สารภาพ

ร้านอาหารของพายุอยู่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา ขายอาหารซีฟู๊ดและอาหารพื้นบ้านทั่วไป พอทุกคนมาถึงก็พากันเดินเข้าไปในร้าน

พายุเดินออกมาต้อนรับเพราะชยาได้โทรบอกไว้แล้ว

“แหม!! พวกมึงกว่าจะมากันได้นะ อ้าวน้องปรางก็มาด้วย” พายุทักทายเพื่อนกับปราง

“แล้วพาสาวๆ ที่ไหนมาด้วยวะ!!” พายุพูดพลางมองมายด์กับแคทแต่เขามองหน้าแคทตลอด

“เพื่อนปรางเองค่ะ ไม่ใช่สาวๆ ที่ไหน นี่มายด์กับแคท มายด์ แคทนี่พี่พายุ” ปรางแนะนำ

สองสาวยกมือไหว้ พายุรับไหว้แต่ตายังมองแคท จนชยาต้องสะกิดให้พาไปหาที่นั่ง

พายุพาทั้งหมดมานั่งที่ติดริมแม่น้ำโดยมีระเบียงกั้น สาวๆ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

“แฟนพวกมึงเหรอว่ะ” พายุหันมาถามเพื่อนเมื่อสาวๆ เดินไปแล้ว

“ปรางอ่ะแฟนกู มายด์อ่ะแฟนไอ้เอก ส่วนแคทยังไม่ได้คบกับใคร” ชยาพูดแต่สายตามองไปที่ปริน

“สวยขนาดนั้นยังไม่มีแฟนเนี่ยนะ แต่สวย น่ารักดีว่ะ! กูชอบ!!” พายุพูด

ชยากับเอกมองหน้าปรินพร้อมกัน ในกลุ่มของเขาใครก็รู้ว่าพายุมันเจ้าชู้ที่สุด จีบผู้หญิงคนไหนไม่เคยพลาดสักราย

“พวกมึงนั่งกันไปก่อนนะ เดี๋ยวกูให้เด็กยกอาหารมาให้” พายุบอกแล้วก็เดินเข้าครัวไป

มายด์กับปรางและแคทเดินกลับมาที่โต๊ะ แต่แคทแวะยืนมองออกไปที่แม่น้ำตรงเฉลียงที่ยื่นลงไป

ปรินนั่งมองเธออยู่สักพักแล้วเขาก็ลุกเดินไปหา

“มองอะไร ไม่มีตัวอะไรโผล่มาหรอกน่า”

ปรินเดินมายืนข้างๆ แล้วพูดแซวเพราะเห็นเธอมองเหม่อเหมือนมีเรื่องต้องคิด

แคทหันมามองปรินแล้วยิ้ม เธอรู้ว่าปรินแกล้งพูดให้เธอไม่เครียด

“มองแม่น้ำแล้วทำให้จิตใจเราสงบได้ค่ะ” แคทบอกเสียงเรียบๆ

“มีอะไรให้คิดมากหรือไง พี่เห็นนั่งเงียบมาตลอดทาง” ปรินหันไปมองเธอ

“นิดหน่อยค่ะ มีเรื่องที่ต้องคิดและตัดสินใจ ไม่อยากมาเสียดายทีหลังก็เลยต้องทบทวนดีๆ”

“คิดมากเกินไป ระวังจะหาแฟนไม่ได้แถมแก่เร็วอีกต่างหากนะ”

“ไม่มีก็ดีค่ะแฟนน่ะ เพราะมีแล้วอาจจะกลุ้มและคิดมากกว่านี้ก็ได้”

“เราพูดอย่างนี้หนุ่มๆ คงอกหักไปตามๆ กันล่ะ”

“ก็ดีกว่าตัวเราต้องอกหักเองนะคะ”

“เคยอกหักเหรอไง ถึงว่าดีกว่า”

“ไม่เคยค่ะ ถึงไม่อยากมีแฟนกลัวอกหัก” แคทพูดแล้วขำออกมา ปรินมองหน้าด้านข้างของเธอแล้วยิ้ม

“อาหารมาแล้ว มากินกันได้แล้ว” ชยาเรียก แคทกับปรินจึงเดินกลับมาที่โต๊ะ

ที่โต๊ะอาหารแคทนั่งติดริมแม่น้ำถัดมาเป็นมายด์ และปราง ส่วนฝั่งตรงข้ามแคทคือปริน เอกและชยา ทุกคนก็นั่งกินไปคุยไป สักพักพายุก็เดินมาคุยด้วย

“รสชาติเป็นไงบ้างวะ..ใช้ได้มั้ย” พายุถาม

“อร่อยดีนะ ของทะเลก็สดดี” ชยาหันไปบอก

“ปรางล่ะ อร่อยมั้ยพี่ทำเองเลยนะ” พายุพูดกับปรางแต่ตามองเลยไปที่แคท

“อร่อยค่ะพี่พายุ” ปรางบอก

“แล้วแคทกับมายด์ล่ะพอทานได้มั้ย” พายุถาม

“ทานได้ค่ะ” มายด์บอก แคทแค่พยักหน้า

พอทุกคนทานกันจนใกล้อิ่ม พายุก็เอาของหวานมาเสิร์ฟ โดยเอามาวางตรงหน้าของทุกคน

“นี่กูคิดขึ้นมาเองเลยนะ ติชมด้วย” พายุบอก

ทุกคนลงมือชิมขนมหวานตรงหน้า มีแต่แคทที่นั่งมองเฉยๆ

ปรินมองแคท เขารู้ว่าเธอไม่กินของหวาน

“พายุ เอาผลไม้มาจานสิ” ปรินบอกพายุหันไปบอกเด็กแล้วมองปริน

“โดยปกติ มึงไม่ค่อยกินผลไม้นี่หว่า อ้าว! แคทไม่เห็นชิมขนมของพี่เลยล่ะคับ” พายุพูด  เขาเห็นว่าแคทไม่กินขนมเลยสักคำจึงทักขึ้น

“พี่พายุแคทไม่ชอบกินของหวานหรอกค่ะ” ปรางบอก

“สักนิดก็ไม่ได้หรือคับ เผื่อจะมีคำแนะนำให้พี่บ้าง” พายุเริ่มอ้อนแบบเห็นๆ

“อย่าเลยค่ะ ถึงแคทชิมไปก็คงไม่มีคำติชมที่ดีหรอก คำติชมที่ดีควรมาจากคนที่ชอบกินของหวานอย่างปรางกับมายด์จะดีกว่าค่ะ” แคทพูดตรงๆ

“คับ พี่ไม่บังคับหรอก” พายุพูด

พอดีกับเด็กยกจานผลไม้มาให้ ปรินจึงหยิบจานผลไม้แล้วยกจานขนมออกมาจากหน้าแคทมาวางที่หน้าตัวเอง แล้วยกจานผลไม้วางลงแทน แคทมองปรินยิ้มๆ

” ขอบคุณค่ะ” แคทบอก เธอกินผลไม้ พลางคิดว่านี่เขารู้ว่าเราชอบกินผลไม้ด้วยเหรอ

“เดี๋ยวกูกินแทนให้แล้วกัน” ปรินหันไปพูดกับพายุแล้วกินขนมที่เอามาจากแคทต่อ

แคทเงยหน้ามองปรินแล้วขำเพราะโดยปกติเขาก็ไม่ค่อยกินของหวานเท่าไรแต่นี่เขายอมกินของเธอด้วย

พอกินกันอิ่มแล้วจึงพากันกลับโดยมีพายุเดินมาส่งที่รถ

“เอาไว้ว่างๆ กูจะไปหาที่บริษัทนะ” พายุบอก

“จะไปก็โทรบอกนะจะได้ไปดื่มกัน” เอกบอก

แล้วสาวๆ ก็ยกมือไหว้ลาพายุแล้วพากันไปขึ้นรถ

“กูอยากได้เบอร์ของแคท พวกมึงพอจะรู้มั้ยวะ” พายุถามเพื่อนๆ

“ไม่มี แคทไม่เคยให้เบอร์พวกกู” ชยาบอก

“เออๆ เอาไว้กูไปหา” พายุบอกแล้วยกมือโบกให้เพื่อนๆ

ชยากับเอกขอพาปรางและมายด์ไปฉลองวันวาเลนไทน์ แคทเลยนั่งรถมากับปริน

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยกินของหวานให้” แคทบอก

“ไม่เป็นไรก็เราไม่ชอบกินนี่นา ถ้าพี่ไม่กินเดี๋ยวไอ้พายุจะน้อยใจ” ปรินยิ้ม

“ขอบคุณอีกครั้งที่พาไปกินข้าวนะคะ แล้วนี่พี่ปรินไม่มีนัดที่ไหนเหรอคะ” แคทหันมาถาม

“ไม่มี พี่ไม่มีแฟนนี่นาจะได้มีนัดวันนี้” ปรินบอก

“มีสาวๆ มาให้เลือกตั้งมาก ก็เลือกสักคนสิคะจะได้ไม่ต้องมากับน้อง” แคทยิ้ม

“ถ้าให้เลือกพี่เลือกมากับคนที่ทำให้สบายใจดีกว่า อย่างเรานี่ล่ะ” ปรินหันมามองเธอ แคทอึ้งไป

“ว่าแต่พี่แล้วเราล่ะ เห็นปรางว่ามีหนุ่มมาสารภาพรักหลายคนไม่ใช่เหรอ” ปรินถาม

“ก็บอกแล้วว่าไม่อยากอกหัก อยู่คนเดียวดีกว่าค่ะ” แคทบอก

“ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนได้มั้ย” ปรินพูดเรียบๆ

แคทมองหน้าปรินแล้วเงียบ เธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

ปรินขับรถมาถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่งมีคนมานั่งเล่น และออกกำลังกายอยู่ปรินจอดรถข้างๆ ทาง

“ไปนั่งเล่นเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้มั้ย” ปรินถาม

“ได้ค่ะ” แคทบอก

แล้วทั้งสองคนก็ลงจากรถเดินข้างๆ กันไปนั่งที่เก้าอี้ริมสระ ทั้งคู่นั่งหันหน้ามองไปทางสระน้ำ

“พี่มีอะไรอยากจะบอก แต่เราต้องรับปากพี่ก่อนว่าจะไม่โกรธ” ปรินมองหน้าแคท

“ร้ายแรงเหรอคะ ถึงจะทำให้แคทโกรธได้” แคทยิ้ม

“สำหรับพี่มันดีนะ แต่พี่ไม่รู้ว่าเราจะคิดว่ามันดีมั้ย” ปรินทำหน้าจริงจัง

“บอกมาเถอะค่ะ ถ้าโกรธพี่ปรินก็รู้เอง” แคทบอกยิ้มๆ แต่สายตายังมองตรงไปที่สระน้ำ ปรินเงียบไปสักพัก

“พี่อยากจะขอจีบเราได้มั้ย พี่ชอบเรามาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน แต่พี่ไม่กล้าจีบเราเพราะพี่เห็นเราปฎิเสธทุกคนที่เข้ามาสารภาพรัก แต่ถ้าไม่ได้ก็ขอแค่เราไม่โกรธพี่ แล้วพี่ก็จะขอเป็นพี่ชายตลอดไป” ปรินพูด น้ำเสียงบอกได้ว่าจริงจังมาก

แคทเงียบ…แต่หน้าเริ่มมีสีแดงจางๆ

“แคทอย่าเงียบได้มั้ย พูดอะไรก็ได้ พี่กลัว” ปรินบอก

“แน่ใจเหรอคะ ว่าพี่ปรินจะจีบแคทอ่ะ” แคทถาม

“พี่แน่ใจ พี่รู้จักเรามานานพอที่จะรู้ว่าเราคือคนที่ใช่หรือป่าว พี่ไม่ได้จีบเราเพราะรูปร่างหน้าตา แต่ที่จีบเพราะเราคือคนที่ใช่สำหรับพี่ พี่มั่นใจ ไม่ว่าต่อไปเราจะชอบพี่หรือไม่ก็ตาม พี่ก็จะเป็นอย่างนี้ตลอดไป” ปรินบอกเสียงหนักแน่น

ปรินพูดด้วยเสียงที่จริงจัง มั่นคง เขาไม่มีวันเปลี่ยนใจปรินคิด

แคทเองแม้จะดีใจที่ปรินชอบเธอแต่เธอก็ยังไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอก็ชอบเขาเหมือนกัน อะไรก็ไม่แน่นอนปรินเองก็มีสาวๆ หลายคนที่เข้ามาให้เขาเลือก ไม่แน่ว่าต่อไปเขาอาจเปลี่ยนใจ แต่ถ้าเขาอยากจีบเธอก็ลองดูแล้วกันว่าเขาจะทำยังไง

“ถ้าพี่ปรินมั่นใจขนาดนั้น จะลองดูก็ได้ค่ะ แต่….ถ้าจะเปลี่ยนใจเมื่อไรก็บอกแล้วกันนะคะ” แคทหันมามองหน้าปริน เธอพูดด้วยหน้าตาจริงจังเช่นกัน

“พี่ขอบใจนะและดีใจมากด้วยที่แคทให้โอกาสพี่ และอยากบอกว่าพี่ไม่มีวันเปลี่ยนใจ” ปรินมองแคทแล้วบอกด้วยท่าทางที่มั่นใจมาก

คืนนั้นแคทโทรไปหากวางและเล่าเรื่องที่ปรินคุยกับเธอวันนี้ให้ฟัง กวางบอกว่ารู้นานแล้วว่าปรินชอบเธอ เพราะพ่อเป็นคนโทรมาเล่าให้ฟัง ว่าปรินมาบอกกับพ่อว่าเขาชอบเธอและเขาขอดูแลเธอแทนพ่อ

แคทว่ารู้แล้วทำไมไม่บอก กวางก็เลยบอกว่าถ้าเธอรู้ก็คงจะไม่ยอมให้ปรินเข้าใกล้แน่นอน

กวางบอกว่าเท่าที่เขาเห็นแม้จะไม่นานแต่เขาเชื่อว่าปรินเป็นคนดีและรักเธอจริงๆ พ่อก็เหมือนกัน เพราะคงไม่มีใครยอมบอกกับพ่อของคนที่ชอบว่าชอบลูกเขาในขณะที่ยังไม่รู้เลยว่าลูกเขาจะชอบตัวเองหรือป่าว

กวางย้อนถามว่าแคทรู้สึกยังไงกับปริน แคทบอกว่าไม่แน่ใจ กวางก็เลยบอกว่าเธอต้องมีใจแน่ๆ ไม่งั้นเธอไม่มีทางยอมให้เขาจีบหรอก ก่อนจะวางสายกวางยังบอกให้เธอเปิดใจบ้างอย่าปิดกั้นตัวเอง ยอมให้คนอื่นเข้ามาดูแลบ้างอย่าคิดแต่ว่าดูแลตัวเองได้

หลังจากวันนั้นปรินก็เริ่มจีบแคทแบบไม่ปิดบัง ทำเอาชยา เอก ปรางกับมายด์แปลกใจที่เห็นเขาแสดงออกมา พอถูกทุกคนถามก็เลยบอกว่าเขาบอกแคทแล้วว่าเขาจะจีบเธอและเธอก็ไม่ปฏิเสธ ทุกคนจึงดีใจไปกับปรินด้วยที่ไม่ต้องปิดบังอีกต่อไป

ส่วนแคทก็ยังทำตัวเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร มายด์พอจะมองออกว่าแคทเองก็ชอบปรินเพราะเป็นเพื่อนกันมานานแต่เธอก็ไม่ได้พูดให้ใครฟังแม้กระทั่งปราง มายด์คิดว่าแคทย่อมมีเหตุผลของตัวเองเสมอ

ใกล้สอบปลายภาคแล้วสาวๆ ต่างยุ่งอยู่กับการอ่านหนังสือกัน ส่วนหนุ่มๆ ก็คอยดูแลเรื่องอาหารการกิน

ตอนนี้แคทกับมายด์มานอนค้างที่บ้านปรางเหมือนเดิม ชยากับเอกก็เลยกลายเป็นแขกประจำไปโดยปริยาย

“หนูแคท แม่ว่าปิดเทอมนี้อยากไปเที่ยวพักผ่อนที่ระยอง หนูว่ามีที่ไหนน่าเที่ยวบ้างล่ะลูก” แม่ถามตอนที่พวกสาวๆ พักจากการติว

“แม่อยากจะไปสักกี่วันล่ะคะ” แคทถาม

“ก็น่าจะสัก1อาทิตย์ดีมั้ยพ่อ” แม่บอกแล้วหันไปถามพ่อที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

“ก็ดีเหมือนกันไม่ได้พักผ่อนพร้อมกันมานานแล้ว” พ่อเห็นด้วย

“จะไปกันกี่คนคะ แล้วจะไปวันไหน หนูจะได้ให้พ่อหาจองบ้านพักให้ค่ะ” แคทถาม

“ไปกันหมดนี่ล่ะ แล้วก็คนขับรถกับเด็กในบ้านอีก2คน แม่อยากได้บ้านพักที่ใกล้ๆ กับบ้านหนูแคทจะมีมั้ยลูกจะได้ไปเที่ยวบ้านหนูด้วย” แม่บอก

“งั้นไปพักที่น้ำตกก็ได้ค่ะ ที่นั่นมีบ้านพักเป็นหลังๆ เดี๋ยวแคทจะบอกให้พ่อไปจองให้นะคะ” แคทบอก

“บ้านหนูแคทอยู่ใกล้น้ำตกหรือลูก” พ่อถามบ้าง

“ใช่ค่ะ ห่างกันไม่มาก แล้วไปกันหมดที่บริษัทใครจะดูล่ะคะ” แคทถาม

“เดี๋ยวพ่อให้คนอื่นดูแลแทน ตาปรินจะได้ไปพักผ่อนบ้าง เออ! ชยากับเอกก็ไปด้วยกันสิ ตาปรินจะได้มีเพื่อน” พ่อบอกแล้วหันไปชวน ชยากับเอก

“ไปอยู่แล้วคับ ขอบคุณที่ชวนคับพ่อ” ชยากับเอกบอกพร้อมกับยกมือไหว้

“งั้นตอนที่แม่ไปพักที่นั่นหนูแคทกับหนูมายด์ก็มาพักด้วยกันก่อนนะลูก ยายปรางจะได้มีเพื่อน” แม่พูดแล้วส่งยิ้มไปให้หนุ่มๆ

“ค่ะแม่” สองสาวพูดพร้อมกัน

ตอนสายวันอาทิตย์สามสาวนั่งติวกันที่เฉลียงข้างบ้าน หนุ่มๆ ก็นั่งคุยกันอยู่ใกล้ๆ ส่วนแม่กับพ่อนั่งอ่านหนังสือที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน

มีเสียงรถเข้ามาจอดที่บันไดหน้าบ้าน แล้วก็มีเสียงคนเดินเข้ามาอย่างเร็ว

“สวัสดีค่ะคณลุง คุณป้า ปรินอยู่มั้ยคะ” แม่กับพ่อเงยหน้ามองคนพูด

ฟ้านั่นเอง สาวๆ และหนุ่มๆ ที่นั่งอยู่ด้านข้างได้ยินเสียงจึงหันหน้าไปมอง เพราะเสียงของเธอแหลมจนแสบแก้วหูนั่นเอง พ่อกับแม่มองหน้ากัน แต่คนที่ถูกกล่าวถึง หันไปมองหน้าแคทอย่างไว

แคทยิ้มแต่ไม่สนใจก้มหน้าอ่านหนังสือต่อเมื่อเธอรู้ว่าเป็นใคร

“มีอะไรกับตาปรินหรือหนูฟ้า” พ่อเป็นคนถาม

“หนูจะมาช่วยปรินเลือกของที่ระลึกให้ มิสเตอร์ไมเคิลค่ะ” ฟ้าบอก

“แล้วเขาจะมาเมื่อไร” พ่อถามต่อ

“อาทิตย์หน้าค่ะ เขาจะมาอยู่ที่นี่3วันเพื่อคุยเรื่องการตกแต่งภายในโรงแรมของเขาที่สิงคโปร์” ฟ้าตอบ

“ตาปรินมานี่หน่อยลูก” พ่อเรียกปริน

ปรินจึงเดินเข้าไป เมื่อฟ้าเห็นปรินก็รีบเดินเข้าไปหาแต่ปรินเดินหลบไปยืนข้างแม่อย่างเร็ว ฟ้าไม่กล้าเดินเข้าไปเพราะเธอรู้ว่าแม่ของปรินไม่ชอบเธอ

แคทมองเห็นทุกอย่างจึงได้แต่อมยิ้มขำปริน ที่เห็นเขาเดินหลบฟ้าเหมือนจะกลัวอะไรสักอย่าง

“แล้วเราจะเอาไง” พ่อถามปริน

“ของที่ระลึกเดี๋ยวพี่จะไปหาซื้อเอง ฟ้าไม่ต้องลำบากหรอก” ปรินบอก

“ทำไมล่ะคะ ฟ้าอยากช่วยนี่นา” ฟ้าพูดพร้อมทั้งทำหน้างอ

“ฟ้าไปทำหน้าที่ของฟ้าดีกว่า เห็นฝ่ายตกแต่งบอกว่าแผนกของฟ้ายังไม่ส่งภาพตกแต่งของผนังไปให้เลยนี่” ปรินเตือนฟ้าตรงๆ

“แต่…” ฟ้าจะเถียง

“ลุงว่านะหนูฟ้าทำตามที่ตาปรินบอกจะดีกว่านะ ไม่ต้องห่วงเรื่องของที่ระลึกหรอก เดี๋ยวลุงให้ตาปรินจัดการเอง” พ่อหันไปบอกฟ้า

“ก็ได้ค่ะ งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ฟ้ายกมือไหว้แล้วก็เดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างเร็ว

“แม่ไม่ชอบยายฟ้านี่เลย” แม่พูดแล้วมองหน้าพ่อกับปริน

“แล้วตาปริน จะไปซื้อของที่ระลึกเมื่อไรล่ะ แล้วเลือกเป็นเหรอ” พ่อหันมาถามปริน

“ผมว่าจะไปตอนบ่ายนี้แหละคับ เดี๋ยวผมให้แคทไปช่วยเลือก” ปรินพูด

“ดีเลยลูก หนูแคทเลือกของเก่ง คราวก่อนช่วยแม่เลือกของขวัญให้เพื่อนแม่ เพื่อนแม่บอกว่าถูกใจมาก” แม่รีบสนับสนุน

แคทเมื่อได้ยินปรินพูดถึงเธอจึงเงยหน้ามอง

“ไม่ดีมั้งคะ เดี๋ยวเกิดไม่ถูกใจจะเสียลูกค้าป่าวๆ นะคะ” แคทบอก

“ไปช่วยพี่เขาหน่อยเถอะนะหนูแคท” แม่ช่วยพูด

“ก็ได้ค่ะ” แคทตกลง ปรินจึงมองเธอแล้วยิ้ม

“ปรางกับมายด์ไปด้วยกันนะ” แคทหันไปบอกเพื่อน

ปรางกับมายด์เงยหน้าจากหนังสือมองไปเห็นปรินส่ายหัวก็รู้ทันทีว่าปรินอยากไปกับแคทแค่สองคน

“ไม่ดีกว่า ยังอ่านไม่ถึงไหนเลย” ปรางว่า

“ใช่ แคทไปกับพี่ปรินก็แล้วกัน ยังไงตัวเองก็ไม่ต้องอ่านอยู่แล้วนี่” มายด์บอก ปรินยกนิ้วโป้งให้สองสาว

“แล้วปรินก็ไปส่งแคทเลยก็ได้ เดี๋ยวเราไปส่งมายด์เอง จะได้ไม่ต้องย้อนมาอีก” เอกหันไปบอกกับปริน

“พี่ปรินมีเอกสารเกี่ยวกับมิสเตอร์ไมเคิลบ้างมั้ยคะ” แคทถาม

“มีนะ ทำไมเหรอ” ปรินถาม

“พี่ปรินช่วยเอาเอกสารมาให้แคทหน่อยค่ะ” แคทบอก

“ได้คับ แต่จะเอามาทำอะไรอ่ะ” ปรินสงสัย

“ก่อนที่เราจะซื้อของให้ใคร เราก็ต้องรู้ก่อนว่าเขาเป็นคนยังไง จะได้ซื้อได้ถูกใจไงคะ” แคทบอก

ปรินพยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบเอกสารมาส่งให้แคท แคทรับมาแล้วเปิดอ่าน แม่กับพ่อยิ้มแล้วมองตากัน

หลังจากกินข้าวกลางวันแล้วปรินกับแคทก็ออกไปหาซื้อของด้วยกัน

“ตกลงเราจะไปดูที่ไหนก่อนดี” ปรินถาม

“ก็เท่าที่แคทอ่านประวัติมา Mr.ไมเคิลอายุ 35ปี ยังโสด หน้าตาดี คนในสิงคโปร์ต่างถือว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย เขาชอบงานที่เกี่ยวกับศิลปะมาก เพราะงั้นแคทว่าเราไปร้านที่ขายพวกแฮนเมดน่าจะดีนะคะ” แคทพูด

ปรินฟังแคทพูดแล้วคิดว่าเธอวิเคราะห์คนได้เก่งและลึกซึ้งมาก

“ตกลง งั้นเราไปกัน” ปรินบอก

ปรินพาแคทมาที่ร้านขายพวกภาพวาด รูปแกะสลักด้วยมือ และงานที่ทำด้วยมือ ปรินกับแคทเดินเลือกกันอยู่สักพัก แคทก็หยิบภาพวาดสีน้ำมันเป็นภาพทิวทัศน์ในชนบท แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ใช้พู่กันเขียน คนขายบอกว่าแคทเลือกเก่งเพราะภาพนี้คนเขียนใช้มือจุ่มสีวาดแทนพู่กัน แล้วเขาก็ไม่ได้วาดออกมาขายบ่อยๆ นานๆ จะมีมาสักภาพ

ปรินตกลงเอาภาพนั้นแม้ว่าแคทจะบอกว่าให้เขาลองเลือกชิ้นอื่น เพราะนั่นเป็นของที่เธอคิดว่าดีแต่ไม่รู้ว่าMr.ไมเคิลจะชอบไหม

แล้วก็ถึงวันสอบปลายภาคสาวๆ พร้อมแล้วกับการสอบ ส่วนปรินกับพ่อก็เตรียมต้อนรับMr.ไมเคิล ที่จะมาถึงในตอนสาย การเจรจาธุรกิจผ่านไปได้ด้วยดี Mr.ไมเคิลบอกว่าเขาจะส่งภาพห้องต่างๆ ในโรงแรมของเขามาให้ทางสถาปนิกที่บริษัทได้ทำการออกแบบ แล้วเขาจะมาฟังรายละเอียดอีกครั้งด้วยตัวเอง

ก่อนกลับปรินได้มอบของที่ระลึกให้ Mr.ไมเคิลเห็นแล้วถูกใจมาก เขายังถามปรินด้วยว่ารู้ได้ยังไงว่าเขาชอบงานแบบนี้แล้วก็ขอบอกขอบใจปรินเป็นการใหญ่ ปรินหันมายิ้มกับพ่องานนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับแคททั้งหมด

ตอนเย็นปริน ชยา เอก ก็มารอรับสาวๆ กลับบ้านเหมือนเดิม แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าชยามารับปราง เอกมารับมายด์ และปรินก็มารับแคทแล้วก็ขับรถตามๆ กันไปไม่ได้แยกทางไปแค่แยกรถกันนั่งไปเท่านั้น

“พ่อบอกว่าวันนี้ให้พี่พาแคทไปที่บ้านนะ” ปรินพูดเมื่อสาวๆ เดินมาถึง

“มีอะไรหรือป่าวคะ” แคทถาม

“ก็คงจะมีนะ ไม่งั้นคงไม่บอกพี่มาหรอก” ปรินพูดแล้วแอบยิ้ม แคททำหน้าตาเป็นกังวล

“งั้นก็ไปกันเลยค่ะ เดี๋ยวพ่อพี่ปรินจะคอยนาน” แคทบอกแล้วเดินไปขึ้นรถ

เมื่อถึงบ้านของปริน สาวๆ หนุ่มๆ ก็พากันเดินเข้าไปในบ้าน แม่กับพ่อเดินเข้ามาหา

“สวัสดีค่ะ สวัสดีคับ” ทั้งหมด ยกมือไหว้พร้อมกัน พ่อกับแม่รับไหว้

“พ่อมีอะไรจะพูดกับหนูเหรอคะ ถึงให้มาหา” แคทถาม

“พ่ออยากจะขอบใจหนู เรื่องของที่ระลึกของMr.ไมเคิล เขาถูกใจมากๆ” พ่อบอก

“ก็บอกแล้วว่าหนูแคทเลือกของเก่ง” แม่รีบพูด

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ บังเอิญมากกว่า” แคทบอก ปรินหันไปมองแคท

“แต่พี่ว่าแคทวิเคราะห์คนเก่งนะ แค่อ่านจากประวัติ ไม่เคยเห็นหน้าหรือพูดจาด้วยแต่สามารถบอกได้ว่าเขาชอบอะไร สนใจอะไร ถ้าให้พี่ไปซื้อเองคงไม่ถูกใจเขาแน่ๆ” ปรินชม

“ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องขอบใจหนูแคทนะลูก” พ่อบอก

“แคทยินดีค่ะ” แคทบอกพร้อมก้มหัว

“ยินดีจริงอ่ะ เห็นทีแรกไม่อยากไปเลยนี่” ปรินแซว แคทหันมาทำตาดุใส่ปรินทันที

“ตาปรินอย่าว่าน้อง” แม่ว่าแล้วเดินมาเอาแขนโอบรอบเอวแคทแล้วพูด

” ไปกินข้าวกัน..แม่ให้เด็กๆ จัดโต๊ะแล้ว” แล้วทุกคนก็พากันเดินไปที่ห้องอาหาร

หลังสอบ3วันแคทกับมายด์เตรียมตัวกลับบ้านที่ระยอง โดยจะไปพร้อมกับครอบครัวของปราง แคทกับมายด์โทรบอกพ่อแม่ของตนเองแล้ว

มายด์บอกพ่อกับแม่ของเธอแล้วว่าจะไปค้างอยู่กับครอบครัวของปรางในช่วงที่เขามาพักที่ระยอง พ่อกับแม่ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเคยเจอกับพ่อแม่ของปรางแล้วตั้งแต่ตอนที่มายด์ไปเรียนกวดวิชา

ส่วนแคทเธอบอกให้พ่อไปจองบ้านพักที่น้ำตกไว้ให้ครอบครัวของปรางแล้ว

ครอบครัวปรางเอารถไป2คัน พ่อกับแม่และแม่ครัว2คนไปคันหนึ่งมีคนขับรถไปให้ ส่วนหนุ่มๆ เอารถขับไปกันเองอีกคัน

ตอนสายๆ ปรางมากับปริน ชยาและเอกมารับแคทกับมายด์ที่บ้านป้ามล โดยมีปรินเป็นคนขับรถมา พอมาถึงแคทกับมายด์ก็ขึ้นรถ แคทนั่งหน้าคู่กับปริน ถัดลงมาปรางกับชยา ข้างหลังเป็นมายด์กับเอก โดยนัดเจอกับรถของพ่อที่ชลบุรี เพื่อจะได้ขับตามกันไป

ทุกคนมาถึงที่น้ำตกตอนบ่ายๆ พ่อกับแม่ของแคทมารออยู่แล้ว

พอลงจากรถแคทก็วิ่งไปกอดพ่อทันที พ่อกอดแคทแล้วหอมหน้าผากเบาๆ

หลังจากนั้นก็ทักทายกัน พ่อแคทพาทุกคนไปที่บ้านพักที่จองไว้บ้านพักหลังค่อนข้างใหญ่ สองชั้น ด้านบนแบ่งออกเป็น2ฝั่งแต่ตรงกลางติดกันเป็นที่นั่งดูทีวี แต่ละฝั่งมี2ห้องนอนใหญ่และ2ห้องน้ำจึงค่อนข้างสะดวกสบาย ข้างล่างเป็นที่ทำอาหาร

สาวๆ นอนใกล้กับห้องพ่อแม่ของปราง ส่วนหนุ่มๆ นอนอีกฝั่งหนึ่งติดกับห้องของคนขับรถและแม่ครัว

เมื่อทุกคนเก็บข้างของแล้วก็ลงมานั่งที่เก้าอี้ข้างล่าง พ่อแม่ของปรางกับแคทนั่งคุยกันอยู่

“เย็นนี้อยากกินอะไรกันล่ะเด็กๆ แม่จะได้ให้ป้าอิ่มเขาทำให้” แม่ปรางหันมาถามเมื่อเห็นสาวๆ หนุ่มๆ เดินมา

“อะไรก็ได้คับ/ค่ะ” ทุกคนตอบ

“แม่จะให้ป้าอิ่มไปตลาด แล้วตลาดอยู่ไกลมั้ยล่ะแม่แคท” แม่ปรางหันไปถามแม่ของแคท

“ก็ไกลเหมือนกันนะคะ เดี๋ยวไปส่งให้ดีกว่าค่ะ” แม่แคทบอก

“แม่ไม่ต้องไปหรอกค่ะ เดี๋ยวแคทไปส่งป้าอิ่มเอง” แคทบอกแม่ของตัวเอง

“ปรางไปด้วย อยากเห็นตลาดแถวนี้ว่าเป็นยังไง” ปรางพูด

“งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันหมดนี่ล่ะ เผื่อจะอยากกินอะไร” ปรินบอกพร้อมกับหันไปหาเพื่อนๆ ที่พยักหน้ารับ

“งั้นเอารถแม่ไปนะให้ลุงยอดขับไปกับป้าอิ่ม ตาปริน ตาชยา ตาเอกดูแลน้องดีๆ นะลูก” แม่ปรางพูดกำชับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***