เขิน

ก่อนมหาลัยเปิด3วันแคทกับมายด์กลับมาบ้านป้ามลแล้ว เพราะต้องไปมหาลัยเพื่อลงทะเบียนเรียนต่อ

ปรางพอรู้ว่าทั้งสองคนกลับมาก็ชวนปริน ชยาและเอกมาหาที่บ้านป้ามลทันที

“คิดถึงที่สุดเลย” ปรางเมื่อเห็นหน้าเพื่อนก็วิ่งเข้าไปกอดทั้งสองคน

สามหนุ่มยืนมองสามสาวกอดกันก็พากันยิ้ม

“ปรางว่ามายด์ดูคล้ำไปหน่อยนะ ไปทำไรมาเหรอ?” ปรางถามขึ้นหลังจากที่กอดและมองเพื่อนแล้ว

“เข้าสวนมาจ้า ไม่ได้นั่งว่างเหมือนปรางนี่” มายด์พูดแล้วยิ้ม

“จ้า แม่คนขยัน” ปรางหันมายิ้มกับคำพูดของมายด์

“แต่..แคทหนักกว่า ไปปั่นจักรยานขึ้นเขาทุกวันแถมเข้าสวนอีก แต่ไม่เห็นจะดำขึ้นเลย” มายด์พูดพลางมองแคท

“ก็คนยังไม่มีแฟนก็ต้องดูแลตัวเองสิ ไม่งั้นใครจะมาจีบล่ะ” แคทยิ้มเธอพูดแล้วมองปราง มายด์ เลยไปถึงชยาและเอกด้วย

“อ๋อ! เหรอ ไม่มีคนมาจีบหรือไม่เอาเขากันแน่” ปรางกับมายด์พูดพร้อมกัน

ชยากับเอกหันไปมองหน้าปริน ที่ยังคงมองแคทไม่วางตา

“แล้วนี่ไปไหนมากันด้วยหรือป่าว ถึงได้มาพร้อมกันได้” แคทถาม

“ก็ตั้งใจมาหานี่แหละ มีคนเขาคิดถึง” ปรางตอบ

แล้วหันไปทางที่สามหนุ่มที่ยืนกันอยู่ แคทคิดว่าปรางหมายถึงเอกกับมายด์ก็เลยพยักหน้ารับรู้แต่ปรางหมายถึงพี่ชายเธอต่างหาก

ตอนนี้เปิดเรียนมาได้2เดือนแล้ว สามสาวก็ยุ่งๆ กับเรื่องเรียนที่เหมือนจะเริ่มหนักกว่าเทอมแรกในความคิดของปรางกับมายด์ แต่สำหรับแคทมันก็เหมือนเดิมไม่ได้มีอะไรยากขึ้น

อีก3วันจะเป็นวันเกิดของแคทแล้ว ปรางกับมายด์รวมถึงปริน ชยาและเอกกำลังคิดจะทำเซอร์ไพรส์วันเกิดให้กับแคท

พ่อของแคทโอนเงินมาให้เป็นของขวัญวันเกิดบอกให้แคทไปซื้อของที่ตัวเองอยากได้เอง แคทเป็นคนที่ค่อนข้างจะรอบคอบเรื่องการใช้จ่ายพ่อกลัวว่าถ้าซื้อของให้แล้วแคทอาจจะบ่นเอาได้ก็เลยต้องทำแบบนี้

ก่อนวันเกิดแคท1วันมีพัสดุส่งมาที่มหาลัยระบุว่ามาจากสิงคโปร์

แคทรู้ทันทีว่ากวางส่งมา เธอไม่ได้แกะดูที่มหาลัย พอขึ้นรถที่ปรินมารับกลับเหมือนทุกวัน

ปรินเห็นว่าแคทถือกล่องพัสดุมาด้วยเขาเองอยากรู้ว่าใครส่งอะไรมาให้เธอแต่ไม่กล้าถาม

“แคทแกะเลย อยากรู้ว่าน้องกวางส่งอะไรมาให้” ปรางพูดทันทีที่รถเริ่มออกตัวเธอรู้ว่าปรินต้องข้องใจว่าใครให้อะไรแคทมา พอปรินได้ยินปรางพูดก็โล่งใจ

“ใช่ๆ อยากรู้เหมือนกัน” มายด์บอก แคทยิ้มแล้วมองเพื่อนๆ

“จ้า” แคทบอก

แคทพูดจบก็ลงมือแกะกล่อง ข้างในกล่องเป็นหนังสือ1เล่มที่มีรูปภาพและตัวหนังสือที่เป็นภาษาฝรั่งเศสล้วนๆ

แคททำหน้าดีใจมากๆ ส่วนมายด์กับปรางถึงกับหันมามองหน้ากันเลยที่เดียว

“สมแล้วล่ะที่เป็นน้องชายแคทอ่ะ” ปรางพูด

ปรินมองแคทผ่านกระจกหลังก็เห็นเธอดีใจมากที่น้องส่งหนังสือเล่มนั้นมาให้เธอ

“ทำไมล่ะ!?..ปราง” ปรินหันไปถาม

“ก็แคทอยากได้หนังสือเล่มนี้มากๆ ตอนที่เขาประกาศให้จองแคทลืมเพราะต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัย แคทบ่นทุกวันจนปรางกันมายด์คิดว่าคงจะไปหลงรักคนเขียน ถึงได้อยากได้ขนาดนั้น” ปรางเล่าให้ฟัง

“แหม! อย่าไปเชื่อปรางเลยค่ะพี่ปริน หนังสือเล่มนี้คนเขียนเป็นคนฝรั่งเศส เขาเขียนเกี่ยวกับการตกแต่งภายในแบบสมมาตรซึ่งไม่ค่อยมีใครพูดถึง แต่เขาเก่งมากเป็นนักตกแต่งภายในที่ติดอันดับโลกเลย แคทก็เลยอยากได้เท่านั้น”แคทอธิบายให้ปรินฟัง

ปรินได้แต่อมยิ้มที่คนที่เขาแอบชอบเป็นคนที่จริงจังกับสิ่งที่ตัวเองรัก

แล้วแคทก็หยิบโทรศัพท์มาโทรหากวางเพื่อขอบใจที่สามารถหาหนังสือเล่มนี้มาให้เธอได้

วันนี้เป็นวันเกิดของแคท เธอตื่นมาใส่บาตรพระตั้งแต่เช้าแล้วก็เตรียมตัวไปมหาลัยพร้อมกับมายด์โดยที่ปรินกับปรางมารับเหมือนทุกวัน

หลังเลิกเรียนอ.ปวีนาหัวหน้าแผนกเรียกให้แคทไปพบที่ห้องพักของอ. ปรางกับมายด์ก็เลยเดินไปที่ปรินและเพื่อนๆ ที่จอดรถรออยู่

” แล้วแคทล่ะ ปราง!?” ปรินถามเขาไม่เห็นแคทมาด้วย

“แหม! รีบถามเชียวนะคะพี่ปริน แคทไปพบอาจารย์หัวหน้าแผนกค่ะ อาจารย์ให้แคทไปหาไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเหมือนกัน” ปรางบอก

“แล้วปรางบอกแคทหรือยัง..ที่เราตกลงกันไว้อ่ะ” ชยาถาม

“บอกแล้วค่ะ..ว่าแม่ให้แคทไปหาที่บ้าน แคทไม่ได้ว่าอะไร ว่าแต่พวกพี่เถอะเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วนะคะ” ปรางถาม

“เรียบร้อยตั้งแต่บ่ายแล้วคับ พี่ชายปรางแทบไม่เป็นอันทำงานเลยจริงมั้ยเอก” ชยาพูดแซวปรินแล้วหันไปถามเอก เอกพยักหน้า

“จริงๆ ปรินมองนาฬิกาทั้งวันเลยวันนี้"เอกบอก

"พอเลยพวกมึง เลิกแซวได้แล้ว แคทเดินมานั่นแล้ว” ปรินห้ามเพื่อน  เขามองเห็นแคทกำลังเดินตรงมาที่พวกเขา

“อาจารย์ปวีนาเรียกไปทำไมอ่ะ” ปรางถาม เมื่อแคทเดินมาถึง

“ไม่มีอะไรหรอก ขอโทษนะคะพี่ๆ ที่ต้องทำให้รอ” แคทตอบมายด์แล้วหันไปพูดกับปรินและเพื่อนๆ

“ไปกันเลยเถอะค่ะ เดี่ยวแม่ปรางจะรอนาน” แคทบอกแล้วเดินไปขึ้นรถ

มายด์กับปรางมองหน้าปรินทั้งสามคนรู้ว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เพียงแต่แคทไม่บอกออกมา แต่ก็ไม่มีใครถามเพราะรู้ว่าถ้าแคทไม่อยากบอกใครก็ทำให้บอกไม่ได้

ปรินขับรถมาจอดที่บันไดหน้าบ้าน แล้วแคท มายด์ ปราง ปริน ชยาและเอกก็เดินขึ้นไปบนบ้าน โดยที่ทุกคนพยายามเดินช้าๆ เพื่อให้แคทเดินเข้าไปก่อน

เมื่อแคทเดินไปถึงห้องโถงใหญ่ไฟก็ดับ แล้วก็มีเสียงร้องเพลง “แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู” ดังขึ้นพร้อมๆ กับที่มีคนถือเค้กวันเกิดออกมาตามด้วยคนอีกหลายคน แคทถึงกับยิ้มออกมาทันที เมื่อเพลงจบลงเค้กก็มาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

“อธิษฐานเลยหนูแคท” เสียงแม่ของปรางบอก

แคทจึงยกมือขึ้นมาที่หน้าอกก้มหน้าอธิษฐาน แล้วก็เป่าเทียน พอเทียนดับไฟก็สว่างขึ้น แล้วทุกคนก็อวยพรวันเกิดให้กับแคท

แคทยิ้มแล้วยกมือไหว้ขอบคุณพ่อกับแม่และพี่ๆ แล้วหันไปขอบใจปรางกับมายด์

แม่จูงมือพาแคทเดินไปที่ด้านหลังบ้าน มีการจัดเตรียมอาหารและโต๊ะเอาไว้สำหรับกินเลี้ยง แม่ส่งของขวัญให้แคท

“สุขสันต์วันเกิดนะลูกนี่ของขวัญจากพ่อกับแม่” แม่บอก แคทยกมือไหว้

“ขอบคุณมากค่ะ แต่ไม่ต้องเอาของขวัญให้หนูก็ได้ค่ะ แค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว” แคทเอาแขนกอดเอวแม่ของปราง

“ไม่เป็นไร แม่กับพ่อรักหนูเหมือนลูกสาวอีกคน แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ” แม่พูดแล้วกอดแคทแน่น คำพูดของแม่ทำให้แคทน้ำตาซึม

“พ่อกับแม่ได้ลูกสาวอีกคนเลยลืมหนูเลยใช่มั้ยคะ” ปรางเดินมากับมายด์แล้วพูดแซวแม่ตัวเอง  แม่หัวเราะแล้วเอาแขนกอดทั้งสามสาว

“จะลืมได้ไง ตอนนี้แม่มีลูกสาวตั้งสามคนนะ” แม่บอก

พ่อกับปริน ชยา เอกยืนมองผู้หญิงสี่คนกอดกันแล้วก็ขำ

แล้วทุกคนก็พากันไปกินอาหารที่เตรียมไว้ สักพักปรางกับชยา ก็เดินมาหาแคท ปรางส่งของขวัญให้แคท

“สุขสันต์วันเกิดจ้านี่ของปรางกับพี่ชยานะ” ปรางบอก แคทมองทั้งคู่

“ขอบใจจ้า ขอบคุณค่ะพี่” แคทบอกแล้วก็ตามมาด้วยมายด์กับเอก

“สุขสันต์วันเกิดนะนี่ของมายด์กับพี่เอก” มายด์บอก

แคทมองหน้ามายด์กับเอกแล้วทำหน้าล้อเลียน

“ขอบใจจ้า ขอบคุณค่ะพี่เอก ดูแลเพื่อนแคทดีๆ นะคะพี่” แคทบอก มายด์หันมาตีแขนแคทเบาๆ แก้เขิน

แคทขำแล้วก็เดินไปตักอาหารก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะคนเดียว เธอไม่อยากเป็นก้างขวางคอพี่ชยากับพี่เอก เกรงใจพี่เขาแคทนั่งไปได้สักพักปรินก็เดินเข้ามาหา

“พี่ก็มีของขวัญจะให้เรานะ” ปรินบอก

“ไม่ต้องให้แคทหรอกค่ะพี่ปริน แค่พี่มารับมาส่งทุกวันก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ”แคทเงยหน้ามองปริน

“มาเถอะน่า เร็วๆ” ปรินพูดพร้อมกับจับมือแคทให้ลุกขึ้น

นี่เป็นครั้งแรกที่ปรินถูกตัวของแคท ปรินเองก็กลัวว่าเธอจะโกรธเหมือนกันแต่เขาไม่เห็นเธอจะว่าอะไร เขาก็เลยไม่ปล่อยมือเธอแล้วจูงให้ตามมาที่ๆ เขาเตรียมของขวัญไว้ให้

แคทไม่ได้คิดรังเกียจหรือโกรธที่ปรินจับมือของเธอ อาจเป็นเพราะเขาไม่ได้มีท่าทีที่จะล่วงเกินหรือจีบเธอแบบชู้สาว เธอก็เลยคิดว่าเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง แม้ว่าบางครั้งเขาก็ออกจะห่วงเธอมากจนเกินไปแต่ก็คงไม่มีอะไร

เมื่อปรินพาแคทมาถึงที่ๆ เขาเตรียมของขวัญไว้

“หลับตาก่อน”

… “ทำไมคะ”

… “แป๊บเดียว”

… “ก็ได้ค่ะ”

พอเห็นว่าแคทหลับตาแล้ว ปรินก็อุ้มตุ๊กตาหมีที่ตัวใหญ่เท่ากับเด็ก10ขวบมาตรงหน้าแคท

“ลืมตาได้แล้ว” …

“สุขสันต์วันเกิด พี่ขอให้เรามีความสุขมากๆ นะ” ปรินพูดพร้อมกับส่งตุ๊กตาให้เธอ

แคทดีใจมากที่เห็นของขวัญที่ปรินให้เธอ เพราะไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเธอชอบตุ๊กตาหมีมากๆ ถึงมากที่สุด นอกจากพ่อ แม่ กวางและก็มายด์แม้แต่ปรางเองก็ไม่รู้

“น่ารักจัง ขอบคุณมากนะคะพี่ปริน”แคทบอกพร้อมกับกอดตุ๊กตาหมีแน่น

ปรินดีใจที่แคทชอบ เขารู้สึกขอบใจกวางที่โทรมาบอกเขา ก่อนที่จะถึงวันเกิดของแคทว่าเธอชอบตุ๊กตาหมีมาก ที่บ้านของแคทมีตุ๊กตาหมีมากจนพ่อต้องทำห้องไว้เก็บไม่งั้นล้นห้องนอนแคทแน่ๆ

แล้วปรินกับแคทก็เดินกลับมาที่งานเลี้ยง โดยที่แคทเดินอุ้มตุ๊กตาหมีมาด้วย ทุกคนหันมามองแล้วยิ้ม

“โอ้โฮ้! นั่นของชอบของแคทเลยนะคะ พี่ปรินรู้ได้ไงเนี่ย” มายด์พูดขึ้นทันทีที่เห็นปรินยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

แคทจึงยังงงๆ เพราะตอนแรกเธอคิดว่ามายด์คงเล่าให้ปรางฟังแล้วปรางก็คงไปบอกพี่ปริน แต่พอมายด์พูดอย่างนี้ก็รู้เลยว่าไม่ใช่

“อะไร มายด์ แคทชอบตุ๊กตาหมีเหรอ” ปรางถาม

“ใช่..ชอบมากๆ ที่บ้านแคทมีมากจนพ่อต้องทำห้องไว้เก็บ มีทั้งที่เขาให้มาและที่แคทซื้อเองด้วย” มายด์บอก

“ทำไมปรางไม่เคยรู้เลยล่ะ” ปรางทำหน้าไม่อยากเชื่อ

“แคทมาหยุดสะสมก็ตอนที่จะมาเรียนมหาลัยนี่ล่ะ แคทยังชอบอยู่เพียงแต่พยายามจะไม่ซื้อแค่นั้น” มายด์บอก

“เลิกเอาชั้นมาขายได้แล้วยายมายด์ มันน่ารักออก” แคทบอก

“ใช่…แม่ว่ามันเหมาะกับแคทนะ” แม่พูดหลังจากที่ฟังอยู่นาน

ใกล้จะปีใหม่แล้วตอนนี้ที่มหาลัยเริ่มมีการตกแต่งให้เข้ากับเทศกาล การเรียนก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นเพราะจะมีการสอบมิดเทอมหลังปีใหม่

หลังเรียนช่วงเช้าผ่านไปแคท มายด์และปรางก็มานั่งที่ม้าหินอ่อนเหมือนทุกวัน

“เออ! วันเสาร์หน้าแม่ให้มาชวนพวกแกไปงานกินเลี้ยงที่บริษัทนะ” จู่ๆ ปรางก็พูดขึ้น

แคทกับมายด์หันไปมองหน้าปรางพร้อมกัน

“ไม่ดีมั้ง ชั้นกับมายด์ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยนะ” แคทพูด

“ไม่ได้พวกเธอต้องไปเป็นเพื่อนชั้น นะ นะ ชั้นไม่มีเพื่อนอ่ะ พวกเธอจะใจร้ายปล่อยให้ชั้นไปคนเดียวจริงๆ เหรอ” ปรางทำเสียงออดออ้นแล้วเอามือมาเกาะแขนมายด์อีกด้วย

มายด์มองหน้าแคท ส่วนแคทเริ่มส่ายหัว

“อะๆ ก็ได้ งานจัดที่ไหนล่ะ แล้วพวกชั้นต้องทำไงบ้าง” แคทจำใจยอม

แคทยอมตกลงในที่สุดเพราะเธอรู้ว่าไม่ว่ายังไงปรางก็ไม่ยอมอยู่ดี ปรางหันมายิ้มให้แคท

“งานจัดที่โรงแรมของพ่อชั้นจ้า พวกเราก็แค่ไปรวมงาน ส่วนเรื่องชุดเดี๋ยวไปเลือกที่ร้านของเพื่อนแม่ชั้นกัน” ปรางบอก

“แล้วแกนะแคท แม่อยากให้แกช่วยเป็นคู่ควงให้พี่ปรินหน่อยอ่ะ” ปรางพูดแล้วหันมาบอกแคท

“หา! ...ชั้นเนี่ยนะ” แคทพูดแล้วชี้มือมาที่ตัวเอง พลางส่ายหัวอย่างแรง

“ไม่ดีมั้ง แล้วพวกสาวๆ ของพี่เขาล่ะ ไหนแกบอกว่ามีหลายคนไง” แคทพูดต่อ

“ก็เพราะอย่างนั้นน่ะสิแม่ชั้นถึงได้อยากให้แกช่วย แกก็รู้ว่าแม่ชั้นไม่ชอบพวกนั้นสักคน” ปรางบอก

“แต่พี่ปรินเขาอาจจะชอบก็ได้นี่” แคทว่า

“ถ้าพี่ปรินชอบล่ะก็คงไม่โสดแบบทุกวันนี้หรอก” ปรางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“แล้วพี่ปรินรู้เรื่องนี้หรือป่าว เขาจะกล้าไปออกงานกับชั้นเหรอ ชั้นกลัวว่าจะทำให้พี่เขาอายป่าวๆ” แคททำหน้าเป็นกังวล

ปรางแอบยิ้มแล้วคิดว่าพี่ปรินเขาอยากไปกับแกใจจะขาดอ่ะไม่ว่า ตอนนี้คงจะลุ้นน่าดูแล้วว่าแกจะตกลงหรือป่าว

“พี่เขารู้แล้วว่าแม่อยากให้เขาไปกับแก เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ” ปรางพูดหันไปมองหน้ามายด์แล้วยิ้ม

“แล้วแกจะเอาไง?” ปรางหันกลับมาถามแคท แคททำหน้าแบบจนใจ

“ก็ได้ แต่อย่ามาคาดหวังอะไรกับชั้นมากนะ ไม่เคยออกงานอย่างนี้มาก่อนบอกพี่ปรินทำใจได้เลย” แคทบอก

วันเสาร์ตอนบ่ายปรางมากับคนขับรถแวะรับแคทกับมายด์ไปร้านของเพื่อนแม่ปรางเพื่อแต่งตัวเตรียมไปงานที่จะมีขึ้นในตอนค่ำ

ปรางสวมชุดเดรสสั้นแค่เข่าสีขาวเป็นลูกไม้ทั้งตัวคอเสื้อกว้างเปิดไหล่ ปล่อยผมโดยเปิดหูข้างหนึ่ง รองเท้าส้นสูงสีขาว

มายด์สวมชุดเดรชสั้นต่ำกว่าเข่านิดหนึ่งสีชมพูด้านบนเป็นลูกไม้ส่วนด้านล่างเป็นผ้าสีเดียวกับลูกไม้ด้านบนเสื้อคอกว้างแค่ไหปลาร้า ปล่อยผมโดยเก็บขึ้นไปแค่ด้านหน้า รองเท้าส้นสูงสีชมพู

ส่วนแคทสวมชุดเดรสสั้นแค่เข่าสีโอรสเป็นผ้าชีฟองผสมลูกไม้คอวี ผมเกล้ายกสูงเป็นพวงเพราะแคทไม่ยอมปล่อยผม รองเท้าส้นสูงสีโอรส

เมื่อแต่งตัวเสร็จกันแล้วก็พากันขึ้นรถไปที่โรงแรมก่อนจะถึงโรงแรมปรางโทรบอกแม่ว่าพวกเธอกำลังจะถึงโรงแรมแล้ว ตอนนี้พ่อ แม่ ปริน ชยาและเอกอยู่ที่โรงแรมกันหมดแล้ว พนักงานและแขกบางคนก็มาถึงที่งานกันแล้ว

แม่ปรางจึงเรียกปรินมาแล้วบอกว่าให้พาชยากับเอกลงไปรับสาวๆ ที่ข้างล่าง เพราะงานจัดที่ชั้น20ของโรงแรม ปรินจึงเดินไปบอกเพื่อนๆ แล้วลงลิฟต์ไปข้างล่างทันที

สามสาวมาถึงโรงแรมแล้วก็เดินเข้ามาด้านใน แขกที่มาพักต่างก็มองมาเป็นตาเดียว ปรางมองหาพี่ๆ ที่แม่บอกว่าจะให้ลงมารับพวกเธอ แล้วปรางก็มองเห็นปริน ชยาและเอกออกมาจากลิฟต์กำลังตรงมาที่เธอ

หนุ่มๆ พอเดินมาถึงที่สามสาวยืนอยู่ต่างก็จ้องมองสาวๆ แบบไม่วางตา เพราะไม่เคยเห็นพวกเธอแต่งตัวแบบนี้มาก่อน

ชยายกแขนขึ้นข้างหนึ่งเพื่อให้ปรางจับแล้วก็เดินด้วยกัน

เอกก็ทำเหมือนกับชยาแล้วเดินไปกับมายด์

ปรินก็ทำแบบเดียวกันกับเพื่อนแล้วเดินไปกับแคท ระหว่างที่เดินไปที่ลิฟต์

“แต่งแบบนี้แล้วเราสวยมากนะ” ปรินพูด

แคทเงยหน้ามองปริน เธอรู้สึกแปลกๆ กับสายตาเขาที่มองเธอตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว พอถูกเขาชมเธอก็เลยออกจะเขินๆ หน้าเธอก็เลยระเรื่อขึ้น

“ขอบคุณค่ะที่แกล้งชม” แคทบอก

“ชมจริงๆ สวยอย่างนี้สงสัยคืนนี้พี่จะปล่อยให้ห่างตาไม่ได้แล้วล่ะ” ปรินพูด

ปรินยิ่งพูดแคทก็ยิ่งรู้สึกเขิน เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับคำพูดใครมาก่อน

“อย่ามาแกล้งกันดีกว่าค่ะพี่ปริน” แคทพูดพลางก้มหน้า

ปรินมองคนที่เดินข้างเขาแล้วก็รู้ว่าเธอเขิน ปรินไม่เคยเห็นแคทมีอาการอย่างนี้มาก่อนเขารู้สึกว่าเธอน่ารักมากๆ

สาวๆ และหนุ่มๆ ขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นที่20แล้วก็พากันเดินเข้าไปในงานเป็นคู่ๆ ชยากับปรางเดินเข้าไปก่อน เอกกับมายด์ตามไปและปรินกับแคทเป็นคู่สุดท้าย

พอทั้งหมดเดินเข้าไปคนในงานต่างก็หันมามอง และก็หันไปจับกลุ่มพูดคุยกัน

คู่ที่ถูกจับตามองมากที่สุดคือปรินกับแคท ทุกคนต่างก็อยากรู้ว่าบอสของพวกเขาควงสาวสวยที่ไหนมาร่วมงาน ไม่เคยมีใครเคยเห็นสาวคนนี้มาก่อนและทุกคนก็รู้ว่าบอสไม่เคยควงสาวคนไหนออกงานเลยสักครั้ง

สามหนุ่มเดินควงสาวๆ ไปหาแม่กับพ่อของปรางที่ยืนคุยกับแขกอยู่

“มาถึงกันแล้วเหรอ สวยกันทุกคนเลยลูก พาน้องไปนั่งแล้วดูแลน้องให้ดีๆ นะปริน” แม่หันมาชมสาวๆ แล้วพูดกับปริน

“คับแม่” ปรินบอกแม่

แล้วก็พากันเดินไปที่โต๊ะที่จัดไว้ให้สำหรับพวกเขาทั้งหกคน

งานเลี้ยงจัดแบบบุฟเฟ่ ทั้งหมดจึงพากันเดินไปตักอาหารมานั่งกินที่โต๊ะ โดยที่หนุ่มๆ เดินตามสาวๆ และช่วยถือจานอาหาร แล้วก็พากันมานั่งที่โต๊ะบริกรเดินเอาน้ำมาให้สาวๆ หยิบน้ำส้มคนละแก้ว ส่วนหนุ่มๆ หยิบไวน์คนละแก้ว ทั้งหมดนั่งกินไปคุยกันไป กินกันไปได้

สักพักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามายืนข้างๆ ปริน

“มานั่งแอบอยู่ตรงนี้เองเหรอคะปริน ฟ้ามองหาหาตั้งนาน” ทั้งหมดเงยหน้ามองคนพูดพร้อมกัน ปรินไม่ได้ตอบอะไร

“อ้าว! น้องปรางมาด้วยหรือจ๊ะ” ฟ้าทักปราง

“สวัสดีค่ะพี่ฟ้า” ปรางยกมือไหว้

“แล้วจะไม่แนะนำให้รู้จักบ้างหรือคะ” ฟ้าหันมาพูดกับปรินแต่หางตามองมาที่แคท

แคทยิ้มมุมปากแล้วคิดว่าคงจะเป็นหนึ่งในสาวๆ ที่มาติดปรินแน่ๆ เธอก็สวยดีแถมแต่งตัวเซ็กซี่มากๆ แทบจะปิดอะไรไม่มิดเลยทีเดียว ทำไมปรินถึงไม่ชอบนะก็ดูเหมาะสมกันดี

“นี่แคทกับมายด์เพื่อนของปรางเองค่ะพี่ฟ้า” ปรางพูด

“อ้อ! เพื่อนน้องปรางเองเหรอคะ พี่ก็นึกว่าเป็นลูกสาวคนใหญ่คนโตที่ไหน” ฟ้าพูดแต่น้ำเสียงและท่าทางดูหมิ่นอย่างมาก

มายด์เมื่อได้ยินเสียงที่ฟ้าพูดก็หันไปมองหน้าแคททันทีงานเข้าฟ้าแน่ๆ ล่ะถ้าพูดแบบนี้

“ตอนนี้อาจจะเป็นแค่เพื่อนของปราง…แต่อนาคตอาจเป็นอย่างอื่นก็ได้ใช่มั้ยคะ..พี่ปริน” แคทพูดด้วยเสียงหวาน

เธอมองหน้าปรินแล้วยิ้มแบบที่ปรินไม่เคยเห็นมาก่อน แถมยังเอามือไปวางบนมือของปรินอีกด้วย

นั่นไง มายด์คิด เล่นกับใครไม่เล่น แคทเคยยอมใครที่ไหนโดยเฉพาะมาดูถูกกันต่อหน้าอย่างนี้

ปรินมองแคทอย่างอึ้งๆ ไปแต่แล้วเขาก็ยิ้มออกมารับสมอ้างหน้าตาเฉย

“ก็คงใช่คับ” ปรินพูด

แค่นั้นเองฟ้าก็สะบัดหน้าแล้วเดินไปหากลุ่มของเธอที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลนัก

พอฟ้าเดินหนีไปแล้วแคทก็เอามือออกจากมือปรินทันที  ปรางกอดเอวแคททันที

“แคท!! สุดยอดไปเลย” ปรางชม

“มายด์ก็นึกอยู่แล้ว โดนจนได้” มายด์พูด

“ขอโทษนะคะ ทำให้พี่ปรินต้องลำบากใจไม่รู้ว่าพี่ฟ้าจะโกรธพี่ปรินหรือป่าวค่ะ แต่แคทไม่ชอบน้ำเสียงที่เขาพูดก็เลย..”แคทบอก ปรินมองหน้าแคท

“ไม่เป็นไร ดีแล้วล่ะจะได้เลิกยุ่งกับพี่สักที” ปรินพูด

“ใช่ๆ ฟ้าตามตื้อไอ้ปรินมานานแล้ว ปรินมันก็ปฏิเสธไปแล้วนะแต่ฟ้าก็ไม่ยอมเลิกตอแยสักที” ชยาพูดบ้าง

“แต่แคทนี่ เก่งนะทำเอาพวกพี่อึ้งไปเลย” เอกสมทบด้วย

“พี่ฟ้าเป็นลูกสาวของเพื่อนพ่ออ่ะ เขาทำงานที่บริษัทด้วยอยู่แผนกตกแต่งภายใน ก็เลยไม่มีใครอยากจะตอแยด้วย” ปรางบอกให้มายด์กับแคทฟัง

“งั้นก็คนนี้สิที่แม่ปรางเคยเล่าให้เราฟัง ใช่มั้ย” มายด์พูด ปรางพยักหน้า

ปรินมองหน้าแคทเงียบๆ คิดในใจว่าเหมือนที่กวางพูดไว้ไม่ผิด กวางบอกว่าพี่สาวเป็นคนไม่ยอมให้ใครมาดูถูก ดูหมิ่น เธอจะสู้ยิบตา ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ถ้าตัดสินใจทำอะไรแล้วไม่เคยถอย น่าสนใจจริงๆ สมแล้วที่เขาชอบเธอเพราะเธอไม่เหมือนใครที่เขาเคยเจอ

สักพักใหญ่พ่อของปรางก็กล่าวเปิดงาน มีการมอบรางวัลให้กับพนักงานในแผนกต่างๆ พอจบเรื่องพิธีการบนเวทีแล้ว ก็มีการเปิดงานด้วยการเต้นลีลาศ พ่อกับแม่ของปรางเต้นเปิดฟลอร์

ชยาเดินมาโค้งปราง เอกเดินมาโค้งมายด์ ปรินเดินมาโค้งแคท แคทเงยมองหน้าปริน

“แคทเต้นไม่เก่งนะคะ” แคทพูด ปรินยิ้มแบบรู้ทัน

“มายด์บอกว่าแคทเคยเป็นนักเต้นลีลาศของโรงเรียนนะ” ปรินพูด แคทหันไปมองมายด์แล้วทำตาดุๆ

“ไม่อยากเต้นกับพี่เหรอ” ปรินถาม

“ไม่ใช่ค่ะ แต่นั่นมันนานแล้ว แคทกลัวว่าจะทำให้พี่ปรินขายหน้ามากกว่าค่ะ”แคทบอก

“ไม่เป็นไร พี่รับได้” ปรินยิ้ม

แล้วหนุ่มๆ ก็ควงสาวๆ ออกไปเต้นที่กลางฟลอร์ โดยมีสายตาของพนักงานจับตามองดู

“ไหนบอกเต้นไม่เก่งไงเรา” ปรินแซว

“ไม่ต้องมาแซวเลยค่ะ มันนานแล้วแคทกลัวว่าจะทำให้พี่ปรินขายหน้ามากกว่า” แคทบอก เธอเขินนิดๆ

“พี่นึกว่าเรารังเกียจเลยไม่ยอมเต้นกับพี่” ปรินก้มมองเธอ

“ไม่ได้รังเกียจค่ะ แต่พี่ปรินเป็นบอสของบริษัท แล้วมาเต้นกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ ที่ไม่สวยแถมเต้นไม่เก่งอีกจะอายเขาได้นะคะ” แคทบอก

“ถ้าอย่างเราเรียกว่าไม่สวยและเต้นไม่เก่ง ในงานนี้คงไม่มีใครสวยและเต้นเก่งแล้วล่ะ” ปรินชมตรงๆ

“ไม่ต้องมายอเลยค่ะ ในงานมีคนสวยตั้งมาก เต้นเก่งก็เยอะรอให้พี่ปรินไปเต้นกับเขาทั้งนั้น” แคทเงยหน้าบอกเขา

“พี่ไม่เห็นมีเลย แต่ถึงมีพี่ก็อยากเต้นรำกับเรา แค่คนเดียวเท่านั้น” ปรินก้มมองเธอ

แคทก้มหน้าหลบสายตาที่ปรินมอง เธอเขินกับคำพูดของเขาที่วันนี้มันแปลกๆ และแคทก็คิดว่าตัวเธอเองก็รู้สึกแปลกๆ กับคำพูดและสายตาของเขาที่พูดและมองเธอในวันนี้

แคทเคยโดนคนพูดชมมามากโดยเฉพาะผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอแต่ไม่เคยมีใครทำให้เธอรู้สึกเขินหรืออายได้เลยสักคน และกับปรินเองเขาก็ไม่เคยมีทีท่าว่าจะมาจีบหรือชอบเธอมาก่อน แต่พอโดนเขาแซวและชมตรงๆ กลับทำให้เธอเขินอายได้ นี่เธอกำลังเป็นอะไรกันแน่แคทคิดในใจขณะที่เต้นรำกับปรินไปด้วย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***