อึ้ง

วันนี้เป็นวันกีฬาของมหาลัย

ปรินกับปรางขับรถไปรับแคทและมายด์ตั้งแต่ตี5เพราะสาวๆ ต้องไปแต่งหน้าทำผมที่มหาลัย

ปรินไปส่งสาวๆ แล้วก็กลับไปบ้านเพื่อเตรียมตัวไปบริษัท ปรินแต่งตัวเสร็จเดินลงมาเพื่อกินข้าวเช้า เห็นพ่อที่แต่งตัวพร้อมไปทำงานกับแม่กำลังกินข้าวต้มอยู่ จึงเดินเข้าไปนั่งกินด้วยแล้ว

“วันนี้พ่อจะเข้าบริษัทหรือคับ” ปรินถาม

“ก็แม่แกบอกให้พ่อไปบริษัทแทนแกไง” พ่อบอก

“ก็ใช่ไง แล้วทำไมลูกแต่งตัวอย่างนี้ล่ะ” แม่หันมาถามปริน

“ก็ผมต้องไปบริษัทไงคับ” ปรินบอก

“วันนี้ลูกไม่ต้องไป ให้พ่อไปแทน ลูกไปดูแลยายปรางกับหนูแคท หนูมายด์ที่มหาลัยนู่น” แม่หันมาบอกเขา

“ถ้าลูกไม่ไปดูแล ถ้าเกิดมีใครไปดูแลแทนจะทำไงล่ะ” แม่พูด

ตอนแรกปรินก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอแม่พูดทำให้เขาคิดเลย บอกตรงๆ เขาอยากจะไปดูแคทใจจะขาดแต่เพราะเขามีงานที่ต้องรับผิดชอบจึงต้องไปทำ อีกอย่างถ้าแคทรู้ว่าเขาโดดงานล่ะก็ คงไม่ค่อยพอใจเท่าไร แต่พอแม่กับพ่อเปิดโอกาสเขาก็ต้องรีบสิ

“งั้นผมเอาชยากับเอกไปด้วยนะคับพ่อ” ปรินบอก เขารีบไปเปลี่ยนชุดและต้องโทรบอกชยากับเอกด้วย

“ตามใจ” พ่อบอกตามหลัง

ที่มหาลัยแคท มายด์และปรางแต่งตัวเสร็จแล้ว แคทไม่ยอมปล่อยผมตามเคย มายด์กับปรางก็เลยเกล้าผมสูงเหมือนกัน ส่วนชุดไม่ต้องกลัวว่าจะโป๊ เพราะแคทเป็นคนจัดการเรื่องชุดเอง ส่วนรองเท้าก็เป็นบูทที่สูงขึ้นมาถึงเข่า เสื้อก็เป็นกึ่งลูกไม้ติดคอแขนยาวแค่ไหล่กางเกงเป็นแบบแลกกิ้งแต่หนาโดยรวมแล้วมิดชิดมาก แต่มันปิดความสวยของแคทไม่ได้เลย

ปรางมองดูแคทแล้วคิดในใจว่ามันเหมือนนางแบบมากกว่า ยิ่งพอแต่งแบบนี้แล้วมันยิ่งดูรูปร่างกลมกลึงไปหมด รับรองว่าถ้าพี่ปรินเห็นต้องตกตะลึงแน่นอน

มายด์มองนาฬิกาที่ติดผนังเพิ่งจะ7โมง กว่าจะเตรียมจัดขบวนก็ตั้ง8โมง

“ออกไปหาอะไรกินรองท้องกันก่อนมั้ย อีกตั้งนาน” มายด์หันไปถามแคทกับปราง

ทั้งสองคนพยักหน้าแล้วก็พากันเดินออกมาข้างนอกห้องที่ใช้แต่งตัว

ทั้งสามคนตั้งใจจะเดินไปที่ร้านขายกาแฟหน้าตึกเพราะที่นั่นจะมีแซนวิชและอาหารเบาๆ ให้กินรองท้องได้ แต่ยังเดินไม่ทันถึงก็ได้ยินเสียงเรียกเสียก่อน

“แคท! แคท!” แคทกับมายด์และปรางหันไปมอง ศิวานั่นเอง

“มีอะไรคะ” แคทถาม ศิวาเอาแต่มองหน้าเธอแต่ไม่พูดอะไร

“เอ่อ พี่เอาขนมมาให้กินรองท้องน่ะ” ศิวาพูด แคทยังไม่ได้พูดอะไร

“อ้าว! พี่ปริน พี่ชยา พี่เอก ทางนี้ค่ะ” ปรางเรียก

สิ้นเสียงปราง แคทกับมายด์ก็มองเห็นพี่ๆ ทั้งสามคนที่กำลังเดินอยู่แถวหน้าห้องแต่งตัว ในมือของพี่ๆ ทั้งสามคนนั้นมีถุงใส่ของกินมากันคนล่ะถุง

ปริน ชยา และเอกได้ยินเสียงปรางเรียกก็เลยหันมามอง แล้วพากันเดินตรงมาที่สาวๆ ทันที

“ทำไมมากันได้ล่ะคะ ไม่ไปทำงานกันหรือไง” ปรางถามทันทีที่ปรินกับเพื่อนเดินมาถึง

ปรินมองแคทผ่านหัวศิวาที่ยืนอยู่หน้าแคท

“พวกพี่เอาของกินมาให้ กลัวว่าพวกเราจะเป็นลมไปเสียก่อน” ปรินบอก

ปรินเห็นแล้วว่าในมือของศิวามีห่อขนมและน้ำอยู่ ก็คงจะเอามาให้แคทนั่นเอง เขาเองอยากรู้ว่าแคทจะทำยังไง

“ขอบคุณพี่ศิวามากนะคะแต่พอดี พี่ๆ ของปรางเอาขนมมาให้แล้วงั้นแคทขอไม่รับนะคะ พี่ศิวาเอาไว้ทานเองดีกว่าค่ะ”แคทบอกศิวา

“ก็ได้คับ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ” ศิวาพูดจบแล้วก็หันกลับไปทางเก่า

ปรินแอบเห็นแคทถอนหายใจเบาๆ เขาคิดในใจว่าเอากับเธอสิ ปฏิเสธคนแบบหน้าตาเฉย ถ้าเป็นเขาโดนแบบนี้บ้างก็ยังไม่รู้ว่าจะทำไงเลย น่ากลัวใจจริงๆ

“พูดแบบนั้นเดี๋ยวเขาก็น้อยใจแย่หรอก” ปรินพูดโดยที่ยังมองหน้าแคทอยู่

นี่ดีนะที่เขามาเป็นเหมือนอย่างที่แม่พูดจริงๆ ปรินคิด

“ก็อยากให้เป็นอย่างนั้นค่ะ” แคทตอบ เธอเดินไปนั่งที่ม้าหินออ่นข้างหน้า

แคท มายด์ และปรางนั่งข้างเดียวกัน โดยมีปริน ชยา และเอกนั่งฝั่งตรงข้ามเมื่อทุกคนนั่งลงแล้วสามหนุ่มก็ส่งขนมกับน้ำที่ซื้อมาให้กับสามสาว

“ขอบคุณค่ะ” แคทมองปริน

มายด์กับปรางก็เช่นกัน สามสาวนั่งกินไปโดยมีสามหนุ่มนั่งมอง

“แล้วตกลงไม่ไปทำงานกันเหรอคะ” ปรางหันไปถามปริน

“แม่บอกให้พวกพี่มาดูแลพวกเรานี่แหละ” ปรินตอบปรางแต่ตามองคนตรงหน้าตลอด

“แล้วตกลงพี่มาขัดจังหวะ หรือมาถูกเวลาล่ะ” ปรินถาม แคทเงยหน้ามองปรินทำหน้าเฉยๆ

“ไม่ว่าพี่ปรินจะมาหรือไม่ แคทก็ปฎิเสธอยู่ดีค่ะ” แคทบอก  ปรินมองหน้าคนพูดอดอมยิ้มไม่ได้

“น่าสงสารเขาเหมือนกันนะ ถ้าเป็นพี่โดนแบบนั้นบ้างก็คงทำอะไรไม่ถูก” ปรินพูด

แคทมองคนตรงหน้าด้วยดวงตาที่ว่างเปล่าทำเอาคนถูกมองเสียวสันหลังเลย

“จริงๆ แคทก็ปฎิเสธไปตรงๆ แล้วนะคะ แต่เขาก็ไม่ยอมถอยพยายามตื้อ ในความคิดของแคทคนเราถ้ามันไม่ใช่ต่อให้พยายามแค่ไหนมันก็ไม่ใช่อยู่ดี” แคทบอก คำพูดของแคททำให้ปรินอึ้งไป

“แต่ถ้าเขายังทำแบบนี้ต่อไป คนอื่นจะมองเราไม่ดีนะ” ปรินพูดจากความรู้สึกในใจ

“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ แต่แคทไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไง แค่เรารู้ว่าตัวเราทำอะไรอยู่ก็พอค่ะ” แคทยิ้ม

มายด์ ปราง ชยาและเอกนั่งฟังทั้งคู่คุยไปโดยไม่ขัด จนกระทั่งมีคนมาเรียกให้พวกสาวๆ ไปเตรียมจัดขบวน

ปรินจึงพาชยากับเอกไปหาที่นั่งดูสามสาวในที่ๆ เขาจัดไว้ให้คนนอกไปนั่งดู

เมื่อขบวนเดินเข้าในสนามและประธานได้ทำพิธีเปิดเรียบร้อย ขบวนก็ค่อยๆ เดินออกจากสนาม เป็นอันว่าหมดหน้าที่ของทั้งสามสาวแล้ว ทั้งสามคนจึงชวนกันไปเปลี่ยนชุด

“เดี๋ยวๆ ถ่ายรูปกันหน่อยดีกว่า” ปรางบอก  แคทกับมายด์เห็นด้วย

ทั้งสามคนจึงผลัดกันถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน

“มาถ่ายรูปกันไม่รอพวกพี่เลยนะ” เสียงของเอกดังขึ้น สาวๆ จึงหันไปมอง

“มาสิคะ เร็วๆ ด้วย” ปรางกวักมือเรียก

สามหนุ่มจึงเดินมาแล้วถ่ายรูปกับสามสาวหลายรูปมีทั้งรูปหมู่ รูปคู่แบบคู่ใครคู่มันและสลับคู่ พอถ่ายเสร็จสามสาวก็รีบเดินไปเพื่อเปลี่ยนชุดทันที

“ทำไมต้องรีบขนาดนั้น” ปรินถามปราง เขาเห็นว่าทั้งสามคนดูแปลกๆ

ปรางหันมาตอบปรินเบาๆ เพราะกลัวแคทจะได้ยิน

“หรือพี่ปรินอยากให้แคทถ่ายรูปคู่กับคนอื่นใช่มั้ย” พอได้ยินน้องสาวพูดปรินจึงได้เข้าใจ

พอเปลี่ยนชุดแล้วสามสาวก็เดินออกมาตรงที่สามหนุ่มนั่งคอยอยู่

ปรินหันมาเมื่อได้ยินเสียงเดินและคุยกัน ปรินมองหน้าแคทแล้วจึงเห็นว่าเธอล้างเครี่องสำอางค์บนหน้าออกจนหมด ตอนนี้หน้าใส ขาวอมชมพูดูมีเสน่ห์ ส่วนปรางกับมายด์ยังพอมีรอยแป้งและลิปสติกบางๆ บนหน้า นั่นทำให้ปรินพอจะรู้ว่าแคทคงจะไม่ชอบแต่งหน้าเท่าไร

“ต้องอยู่ต่อหรือกลับได้เลยล่ะ” ปรินถาม

“จริงๆ หมดหน้าที่แล้วกลับได้เลยค่ะ แต่แคทกับมายด์จะไปร้านหนังสือกันปรางก็เลยว่าจะไปด้วย” ปรางบอก

“พวกพี่ก็กลับไปทำงานหรือจะไปทำธุระกันก็ได้นะคะ เดี๋ยวพวกเราไปกันเองได้ค่ะ” แคทรีบบอก

ปรินมองหน้าคนพูดแบบรู้ทัน เขารู้ว่าเธอเกรงใจแต่เขาจะไม่ยอมปล่อยให้พวกเธอไปเดินกันเองแน่ๆ ปรินจึงหันไปหาชยาและเอก

“ไหนๆ พวกพี่ก็ได้หยุดแล้ว และก็ไม่ได้มีธุระที่ไหน วันนี้พวกพี่ขอเป็นผู้ติดตามไปด้วยแล้วกัน” ปรินบอก  ชยากับเอกพยักหน้าเห็นด้วย

“แต่เรามีรถสามคันงั้นให้ปรางมากับพี่แล้วกัน” พี่ชยาพูด ปรางหน้าเปลี่ยนสีนิดหน่อยแต่ไม่ได้ว่าอะไร

“งั้น มายด์มากับพี่นะคับ” เอกพูดบ้าง มายด์หน้าเปลี่ยนเป็นสีชมพูทันที

ส่วนแคทไม่พูดอะไรเพราะเธอมองออกมาตั้งนานแล้วว่าเอกชอบมายด์และมายด์เองก็ดูเหมือนจะชอบเอกเหมือนกัน

“ถ้างั้นไปเจอกันที่ร้านนายอินทร์สาขาเซ็นทรัลรัชดานะ” แคทหันไปบอกกับสองสาว

จากนั้นทุกคนก็พากันไปขึ้นรถ ปรินหันไปมองหน้าแคทที่นั่งเงียบมาในรถ

“พี่นึกว่าเราจะหวงเพื่อนซะอีก” ปรินพูด แคทมองไปข้างหน้า

“ไม่ได้หวงเพื่อนแต่ห่วงต่างหากค่ะ แล้วที่ยอมปล่อยให้ไปเพราะแคทคิดว่ามองคนไม่ผิด หรือพี่ปรินคิดว่าไงคะ” แคทย้อนถามปริน

“เอกชอบมายด์จริงๆ และพี่ก็บอกได้เลยว่าเอกจะไม่ทำให้มายด์เสียใจแน่นอน” ปรินตอบ แคทหันมามองหน้าคนพูดแล้วอมยิ้ม

“เป็นอย่างนั้นได้ก็ดีค่ะ เพราะถ้าพี่เอกหรือพี่ชยาทำให้เพื่อนแคทต้องเสียใจ รับรองว่าแคทจะไม่มีวันให้คนที่ทำได้มีความสุขแน่นอน” แคทบอกเสียงเรียบๆ

ปรินได้ยินจึงหันมามองทันได้เห็นแววตาที่เย็บเฉียบแม้จะแค่แว๊บเดียวแต่ก็ทำให้เขารู้ว่าเธอพูดจริงและทำจริง ปรินจึึงกระแอมก่อนจะพูดเล่นๆ

“ดุ จริงๆ นะเรา อย่างนี้ใครมาเป็นแฟนเรานี่คงต้องอยู่ในโอวาสสินะ”คราวนี้แคทถึงกับขำ

“ก็ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่มีอะไรบอกกันตรงๆ ไม่ปิดบังกัน จะรักหรือจะเลิกก็บอกไม่ใช่อ้ำๆ อึ้งๆ หรือไปแอบๆ ทำ ก็แค่นั้น” แคทพูดด้วยท่าทีสบายๆ

“ได้ยินมาว่าเราไม่เคยคบกับใครเป็นแฟนเลยเหรอ ขอโทษนะที่พี่ถามก็แค่อยากรู้ถ้าไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไร” ปรินเริ่มถามในสิ่งที่เขาอยากรู้ แคทยังคงมองไปข้างหน้า

“ก็อย่างที่แคทเคยพูดไปแล้วว่าถ้ามันไม่ใช่ให้ทำยังไงมันก็ไม่ใช่ หลายคนที่เข้ามาจีบแคทส่วนใหญ่ ก็คงเป็นเพราะรูปร่างหน้าตาที่เขามองกันว่าสวยแต่แคทไม่เห็นว่ามันจะสวยตรงไหน ไม่มีใครรู้ว่าจริงๆ แล้วนิสัยแคทเป็นยังไง จะคบกันได้มั้ย ดูกันแค่ฉาบฉวย แคทก็เลยไม่ค่อยชอบเวลามีคนมาบอกรักทั้งๆ ที่บางทียังไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ” แคทพูดจากความรู้สึกจริงๆ

“เราก็เลยไม่เปิดใจให้ใครเลยเหรอ ใจร้ายนะ” ปรินพูด

“การที่แคทบอกปฎิเสธเพราะอยากให้เขาไปเริ่มต้นกับคนอื่นดีกว่าต้องมาจมปลักอยู่กับคนที่ไม่มีวันจะรักเขาได้ อีกอย่างแคทเห็นเพื่อนหลายคนมีแฟนคบกันไม่กี่วัน ไม่กี่เดือนแล้วก็เลิกกัน ถ้าคบกันแล้วต้องเป็นอย่างนั้นสู้ไม่มีดีกว่า สบายใจด้วยนะแคทว่า” แคทบอก

ปรินฟังแคทพูดความรู้สึกออกมาแล้วเขาจึงคิดว่าแคทมีความคิดที่คล้ายกับเขามาก ส่วนเรื่องที่เธอบอกว่าตัวเองไม่สวย ถ้าอย่างนี้ไม่สวยงั้นคงหาใครสวยไม่ได้แล้วมั้งบนโลกนี้

ในที่สุดก็มาถึงร้านหนังสือ ต่างคนต่างก็เดินหาหนังสือ หนุ่มๆ ต่างก็เดินตามคนที่ตัวเองชอบ

“หาหนังสืออะไรล่ะ เดี๋ยวพี่ช่วยหา” ปรินถาม

“ไม่รบกวนพี่ปรินหรอกค่ะ พี่ปรินหาที่อยากอ่านเถอะ” แคทพูดทั้งๆ ที่ยังก้มดูหนังสืออยู่

“ให้พี่ช่วยเถอะนะ” ปรินพูดอีก

แคทมองหน้าปริน ทำไมวันนี้เขาพูดแปลกๆ แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไร เขาคงอยากช่วยจริงๆ

“หาหนังสือที่สอนเกี่ยวกับการตกแต่งภายในค่ะ” แคทบอก ปรินมองหน้าแคทงงๆ

“เราเรียนเลขาเอกภาษาต่างประเทศไม่ใช่เหรอ ทำไมหาหนังสือเกี่ยวกับสถาปัตฯ ล่ะ” ปรินถาม

“จริงๆ แล้วแคทอยากเรียนสถาปัตฯ แต่พ่อไม่ยอม พ่อบอกว่าคณะนี้มีแต่ผู้ชายเรียน ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ไม่ยอม ก็เลยต้องมาเรียนเลขานี่ล่ะค่ะ และก็หาหนังสือไปศึกษาเอาเอง” แคทพูดยิ้มๆ ปรินมองแคทแบบทึ่งๆ

“ที่บ้านพี่มีหนังสือเรียนเกี่ยวกับสถาปัตฯ ตั้งมากไว้พี่จะเอามาให้ก็แล้วกันนะ” ปรินบอก

“ขอบคุณล่วงหน้านะคะ” แคทหันมาบอก

ปรินคิดว่านี่เขามีเรื่องไว้คุยกับเธอได้อีกเรื่องแล้วสินะ ปรินเองเรียนจบปริญญาตรีและโทคณะสถาปัตฯ จากเมืองไทยกับอเมริกาเพราะบริษัทของเขาทำงานเกี่ยวกับการตกแต่งภายใน โดยรับงานทั้งในและนอกประเทศ

ในที่สุดก็ใกล้จะสอบเทอมแรกแล้ว ปรางจึงชวนแคทกับมายด์ไปติวกันที่บ้านของปรางในวันเสาร์ โดยให้แคทกับมายด์ไปค้างที่บ้านปราง 1คืน

แคทกับมายด์เคยมาเที่ยวค้างที่บ้านปรางบ่อยๆ ตอนที่เรียนกวดวิชาจึงรู้จักและคุ้นเคยกับทุกคนในบ้านปรางเป็นอย่างดี แต่ในตอนนั้นปรินไปเรียนที่อเมริกาจึงไม่ได้เจอกัน ตอนแรกปรางจะไปรับแคทกับมายด์เองแต่ทั้งคู่บอกว่ามาเองได้และไม่ยอมให้ไปรับ

แคทกับมายด์มาถึงบ้านปรางตอนสายของวันเสาร์ พอลงจากแท็กซี่ก็กดกริ่งหน้าประตู คนสวนเห็นจำแคทกับมายด์ได้ก็เลยมาเปิดประตูให้

แคทกับมายด์เดินเข้ามาเรื่อยๆ ผ่านสวนหย่อมข้างทางมีดอกไม้และต้นไม้ปลูกอยู่เรียงราย มีการตกแต่งสวนเป็นอย่างดีตามแบบสวนคนรวยทั่วไป

เมื่อแคทกับมายเดินเข้าไปในบ้านเห็นปรางนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขกกับแม่ ปรางหันมาเห็นรีบเดินมาหา

“มาถึงแล้ว ทำไมไม่โทรบอกล่ะ จะได้ออกไปรับ” ปรางบอก

แคทกันมายด์หันไปยกมือไหว้แม่ที่กำลังเดินมาหาพวกเธอ

“สวัสดีค่ะแม่” สองสาวพูดพร้อมกัน

แม่ยกมือรับไหว้ แล้วเดินมากอดแคทกับมายด์

“ทำไมไม่ให้ไปรับล่ะลูก ลำบากนั่งแท็กซี่มาอันตรายด้วย สมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้” แม่บอก

“มันเป็นตอนกลางวันและอีกอย่างมากันสองคนด้วยค่ะแม่” มายด์พูด แม่หันไปมองแคท

“แล้วแคทล่ะ ขาหายดีแล้วเหรอลูก ปรางมาเล่าให้แม่ฟังว่าหนูไปเล่นบาสกับผู้ชาย เล่นเก่งกว่าผู้ชายอีก” แม่ถาม แคทมองปรางทันทีพร้อมทำตาดุ

“หายดีแล้วค่ะ ก็แค่ออกกำลังกายนิดหน่อยค่ะ” แคทบอกกับแม่

“งั้นก็ไปติวกันเถอะ ไปที่เฉลียงข้างบ้านก็ได้ เดี๋ยวแม่ให้เด็กเอาของว่างไปให้” แม่บอกกับสามสาว

“ต้องรบกวนแม่อีกแล้วค่ะ” มายด์พูด

“ไม่เป็นไรลูก ดีซะอีกแม่จะได้ไม่เหงา” แม่บอกพร้อมกับเอามือลูบหัวแคทกับมายด์

ตกเย็นปรินกับพ่อกลับมาจากทำงาน ปรินรู้อยู่แล้วว่าแคทกับมายด์จะมาติวและนอนค้างที่บ้านเขา พอเดินเข้ามาในบ้านเขาไม่เห็นใครก็เลยยืนมองหา แม่เดินเข้ามาหาปรินแล้วชี้มือไปที่เฉลียงข้างบ้าน ส่วนพ่อเดินไปนั่งที่โซฟาห้องรับแขกโดยมีแม่เดินตามไป

ปรินเดินไปที่เฉลียงเห็นสามสาวกำลังนั่งติวกันอยู่ ปรางกับมายด์ทำหน้าตายุ่งเหยิง ส่วนแคทไม่แสดงท่าทีอะไรเหมือนเดิม เขาเดินเข้าไป

แคทเงยหน้าขึ้นจากชีทในมือแล้วยกมือไหว้

“พี่ปริน สวัสดีค่ะ” แคททักทายเขา มายด์กับปรางจึงหันตามมา มายด์ยกมือไหว้ปรินด้วยเช่นกัน ปรินรับไหว้แล้วเอามือจับหัวปราง

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะเรา” ปรินถาม ปรางเงยหน้ามองพี่

“โอ้ย! ก็มันยากแถมยังมากจะอ่านไม่ไหวแล้วเนี่ย” ปรางบ่น

“ใช่ค่ะ ถ้ารู้ว่ามันจะยากขนาดนี้ไม่ตามยายแคทมาด้วยหรอก” มายด์สนับสนุนคำพูดของปราง  แคทมองเพื่อนๆ

“อ้าว!! ทำไมมาโทษกันล่ะจ๊ะ ไม่ได้บังคับเสียหน่อย” แคทว่าเพื่อนแล้ววางชีทในมือลง

ปรินหยิบชีทที่แคทวางมาดู เขาอ่านข้อความในชีท

“อันนี้ก็สอบด้วยเหรอ!?” ปรินถาม เพราะที่เขาอ่านมันเป็นเรื่องหลักการตกแต่งภายในขั้นสูง

“มันไม่ได้ใช้ในการสอบหรอกค่ะนั่นน่ะ แคทไม่ต้องอ่านหนังสือก็ผ่านอยู่แล้ว” ปรางพูด

“ใช่ค่ะ แคทไม่เคยอ่านหนังสือก่อนสอบแต่ก็ได้ท๊อปตลอดตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ” มายด์อธิบายให้ปรินฟัง

“ที่แคทมานี่ก็เพราะมาติวให้ปรางกับมายด์ต่างหาก” ปรางเสริมต่อ

“แล้วนี่แคทศึกษาเรื่องการตกแต่งภายในถึงระดับนี้แล้วเหรอ” ปรินหันไปถามแคทบ้าง เพราะที่เขาอ่านมันเป็นการเรียนในระดับปริญญาโทแล้วนะ

“ค่ะ ก็อ่านทำความเข้าใจไปเรื่อยๆ มันไม่ได้มีการสอบวัดผลอะไรเหมือนคนที่เรียน แคทก็เลยเอาเท่าที่ตัวเองเข้าใจแค่นั้น” แคทบอก

“พี่ว่าไม่ใช่แค่อ่านผ่านๆ มั้ง เพราะถ้าไม่ศึกษาจริงจัง ให้อ่านยังไงก็ไม่เข้าใจหรอก นี่มันเป็นของนักศึกษาป.โทเลยนะ” ปรินพูด

“พี่ปรินไม่ต้องแปลกใจหรอกค่ะ แคทศึกษาเกี่ยวกับวิชาของสถาปัตฯ ตั้งแต่เรียนม.ปลายเทอมแรกแล้ว ความรู้ในหัวก็คงจะมากพอกับคนเรียนป.โทนั่นแหละ” มายด์บอก

“ไม่ได้ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ก็แค่ชอบแล้วอีกอย่างจะได้มีอะไรไว้อ่านตอนที่ติวให้เธอสองคนไง” แคทพูดแล้วยิ้มที่เห็นเพื่อนทำท่าหมดแรง

“ถ้าชอบอ่านที่ห้องหนังสือของพี่มีหนังสือที่พี่เรียนตอนป.โทหลายเล่ม แคทก็เอาไปอ่านได้นะ” ปรินบอกกับแคท

“ขอบคุณค่ะ งั้นพรุ่งนี้ขอเข้าไปหาดูนะคะ” แคทบอกตาเป็นประกาย ปรินมองแล้วคนตรงหน้าแล้วอมยิ้ม

ตอนเช้าวันรุ่งขึ้นปรินตื่นนอนแล้ว เขายืนอยู่ที่ระเบียงพลางมองลงไปที่สนามหญ้าข้างล่าง เขามองเห็นหญิงสาวคนหนึ่งรูปร่างสูงโปร่ง ใส่กางเกงขาสามส่วนสีน้ำตาลเสื้อยืดสีเหลืองกำลังยืนคุยกับลุงที่ทำสวน เป็นแคทนั่นเองทำไมตื่นแต่เช้าหรือจะนอนไม่หลับ พอคิดอย่างนั้นปรินจึงเดินลงไปเพื่อจะคุยกับเธอ ตอนที่ปรินเดินถึงที่แคทยืนอยู่ลุงที่ทำสวนก็ไปทำงานแล้ว

“ทำไมตื่นแต่เช้า นอนไม่หลับเพราะแปลกที่เหรอ” ปรินถามแคทที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่  แคทหันกลับมามอง

“เปล่าหรอกค่ะ.. แคทตื่นเช้าจนชินน่ะค่ะ พี่ปรินก็ตื่นแต่เช้านะคะทั้งที่เป็นวันหยุด” แคทพูด

“พี่ก็เหมือนกัน พอได้เวลามันก็ตื่นเอง”ปรินพูด

“แล้วกินอะไรหรือยังล่ะ” ปรินถาม

“ยังไม่หิวเลยค่ะ ขอเดินเล่นก่อน สวนที่นี่สวยดีนะคะแต่น่าจะมีดอกไม้มากๆ หน่อยจะได้สดชื่น” แคทบอก

“พี่ก็ว่าจะตกแต่งใหม่นะ แล้วแคทมีคำแนะนำอะไรมั้ย” ปรินมองหน้าแคท

“แคทจะไปสู้พี่ปรินได้ไงคะ พี่เรียนมาโดยตรงนะคะ แคทแค่พอรู้” แคทพูดแล้วยิ้ม

ปรินมองแคทแล้วคิดว่าหลังๆ นี่แคทเริ่มจะยิ้มและหัวเราะต่อหน้าเขาบ่อยขึ้นแล้ว แต่เขายิ่งเห็นบ่อยใจเขาก็เริ่มจะไม่ค่อยอยู่กับตัวเองเท่าไหร่

“แต่เรื่องต้นไม้ ดอกไม้นี่พี่ไม่ถนัดเลยนะ พี่ได้ยินมาว่าแคทเป็นคนจัดสวนที่บ้านเองไม่ใช่เหรอ เพราะงั้นต้องเก่งกว่าพี่แน่ๆ” ปรินบอก

แคทคิดในใจว่าสงสัยมายด์จะเล่าให้ปรางฟัง

“ก็ได้ค่ะ แต่จะทำตามหรือไม่แล้วแต่เจ้าของบ้านนะคะ” แคทบอก

ปรินยิ้มแล้วคิดว่าต้องทำตามอยู่แล้วก็ว่าที่เจ้าของบ้านในอนาคตเป็นคนออกความคิดนี่

แม่กับพ่อของปรางยืนมองปรินกับแคทยืนคุยกันที่สนามหญ้าท่าทางมีความสุขก็พากันยิ้มอย่างพอใจ

ปรางกับมายด์เดินลงมาเห็นพ่อกับแม่ยืนมองลงไปที่สนามหญ้าด้านหน้าจึงเดินมาหา

“มองอะไรกันคะท่าทางมีความสุขเชียว” ปรางถาม แม่หันมาชี้มือไปข้างหน้า

ปรางกับมายด์มองตามที่แม่ชี้ แล้วก็พากันยิ้ม

“ไปเรียกมากินข้าวกันได้แล้วล่ะ” พ่อบอกแม่  แม่จึงให้คนไปบอกปรินกับแคทที่สนาม

หลังจากกินข้าวเสร็จพ่อกับแม่ก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่น สามสาวก็กำลังจะพากันไปนั่งที่เฉลียงข้างบ้านเพื่อที่จะติวกันต่อ

“แคทจะไปดูหนังสือมั้ยพี่จะพาไป” ปรินถามแคท

“แคทไปหาหนังสือก่อนก็ได้ เดี๋ยวชั้นกับมายด์อ่านไปพลางๆ ก่อน” ปรางบอกแคทแล้วก็เดินไปกับมายด์

แคทเดินตามปรินไปที่ห้องหนังสือซึ่งมันอยู่ติดกับห้องนอนของเขา ปรินเปิดประตูไว้แล้วเดินไปข้างในห้องแคทเดินตามเข้าไป

ห้องหนังสือของปรินมีชั้นวางหนังสือทั้งสองข้างและทุกชั้นก็มีหนังสือวางอยู่เต็มทุกชั้น ส่วนกลางห้องมีโซฟาวางไว้สำหรับใช้นั่งหรือนอนอ่านหนังสือ

“เลือกตามสบายเลยนะ อยากอ่านเล่มไหนก็หยิบไปได้เลย” ปรินบอก

แคทพยักหน้าแล้วก็เดินเลือกหนังสือ แคทเลือกหนังสือมาได้2เล่ม แล้วเอามาส่งให้ปรินดู

“แน่ใจเหรอ มันค่อนข้างละเอียดมากนะ” ปรินถาม

“แต่แคทว่ามันน่าสนใจดีค่ะ เพราะการตกแต่งภายในมันต้องละเอียดและพิถีพิถันมากในความคิดของแคทอ่ะ” แคทบอก

“งั้นถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็มาถามพี่แล้วกันนะ”

“จะไม่รบกวนพี่ปรินเหรอคะ”

“จะเกรงใจอะไรนักล่ะเรา ไม่รบกวนหรอกดีเสียอีกพี่จะได้ทบทวนไปด้วย”ปรินบอก

วันนี้โต๊ะติวจึงมีคนเพิ่มมาอีกคนก็คือปริน ปรางกับมายด์อ่านหนังสือเรียนโดยที่มีแคทคอยติวให้เป็นช่วงๆ แคทก็อ่านหนังสือที่ได้มาจากปรินแล้วก็หันไปถามปรินเวลามีอะไรไม่เข้าใจ พ่อกับแม่มองออกมาจากห้องนั่งเล่นแล้วก็หันหน้าไปมองตากันแล้วยิ้ม

บ่ายมากแล้วทุกคนมานั่งรวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น สาวๆ เลิกติวแล้วเพราะปรางบอกว่าถ้าติวอีกหัวระเบิดแน่ๆ

“สอบแล้วปิดเลยหรือป่าวลูก” พ่อเอ่ยถาม

“ค่ะ พ่อ” ปรางบอก

“แล้วมายด์กับแคทกลับบ้านเลยหรือลูก” พ่อถามต่อ

“น่าจะอยู่อีก2วันค่ะเคลียร์งานส่งอ.ก่อนค่ะ” มายด์บอก

“ป่านนี้พ่อกับแม่คิดถึงแย่แล้วมั้ง” แม่พูดบ้าง

ปรินแอบมองหน้าแคทแล้วคิดว่าเขาต่างหากที่จะคิดถึงตายแน่ๆ  แคทกับมายด์ยิ้มกับคำพูดของแม่

“ยายปรางต้องเหงาแน่ๆ เพื่อนไปกันหมด” แม่พูดแต่ตามองไปที่ปรินที่นั่งเงียบๆ

“แล้วกลับกันยังไงล่ะลูก” พ่อถาม

“ป้ามลขับรถไปส่งค่ะ พอดีว่าป้าจะไปหาแม่หนูพอดี” มายด์ตอบ

“ปิดกี่วันล่ะ” แม่ถาม

“3อาทิตย์ค่ะ แต่ปิดจริงๆ แค่2อาทิตย์แค่นั้น” ปรางหันมาบอกแม่

หลังจากคุยกันอีกสักพักปรินกับปรางก็ขับรถมาส่งแคทกับมายด์ที่บ้านป้ามล

หลังสอบเสร็จแล้ว2วันแคทกับมายด์ก็กลับบ้าน ในระหว่างที่มหาลัยปิดเอกกับมายด์โทรติดต่อกันตลอด มายด์บอกกับแคทว่าเอกขอเธอคบเป็นแฟนแต่มายด์ยังไม่ได้ให้คำตอบกับเอกได้แต่บอกว่าขอคิดดูก่อน

ส่วนปรินก็ไลน์บ้างโทรบ้างหาแคทโดยใช้เรื่องการตกแต่งสวนที่บ้านเขามาเป็นข้ออ้างในการติดต่อกับแคท และแคทเองก็มีเรื่องการตกแต่งภายในจากหนังสือที่เธอยืมปรินมาอ่านแต่ไม่เข้าใจก็โทรถามเขา ความสัมพันธ์ของทั้งสองคู่ดีขึ้นตามลำดับ แต่ปรินก็ยังคงต้องปิดแคทต่อไปถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ แต่เขาก็ดีใจที่เธอสนิทและเชื่อใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***