจะทำงานในไร่ไหวเหรอคะ ทำงานกลางแดดนะคะ ไม่ใช่ห้องแอร์"ฝ้ายยิ้ม

"พี่ทำไหวคับ ทีเราเป็นผู้หญิงยังไหวเลย"ดินพูด

"แน่ใจเหรอคะ..แต่ถ้าไม่ไหวบอกนะคะ..ฝ้ายจะได้ให้ไปทำในออฟฟิตกับแม่..อ้อ! ไม่ใช่แต่พี่ดินนะคะพี่ฝ่างก็เหมือนกันค่ะ"ฝ้ายยิ้มมากขึ้น

"แหม! มาดูถูก..ไอ้ดินงั้นเรามาพิสูจน์ให้ยายฝ้ายดูกัน"ฝ่างบอก

"แล้วถ้าพี่ทำได้..ฝ้ายจะให้อะไรพี่ล่ะ"ดินถามยิ้มๆ

"พี่ดินอยากได้อะไรล่ะคะ!?...ถ้าทำได้ฝ้ายจะให้ค่ะ"ฝ้ายบอก

"เอาไว้พี่ทำได้ก่อนแล้วจะบอกนะ"ดินบอก เขามองหน้าฝ้ายตรงๆ

"ค่ะ..งั้นฝ้ายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหันเดินเข้าบ้าน

"ไปลูก..ดินด้วยเข้าบ้านกัน"แม่บอก

ดินกับฝ่างพยักหน้าแล้วเดินตามแม่กับฝ้ายเข้าบ้าน

ครืด ครืด เสียงมือถือของฝ้ายดังขึ้น

"ว่าไงเปี๊ยก..แล้วเขาถึงไหนแล้ว..โอเค..ขอบใจมาก"ฝ้ายวางสาย

"แม่คะ..คืนนี้ไม่ต้องรอฝ้ายมากินข้าวนะคะ แม่กินกับพี่ฝ่าง พี่ดินไปก่อนเลย แล้วฝากแม่รับแขกแทนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ"ฝ้ายบอก เธอก้มไปหอมแก้มแม่แล้วรีบเดินตรงไปที่รถบิ๊กไบค์

"ฝ้ายไปก่อนนะคะพี่ฝ่าง พี่ดิน แล้วเจอกันค่ะ"ฝ้ายโบกมือให้

เธอสวมหมวกกันน็อคแล้วขี่รถออกไปทันที

"ฝ้าย! ..ยายฝ้าย..โธ่! ลูกคนนี้"แม่พูด

"แม่คับ..ฝ้ายจะรีบไปไหนคับ"ฝ่างถาม เขางงๆ

"ถ้าลองว่ารีบอย่างนี้..คงจะหนีใครอีกแล้วล่ะ"แม่บอกพลางส่ายหัว

"ฝ้ายจะหนีใครเหรอคับคุณน้า"ดินถาม

"ก็คนที่มาจีบยายฝ้ายนั่นแหละดิน"แม่บอก

"เห็นฝ้ายบอกให้แม่รับแขกแทนด้วย...ใครหรือคับ?"ฝ่างถาม

"ก็คงจะใครสักคนน่ะ..เดี๋ยวฝ่างกับดินก็เห็น"แม่พูด

"ใครคือเปี๊ยกหรือคับคุณน้า"ดินถาม เขาได้ยินฝ้ายเรียกชื่อตอนรับโทรศัพท์

"อ้อ! ลูกคนงานในไร่น่ะ...ลูกน้องยายฝ้าย..คนงานในไร่รักและเกรงยายฝ้ายกันทุกคนและพอรู้ว่ายายฝ้ายไม่อยากเจอใคร ถ้ามีใครเห็นคนที่ยายฝ้ายไม่อยากเจอก็จะโทรมาบอกยายฝ้ายก่อนทุกที..ไปๆ เข้าไปคุยกันต่อในบ้าน พวกเราจะได้นั่งพักกัน"แม่บอก

ฝ่างกับดินเดินตามแม่เข้าไปในบ้าน บ้านเป็นสองชั้นแต่มองจากข้างนอกเหมือนชั้นเดียว หลังคาสูงโปร่ง มีบันไดอยู่ข้างๆ สำหรับเดินขึ้นไปชั้นบน ตรงกลางมีโต๊ะรับแขกที่ทำจากไม้ ถัดไปเป็นครัวและห้องน้ำ

"แม่คับ..ตอนนี้บ้านเรามีที่อยู่กี่ไร่คับ"ฝ่างถาม

"ตอนที่ย้ายมาทีแรกยายฝ้ายซื้อไว้30ไร่แต่ต่อมาก็ซื้อที่เพิ่มอีกแทบทุกปี ตอนนี้น่าจะเกือบๆ 100ไร่แล้วล่ะลูก"แม่เล่า

"โอ้โฮ้! แล้วฝ้ายดูแลคนเดียวไหวหรือคับคุณน้า"ดินถาม เขาอึ้งไปเลย

"ใช่คับแม่ ฝ้ายไม่เหนื่อยแย่เหรอคับ"ฝ่างพูด

"ยายฝ้ายเหนื่อยมากๆ แม่รู้..แต่ไม่เคยพูดหรือบ่นให้แม่ได้ยินเลย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ยายฝ้ายเข้าไร่ตั้งแต่ตี4และกว่าจะกลับเข้าบ้านได้ก็ทุ่มถึงสองทุ่ม ขลุกอยู่ในไร่กับคนงานทั้งวัน แม่ถึงอยากให้ฝ่างกลับมาที่ไร่เร็วๆ ไงลูก...แม่สงสารยายฝ้าย"แม่เล่า

"แล้วเรามีคนงานกี่คนคับแม่"ฝ่างถาม

"เห็นยายฝ้ายว่าเกือบๆ 40คนนะ ยายฝ้ายสร้างบ้านให้คนงานอยู่รวมกันที่ชายเขา ให้เลี้ยงไก่ไว้กินไข่ เลี้ยงปลาในบ่อไว้ให้คนงานกิน แล้วให้ปลูกผักไว้กินเอง ถ้าเหลือก็เอาไว้ขาย"แม่บอก

"แล้วที่ไร่ เราปลูกอะไรบ้างคับ"ฝ่างถาม

"ยายฝ้ายให้ปลูกแบบผสม ไม่ให้ปลูกพืชอย่างเดียว ก็จะมีชา20ไร่ กาแฟ20ไร่ ลิ้นจี่10ไร่ ลำไย10ไร่ แก้วมังกร5ไร่ ส้มเขียวหวาน5ไร่ แคนตาลูป5ไร่ สตอเบอรี่ 5 ไร่ แล้วก็มีกล้วยไม้กับกุหลาบอีกหลายแปลงเลยลูก..และตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มเก็บผลผลิตได้แล้ว"แม่บอก

"ฝ้ายทำอย่างนี้คนงานก็จะได้มีงานทำตลอด บริหารงานได้ดีทีเดียว"ดินชม

"ใช่ลูก..ยายฝ้ายแบ่งงานให้เป็นกลุ่มๆ แต่ละกลุ่มก็จะมีหัวหน้า1คน แต่คนคุมคือลุงมิ่ง คนงานเก่าแก่ของพ่อไง ฝ่างจำได้หรือป่าว"แม่ถาม

"จำได้คับแม่..ลุงเขามาอยู่กับเราด้วยเหรอคับ"ฝ่างถาม

"ใช่ลูก..ลุงมิ่งเขาห่วงยายฝ้ายเลยตามมาด้วย...และเขาก็ช่วยยายฝ้ายได้มากเลยทีเดียวตอนที่มาอยู่แรกๆ น่ะ"แม่บอก

"แล้วตอนนี้ที่ไร่เป็นอย่างไรบ้างคับ"ฝ่างถามต่อ

"ตอนนี้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วล่ะ...ตอนนี้ก็แค่ดูแลเก็บเกี่ยวผลผลิตส่งตลาดบ้าง โรงงานบ้างแล้วก็โรงแรมด้วย"แม่บอก

"ฝ้ายเก่งมากๆ เลยคับคุณน้า ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะทำได้ขนาดนี้"ดินชม

"ใช่คับแม่..ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ผมจะช่วยน้องเองคับแม่"ฝ่างบอก

มีเสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน แม่จึงเดินออกไปดู

"สวัสดีคับคุณน้าไม่ทราบว่าผมมารบกวนหรือป่าวคับ"

"ไม่หรอกค่ะ คุณพนาเอาอะไรมามากมายคะ"แม่ถาม

"พอดีผมกลับไปบ้านมาน่ะคับเลยซื้อของมาฝากคุณน้ากับฝ้ายด้วย แค่นี้ไม่มากหรอกคับ"พนาพูด

"ทีหลังไม่ต้องซื้อมามากอย่างนี้นะคะน้าเกรงใจค่ะ"แม่พูด

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกคับ"พนาบอก

"เชิญเข้าบ้านก่อนนะคะ"แม่บอก

พนาเดินตามแม่เข้ามาในบ้าน เขาเห็นดินกับฝ่างนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขก

"ผมไม่ทราบว่าคุณน้ามีแขก งั้นผมกลับก่อนก็ได้คับ"พนาพูด

"ไม่ใช่แขกที่ไหนหรอกค่ะ นี่ตาฝ่างพี่ชายของยายฝ้ายลูกชายของน้าเองค่ะ..แล้วนี่ก็ตาดินเพื่อนสนิทของตาฝ่าง.. ฝ่าง ดินนี่คุณพนาเป็นเกษตรอำเภอของที่นี่จ๊ะ"แม่แนะนำ

"สวัสดีคับคุณฝ่าง คุณดินยินดีที่ได้รู้จักคับ"พนาพูด

"สวัสดีคับคุณพนา ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคับ"ฝ่างกับดินพูด

"ตาฝ่างกับตาดินจะมาช่วยยายฝ้ายดูแลไร่ พอดีเพิ่งเรียนจบปริญญาโทมาก็เลยจะมาช่วยน้องน่ะค่ะ"แม่บอก

"ดีคับ..ฝ้ายจะได้ไม่เหนื่อยมาก..ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกและสอบถามได้นะคับ"พนาบอก

"ขอบคุณล่วงหน้าคับ"ฝ่างพูด

"แล้วฝ้ายไม่อยู่หรือคับคุณน้า"พนาถาม

"ยายฝ้ายออกไปซื้อของในเมืองน่ะค่ะ ยังไม่กลับมาเลย"แม่บอก

"อ้อ! คับ งั้นผมไม่รบกวนคุณน้า คุณฝ่างและคุณดินแล้วนะคับ ขอตัวกลับก่อนพอดีผมยังไม่ได้เข้าบ้านเลยคับ กลับมาก็ตรงมานี่ก่อนเลย"พนาพูด เขารู้ว่าฝ้ายหลบไม่อยากเจอเขา

"ค่ะ..งั้นถ้ายายฝ้ายกลับมาน้าจะบอกให้นะคะว่าคุณพนามาหาค่ะ"แม่บอก

"คับ ขอบคุณ ผมลาล่ะคับคุณน้า"พนายกมือไหว้แม่

"ค่ะ..เดี๋ยวน้าเดินไปส่งค่ะ"

แม่เดินออกไปส่งพนาที่หน้าบ้าน แล้วก็มีเสียงรถยนต์ขับออกไป แม่เดินกลับเข้ามา

"ไป..แม่จะพาไปที่ห้อง ยายฝ้ายจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"แม่บอก

"คับ"ฝ่างกับดินพูด

ฝ่างกับดินเดินขึ้นบันไดตามแม่ไปชั้นบน ข้างบนมีห้องนอนอยู่4ห้องและห้องโถงใหญ่ที่มีชุดรับแขกวางอยู่

"ฝ่างกับดินนอนห้องนี้นะลูก...ขาดเหลืออะไรก็บอกแม่ ดินด้วยนะลูกไม่ต้องเกรงใจ...ห้องยายฝ้ายก็อยู่ข้างๆ นี่แหละ มีอะไรก็ไปบอกน้องได้ แม่ไปล่ะจะไปในครัวหน่อย พักผ่อนกันนะลูก"แม่บอก

"คับแม่"ฝ่างบอก

"คับคุณน้า"ดินบอก

แม่เดินไปแล้ว ฝ่างกับดินจึงเปิดประตูเข้าไปในห้อง

ในห้องมีเตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง มีทีวี ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ มีโต๊ะกับเก้าอี้เข้าชุดกันตั้งอยู่ มีห้องน้ำในตัว และมีระเบียงยื่นออกไปชมวิว

"เป็นไงมึง เห็นคู่แข่งหรือยัง"ฝ่างถาม

"เออ! เห็นแล้ว แต่ไม่น่ากลัวว่ะ เพราะท่าทางฝ้ายจะไม่ค่อยชอบถึงได้รีบหนีไป ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาจะมา"ดินพูด

"มันก็จริง..แต่อย่าเพิ่งวางใจไปล่ะ"ฝ่างว่า

"เออ! กูรู้..กูขอออกไปดูวิวที่ระเบียงหน่อยนะ"ดินพูด

"เออ! เดี๋ยวกูจะพาไปเดินดูรอบๆ บ้าน"ฝ่างบอก

ดินเดินออกไปที่ระเบียง เขามองไปจนสุดสายตา ที่นี่เงียบสงบ อากาศก็ดี เขาอดคิดถึงฝ้ายไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่เธอยิ้ม เธอทำให้ใจเขาเต้นแรงมาก เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องจีบเธอให้ได้ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่ๆ

ตอนบ่ายเกือบเย็นฝ่างพาดินเดินดูไปรอบๆ บริเวณบ้าน พอเดินกลับมาก็เห็นมีรถยนต์ใครมาจอดที่หน้าบ้านของเขา

ฝ่างกับดินจึงยังไม่เดินเข้าไปแต่พากันเดินมานั่งคุยที่เก้าอี้ใต้ต้นมะม่วงที่ห่างจากบ้านพอสมควร

"อ้าว! พี่ฝ่าง พี่ดินทำไมมานั่งกันอยู่ตรงนี้คะ"ฝ้ายถาม เธอเดินมาตามทาง

"ฝ้าย..แล้วทำไมเราถึงได้เดินมาล่ะ รถหายไปไหน"ฝ่างถามกลับ

"จอดอยู่ตรงโน้นค่ะ ถ้าขี่เข้ามาคนข้างในบ้านได้ยินเสียงรถก็รู้สิคะว่าฝ้ายกลับมาแล้ว..เดินมาอย่างนี้ดีแล้วค่ะ"ฝ้ายยิ้ม เธอพยักหน้าไปที่บ้านที่มีรถจอดอยู่

"เรารู้เหรอว่ารถใครอ่ะ"ฝ่างถาม

"รู้ค่ะ...รถของพี่วิทย์ หลานชายกำนันค่ะ"ฝ้ายบอก

"นี่อย่าบอกนะว่า ฝ้ายก็หลบเขาอีกคนด้วย นอกจากนายพนาอะไรนั่นน่ะ"ดินถามขำๆ

"ค่ะ... ฝ้ายไม่รู้ว่าเขาจะมากันทำไมได้แทบทุกวัน ไม่มีงานมีการทำกันหรือไงไม่รู้"ฝ้ายบ่น

"แล้วเราหลบเขาทำไมล่ะ"ฝ่างถาม

"ถ้าฝ้ายไม่หลบนะ คงไม่ได้เข้าไร่หรอกค่ะ..มากันได้ทั้งวันน่าเบื่อค่ะ"ฝ้ายบอกทำหน้างอ

"ทำไมเราถึงไม่ชอบพวกเขาล่ะ"ฝ่างถาม

"ฝ้ายอยากมีแฟนนะคะไม่ได้อยากมีลูก..แต่ล่ะคนทำอะไรไม่เป็นกันทั้งนั้นค่ะ..ฝ้ายจะเอามาเป็นภาระทำไมคะ...แค่คุยกันยังไม่ค่อยจะเข้าใจเลยค่ะ ฝ้ายอยู่คนเดียวอย่างนี้ดีกว่า"ฝ้ายบอก

"แล้วทำไมฝ้ายไม่บอกเขาไปตรงๆ ล่ะ..เขาจะได้เลิกมา"ดินถาม

"ก็เขาไม่ได้เข้ามาบอกชอบตรงๆ นี่คะจะได้ปฏิเสธตรงๆ ...ได้แต่มาชวนคุย ชวนไปโน่นมานี่ ฝ้ายรำคาญก็เลยหนีเข้าไร่ตั้งแต่เช้าแล้วก็กลับมืดๆ "ฝ้ายพูด

"วันนี้พี่เห็นมาสองคนแล้ว จะมีคนที่สามมั้ยเนี่ย"ดินแซว

"พี่ดินไม่ต้องมาแซวค่ะ..อยู่ไปแล้วก็จะรู้เอง..อุ้ย! เขาออกมาแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะคะ"ฝ้ายบอก เธอเห็นว่ามีคนเดินออกมาจากในบ้าน

ฝ้ายรีบปีนขึ้นไปบนต้นมะม่วงอย่างเร็ว ดินมองตามอย่างเป็นห่วงเพราะกลัวเธอจะร่วงลงมาก็รองเท้าที่เธอใส่ไม่เหมาะกับการปีนต้นไม้เลยสักนิด

"ฝ้ายยังไม่กลับ งั้นผมกลับก่อนนะคับ"วิทย์พูด

"จ้า...เดี๋ยวน้าจะบอกให้ก็แล้วกันค่ะ"แม่พูด

"คับ ผมลาล่ะคับ"วิทย์ยกมือไหว้

เขาขึ้นรถแล้วก็ขับออกมาผ่านตรงที่ฝ่างกับดินยืนอยู่

ดินแหงนหน้ามองขึ้นไปที่ต้นมะม่วง เขาเห็นฝ้ายกำลังจะลงจากต้นมะม่วง แต่ด้วยรองเท้าของเธอไม่เหมาะกับการปีนต้นไม้ทำให้ฝ้ายเหยียบกิ่งมะม่วงพลาดจนร่วงลงมา

"ว้าย! "ฝ้ายร้อง

"ฝ้าย! "ดินตกใจ

เขารีบวิ่งไปรับตัวเธอไว้ได้ทันก่อนที่จะถึงพื้น

"พี่ดิน"ฝ้ายอุทานเมื่อเห็นคนที่มารับตัวเธอไว้ได้

"ยายฝ้าย!!"แม่เรียก

"ฝ้าย!!"ฝ่างเรียก

"เป็นอะไรหรือป่าวฝ้าย...เจ็บตรงไหนมั้ย!?"ดินถาม เขายังอุ้มเธออยู่

"เอ่อ! ฝ้ายไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ดินวางฝ้ายลงเถอะค่ะ"ฝ้ายพูดเบาๆ เธออายหน้าแดง

ดินยิ้มที่เห็นฝ้ายหน้าแดง เขาค่อยๆ วางตัวเธอลง

"ยายฝ้ายเป็นไงบ้าง แล้วทำไมขึ้นไปอยู่บนนั้น นี่ถ้าตาดินไม่รับไว้เราต้องเจ็บตัวแน่ๆ "แม่บ่น

"ก็เพราะพี่วิทย์นั่นแหละค่ะ...ที่ทำให้ฝ้ายต้องขึ้นไปอยู่บนนั้นอ่ะ"ฝ้ายบอก

"เรานี่นะ..โตเป็นสาวแล้วยังทำตัวเป็นผู้ชายอยู่อีก"ฝ่างว่า

"ก็เพราะอย่างนี้ไงแม่ถึงอยากให้ฝ่างกลับมา...จะได้มาช่วยกันดูแลน้องสาวของเราบ้าง แม่ล่ะเหนื่อยจริงๆ "แม่บอก

"โธ่! แม่คะ อย่าเบื่อฝ้ายเลยนะคะ"ฝ้ายเข้าไปกอดแม่

ดินกับฝ่างพากันหัวเราะที่ฝ้ายออ้นแม่

"เราก็เป็นอย่างนี้ทุกที แล้วทำไมถึงร่วงมาได้ล่ะ ปกติเราปีนต้นไม้เก่งจะตาย"แม่ถาม

"ก็รองเท้ามันเป็นแบบนี้น่ะค่ะ...ก็เลยพลาด...ขอบคุณพี่ดินนะคะที่ช่วย"ฝ้ายหันมาบอกดิน

"ไม่เป็นไรหรอก..พี่เห็นตั้งแต่ตอนที่ฝ้ายปีนขึ้นไปแล้ว ก็เลยระวังอยู่"ดินบอก

"แล้วรถของเราไปไหนล่ะ!?"แม่ถาม

"อยู่นั่นค่ะ..เดี๋ยวฝ้ายไปขี่กลับบ้านก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก

"ขี่ระวังล่ะ"ฝ่างบอก

"ไปลูกฝ่าง ดินเข้าบ้านกัน หิวข้าวแย่แล้วมั้ง"แม่บอก

"ยังไม่ค่อยหิวหรอกคับคุณน้า"ดินบอก

"ดินเรียกน้าเฉยๆ ก็พอลูก..ไม่ต้องมีคุณหรอก"แม่บอก

"คับ"ดินรับคำ

ทุกคนพากันเดินตรงไปที่บ้าน..ส่วนฝ้ายเดินไปขี่รถกลับไปจอดที่โรงรถข้างบ้าน

"มากินข้าวกันได้แล้วลูก"แม่เรียก

"ฝ้ายแล้วเรากินมาหรือยังลูก"แม่ถาม

"กินมาจากบ้านลุงมิ่งบ้างแล้วค่ะ..แต่เดี๋ยวจะกินเป็นเพื่อนพี่ฝ่างกับพี่ดินอีกหน่อยค่ะ"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายกินข้าวน้อยไปหรือป่าว ผอมและตัวเล็กมากเลย"ดินพูด

"ฝ้ายก็กินมากนะคะ...แต่มันไม่อ้วนเองค่ะ"ฝ้ายบอก

"ทำงานมากไปล่ะสิ เราน่ะ"ฝ่างบอก

"ก็ไม่นะคะ..ฝ้ายมีคนงานช่วยเยอะแยะ"ฝ้ายบอก

"ฝ้ายเข้าไร่กี่โมงล่ะ"ดินถาม

"ตอนนี้ก็จะประมาณตื5ค่ะ...แต่ถ้าวันไหนต้องตัดกล้วยไม้กับกุหลาบก็ตี4ค่ะ"ฝ้ายบอก

"แล้วพรุ่งนี้ไปกี่โมงล่ะ..พวกพี่จะได้ไปด้วย"ฝ่างถาม

"พรุ่งนี้ ฝ้ายจะเข้าไร่ตอนบ่ายค่ะ. ตอนเช้าจะเข้าไปเคลียร์งานที่ออฟฟิตก่อนค่ะ"ฝ้ายบอก

"นั่นแหละ เราจะไปกี่โมง"ฝ่างถาม

"7โมงค่ะ พี่ฝ่างกับพี่ดินจะไปด้วยหรือคะ"ฝ้ายถาม

"ใช่สิ..พี่กลับมาช่วยงานเรา ก็ต้องไปกับเราน่ะสิ..ต่อไปนี้ฝ้ายมีพี่กับไอ้ดินมาช่วยแล้ว อย่าทำอะไรคนเดียวอีก มีอะไรก็เอามาปรึกษากันได้..เข้าใจมั้ย"ฝ่างบอก

"ค่ะ...เข้าใจแล้ว กินข้าวเถอะค่ะจะได้พักผ่อน"ฝ้ายบอก

ทุกคนนั่งกินข้าวและคุยกันอย่างมีความสุข ดินนั่งคุยไปมองฝ้ายไป...เขาชอบมองเวลาเธอยิ้ม และเขาแน่ใจว่าเธอยังมีเรื่องที่จะทำให้เขาประหลาดใจได้อีกอย่างแน่นอน

/////////////////////////////

ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ..จะมาอัพลงให้บ่อยๆค่ะ

คอมเม้นต์ติชมพูดคุย แนะนำกันได้นะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***